Πρώτα η Καθημερινή ..
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα πάντα ένα παιχνίδι. Παιχνίδι προσωπικό ή επιχειρηματικό. Η ελευθερία τού επιχειρείν έχει τα όριά της. Τα θεσμικά, αν υπάρχουν. Τα ηθικά, τα οποία υπάρχουν. Ο Τύπος, η ενημέρωση, έχει τους δικούς του κανόνες. Οι οποίοι είναι διάφοροι από τους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου ή, πολύ περισσότερο, τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ η αξία της μετοχής μιας ναυτιλιακής εταιρείας, με τη μετοχή ενός ομίλου της ενημέρωσης. Καμιά σχέση με την αξία και την πορεία ενός χρηματιστηριακού παραγώγου ή «τοξικού» ομολόγου. Το κέρδος που προέρχεται από μια εκδοτική επιχείρηση δεν χτυπά νούμερα στο καντράν του Χρηματιστηρίου. Συχνά, μάλιστα, συχνότατα, και αργεί να έρθει, και είναι μικρό.
Ο ΤΥΠΟΣ, ωστόσο, έχει ισχύ. Μπορεί να κλονίσει κυβερνήσεις. Μπορεί να στρέψει πολιτικές επιλογές σε άλλη κατεύθυνση. Μπορεί να διαφωτίσει την κοινωνία. Μπορεί όμως και να την παραπλανήσει. Εξαρτάται σε ποια χέρια βρίσκεται η ισχύς. Αυτήν ακριβώς την ισχύ, την οποία γεύτηκαν εκδότες σε άλλες εποχές. Τη ζήλεψαν και νεώτεροι επιχειρηματίες. Προσδοκώντας να κερδίσουν από την εξουσία. Γινόμενοι αυτοί εξουσία.
ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑΝ από τη θεωρία της «τετάρτης εξουσίας». Ξέχασαν ότι αυτή είναι πρώτα απ' όλα ελευθερία. Ξέχασαν και την αρίθμηση. Τη θεώρησαν πρώτη. Και, προς επίτευξη του σκοπού αυτού, επιχείρησαν και επιχειρούν να αδυνατίσουν κάθε άλλη εξουσία, η οποία πηγάζει από το Σύνταγμα: την εκτελεστική εν πρώτοις, τη νομοθετική εκ παραλλήλου, και τη δικαστική συνακόλουθα. Για να έχουν και εξασφαλισμένα τα νώτα τους. Κάποιοι πέτυχαν πολλά -παραδοσιακοί και νεόκοποι- κάποιοι λιγότερα.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ η αξία της μετοχής μιας ναυτιλιακής εταιρείας, με τη μετοχή ενός ομίλου της ενημέρωσης. Καμιά σχέση με την αξία και την πορεία ενός χρηματιστηριακού παραγώγου ή «τοξικού» ομο-
ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΑ κέρδη, ο νους τους. Εν γνώσει τους ότι το ρίσκο είναι υψηλό. Οπότε και οι παράπλευρες απώλειες συχνότερες. Ή και εκκωφαντικότερες. Σαν και αυτήν που «έσκασε» στο συγκρότημα του «Ελεύθερου Τύπου». Η έκρηξη αναμενόμενη. Οπως και η ισχύς της. Απλώς, δεν ήταν επακριβώς προσδιορισμένο το σημείο. Διότι οι ύποπτοι να «σκάσουν κανόνι», αρκετοί. Και έσκασε τελικά στον πιο πολυδάπανο, προσφάτως ανανεωμένο εκδοτικό όμιλο, φιλόδοξο να αλλάξει τα πράγματα στον χώρο του Τύπου και της ενημέρωσης. Με επικεφαλής την πλέον φιλόδοξη επιχειρηματία, που έχει εισβάλει στην οικονομία της χώρας.
ΛΟΥΣΤΡΑΤΟΥΣ Ολυμπιακούς Αγώνες υποσχέθηκε η Γιάννα Αγγελοπούλου, λουστράτους τους έκανε. Δεν πλήρωσε από την τσέπη της. Πλήρωσε και θα τους πληρώνει για πολλά ακόμη χρόνια ο φορολογούμενος πολίτης. Ασχέτως που πολλά από τα σπάταλα έργα τώρα τα τρώει ο χρόνος και η ξεδιάντροπη κυβερνητική εγκατάλειψη.
ΑΚΟΜΗ περισσότερα οφέλη από τις σχέσεις της με την κυβερνητική εξουσία ήθελε η επιχειρηματίας, όταν αναζητούσε εκδοτικό βήμα και τελικά κατέληγε στον «Ελεύθερο Τύπο». Σπατάλησε πολλά και εδώ. Μόνο που δεν ήταν δικά της. Ηταν των οικογενειακών επιχειρήσεων. Οι οποίες, βεβαίως, δεν αντέχουν επί μακρόν απώλειες. Τις οποίες στο τέλος πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Οι οποίοι είναι αυτοί που κυρίως δοκιμάζονται από τα τέτοιου είδους παιχνίδια εξουσίας...http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=56885
Καί τέλος τά Νέα...
