Οποιος θέλει να αλλάξει τό Μνημόνιο, προσπαθεί να χτίσει συμμαχίες στό εξωτερικό, δέν τσιρίζει απλά στό εσωτερικό ψαρεύοντας ψήφους...

Εάν δεχτούμε ότι τό Μνημόνιο δέν είναι παρά η συνθήκη συνθηκολόγησης τής χώρας μετά τό χάσιμο ενός πολέμου τότε είναι αυτονόητο ότι όλοι οι Ελληνες είναι εναντίον τού Μνημονίου...

Ξαναλέμε η αντίθεση στό Μνημόνιο είναι αυτονόητη...
Με αυτήν την έννοια όλοι αντιμνημονιακοί είμαστε...
Πρέπει να είναι βλάκας κανείς για να είναι Ελληνας και ταυτόχρονα να είναι υπέρ τού Μνημονίου...
Ολοι οι Ελληνες υποφέρουν με το Μνημόνιο...
Και όλοι στόν κόσμο ξέρουν ότι υποφέρουμε με το Μνημόνιο και ότι δέν πάει άλλο...
Απο τήν άλλη βέβαια κάποια προσαρμογή πρέπει να γίνει...
Επειδή όμως το πράμα δέν σταματάει εδώ αλλά έχει και συνέχεια (τί θα γίνει μετά τό 2013 κλπ), και επειδή η κατάσταση είναι πολύ επικίνδυνη για τη χώρα θα πρέπει όλοι να είναι σοβαροί και να πάψουν να παίζουν μικροπολιτικά παιγνίδια φανατίζοντας απληροφόρητους ανθρώπους...
Δεδομένου δέ ότι το Μνημόνιο δέν είναι μιά εσωτερική ελληνική υπόθεση αλλά εδώ μιλάμε για μιά διεθνή σύμβαση, άρα στήν ουσία για ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, φυσικό είναι όλο το παιγνίδι να γίνεται στό εξωτερικό, στα διάφορα ανάλογα fora...
Εάν λοιπόν κάποιος είναι πραγματικά (καί όχι προσχηματικά) εναντίον τού Μνημονίου και εάν έχει απόψεις (πού να στέκουν) για τήν τωρινή κατάσταση ή γιά τη συνέχεια τών πραγμάτων , τότε αυτός ο κάποιος αναζητά συμμάχους στό εξωτερικό τούς πείθει και κτίζει συμμαχίες πρός τη μία ή πρός την άλλη κατεύθυνση...
Ο πόλεμος πού διαξάγεται μεταξύ τών πλεονασματικών χωρών (Γερμανία κλπ) και τών ελλειμματικών (ΗΠΑ κλπ) είναι δεδομένος και έχει πολλές παραμέτρους...
Η Ελλάδα βρίσκεται μέσα σε αυτόν τον πόλεμο και - θέλοντας και μή - συμμετέχει...
Αρα όποιος έχει απόψεις πού να στέκουν σχετικά με το θέμα , αναζητά και βρίσκει διεθνείς συμμάχους εντάσσεται σέ συγκεκριμένα μπλόκ , κόντρα σέ άλλα, και κινεί (η τουλάχιστον προσπαθεί) τά νήματα πρός τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, έτσι γίνονται αυτές οι δουλιές, ζούμε σέ έναν πολύπλοκο και αλληλοεξαρτώμενο κόσμο....
Δέν τσιρίζει απλά στό εσωτερικό ψαρεύοντας ψήφους ανθρώπων πού υποφέρουν...
Κάνει κάτι για να βοηθήσει....
Να βοηθήσει πραγματικά και όσο μπορεί, όχι να εκμεταλευτεί καταστάσεις...
Γιά παράδειγμα είναι εμφανές τί κάνει και γιατί ο Παπανδρέου στήν προσπάθειά του (όπως την αντιλαμβάνεται) να βοηθήσει τη χώρα...
Είναι εμφανής η στήριξη πού είχε και εξακολουθεί να έχει απο τήν Αμερική και τό ΔΝΤ...
Είναι εμφανής η αντίθεσή του με την Γερμανία σέ διάφορα θέματα...
Είναι εμφανές δηλαδή ότι ο Παπανδρέου έχει ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, δηλαδή φίλους (όπως έχει και εχθρούς βέβαια) στο εξωτερικό εκεί πού παίρνονται δηλαδή οι αποφάσεις...



Με αυτήν την έννοια ρωτάμε...
Οι απόψεις τής αντιπολίτευσης (πού δέν πείθουν βέβαια ούτε κάν τούς δύο αντιπροέδρους τού κόμματος) ποιόν πείθουν?
Γιατί δέν έχει ακουστεί ποτέ ούτε ένας ηγέτης , κόμμα , χώρα, σύλλογος κλπ πού να συμφωνεί με αυτές?
Ολοι είναι εχθροί της αντιπολίτευσης?
Στήν Ευρώπη συμφωνεί κανείς με αυτά πού λέει η αντιπολίτευση?
Στήν Αμερική?
Στήν Ασία?
Στήν Αφρική έστω?
Διότι εάν δέν συμφωνεί κανείς τότε μάλλον αυτές οι απόψεις δέν στέκουν, είναι δηλαδή για τα πανηγύρια ....
Εκτός και εάν όλος ο πλανήτης συνωμοτεί και θέλει να καταστρέψει τήν αντιπολιτευση....