Αμερικανοί αναλυτές: Οι Ελληνες χρειάζονται «σύσσωμη και αδυσώπητη πίεση» («solid unrelenting pressure»)...«...έτσι μόνο καταλαβαίνουν.....
«Βάλτε τους τη μύτη στο χώμα...»
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΣΕ... ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ
Η προσοχή Αμερικανών παραγόντων είναι στραμμένη ανήσυχα στην αξιολόγηση της κοινωνικής αναταραχής στην Ελλάδα που, κατ' αυτούς, προδικάζει η λήψη των αναγκαίων οικονομικών μέτρων που «ηπίως ή βαρέως» και με τους «ρυθμούς της» επιχειρεί να θέσει σ' εφαρμογή η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Το ενδιαφέρον τους εντοπίζεται στη διττή διάγνωση, αφ' ενός τυχόν πολιτικών συνεπειών στο εσωτερικό και, αφ' ετέρου, ενδεχόμενης εξάπλωσης του εκεί κοινωνικού φαινομένου και σ' άλλες χώρες της ευρωζώνης και πρωτίστως στις γνωστές με το ακρωνύμιο PIIGS -Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία.
Αν και λένε πως «για μας δεν είναι διμερές ζήτημα», οι Αμερικανοί μεταφέρουν «εντυπώσεις και εμπειρίες» σε Ευρωπαίους για την «ελληνική συμπεριφορά» και υποδεικνύουν πως δεν θα πρέπει να δώσουν «περιθώρια ανάσας» στην Αθήνα (σ.σ. υπονθυμίζουν την 3ετή, τελικά άσκοπη παρουσία Αμερικανών και Ιταλών στο υπουργείο Οικονομίας επί Παπαντωνίου, για να «μας ρίξουν στάχτη στα μάτια»).
Οπως εκτιμάται, η Ελλάδα είναι ο πλέον «αδύναμος κρίκος» σ' αυτή την ομαδοποίηση χωρών (PIIGS), και θεωρείται εύλογο το «κυνήγημα» που υφίσταται η χώρα για να συμμορφωθεί έπειτα από 10ετίες διαρκούς εξαπάτησης των εταίρων της με «μαγειρεμένα» στατιστικά στοιχεία.
Οπως λέγεται από αναλυτές με βαθύτερη αντίληψη των πραγμάτων και με ιδιαίτερα περιεκτική πληροφόρηση, η Αθήνα δεν έχει θέσει ακόμη σ' εφαρμογή ένα αξιόπιστο σχέδιο που ν' αντιμετωπίζει δραστικά και αποτελεσματικά το έλλειμμα, οι χρόνοι της δεν είναι καλοί και παρατηρούνται «συχνές μετατοπίσεις μιας αντικρουόμενης πολιτικής».
Ετσι, κατά ορισμένους εξ αυτών (Statford) εξαντλούνται τα περιθώρια και οι επιλογές που η ελληνική κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της. Εν τω μεταξύ, είναι προφανές ότι η Γερμανία ασκεί στο παρασκήνιο ασφυκτικές πιέσεις στην Αθήνα για να «τακτοποιήσει από μόνη της τα του οίκου της» και να μην επιδιώξει οικονομική βοήθεια από το ΔΝΤ γιατί, κατά τις σχετικές εκτιμήσεις, θα «βλάψει» την εικόνα της ευρωζώνης αν κάποιο μέλος της προσφύγει στον διεθνή αυτό οικονομικό οργανισμό.
Στις πιέσεις αυτές απάντησε κατ' ουσίαν ο υπουργός Οικονομίας Παπακωνσταντίνου όταν διαβεβαίωνε, με δηλώσεις του, πως η Ελλάδα δεν έχει πρόθεση να ζητήσει εξωτερική βοήθεια και πως θα διορθώσει από μόνη της τα οικονομικά της.
Κατά τις ίδιες αναλύσεις, μέσα από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ενωσης, η Γερμανία ουσιαστικά θέτει υπό σοβαρό έλεγχο τα οικονομικά της Ελλάδας και, περαιτέρω, με τον τρόπο αυτό αποτρέπει άλλες χώρες της ευρωζώνης με παρόμοια προβλήματα να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό και στο τέλος να τρέξουν στη Γερμανία για τη σωτηρία τους.