Του Αλεξη Παπαχελα
Η είδηση για το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» έφερε τη διεθνή κρίση του Τύπου στη δική μας αυλή. Ο «Ελεύθερος Τύπος», στην αρχική του νέα μορφή, ήταν μια προσέγγιση στο πώς πρέπει να είναι μια μοντέρνα ή μεταμοντέρνα εφημερίδα για να μπορέσει να προσελκύσει τους «πιτσιρικάδες», αλλά και τους 30άρηδες που είναι εθισμένοι στο Διαδίκτυο. Αισθητικά και σχεδιαστικά ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια, η οποία όμως απέτυχε, γιατί ενδεχομένως δεν βρήκε ποτέ αυτό που χρειάζεται απαραιτήτως μια εφημερίδα για να μιλάει με τον αναγνώστη: ένα καθαρό στίγμα, μια αίσθηση πως η εφημερίδα διαθέτει μια διακριτή «ψυχή».
Γεγονός είναι πάντως πως οι εφημερίδες απειλούνται διεθνώς, και ενδεχομένως περισσότερο στην Ελλάδα. Από τι; Πρώτα απ’ όλα από την έλλειψη επαγγελματισμού και τον συνδυασμό τεμπελιάς και αλαζονείας, που οδηγεί συχνά σε τραγικά λάθη. Κανείς μας δεν χαίρεται όταν κάποιες εφημερίδες δημοσιεύουν αναλυτικό και ανάγλυφο ρεπορτάζ για συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ. Παρόμοια λάθη δείχνουν πως υπάρχει κάτι πολύ στραβό στο δημοσιογραφικό DNA. Από τέτοιου είδους, όμως, γκάφες πλήττεται όλη η δημοσιογραφία, γιατί δυστυχώς η καχυποψία παίρνει μπάλα όλους. Υπάρχουν πάντοτε, βεβαίως, οι «Ταλιμπάν» της κακοήθους δημοσιογραφίας, που νομίζουν πως φυτεύοντας υποψίες στους αναγνώστες του απέναντι θα κερδίσουν κάτι. Δικαίωμά τους να το βλέπουν έτσι. Το ζήτημα είναι πως πολύ συχνά γνώστες ενός τομέα διαβάζουν ένα σχετικό ρεπορτάζ και αντιλαμβάνονται ότι είναι εξαιρετικά ρηχό, αν όχι ανακριβές. Και έτσι σταματούν να διαβάζουν εφημερίδες. Στην εποχή μας ο «ψαγμένος» αναγνώστης, που είναι και ο μόνος που πιθανόν να μείνει πιστός στις εφημερίδες, ψάχνει για ενημέρωση και ανάλυση από ειδικούς, σε βάθος και με σχετική ακρίβεια.
Δεύτερη απειλή το Διαδίκτυο. Δεν πίστευα ποτέ πως δίπλα στην κούπα με τον καφέ μου το πρωί θα είχα τον φορητό μου υπολογιστή, για να διαβάζω ελληνικές και ξένες εφημερίδες, γιατί θεωρούσα εαυτόν παραδοσιακό «μερακλή» αναγνώστη εφημερίδων. Και όμως! Αντιλαμβάνομαι, συνεπώς, τι συμβαίνει στις νεότερες ηλικίες, αν και κανείς ακόμη δεν έχει βρει τον τρόπο να έχει πραγματικά έσοδα από την εφημερίδα στο Διαδίκτυο.
Οι εφημερίδες, για να επιβιώσουν στο σημερινό περιβάλλον της ενημέρωσης, που λειτουργεί 24 ώρες 365 μέρες τον χρόνο, θα πρέπει να ενισχύσουν την ποιότητά τους, να απευθυνθούν πιο πειστικά στον «γνώστη», να τροφοδοτούν τον αναγνώστη με μεγάλη ταχύτητα όλο το 24ωρο. Αφήνω τα οικονομικά τους, εντόπια και ξένα, στην άκρη γιατί είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση. Οι εφημερίδες έχουν δύο δρόμους μπροστά τους, να γίνουν οι δεινόσαυροι της νέας εποχής της πληροφορίας ή να προσαρμοστούν, ραγδαία, ίσως και βίαια. Ο δρόμος από εδώ και πέρα θα είναι γεμάτος... απώλειες, αλλά και προκλήσεις.http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_100086_24/06/2009_319663
Η είδηση για το κλείσιμο του «Ελεύθερου Τύπου» έφερε τη διεθνή κρίση του Τύπου στη δική μας αυλή. Ο «Ελεύθερος Τύπος», στην αρχική του νέα μορφή, ήταν μια προσέγγιση στο πώς πρέπει να είναι μια μοντέρνα ή μεταμοντέρνα εφημερίδα για να μπορέσει να προσελκύσει τους «πιτσιρικάδες», αλλά και τους 30άρηδες που είναι εθισμένοι στο Διαδίκτυο. Αισθητικά και σχεδιαστικά ήταν μια αξιόλογη προσπάθεια, η οποία όμως απέτυχε, γιατί ενδεχομένως δεν βρήκε ποτέ αυτό που χρειάζεται απαραιτήτως μια εφημερίδα για να μιλάει με τον αναγνώστη: ένα καθαρό στίγμα, μια αίσθηση πως η εφημερίδα διαθέτει μια διακριτή «ψυχή».
