Ο Τελλογλου (ο μονος που ξερει) λεει ποσα,λεει ονοματα. Οι αλλοι βγαζουν ασφαιρα (δωσε κατι οτι ναναι, αρκει να εχει λιγο μπλε).
Εχει διαφορα να εχεις ολη την εικονα μπροστα σου, να ξερεις ολο το στορυ, να εχεις αισθηση των πραγματων.
Διαβαζοντας εφημεριδες μου δινεται η αισθηση (δεν εχω καμμια αλλη πληροφορηση) οτι ο Τελλογλου εχει πολυ καλη αντιληψη των πραγματων.
Προηγειται των αλλων και ασχολειται με αυτα που αργοτερα οι αλλοι θα κανουν πρωτοσελιδο.
Οι αλλοι?
Οτι τους πασαρουν οι εμπλεκομενοι.
Ομως οι εμπλεκομενοι δεν εινει ουδετεροι.
Δεν θελουν απαραιτητα την αληθεια.
Θελουν να σωθουν.
Αυτα καταλαβαινω εγω διαβαζοντας τις εφημεριδες.
Τι γραφει ο Τελλογλου?
μεταξυ αλλων λεει.
......Ο τότε διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ κ. Παπαδημητρίου ζητεί να μιλήσει πρώτα με τους πολιτικούς προϊσταμένους των υπουργείων Ανάπτυξης κ. Ακη Τσοχατζόπουλο, Μεταφορών, κ. Χρ. Βερελή και Οικονομίας και Οικονομικών κ. Ν. Χριστοδουλάκη προκειμένου να συμφωνήσει σε λύση του προβλήματος των προγραμματικών συμφωνιών. Λίγο αργότερα, ο κ. Παπαδημητρίου παραιτείται...
«Βοήθεια» 2 εκατ. ευρώ
Εκείνη την εποχή στελέχη του ΟΣΕ θυμούνται να μπαινοβγαίνει στα γραφεία του οργανισμού ένα στέλεχος της διοίκησης της Siemens στην Ελλάδα, ο κ. Νόρμπερτ Γκεμπάουερ. Ο κ. Ράινχαρντ Σίκατσεκ, διαχειριστής των «μαύρων ταμείων» της Siemens στη Γερμανία, θυμάται ότι εκείνη την περίοδο το «τμήμα τραίνων» της εταιρείας στο Ερλάνγκεν του είχε ζητήσει να «βρει» δύο εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονταν ώστε να προχωρήσουν οι προγραμματικές συμφωνίες στην Ελλάδα. Μέσω του συνεργάτη του, Αμίνι στο Ντουμπάι, ο κ. Σίκατσεκ «παρήγαγε» δύο εκατ. ευρώ σε «μαύρο χρήμα», το οποίο ο κ. Αμίνι παρέδωσε στον κ. Γκεμπάουερ στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης, όπως είχε γίνει νωρίτερα και σε μία άλλη σύμβαση στην οποία συμμετείχε η Siemens με τον κ. Λιακουνάκο, εκείνη της κατασκευής του ηλεκτρονικού μέρους των πυραύλων ΠΑΤΡΙΟΤ.
Είναι άγνωστο σε ποιον διατέθηκαν τα χρήματα. Επίσης ήταν άγνωστο μέχρι σήμερα ότι στις 15 Μαΐου 2002 οι τρεις υπουργοί ανέλαβαν τις ευθύνες της καθυστέρησης του ελληνικού Δημοσίου και συμφώνησαν να συγκαλέσουν τη γενική συνέλευση του ΟΣΕ. Για να διευκολύνουν και τη νέα εταιρεία-αγοραστή των ναυπηγείων.
Τελικά τον Ιανουάριο του 2003, αποφασίστηκε η μεταφορά στο εξωτερικό της κατασκευής του τροχαίου υλικού με την υπογραφή τριών τροποποιητικών συμβάσεων.....
ΥΓ. Πολυ ενδιαφερον το αρθρο του Γιαννη Ματζουρανη στην ελευθεροτυπια..
Διαβαζοντας εφημεριδες μου δινεται η αισθηση (δεν εχω καμμια αλλη πληροφορηση) οτι ο Τελλογλου εχει πολυ καλη αντιληψη των πραγματων.
Προηγειται των αλλων και ασχολειται με αυτα που αργοτερα οι αλλοι θα κανουν πρωτοσελιδο.
Οι αλλοι?
Οτι τους πασαρουν οι εμπλεκομενοι.
Ομως οι εμπλεκομενοι δεν εινει ουδετεροι.
Δεν θελουν απαραιτητα την αληθεια.
Θελουν να σωθουν.
Αυτα καταλαβαινω εγω διαβαζοντας τις εφημεριδες.
Τι γραφει ο Τελλογλου?
μεταξυ αλλων λεει.
......Ο τότε διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ κ. Παπαδημητρίου ζητεί να μιλήσει πρώτα με τους πολιτικούς προϊσταμένους των υπουργείων Ανάπτυξης κ. Ακη Τσοχατζόπουλο, Μεταφορών, κ. Χρ. Βερελή και Οικονομίας και Οικονομικών κ. Ν. Χριστοδουλάκη προκειμένου να συμφωνήσει σε λύση του προβλήματος των προγραμματικών συμφωνιών. Λίγο αργότερα, ο κ. Παπαδημητρίου παραιτείται...
«Βοήθεια» 2 εκατ. ευρώ
Εκείνη την εποχή στελέχη του ΟΣΕ θυμούνται να μπαινοβγαίνει στα γραφεία του οργανισμού ένα στέλεχος της διοίκησης της Siemens στην Ελλάδα, ο κ. Νόρμπερτ Γκεμπάουερ. Ο κ. Ράινχαρντ Σίκατσεκ, διαχειριστής των «μαύρων ταμείων» της Siemens στη Γερμανία, θυμάται ότι εκείνη την περίοδο το «τμήμα τραίνων» της εταιρείας στο Ερλάνγκεν του είχε ζητήσει να «βρει» δύο εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονταν ώστε να προχωρήσουν οι προγραμματικές συμφωνίες στην Ελλάδα. Μέσω του συνεργάτη του, Αμίνι στο Ντουμπάι, ο κ. Σίκατσεκ «παρήγαγε» δύο εκατ. ευρώ σε «μαύρο χρήμα», το οποίο ο κ. Αμίνι παρέδωσε στον κ. Γκεμπάουερ στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης, όπως είχε γίνει νωρίτερα και σε μία άλλη σύμβαση στην οποία συμμετείχε η Siemens με τον κ. Λιακουνάκο, εκείνη της κατασκευής του ηλεκτρονικού μέρους των πυραύλων ΠΑΤΡΙΟΤ.
Είναι άγνωστο σε ποιον διατέθηκαν τα χρήματα. Επίσης ήταν άγνωστο μέχρι σήμερα ότι στις 15 Μαΐου 2002 οι τρεις υπουργοί ανέλαβαν τις ευθύνες της καθυστέρησης του ελληνικού Δημοσίου και συμφώνησαν να συγκαλέσουν τη γενική συνέλευση του ΟΣΕ. Για να διευκολύνουν και τη νέα εταιρεία-αγοραστή των ναυπηγείων.
Τελικά τον Ιανουάριο του 2003, αποφασίστηκε η μεταφορά στο εξωτερικό της κατασκευής του τροχαίου υλικού με την υπογραφή τριών τροποποιητικών συμβάσεων.....
ΥΓ. Πολυ ενδιαφερον το αρθρο του Γιαννη Ματζουρανη στην ελευθεροτυπια..
Σχόλια