Επίσης, θεωρείται πως τυχόν προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ θα 'ταν καθ' όλα προβληματική για τη Γερμανία κατ' αυτή τη συγκυρία της αναδυόμενης κυριαρχίας της στην Ενωση (σ.σ. ιδιαίτερα μετά την ολοκλήρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας), γιατί θα μπορούσε να εκληφθεί πως «αδυνατεί ή δεν είναι πρόθυμη» να βγάλει από το αδιέξοδο ένα μέλος της Ευρωζώνης.
Ούτω πώς ερμηνεύονται πρόσφατες δηλώσεις Γερμανών πως «δεν χρειαζόμαστε το ΔΝΤ» (σ.σ. του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, Βέμπερ), και παρά το γεγονός, όπως λέγεται από τους αναλυτές, πως ένα πρόγραμμα λιτότητας τύπου ΔΝΤ είναι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα.
Εν τω μεταξύ, αν και λέγεται πως «αυτό που κάνει η Ελλάδα στο ευρώ, δεν δυσαρεστεί απαραίτητα» τους Αμερικανούς (σ.σ. εφ' όσον δεν πάρει μεγάλες προεκτάσεις και σ' άλλες χώρες), εικάζεται πως αυτοί σε συνομιλίες τους με Γερμανούς επιρρίπτουν ευθύνες «αποκλειστικά στην Ελλάδα για την "κατάντια" της, και πως δεν είναι μια εκ του εξωτερικού προερχόμενη κρίση». Κατά τις βάσιμες, δε, αυτές εικασίες, οι Αμερικανοί φέρεται να υποδεικνύουν σε συνομηλιτές τους, πως χρειάζεται «σύσσωμη και αδυσώπητη πίεση» («solid unrelenting pressure»), γιατί «τη στιγμή που τους αφήνεις λάσκα, εκείνοι είναι ικανοί να πάνε σε ... "διακοπές"...».
Σημειώνουν, δε, πως η πρακτική αυτή που «θυμίζει Μίλερ», τον πρώην Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, ακολουθήθηκε κατά καιρούς στα διμερή για θέματα τρομοκρατίας, γιατί «...έτσι μόνο καταλαβαίνουν, μην τους αφήνετε να πάρουν ανάσα, βάλτε τους τη μύτη στο χώμα...».
Από την άλλη πλευρά, προστίθεται πως η πίεση αυτή «διευκολύνει» την ελληνική πολιτική ηγεσία, γιατί της δίνει «δικαιολογία και κάλυψη» στις ενέργειές της, και επί του προκειμένου, κατά μια ειρωνική διαπίστωση ο σημερινός πρωθυπουργός καλείται να «ταρακουνήσει» το τέρας της κρατικής μηχανής, που ήταν πρωτίστως δημιούργημα του πατέρα του.
Εν τω μεταξύ, παρακολουθούνται οι ελληνικές αντιδράσεις και κατά πόσον η Αθήνα θ' ακολουθήσει την προσέγγιση «δαιμονοποίησης» των επικριτών της («the foreign demon approach»), προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα για τη σοβαρότητα λόγων και πράξεων.
Σύμφωνα με έτερες διαπιστώσεις, ο πρωθυπουγός Παπανδρέου έρχεται πιο κοντά ...«στα λόγια» του Καραμανλή ή για την ακρίβεια στις πολιτικές που εκείνος είχε ανακοινώσει προεκλογικά και τον «οδήγησαν στη προεκλογική καταβαράθρωση» λόγω της αντιδημοτικότητάς τους.