Γεγονός είναι πάντως πως οι εφημερίδες απειλούνται διεθνώς, και ενδεχομένως περισσότερο στην Ελλάδα. Από τι; Πρώτα απ’ όλα από την έλλειψη επαγγελματισμού και τον συνδυασμό τεμπελιάς και αλαζονείας, που οδηγεί συχνά σε τραγικά λάθη. Κανείς μας δεν χαίρεται όταν κάποιες εφημερίδες δημοσιεύουν αναλυτικό και ανάγλυφο ρεπορτάζ για συναντήσεις που δεν έγιναν ποτέ. Παρόμοια λάθη δείχνουν πως υπάρχει κάτι πολύ στραβό στο δημοσιογραφικό DNA. Από τέτοιου είδους, όμως, γκάφες πλήττεται όλη η δημοσιογραφία, γιατί δυστυχώς η καχυποψία παίρνει μπάλα όλους. Υπάρχουν πάντοτε, βεβαίως, οι «Ταλιμπάν» της κακοήθους δημοσιογραφίας, που νομίζουν πως φυτεύοντας υποψίες στους αναγνώστες του απέναντι θα κερδίσουν κάτι. Δικαίωμά τους να το βλέπουν έτσι. Το ζήτημα είναι πως πολύ συχνά γνώστες ενός τομέα διαβάζουν ένα σχετικό ρεπορτάζ και αντιλαμβάνονται ότι είναι εξαιρετικά ρηχό, αν όχι ανακριβές. Και έτσι σταματούν να διαβάζουν εφημερίδες. Στην εποχή μας ο «ψαγμένος» αναγνώστης, που είναι και ο μόνος που πιθανόν να μείνει πιστός στις εφημερίδες, ψάχνει για ενημέρωση και ανάλυση από ειδικούς, σε βάθος και με σχετική ακρίβεια.
Δεύτερη απειλή το Διαδίκτυο. Δεν πίστευα ποτέ πως δίπλα στην κούπα με τον καφέ μου το πρωί θα είχα τον φορητό μου υπολογιστή, για να διαβάζω ελληνικές και ξένες εφημερίδες, γιατί θεωρούσα εαυτόν παραδοσιακό «μερακλή» αναγνώστη εφημερίδων. Και όμως! Αντιλαμβάνομαι, συνεπώς, τι συμβαίνει στις νεότερες ηλικίες, αν και κανείς ακόμη δεν έχει βρει τον τρόπο να έχει πραγματικά έσοδα από την εφημερίδα στο Διαδίκτυο.
Οι εφημερίδες, για να επιβιώσουν στο σημερινό περιβάλλον της ενημέρωσης, που λειτουργεί 24 ώρες 365 μέρες τον χρόνο, θα πρέπει να ενισχύσουν την ποιότητά τους, να απευθυνθούν πιο πειστικά στον «γνώστη», να τροφοδοτούν τον αναγνώστη με μεγάλη ταχύτητα όλο το 24ωρο. Αφήνω τα οικονομικά τους, εντόπια και ξένα, στην άκρη γιατί είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση. Οι εφημερίδες έχουν δύο δρόμους μπροστά τους, να γίνουν οι δεινόσαυροι της νέας εποχής της πληροφορίας ή να προσαρμοστούν, ραγδαία, ίσως και βίαια. Ο δρόμος από εδώ και πέρα θα είναι γεμάτος... απώλειες, αλλά και προκλήσεις.http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_100086_24/06/2009_319663
Μετά τό Βήμα με τον Αντώνη Καρακούση...
Η περίπτωση του «Ελεύθερου Τύπου» είναι ιδιάζουσα, αλλά συνάμα και αποκαλυπτική του σύνθετου και μακροχρόνιου διαρθρωτικού προβλήματος των επιχειρήσεων του Τύπου και των ΜΜΕ.
Ιδιάζουσα γιατί η κυρία Αγγελοπούλου επένδυσε στα ΜΜΕ από καθαρά προσωπική φιλοδοξία, στον καιρό της μεγάλης ευφορίας, των υψηλών ναύλων και των υπεραποδόσεων τίτλων και αξιών, δηλαδή σε χρόνο κατά τον οποίο τα κέρδη για την ίδια και την οικογένειά της ήταν μοναδικά, δημιουργούσαν βεβαιότητες και επέτρεπαν την ανάληψη κάθε κινδύνου.
Υπό αυτήν την έννοια η επένδυσή της ήταν εξαρχής υπονομευμένη. Υπονομεύθηκε μάλιστα περαιτέρω επειδή στη συνέχεια η επιχειρηματική πρακτική υπήρξε ανορθολογική και εν πολλοίς αντιοικονομική, όπως μαρτυρούν οι ισολογισμοί των τελευταίων χρόνων.
Με αποτέλεσμα, όταν επήλθε η διεθνής κρίση και οι ναύλοι των πλοίων βυθίστηκαν, οι τιμές των μετοχών κατέρρευσαν και οι λοιπές οικογενειακές επιχειρήσεις δεν απέδιδαν τα προσδοκώμενα, το ρίσκο της επένδυσης απεκαλύφθη, το βάρος των ζημιών κατέστη δυσβάσταχτο και η προσωπική φιλοδοξία μη υποστηρίξιμη.
