.....Οι ξανθές περούκες, οι γυαλιστερές γόβες και οι ανοιχτόχρωμες φούστες που φορούσαν τα «κορίτσια» της λεωφόρου Αθηνών τα έκαναν να ξεχωρίζουν στις σκιές στην άκρη του δρόμου. Στη θέα του περιπολικού, αντί να κρυφτούν, πλησίαζαν (με δυσκολία στο περπάτημα λόγω ψηλοτάκουνων παπουτσιών) το οδόστρωμα κάνοντας χειρονομίες κι επιδεικνύοντας τα γεννητικά τους όργανα στους αστυνομικούς που παρακολουθούσαν με έκφραση ρουτίνας το θέαμα........
Σχόλια
Η «Κ» ακολούθησε τους αστυνομικούς της Αμεσης Δράσης σε περιπολίες μετά τα μεσάνυχτα, σε υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου της Αθήνας
Του Γιαννη Σουλιώτη
Πενήντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, το Skoda Octavia της Aμεσης Δράσης διέσχιζε την οδό Κεραμεικού, στο ύψος της αθηναϊκής Chinatown. Είχαν προηγηθεί το άκαρπο πέρασμα από τον σταθμό Πελοποννήσου (όπου δεσπόζει το κόκκινο «σπίτι» της Ελλης), τα στενά των Σεπολίων (το αραβικό καφενείο Ελ Μπασά προσέφερε στους θαμώνες δορυφορική ΤV), τον Αγ. Παντελεήμονα και ο σποραδικός έλεγχος σταθμευμένων αυτοκινήτων που θεωρήθηκαν ύποπτα. Οπως ένα λευκό Nissan, μοντέλο ’90 σε σκοτεινό χωματόδρομο στο πλάι της λεωφόρου Αθηνών. Ο Φ., συνοδηγός του περιπολικού, άρπαξε τον ασύρματο: «Κέντρο εδώ Α 2.3 να ελέγξουμε ένα όχημα», ακούστηκε να λέει και συνέχισε με τον αριθμό κυκλοφορίας σε αστυνομική διάλεκτο: «Αστέρας Ηλιος Ερμής 1020». Μεσολάβησαν δευτερόλεπτα σιγής και αμηχανίας (οι ρόδες του περιπολικού συνέχιζαν να γυρνούν αργά στον χωμάτινο δρόμο την ώρα που ο συνοδηγός φώτιζε με φακό το εσωτερικό του Ι. Χ.) μέχρι να έρθει η απάντηση: «Λευκό Primera από την Ξάνθη στο όνομα Κ.Σ., δεν απασχολεί». Το βλέμμα των αστυνομικών σταματούσε σε ταλαιπωρημένα αυτοκίνητα και φθηνά δίκυκλα, όχι όμως και τα καλογυαλισμένα Ι. Χ. που έμοιαζαν να κρύβουν άκρως ενδιαφέροντα μυστικά. Οπως ένα μαύρο Hammer, ιδιοκτησίας Σέρβου κατοίκου Γλυφάδας ονόματι Σ.... οφ, που επί τρεις ημέρες ήταν παρκαρισμένο σε στενό των Πατησίων.
Οι ξανθές περούκες, οι γυαλιστερές γόβες και οι ανοιχτόχρωμες φούστες που φορούσαν τα «κορίτσια» της λεωφόρου Αθηνών τα έκαναν να ξεχωρίζουν στις σκιές στην άκρη του δρόμου. Στη θέα του περιπολικού, αντί να κρυφτούν, πλησίαζαν (με δυσκολία στο περπάτημα λόγω ψηλοτάκουνων παπουτσιών) το οδόστρωμα κάνοντας χειρονομίες κι επιδεικνύοντας τα γεννητικά τους όργανα στους αστυνομικούς που παρακολουθούσαν με έκφραση ρουτίνας το θέαμα.
Πίσω στον Κεραμεικό, στη διασταύρωση Θερμοπυλών και Γρανικού (ανάμεσα σε Ασιάτες που συνέχιζαν ακούραστα να ξεφορτώνουν εμπορεύματα και «ψαγμένους» τριαντάρηδες που ίδρωναν από το αλκοόλ στα μπαρ της περιοχής), το περιπολικό προσπέρασε δύο μελαψούς άνδρες που έδειχναν ατημέλητοι και ανηφόριζαν κουρασμένα. Με μια απότομη κίνηση προς τα δεξιά, το περιπολικό τους έφραξε το δρόμο με τη βοήθεια μιας στοίβας σκουπιδιών. Δεν αιφνιδιάστηκαν, αντίθετα, έδειξαν να αντιμετωπίζουν το συμβάν με μια παράξενη έκφραση εξοικείωσης ή παραίτησης στο πρόσωπό τους.