Οπως παρατηρείται, οι όποιες προσπάθειες Καραμανλή για μεταρρυθμίσεις είχαν εν πολλοίς οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή, και τώρα η νέα χρονιά «δεν φαίνεται ότι θ' αποτελέσει κάτι διαφορετικό όσον αφορά τις κοινωνικές αντιδράσεις παρά τον αριστερό προσανατολισμό της νέας κυβέρνησης» και αυτό, όπως λέγεται, θα βρίσκεται στο «ραντάρ» της λοιπής Ευρώπης.
dpdimas@hotmail.http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=121651
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΣΕ... ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ
Η προσοχή Αμερικανών παραγόντων είναι στραμμένη ανήσυχα στην αξιολόγηση της κοινωνικής αναταραχής στην Ελλάδα που, κατ' αυτούς, προδικάζει η λήψη των αναγκαίων οικονομικών μέτρων που «ηπίως ή βαρέως» και με τους «ρυθμούς της» επιχειρεί να θέσει σ' εφαρμογή η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Το ενδιαφέρον τους εντοπίζεται στη διττή διάγνωση, αφ' ενός τυχόν πολιτικών συνεπειών στο εσωτερικό και, αφ' ετέρου, ενδεχόμενης εξάπλωσης του εκεί κοινωνικού φαινομένου και σ' άλλες χώρες της ευρωζώνης και πρωτίστως στις γνωστές με το ακρωνύμιο PIIGS -Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία.
Αν και λένε πως «για μας δεν είναι διμερές ζήτημα», οι Αμερικανοί μεταφέρουν «εντυπώσεις και εμπειρίες» σε Ευρωπαίους για την «ελληνική συμπεριφορά» και υποδεικνύουν πως δεν θα πρέπει να δώσουν «περιθώρια ανάσας» στην Αθήνα (σ.σ. υπονθυμίζουν την 3ετή, τελικά άσκοπη παρουσία Αμερικανών και Ιταλών στο υπουργείο Οικονομίας επί Παπαντωνίου, για να «μας ρίξουν στάχτη στα μάτια»).
Οπως εκτιμάται, η Ελλάδα είναι ο πλέον «αδύναμος κρίκος» σ' αυτή την ομαδοποίηση χωρών (PIIGS), και θεωρείται εύλογο το «κυνήγημα» που υφίσταται η χώρα για να συμμορφωθεί έπειτα από 10ετίες διαρκούς εξαπάτησης των εταίρων της με «μαγειρεμένα» στατιστικά στοιχεία.
Οπως λέγεται από αναλυτές με βαθύτερη αντίληψη των πραγμάτων και με ιδιαίτερα περιεκτική πληροφόρηση, η Αθήνα δεν έχει θέσει ακόμη σ' εφαρμογή ένα αξιόπιστο σχέδιο που ν' αντιμετωπίζει δραστικά και αποτελεσματικά το έλλειμμα, οι χρόνοι της δεν είναι καλοί και παρατηρούνται «συχνές μετατοπίσεις μιας αντικρουόμενης πολιτικής».
Ετσι, κατά ορισμένους εξ αυτών (Statford) εξαντλούνται τα περιθώρια και οι επιλογές που η ελληνική κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της. Εν τω μεταξύ, είναι προφανές ότι η Γερμανία ασκεί στο παρασκήνιο ασφυκτικές πιέσεις στην Αθήνα για να «τακτοποιήσει από μόνη της τα του οίκου της» και να μην επιδιώξει οικονομική βοήθεια από το ΔΝΤ γιατί, κατά τις σχετικές εκτιμήσεις, θα «βλάψει» την εικόνα της ευρωζώνης αν κάποιο μέλος της προσφύγει στον διεθνή αυτό οικονομικό οργανισμό.
Στις πιέσεις αυτές απάντησε κατ' ουσίαν ο υπουργός Οικονομίας Παπακωνσταντίνου όταν διαβεβαίωνε, με δηλώσεις του, πως η Ελλάδα δεν έχει πρόθεση να ζητήσει εξωτερική βοήθεια και πως θα διορθώσει από μόνη της τα οικονομικά της.
Κατά τις ίδιες αναλύσεις, μέσα από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ενωσης, η Γερμανία ουσιαστικά θέτει υπό σοβαρό έλεγχο τα οικονομικά της Ελλάδας και, περαιτέρω, με τον τρόπο αυτό αποτρέπει άλλες χώρες της ευρωζώνης με παρόμοια προβλήματα να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό και στο τέλος να τρέξουν στη Γερμανία για τη σωτηρία τους.