Παρά όμως την ιδιαιτερότητα το προχθεσινό λουκέτο είναι αποκαλυπτικό της πολυσήμαντης κρίσης που καταδιώκει εδώ και χρόνια τις επιχειρήσεις των μέσων ενημέρωσης. Ο κλάδος κυριαρχείται από πρωτοφανή πληθωρισμό μέσων, εντύπων και ηλεκτρονικών, αναντίστοιχο του μεγέθους της οικονομίας και των δυνατοτήτων της διαφημιστικής αγοράς. Ο ανταγωνισμός επίσης είναι ανηλεής, στρεβλός, χωρίς κανόνες και αρχές, εν πολλοίς αυτοκαταστροφικός. Εως πριν από δύο-τρία χρόνια η ευφορία των καρπών της γης, του κράτους η γαλαντομία και η μεγαθυμία των τραπεζών κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό το πλήθος των στρεβλώσεων και επέτρεπε την επιβίωση ακόμη και των πιο προβληματικών μέσων ενημέρωσης.
Στην παρούσα συγκυρία όμως συνέπεσαν πολλοί αρνητικοί παράγοντες. Η διαφημιστική δαπάνη κατέρρευσε. Οι περισσότεροι των διαφημιζομένων, πιεζόμενοι από την οικονομική κρίση, περιέκοψαν τις δαπάνες προβολής και επικοινωνίας. Οι αγοραστές εντύπων και υπηρεσιών ενημέρωσης μειώθηκαν για τους ίδιους λόγους. Ουσιαστικά οι δύο βασικές πηγές εσόδων για τις επιχειρήσεις ΜΜΕ υποχώρησαν δραματικά. Οι τράπεζες, επηρεαζόμενες και αυτές από την κρίση, έγιναν πιο φειδωλές στη χορήγηση δανείων και στην παροχή πιστωτικών διευκολύνσεων. Ταυτοχρόνως οι τεχνολογικές εξελίξεις, οι ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται στον τομέα της ενημέρωσης, τα ταχέως αναπτυσσόμενα νέα μέσα επιδρούν καταλυτικά, μεταβάλλουν την αγορά, χωρίς κατ΄ ανάγκην να την πλουτίζουν.
Με άλλα λόγια ο συνδυασμός οικονομικής κρίσης και τεχνολογικών μεταβολών αποδίδει εκρηκτικές συνθήκες, πιέζοντας τους πάντες και τα πάντα. Οι επιχειρήσεις κλονίζονται και οι εργαζόμενοι περιπίπτουν στην ανασφάλεια.
Η λύση προφανώς δεν είναι η προπαγανδιζόμενη από ορισμένους σύγκρουση. Προέχουν η αξιολόγηση των συνθηκών, η ανάδειξη του διαρθρωτικού προβλήματος και ο εποικοδομητικός διάλογος, χωρίς προαπαιτούμενα και προκαταλήψεις.
akarakousis@dolnet.gr http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=6&artId=262756&dt=24/06/2009
Η Ελευθεροτυπία...(η οποία τό έχει και πρωτοσέλιδο)
Η περίπτωση του «Ελεύθερου Τύπου» είναι ιδιάζουσα, αλλά συνάμα και αποκαλυπτική του σύνθετου και μακροχρόνιου διαρθρωτικού προβλήματος των επιχειρήσεων του Τύπου και των ΜΜΕ.
Ιδιάζουσα γιατί η κυρία Αγγελοπούλου επένδυσε στα ΜΜΕ από καθαρά προσωπική φιλοδοξία, στον καιρό της μεγάλης ευφορίας, των υψηλών ναύλων και των υπεραποδόσεων τίτλων και αξιών, δηλαδή σε χρόνο κατά τον οποίο τα κέρδη για την ίδια και την οικογένειά της ήταν μοναδικά, δημιουργούσαν βεβαιότητες και επέτρεπαν την ανάληψη κάθε κινδύνου.
Υπό αυτήν την έννοια η επένδυσή της ήταν εξαρχής υπονομευμένη. Υπονομεύθηκε μάλιστα περαιτέρω επειδή στη συνέχεια η επιχειρηματική πρακτική υπήρξε ανορθολογική και εν πολλοίς αντιοικονομική, όπως μαρτυρούν οι ισολογισμοί των τελευταίων χρόνων.
Με αποτέλεσμα, όταν επήλθε η διεθνής κρίση και οι ναύλοι των πλοίων βυθίστηκαν, οι τιμές των μετοχών κατέρρευσαν και οι λοιπές οικογενειακές επιχειρήσεις δεν απέδιδαν τα προσδοκώμενα, το ρίσκο της επένδυσης απεκαλύφθη, το βάρος των ζημιών κατέστη δυσβάσταχτο και η προσωπική φιλοδοξία μη υποστηρίξιμη.