Το ραδιόφωνο του περιπολικού έπαιζε το «Is this love that am feeling» όση ώρα οι αστυνομικοί της Αμεσης Δράσης με το δεξί χέρι έψαχναν τις τσέπες των δύο μελαψών ανδρών και με το αριστερό ακουμπούσαν το όπλο που είχαν περασμένο στη ζώνη τους. Ο Φ. έλεγξε τα χαρτιά του υπόπτου χρησιμοποιώντας φακό. Εριχνε εναλλάξ ματιές στα χαρτιά και το πρόσωπό του πριν τελικά τον διατάξει να απομακρυνθεί υψώνοντας τον τόνο της φωνής του. Ο συμπατριώτης του δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός. Ο Ν. (πανύψηλος οδηγός του περιπολικού) άρπαξε τα χέρια του αλλοδαπού περνώντας τους χειροπέδες και με τον ασύρματο ζήτησε τη συνδρομή δεύτερου περιπολικού για τη μεταφορά του συλληφθέντος στο Α. Τ. Ομονοίας. «Επρεπε να είχε φύγει εδώ και δύο μήνες», ακούστηκε να λέει με αίσθημα ικανοποίησης για την πρώτη σύλληψη της βραδιάς που δεν άργησε να έρθει. Η στατιστική του επαγγέλματος ορίζει ότι στην περιοχή του κέντρου ο ένας στους τρεις που ελέγχεται συλλαμβάνεται για παράνομης είσοδο στη χώρα.
Η ληγμένη άδεια
Από τη θέση του συνοδηγού, ο Φ. περιεργάστηκε στο φως του αυτοκινήτου το πειστήριο του εγκλήματος, τη ληγμένη άδεια παραμονής του αλλοδαπού. Στη φωτογραφία, ο Ιρακινός, που ήταν ρακένδυτος και με δέρμα άγριο, έδειχνε περιποιημένος και μια δεκαετία νεότερος. Φορούσε ανοιχτόχρωμο πράσινο κουστούμι, είχε χτενισμένα τα μαλλιά του με παλαιού τύπου τζελ και πόζαρε με καμάρι λες κι επρόκειτο για φωτογραφία από την ημέρα των αρραβώνων του. «Δεν μας ενδιαφέρουν οι συνθήκες που τους έφεραν σε αυτή την κατάσταση. Δουλειά μας είναι να εφαρμόζουμε το νόμο και σε αυτό περιοριζόμαστε. Με τα υπόλοιπα ας ασχοληθούν οι κοινωνιολόγοι», σχολίασε το πλήρωμα του περιπολικού.
Ο ασύρματος κάθε τόσο παρενέβαινε: «Πλατεία Κάνιγγος ένα άτομο αναίσθητο στα σκουπίδια, μεταβαίνει ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ» ή «Σοφοκλέους 56 σύλληψη ατόμου για ουσίες, να παραληφθεί» ή «Τσαλδάρη 52 επεισόδιο με πρώην φίλη του, τηλεφώνησε ο κ. τάδε». Κάθε σήμα ήταν αφορμή για συζήτηση ανάμεσα στο πλήρωμα του περιπολικού: «Τα Σεπόλια, ο Κολωνός, η Ομόνοια είναι οι δυσκολότερες περιοχές της Αθήνας». «Στην υπόγεια διάβαση Κηφισού και Δυρραχίου (ένα σκοτεινό πέρασμα σε παράδρομο της λεωφόρου Κηφισού με έντονη οσμή ούρων και γκράφιτι στους λερωμένους γκρίζους τοίχους) έχουμε βγάλει κατά καιρούς πολλά». «Οταν βλέπεις τόση ησυχία είναι βέβαιο ότι κάτι θα συμβεί. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς και σε πιο σημείο».
