Παρατηρώ ότι τις δύο τελευταίες εβδομάδες το «παλαιό σύστημα» εξουσίας καλοπιάνει με διακριτικό τρόπο τον Κώστα Καραμανλή. Δεν σηκώνει τους τόνους, δεν συγκρούεται μετωπικά με την κυβέρνηση, δεν δημιουργεί ατμόσφαιρα υστερίας, γενικώς «δεν». Και όχι μόνο αυτό. Με κάθε δυνατό τρόπο στέλνονται καθησυχαστικά μηνύματα στο Μαξίμου να μην κάνει εκλογές ούτε τώρα ούτε τον Ιούνιο, αλλά να αφήσει το λαό να εκφραστεί ελεύθερα στις ευρωκάλπες. Σειρά δημοσκοπήσεων, που είδαν το φως της δημοσιότητας, μάλιστα, δείχνει ότι η Ν.Δ. μπορεί να έχει καλύτερη τύχη στις ευρωεκλογές και ότι το αποτέλεσμα θα είναι «πολιτικά διαχειρίσιμο». Αρα, «Καραμανλή, μην κάνεις καμία βλακεία».....
Σχόλια
Παρατηρώ ότι τις δύο τελευταίες εβδομάδες το «παλαιό σύστημα» εξουσίας καλοπιάνει με διακριτικό τρόπο τον Κώστα Καραμανλή. Δεν σηκώνει τους τόνους, δεν συγκρούεται μετωπικά με την κυβέρνηση, δεν δημιουργεί ατμόσφαιρα υστερίας, γενικώς «δεν». Και όχι μόνο αυτό. Με κάθε δυνατό τρόπο στέλνονται καθησυχαστικά μηνύματα στο Μαξίμου να μην κάνει εκλογές ούτε τώρα ούτε τον Ιούνιο, αλλά να αφήσει το λαό να εκφραστεί ελεύθερα στις ευρωκάλπες. Σειρά δημοσκοπήσεων, που είδαν το φως της δημοσιότητας, μάλιστα, δείχνει ότι η Ν.Δ. μπορεί να έχει καλύτερη τύχη στις ευρωεκλογές και ότι το αποτέλεσμα θα είναι «πολιτικά διαχειρίσιμο». Αρα, «Καραμανλή, μην κάνεις καμία βλακεία». Δεν έχουμε στη διάθεσή μας όλα τα δεδομένα για να υποστηρίξουμε ότι έτσι πρέπει να γίνουν τα πράγματα ή αλλιώς. Μόνον όποιος είναι στην κορυφή του λόφου έχει καλύτερη ορατότητα. Επειδή, όμως, οι εκλογές είναι «ατμόσφαιρα» συν «συγκυρία» έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε από ποια αφετηρία μπορεί να ξεκινά κανείς σήμερα για να υποστηρίξει την «άλφα» ή τη «βήτα» επιλογή, ανεξαρτήτως του τι μπορεί να έχει στο μυαλό της η κυβέρνηση. Διότι όλοι θυμόμαστε πώς συμπεριφέρθηκε, στο πρόσφατο παρελθόν, το «παλαιό σύστημα» απέναντι σε πρωθυπουργούς, είτε εν ενεργεία (2004) είτε εν αναμονή (1996). Υπάρχει, λοιπόν, αυτή τη στιγμή μέσα στην κυβέρνηση μια σχολή σκέψης, απολύτως μειοψηφική πλην ενδιαφέρουσα, η οποία ανατρέχοντας πίσω και παρατηρώντας πρόσωπα-καταστάσεις υποστηρίζει πως ο Καραμανλής πρέπει να κάνει εκλογές όσο διαρκεί η κρίση. Οσο διακυβεύονται συμφέροντα. Σύμφωνα με αυτή την ανάλυση, η ακυβερνησία όχι μόνο δεν γοητεύει αλλά φοβίζει το «παλαιό σύστημα». Η πολιτική αστάθεια και η οικονομική αβεβαιότητα είναι γνωστοί εχθροί των δυνάμεων της οικονομίας. Αν προσθέσουμε και τη ρευστότητα που προκαλεί η παγκόσμια κρίση αντιλαμβανόμαστε τι είδους συνθήκες εγκλωβισμού δημιουργούνται. Αρα, πιθανές πρόωρες εκλογές δημιουργούν αναγκαστικούς μονόδρομους υπέρ Καραμανλή, ακόμη και για παλαιούς δεδηλωμένους εχθρούς του.
Αντιθέτως, αν η κρίση απομακρυνθεί και η οικονομία επανέλθει σε ομαλούς ρυθμούς (από Σεπτέμβριο και πέρα) κανείς –με βάση αυτή την άποψη– δεν θα έχει συμφέρον να κρατήσει τις ισορροπίες τού σήμερα. Η ιστορία μάς έχει δείξει άλλωστε πως όταν το σύστημα δεν έχει πλέον κάτι να περιμένει ή να φοβάται, στύβει τους πρωθυπουργούς ως «λεμονόκουπες». Δεν ξέρω αν αυτή η ανάλυση είναι σωστή. Μπορεί και να είναι εντελώς λάθος. Επειδή όμως ο Καραμανλής δεν είχε ποτέ τέτοιου τύπου εξαρτήσεις, για να τις αποκτήσει τώρα, οφείλει, νομίζω, να προετοιμαστεί για εκλογές, σε χρόνο που θα επιλέξει ο ίδιος, έχοντας ένα πράγμα στο μυαλό του, ότι οι ξαφνικές αγάπες δεν είναι πάντοτε αθώες. Ο,τι ισχύει σήμερα δεν ισχύει κατ’ ανάγκην και αύριο. Η συγκυρία είναι αυτή που καθορίζει το μέλλον. Γι’ αυτό, ο πολιτικός σχεδιασμός Καραμανλή πρέπει να βασισθεί στο πολιτικό κεφάλαιο που δημιουργείται τώρα και όχι σε σαθρά υποστηλώματα.http://blogs.e-tipos.com/manoliskotakis/entry/η_συγκυρία_ορίζει_το_μέλλον
"Μάτι" και "Ρόκο" στα χέρια του ειδικού ανακριτή!
http://www.skai.gr/master_story.php?id=108919
Να δούμε τώρα στη ζυγαρτά της ηθικής πόσο αντισταθμίζεται το χρέος των 43.000 ευρώ του Κ.Μητσοτάκη και το ταξίδι του Λιάπη στη Γερμανία με τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έφαγαν οι πασόκοι μέχρι το 2004.
Θα γελάσει κάθε πικραμένος!