Παρά όμως την ιδιαιτερότητα το προχθεσινό λουκέτο είναι αποκαλυπτικό της πολυσήμαντης κρίσης που καταδιώκει εδώ και χρόνια τις επιχειρήσεις των μέσων ενημέρωσης. Ο κλάδος κυριαρχείται από πρωτοφανή πληθωρισμό μέσων, εντύπων και ηλεκτρονικών, αναντίστοιχο του μεγέθους της οικονομίας και των δυνατοτήτων της διαφημιστικής αγοράς. Ο ανταγωνισμός επίσης είναι ανηλεής, στρεβλός, χωρίς κανόνες και αρχές, εν πολλοίς αυτοκαταστροφικός. Εως πριν από δύο-τρία χρόνια η ευφορία των καρπών της γης, του κράτους η γαλαντομία και η μεγαθυμία των τραπεζών κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό το πλήθος των στρεβλώσεων και επέτρεπε την επιβίωση ακόμη και των πιο προβληματικών μέσων ενημέρωσης.
Στην παρούσα συγκυρία όμως συνέπεσαν πολλοί αρνητικοί παράγοντες. Η διαφημιστική δαπάνη κατέρρευσε. Οι περισσότεροι των διαφημιζομένων, πιεζόμενοι από την οικονομική κρίση, περιέκοψαν τις δαπάνες προβολής και επικοινωνίας. Οι αγοραστές εντύπων και υπηρεσιών ενημέρωσης μειώθηκαν για τους ίδιους λόγους. Ουσιαστικά οι δύο βασικές πηγές εσόδων για τις επιχειρήσεις ΜΜΕ υποχώρησαν δραματικά. Οι τράπεζες, επηρεαζόμενες και αυτές από την κρίση, έγιναν πιο φειδωλές στη χορήγηση δανείων και στην παροχή πιστωτικών διευκολύνσεων. Ταυτοχρόνως οι τεχνολογικές εξελίξεις, οι ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται στον τομέα της ενημέρωσης, τα ταχέως αναπτυσσόμενα νέα μέσα επιδρούν καταλυτικά, μεταβάλλουν την αγορά, χωρίς κατ΄ ανάγκην να την πλουτίζουν.
Με άλλα λόγια ο συνδυασμός οικονομικής κρίσης και τεχνολογικών μεταβολών αποδίδει εκρηκτικές συνθήκες, πιέζοντας τους πάντες και τα πάντα. Οι επιχειρήσεις κλονίζονται και οι εργαζόμενοι περιπίπτουν στην ανασφάλεια.
Η λύση προφανώς δεν είναι η προπαγανδιζόμενη από ορισμένους σύγκρουση. Προέχουν η αξιολόγηση των συνθηκών, η ανάδειξη του διαρθρωτικού προβλήματος και ο εποικοδομητικός διάλογος, χωρίς προαπαιτούμενα και προκαταλήψεις.
akarakousis@dolnet.gr http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=6&artId=262756&dt=24/06/2009
Η Ελευθεροτυπία...(η οποία τό έχει και πρωτοσέλιδο)
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα πάντα ένα παιχνίδι. Παιχνίδι προσωπικό ή επιχειρηματικό. Η ελευθερία τού επιχειρείν έχει τα όριά της. Τα θεσμικά, αν υπάρχουν. Τα ηθικά, τα οποία υπάρχουν. Ο Τύπος, η ενημέρωση, έχει τους δικούς του κανόνες. Οι οποίοι είναι διάφοροι από τους κανόνες του ελεύθερου εμπορίου ή, πολύ περισσότερο, τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ η αξία της μετοχής μιας ναυτιλιακής εταιρείας, με τη μετοχή ενός ομίλου της ενημέρωσης. Καμιά σχέση με την αξία και την πορεία ενός χρηματιστηριακού παραγώγου ή «τοξικού» ομολόγου. Το κέρδος που προέρχεται από μια εκδοτική επιχείρηση δεν χτυπά νούμερα στο καντράν του Χρηματιστηρίου. Συχνά, μάλιστα, συχνότατα, και αργεί να έρθει, και είναι μικρό.
Ο ΤΥΠΟΣ, ωστόσο, έχει ισχύ. Μπορεί να κλονίσει κυβερνήσεις. Μπορεί να στρέψει πολιτικές επιλογές σε άλλη κατεύθυνση. Μπορεί να διαφωτίσει την κοινωνία. Μπορεί όμως και να την παραπλανήσει. Εξαρτάται σε ποια χέρια βρίσκεται η ισχύς. Αυτήν ακριβώς την ισχύ, την οποία γεύτηκαν εκδότες σε άλλες εποχές. Τη ζήλεψαν και νεώτεροι επιχειρηματίες. Προσδοκώντας να κερδίσουν από την εξουσία. Γινόμενοι αυτοί εξουσία.
ΠΑΡΑΣΥΡΘΗΚΑΝ από τη θεωρία της «τετάρτης εξουσίας». Ξέχασαν ότι αυτή είναι πρώτα απ' όλα ελευθερία. Ξέχασαν και την αρίθμηση. Τη θεώρησαν πρώτη. Και, προς επίτευξη του σκοπού αυτού, επιχείρησαν και επιχειρούν να αδυνατίσουν κάθε άλλη εξουσία, η οποία πηγάζει από το Σύνταγμα: την εκτελεστική εν πρώτοις, τη νομοθετική εκ παραλλήλου, και τη δικαστική συνακόλουθα. Για να έχουν και εξασφαλισμένα τα νώτα τους. Κάποιοι πέτυχαν πολλά -παραδοσιακοί και νεόκοποι- κάποιοι λιγότερα.
ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ η αξία της μετοχής μιας ναυτιλιακής εταιρείας, με τη μετοχή ενός ομίλου της ενημέρωσης. Καμιά σχέση με την αξία και την πορεία ενός χρηματιστηριακού παραγώγου ή «τοξικού» ομο-
ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΑ κέρδη, ο νους τους. Εν γνώσει τους ότι το ρίσκο είναι υψηλό. Οπότε και οι παράπλευρες απώλειες συχνότερες. Ή και εκκωφαντικότερες. Σαν και αυτήν που «έσκασε» στο συγκρότημα του «Ελεύθερου Τύπου». Η έκρηξη αναμενόμενη. Οπως και η ισχύς της. Απλώς, δεν ήταν επακριβώς προσδιορισμένο το σημείο. Διότι οι ύποπτοι να «σκάσουν κανόνι», αρκετοί. Και έσκασε τελικά στον πιο πολυδάπανο, προσφάτως ανανεωμένο εκδοτικό όμιλο, φιλόδοξο να αλλάξει τα πράγματα στον χώρο του Τύπου και της ενημέρωσης. Με επικεφαλής την πλέον φιλόδοξη επιχειρηματία, που έχει εισβάλει στην οικονομία της χώρας.
ΛΟΥΣΤΡΑΤΟΥΣ Ολυμπιακούς Αγώνες υποσχέθηκε η Γιάννα Αγγελοπούλου, λουστράτους τους έκανε. Δεν πλήρωσε από την τσέπη της. Πλήρωσε και θα τους πληρώνει για πολλά ακόμη χρόνια ο φορολογούμενος πολίτης. Ασχέτως που πολλά από τα σπάταλα έργα τώρα τα τρώει ο χρόνος και η ξεδιάντροπη κυβερνητική εγκατάλειψη.
ΑΚΟΜΗ περισσότερα οφέλη από τις σχέσεις της με την κυβερνητική εξουσία ήθελε η επιχειρηματίας, όταν αναζητούσε εκδοτικό βήμα και τελικά κατέληγε στον «Ελεύθερο Τύπο». Σπατάλησε πολλά και εδώ. Μόνο που δεν ήταν δικά της. Ηταν των οικογενειακών επιχειρήσεων. Οι οποίες, βεβαίως, δεν αντέχουν επί μακρόν απώλειες. Τις οποίες στο τέλος πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Οι οποίοι είναι αυτοί που κυρίως δοκιμάζονται από τα τέτοιου είδους παιχνίδια εξουσίας...http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=56885
Καί τέλος τά Νέα...
Ο Θ. Αγγελόπουλος, ο άνθρωπος που ανακοίνωσε το κλείσιμο της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», είναι γνωστός ως ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μεγαλοεφοπλιστές που ξέρει πολύ καλά να κερδίζει χρήματα από αγοραπωλησίες πλοίων, ως μεγιστάνας της χαλυβουργίας και ως ο μεγαλύτερος ιδιώτης επενδυτής της μεγάλης ελβετικής τράπεζας UΒS. Ωστόσο, εκτιμάται ότι έχει υποστεί σοβαρές ζημιές από την οικονομική κρίση.
Στην Ελλάδα πάντως η οικογένεια Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου παραμένει μια από τις πλουσιότερες της χώρας, χωρίς ωστόσο να έχει αξιόλογη επιχειρηματική δραστηριότητα, πέραν της εκμετάλλευσης μερικών ακινήτων και κάποιας συμμετοχής σε μεγάλη τράπεζα. Η ισχνή επιχειρηματική παρουσία στην Ελλάδα του Θόδωρου Αγγελόπουλου έγινε ισχνότερη την περασμένη Δευτέρα, όταν ανακοίνωσε την αναστολή λειτουργίας της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» και του ραδιοφωνικού σταθμού City.
Οι αιτίες που ώθησαν τον γόνο μιας από τις ιστορικότερες επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας να βάλει τέλος στις δραστηριότητές του στον χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, σίγουρα δεν εστιάζονται αλλά πάντως δεν είναι και άσχετες με την κακή οικονομική πορεία της εφημερίδας.