Λίγο μετά τη 1 π. μ., στην οδό Κριτοβουλίδου στα Κάτω Πατήσια, κάτοικος της περιοχής, γύρω στα 60, αδύνατος με κιτρινισμένο από τον ιδρώτα φανελάκι και λαδωμένο άσπρο μαλλί, πλησίασε το περιπολικό, έγειρε στο παράθυρο και υψώνοντας το αριστερό του χέρι στην κατεύθυνση του δρόμου είπε στους αστυνομικούς: «Μόλις πέρασαν κάτι λαμόγια που περιεργάζονταν μηχανάκια. Μου φάνηκαν ύποπτοι». Ο Ν. ανέπτυξε ταχύτητα, έκανε ένα κύκλο το τετράγωνο και τελικά εντόπισε και σταμάτησε τους δύο υπόπτους στην είσοδο του Μετρό, λίγο παρακάτω. Εμοιαζαν με τοξικομανείς, ο ένας λεπτός με ρούχα μεγαλύτερα από το νούμερό του, ο δεύτερος εύσωμος με χέρι σε επίδεσμο. Υποχρεώθηκαν να καθίσουν στο μαρμάρινο σκαλοπάτι στην είσοδο ενός σνακ μπαρ της περιοχής και υποβλήθηκαν σε υπαίθρια ανάκριση.
Ανάμεσα στους αυτόπτες ήταν μια 50χρονη από χώρα της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, με ντεμοντέ ανασηκωμένο μαλλί και χρυσό δόντι που άστραφτε στο φως κάθε φορά που καθάριζε το στόμα της από το φαγητό με μεγάλες γουλιές μπίρας. Οι δύο άνδρες που είχαν υποχρεωθεί να καθίσουν ακίνητοι σε μαρμάρινο πεζούλι απευθύνονταν με ύφος παρακαλετό στους αστυνομικούς. «Ρε παιδιά, γιατί μας το κάνετε αυτό, ξέρετε σε τι μας μπλέκετε;», ακούστηκαν να λένε, μη μπορώντας να συμφιλιωθούν με την κακή τροπή που είχε πάρει η νυχτερινή τους βόλτα. Από την πάνω μεριά του σταθμού εμφανίστηκαν δύο ακόμα αστυνομικοί. Πέρασαν χειροπέδες στους άνδρες και τους επιβίβασαν στο περιπολικό με κατεύθυνση το Τμήμα Πατησίων.
Με σιδερένια κάγκελα
Λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα, ο δρόμος έξω από το Α. Τ. Αγ. Παντελεήμονα ήταν φραγμένος με σιδερένια κάγκελα και περιπολικά ήταν σταθμευμένα στην είσοδο. Στους γύρω δρόμους δεν κινούνταν αυτοκίνητα παρά μόνο Citroen της Ασφάλειας. Ο φρουρός (νέος στην υπηρεσία) κοιτούσε αμήχανα τους αστυνομικούς που μπαινόβγαιναν βιαστικά. Επειτα από κάθε έλεγχο, προσαγωγή ή σύλληψη έπλεναν επίμονα τα χέρια τους με αντισηπτικό σαπούνι που είχαν κρυμμένο στο πορτ μπαγκάζ των περιπολικών, παρά το γεγονός ότι φορούσαν γάντια. Η διαδικασία έμοιαζε με ιεροτελεστία εξαγνισμού, έναν τρόπο αυτοάμυνας που βοηθούσε τα πληρώματα να ξορκίζουν τη θλίψη και τη δυστυχία στην οποία εξετίθεντο.
Γύρω από το Α. Τ. επικρατούσε ευχάριστη ησυχία. Μια ηλικιωμένη γυναίκα με γκρι παλτό και ψηλοτάκουνες, ασημένιες μπότες τριγυρνούσε ανάμεσα στους αστυνομικούς, πότε μονολογώντας και πότε απευθύνοντας τον λόγο σε αυτούς. Κρατούσε μια σακούλα με πατατάκια και γαριδάκια κι ένα τρανζίστορ που έπαιζε χαμηλόφωνα. «Εδώ πιο κάτω μένω και είναι πάντοτε ήσυχα. Ολο ακούω στην τηλεόραση για τον Αγ. Παντελεήμονα. Ο, τι γίνεται στην υπόλοιπη Αθήνα λένε ότι συμβαίνει στον Παντελεήμονα», ακούστηκε να μονολογεί...
Πρώτα στις Νιγηριανές και μετά καταδίωξη...
