Ένας απίστευτος μικρόκοσμος των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και της Μικροπολιτικής αποφάσισε να προωθήσει εκβιαστικά την ιδέα αλλαγής του εκλογικού νόμου υπερβαίνοντας ακόμη και το Σύνταγμα. Εντάξει. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά που ο υπέρτατος νόμος της χώρας θα καταντούσε κουρελού. Προηγήθηκαν άλλοι με κορυφαίο εκείνο τον ανεκδιήγητο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου βασική αναπαλλοτρίωτη και δια όρκου υποχρέωση του οποίου ήταν όχι μόνον η τήρησή του αλλά και η προστασία του. Το αξιολύπητο είναι πως η ιδέα προέκυψε από έναν αξιόλογο άνθρωπο συμπατριώτη καθηγητή και πολιτικό. Τον Προκόπη τον Παυλόπουλο. Υπέκυψε δυστυχώς στα κελεύσματα των επικοινωνιολόγων του κόμματός του για την πολιτική αυτοσυντήρησή του, μουτζουρώνοντας έτσι και δια μιας την πολιτική του εικόνα που χρόνια πολλά και με μύριους κόπους είχε ιχνογραφήσει. Κρίμα γιατί προσωπικά αν και οι πολιτικές μας διαφορές είναι χαώδεις, δεν θα περίμενα μια τέτοια αυτοκαταστροφική κίνηση από μεριάς του μόνον και μόνο επειδή διά μέσου του Καραμανλή τού την επέβαλαν κάποιοι καλοπληρωμένοι δημοσκόποι. Φαίνεται όμως πως πλέον η προσωπική κυρίως, αλλά και κατά δεύτερο λόγο η πολιτική αξιοπρέπεια, αδρανούν και δεν αποτελούν το συνειδησιακό ανάχωμα στον πολιτικό εξευτελισμό. Αλλά τίθεται και ζήτημα κοινής νοημοσύνης. Μια τέτοια πρόταση πάνω στην οποία τα εντεταλμένα γιουσουφάκια της ενημέρωσης, θα υφάνουν με ατέλειωτες ώρες φληναφημάτων τις κουρτίνες έκλειψης των πραγματικών ειδήσεων, αποτελεί σαφή ομολογία ήττας. Γιατί δηλαδή ποια θα ήταν η χρεία της αν η κυβέρνηση δεν ένιωθε πως ο κόσμος χάνεται ανεπιστρεπτί κάτω από τα πόδια της; Καμία. Αν πλαισιωνόταν από την ισχύ του λαού δεν θα κατέφευγε σε μεθόδους αλεπούς που ενδύεται την λεοντή για να τρομάξει τα εχθρούς της. Απλώς θα βρυχάτο. Και θα επαρκούσε.. Αλλά η φωνή της πλέον είναι ισχαιμική εξ’ αιτίας του επιθανάτιου ρόγχου της από τα καρκινικά σκάνδαλα της πολιτικής της θητείας και δεν φτάνει στ’ αυτιά του λαού. Και όποτε συμβεί δεν πείθει. Κι αν κάτι όφειλε να αφήσει ως τελευταία εντύπωση πίσω της ήταν να πεθάνει αξιοπρεπώς. Γιατί αν ξέρεις να χάνεις τότε είσαι νικητής υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι από την ήττα σου κατέστησες τον εαυτό σου σοφότερο.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr
Σχόλια