Λέγεται ότι από αυτή τη δραστηριότητά της η οικογένεια Θόδωρου Αγγελόπουλου έγινε φτωχότερη κατά περίπου 70 εκατ. ευρώ- ποσόν που βεβαίως είναι σχετικά μικρό αν συγκριθεί με την αξία του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2005 όταν πούλησε τον στόλο του, τον οποίο αποτελούσαν τότε 19 δεξαμενόπλοια, εισέπραξε 520 εκατ. δολάρια.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ανθρώπων που γνωρίζουν καλά το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας Θ. Αγγελόπουλου, η προσωπική περιουσία του μεγιστάνα προσέγγιζε τα 10 δισ. ευρώ πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Σήμερα έχει μειωθεί σημαντικά λόγω της μεγάλης συρρίκνωσης της χρηματιστηριακής αξίας πολλών επενδύσεων σε τραπεζικές μετοχές και σε άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα υψηλού ρίσκου, οι οποίες είχαν γίνει από τις πολλές και ποικίλες επιχειρήσεις που ελέγχει στο εξωτερικό ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Μεγαλομέτοχος στην UΒS
Η μεγάλη ζημιά που υπέστη λόγω της κρίσης το χαρτοφυλάκιο του Έλληνα επιχειρηματία ήταν η κατρακύλα της μετοχής της τράπεζας UΒS- ο Θόδωρος Αγγελόπουλος φέρεται από τις ελβετικές εφημερίδες ως ο μεγαλύτερος ιδιώτης μέτοχος, με ποσοστό που μπορεί να φτάνει μέχρι και το 8%. Είναι αλήθεια ότι η σχέση του Θόδωρου Αγγελόπουλου με την UΒS παραμένει μυστήριο καθώς επισήμως δεν φαίνεται στη λίστα των μεγαλομετόχων. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 2008 οι ελβετικές εφημερίδες θεωρούσαν σχεδόν δεδομένο ότι ο Έλληνας «εφοπλιστής και μεγιστάνας» της χαλυβουργίας είναι, μέσω πολλών εταιρειών του, ο μεγαλύτερος ιδιώτης μέτοχος της UΒS, μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη. Σήμερα η κεφαλαιοποίηση της τράπεζας ανέρχεται στα 39 δισ. ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι αν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ρευστοποιήσει τη συμμετοχή του στην τράπεζα θα εισπράξει περίπου 3 δισ. ευρώ.
Αγοραπωλησίες πλοίων
Στη ναυτιλιακή αγορά θεωρούν τον Θόδωρο Αγγελόπουλο έναν από τους ικανότερους επιχειρηματίες στις αγοραπωλησίες πλοίων και ότι οσφραίνεται τον κατάλληλο χρόνο, δηλαδή πότε θα αγοράσει και πότε θα πωλήσει τα πλοία του. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο συνολικός τζίρος των αγοραπωλησιών που πραγματοποίησε ανήλθε στα 2,76 δισ. ευρώ.
Το 2005 πώλησε στον Έλληνα εφοπλιστή Πήτερ Γεωργιόπουλο 19 δεξαμενόπλοια - το σύνολο του στόλου του- έναντι 520 εκατ. δολαρίων. Τότε κάποιοι υπέθεσαν ότι ο επιχειρηματίας θα εγκατέλειπε τις δραστηριότητές του στην ποντοπόρο ναυτιλία, αλλά πολύ σύντομα διαψεύστηκαν. Ο Θ. Αγγελόπουλος συνέχισε να αγοράζει και να πωλεί πλοία κερδίζοντας σημαντικά ποσά. Σήμερα ο επιχειρηματίας έχει παραγγείλει 24 νέα φορτηγά πλοία, από τα οποία άλλα είναι ήδη έτοιμα και άλλα ναυπηγούνται στην Άπω Ανατολή.
Χαλυβουργίες και ακίνητα
Όταν η οικογένεια Αγγελόπουλου δραστηριοποιήθηκε στο εξωτερικό, μετά τη δολοφονία του Δημ. Αγγελόπουλου, δεν μπορούσε φυσικά να μην επενδύσει και σε αυτό που γνώριζε πολύ καλά, στη χαλυβουργία. Σε αυτό τον κλάδο, άλλωστε, ήταν η πρώτη μεγάλη επενδυτική δραστηριότητα της οικογένειας στην Ελλάδα. Ο Θόδωρος κληρονόμησε από τον πατέρα του Παναγιώτη Αγγελόπουλο τις χαλυβουργίες Geselschaft στην Ελβετία, Αlpha Steel στο Κάρντιφ της Ουαλίας, Βeta Steel στην Ιντιάνα των ΗΠΑ.
Οι επενδύσεις της οικογένειας Θόδωρου Αγγελόπουλου δεν περιορίζονται στη χαλυβουργία, την ποντοπόρο ναυτιλία και τις τράπεζες. Σημαντικές επενδύσεις έχει πραγματοποιήσει και στην αγορά ακινήτων, κυρίως σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4523158
Στην Ελλάδα πάντως η οικογένεια Θόδωρου και Γιάννας Αγγελοπούλου παραμένει μια από τις πλουσιότερες της χώρας, χωρίς ωστόσο να έχει αξιόλογη επιχειρηματική δραστηριότητα, πέραν της εκμετάλλευσης μερικών ακινήτων και κάποιας συμμετοχής σε μεγάλη τράπεζα. Η ισχνή επιχειρηματική παρουσία στην Ελλάδα του Θόδωρου Αγγελόπουλου έγινε ισχνότερη την περασμένη Δευτέρα, όταν ανακοίνωσε την αναστολή λειτουργίας της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» και του ραδιοφωνικού σταθμού City.
Οι αιτίες που ώθησαν τον γόνο μιας από τις ιστορικότερες επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας να βάλει τέλος στις δραστηριότητές του στον χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, σίγουρα δεν εστιάζονται αλλά πάντως δεν είναι και άσχετες με την κακή οικονομική πορεία της εφημερίδας.