Μετά το διάλειμμα στον Αγ. Παντελεήμονα (λίγο μετά τις 3.30 π. μ.) το περιπολικό κινήθηκε προς Ομόνοια για μια μάλλον εθιμοτυπική «επίσκεψη» στις Νιγηριανές της οδού Ευριπίδου. Καμιά τριανταριά απ' αυτές βρίσκονταν όπως κάθε βράδυ στα πόστα τους, σκυμμένες στα αυτοκίνητα περαστικών, στα λερωμένα πεζοδρόμια της πλατείας Θεάτρου. Στη θέα του περιπολικού, τα «κορίτσια», με πρωτόγνωρο ενθουσιασμό που θύμιζε παιδιά που κυνηγιούνται στην αυλή του σχολείου, έτρεχαν γελώντας προς τις εισόδους ξενοδοχείων και πριν ακόμη το περιπολικό προλάβει να φύγει, επανέκαμπταν συνεχίζοντας το ψηστήρι με τους πελάτες που δεν είχαν προλάβει να απομακρυνθούν. Είναι συνηθισμένες. Κι αυτές που συλλαμβάνονται τελικά, περνούν τη νύχτα στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ κι έπειτα επιστρέφουν ξανά στη δουλειά.
Eλεγχος υπόπτων
Ηταν πλέον περασμένες τέσσερις όταν το Skoda Octavia κατέβαινε την οδό Κεραμεικού για τον έλεγχο ύποπτων ατόμων στην είσοδο πολυκατοικίας στο νούμερο 81. Είχε μεσολαβήσει διάλειμμα για φαγητό στο «Σπιτικό» της λεωφόρου Πατησίων, ενώ η κούραση είχε αρχίσει να κάμπτει την ετοιμότητα των δύο αστυνομικών. Ετσι, κι ενώ οι Φ. και Ν. προσπαθούσαν να προσανατολιστούν («το 81 είναι πιο χαμηλά», «όχι, είναι από τη δεξιά μεριά του δρόμου») οι πέντε μεθυσμένοι Μαροκινοί που είχαν διαρρήξει μια αποθήκη Κινέζων αφαιρώντας από το εσωτερικό τραπεζομάντιλα και σεντόνια αντελήφθησαν πρώτοι την παρουσία του περιπολικού και άρχισαν να τρέχουν αντίθετα στην κατεύθυνση του δρόμου. Ο Ν. τράβηξε χειρόφρενο και πετάχτηκε, ταυτόχρονα με τον Φ., από το αυτοκίνητο. Ο Φ., πιο ευκίνητος, χάθηκε σε στενό στ' αριστερά, ενώ ο Ν., που έμεινε πιο πίσω, επέστρεψε στο περιπολικό και με φωνή λαχανιασμένη ούρλιαξε στον ασύρματο «έχουμε περίπτωση Ε8, καταδιώκουμε άτομα, Κεραμεικού και Πειραιώς». Ετρεξε μετά ξανά προς την οδό Μυλλέρου, όπου ο Φ. είχε καταφέρει να ακινητοποιήσει τον έναν από τους αλλοδαπούς. Βρισκόταν πεσμένος μπρούμυτα με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη με χειροπέδες, λαχανιασμένος, με την ένταση και το φόβο να τον έχουν νικήσει ολοκληρωτικά. Λίγα μέτρα πιο πίσω υπήρχε πεσμένο το μπουφάν του, που είχε πετάξει στη διάρκεια της καταδίωξης προσπαθώντας να γίνει πιο ελαφρύς και ταχύτερος... Τα πάντα εκτυλίχθηκαν τόσο γρήγορα που, όταν ύστερα από ένα λεπτό έφτασαν στο σημείο πέντε ή και έξι περιπολικά, οι υπόλοιποι Μαροκινοί είχαν προλάβει να εξαφανιστούν. Ο συλληφθείς δεν είπε κουβέντα ούτε σήκωσε το βλέμμα του από το έδαφος, ενώ από τη μύτη του έτρεχε αίμα. Επιβιβάστηκε στο περιπολικό που τον οδήγησε στο Τμήμα Ομονοίας για τα περαιτέρω.
Οι Φ. και Ν. επέστρεψαν στην αποθήκη στο νούμερο 81. Το περιπολικό βρισκόταν εκεί, με τον φάρο αναμμένο και τις πόρτες ορθάνοιχτες. Τριγύρω υπήρχαν σεντόνια και τραπεζομάντιλα που τα σκόρπιζε στο δρόμο ο πρωινός άνεμος...