Η βροχή έπεφτε ράιτ θρού.
Η μέρα ήταν μελαγχολική.
Σκέφτηκε τον εαυτό του χαμένο σε αυτή την απίθανη γωνιά του πλανήτη.
Βαλκάνια.
Ελλάδα.
Τα χαμπέρια ήρθαν απο το κέντρο τού πλανήτη με την διαρροή ενός εγγράφου.
Ο νούς του ταξίδευε στην πολύβουη New York.
Ανθρωποι που κάνουν βόλτες με το ποδήλατό τους στούς δρόμους και τα πάρκα.
Στο κύρος μιάς Washington.
Είχαν εκλογές εκεί.
Κόσμος, ζωντάνια, ενδιαφέρουσες μάχες.
Οι τύχες τού κόσμου παίζονταν σε μιά φραση, σε μιά λάθος γκριμάτσα.
Κι όμως.
Τα πράματα θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς.
Θα μπορούσε να ήταν κι αυτός εκεί.
Θα μπορούσε να παίρνει μέρος σε ένα πραγματικό ενδιαφέρον παιγνίδι.
Εδιωξε αμέσως αυτή τη σκέψη.
Και εδώ έχει πολύ ενδιαφέρον.
Υπάρχουν ενδιαφέρουσες ανταλλαγές ιδεών.
Χτύπησε το τηλέφωνο.
Ο ειδικός του σύμβουλος ο Γρηγόρης (ο χαρούμενος) ήθελε κάτι σημαντικό.
Πρόεδρε σχετικά με εκείνο το ζήτημα τού κώλου τού καθενός και κατά πόσο δικαιούται ο καθένας να βάζει ότι θέλει μέσα........
Κοίταξε ψηλά...
Η βρόχα συνέχιζε να πέφτει ράιτ θρού...
to be continued.....
Σχόλια