Λέγεται ότι από αυτή τη δραστηριότητά της η οικογένεια Θόδωρου Αγγελόπουλου έγινε φτωχότερη κατά περίπου 70 εκατ. ευρώ- ποσόν που βεβαίως είναι σχετικά μικρό αν συγκριθεί με την αξία του συνόλου των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2005 όταν πούλησε τον στόλο του, τον οποίο αποτελούσαν τότε 19 δεξαμενόπλοια, εισέπραξε 520 εκατ. δολάρια.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ανθρώπων που γνωρίζουν καλά το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας Θ. Αγγελόπουλου, η προσωπική περιουσία του μεγιστάνα προσέγγιζε τα 10 δισ. ευρώ πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Σήμερα έχει μειωθεί σημαντικά λόγω της μεγάλης συρρίκνωσης της χρηματιστηριακής αξίας πολλών επενδύσεων σε τραπεζικές μετοχές και σε άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα υψηλού ρίσκου, οι οποίες είχαν γίνει από τις πολλές και ποικίλες επιχειρήσεις που ελέγχει στο εξωτερικό ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Μεγαλομέτοχος στην UΒS
Η μεγάλη ζημιά που υπέστη λόγω της κρίσης το χαρτοφυλάκιο του Έλληνα επιχειρηματία ήταν η κατρακύλα της μετοχής της τράπεζας UΒS- ο Θόδωρος Αγγελόπουλος φέρεται από τις ελβετικές εφημερίδες ως ο μεγαλύτερος ιδιώτης μέτοχος, με ποσοστό που μπορεί να φτάνει μέχρι και το 8%. Είναι αλήθεια ότι η σχέση του Θόδωρου Αγγελόπουλου με την UΒS παραμένει μυστήριο καθώς επισήμως δεν φαίνεται στη λίστα των μεγαλομετόχων. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 2008 οι ελβετικές εφημερίδες θεωρούσαν σχεδόν δεδομένο ότι ο Έλληνας «εφοπλιστής και μεγιστάνας» της χαλυβουργίας είναι, μέσω πολλών εταιρειών του, ο μεγαλύτερος ιδιώτης μέτοχος της UΒS, μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες του πλανήτη. Σήμερα η κεφαλαιοποίηση της τράπεζας ανέρχεται στα 39 δισ. ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι αν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ρευστοποιήσει τη συμμετοχή του στην τράπεζα θα εισπράξει περίπου 3 δισ. ευρώ.
Αγοραπωλησίες πλοίων
Στη ναυτιλιακή αγορά θεωρούν τον Θόδωρο Αγγελόπουλο έναν από τους ικανότερους επιχειρηματίες στις αγοραπωλησίες πλοίων και ότι οσφραίνεται τον κατάλληλο χρόνο, δηλαδή πότε θα αγοράσει και πότε θα πωλήσει τα πλοία του. Υπολογίζεται ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο συνολικός τζίρος των αγοραπωλησιών που πραγματοποίησε ανήλθε στα 2,76 δισ. ευρώ.
Το 2005 πώλησε στον Έλληνα εφοπλιστή Πήτερ Γεωργιόπουλο 19 δεξαμενόπλοια - το σύνολο του στόλου του- έναντι 520 εκατ. δολαρίων. Τότε κάποιοι υπέθεσαν ότι ο επιχειρηματίας θα εγκατέλειπε τις δραστηριότητές του στην ποντοπόρο ναυτιλία, αλλά πολύ σύντομα διαψεύστηκαν. Ο Θ. Αγγελόπουλος συνέχισε να αγοράζει και να πωλεί πλοία κερδίζοντας σημαντικά ποσά. Σήμερα ο επιχειρηματίας έχει παραγγείλει 24 νέα φορτηγά πλοία, από τα οποία άλλα είναι ήδη έτοιμα και άλλα ναυπηγούνται στην Άπω Ανατολή.
Χαλυβουργίες και ακίνητα
Όταν η οικογένεια Αγγελόπουλου δραστηριοποιήθηκε στο εξωτερικό, μετά τη δολοφονία του Δημ. Αγγελόπουλου, δεν μπορούσε φυσικά να μην επενδύσει και σε αυτό που γνώριζε πολύ καλά, στη χαλυβουργία. Σε αυτό τον κλάδο, άλλωστε, ήταν η πρώτη μεγάλη επενδυτική δραστηριότητα της οικογένειας στην Ελλάδα. Ο Θόδωρος κληρονόμησε από τον πατέρα του Παναγιώτη Αγγελόπουλο τις χαλυβουργίες Geselschaft στην Ελβετία, Αlpha Steel στο Κάρντιφ της Ουαλίας, Βeta Steel στην Ιντιάνα των ΗΠΑ.
Οι επενδύσεις της οικογένειας Θόδωρου Αγγελόπουλου δεν περιορίζονται στη χαλυβουργία, την ποντοπόρο ναυτιλία και τις τράπεζες. Σημαντικές επενδύσεις έχει πραγματοποιήσει και στην αγορά ακινήτων, κυρίως σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4523158
Σχόλια