Επίσης, θεωρείται πως τυχόν προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ θα 'ταν καθ' όλα προβληματική για τη Γερμανία κατ' αυτή τη συγκυρία της αναδυόμενης κυριαρχίας της στην Ενωση (σ.σ. ιδιαίτερα μετά την ολοκλήρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας), γιατί θα μπορούσε να εκληφθεί πως «αδυνατεί ή δεν είναι πρόθυμη» να βγάλει από το αδιέξοδο ένα μέλος της Ευρωζώνης.
Ούτω πώς ερμηνεύονται πρόσφατες δηλώσεις Γερμανών πως «δεν χρειαζόμαστε το ΔΝΤ» (σ.σ. του προέδρου της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας, Βέμπερ), και παρά το γεγονός, όπως λέγεται από τους αναλυτές, πως ένα πρόγραμμα λιτότητας τύπου ΔΝΤ είναι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα.
Εν τω μεταξύ, αν και λέγεται πως «αυτό που κάνει η Ελλάδα στο ευρώ, δεν δυσαρεστεί απαραίτητα» τους Αμερικανούς (σ.σ. εφ' όσον δεν πάρει μεγάλες προεκτάσεις και σ' άλλες χώρες), εικάζεται πως αυτοί σε συνομιλίες τους με Γερμανούς επιρρίπτουν ευθύνες «αποκλειστικά στην Ελλάδα για την "κατάντια" της, και πως δεν είναι μια εκ του εξωτερικού προερχόμενη κρίση». Κατά τις βάσιμες, δε, αυτές εικασίες, οι Αμερικανοί φέρεται να υποδεικνύουν σε συνομηλιτές τους, πως χρειάζεται «σύσσωμη και αδυσώπητη πίεση» («solid unrelenting pressure»), γιατί «τη στιγμή που τους αφήνεις λάσκα, εκείνοι είναι ικανοί να πάνε σε ... "διακοπές"...».
Σημειώνουν, δε, πως η πρακτική αυτή που «θυμίζει Μίλερ», τον πρώην Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, ακολουθήθηκε κατά καιρούς στα διμερή για θέματα τρομοκρατίας, γιατί «...έτσι μόνο καταλαβαίνουν, μην τους αφήνετε να πάρουν ανάσα, βάλτε τους τη μύτη στο χώμα...».
Από την άλλη πλευρά, προστίθεται πως η πίεση αυτή «διευκολύνει» την ελληνική πολιτική ηγεσία, γιατί της δίνει «δικαιολογία και κάλυψη» στις ενέργειές της, και επί του προκειμένου, κατά μια ειρωνική διαπίστωση ο σημερινός πρωθυπουργός καλείται να «ταρακουνήσει» το τέρας της κρατικής μηχανής, που ήταν πρωτίστως δημιούργημα του πατέρα του.
Εν τω μεταξύ, παρακολουθούνται οι ελληνικές αντιδράσεις και κατά πόσον η Αθήνα θ' ακολουθήσει την προσέγγιση «δαιμονοποίησης» των επικριτών της («the foreign demon approach»), προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα για τη σοβαρότητα λόγων και πράξεων.
Σύμφωνα με έτερες διαπιστώσεις, ο πρωθυπουγός Παπανδρέου έρχεται πιο κοντά ...«στα λόγια» του Καραμανλή ή για την ακρίβεια στις πολιτικές που εκείνος είχε ανακοινώσει προεκλογικά και τον «οδήγησαν στη προεκλογική καταβαράθρωση» λόγω της αντιδημοτικότητάς τους.
Οπως παρατηρείται, οι όποιες προσπάθειες Καραμανλή για μεταρρυθμίσεις είχαν εν πολλοίς οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή, και τώρα η νέα χρονιά «δεν φαίνεται ότι θ' αποτελέσει κάτι διαφορετικό όσον αφορά τις κοινωνικές αντιδράσεις παρά τον αριστερό προσανατολισμό της νέας κυβέρνησης» και αυτό, όπως λέγεται, θα βρίσκεται στο «ραντάρ» της λοιπής Ευρώπης.
dpdimas@hotmail.http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=121651
Σχόλια