Οταν οι άνθρωποι δεν αντέχουν να αλλάξουν έγκαιρα τον εαυτό τους και τα πράγματα, το κάνει αντί για αυτούς η κρίση. Με τρόπο «παραγωγικό» ή καταστροφικό. Αυτό συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ. Δεν πήρε, εδώ και χρόνια, στα σοβαρά τη γενικευμένη κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού συστήματος. Επεσε στην παγίδα της επιτυχίας. Οι κοινωνικές του δυνάμεις δεν είναι πια εκπροσωπήσιμες ούτε κυβερνήσιμες με τον παλιό τρόπο. Το παν στην πολιτική είναι ο χρόνος και η χαμένη στιγμή δεν επανέρχεται ποτέ με τον ίδιο τρόπο. Το 2004, όπως και η 11η Νοεμβρίου σπαταλήθηκαν. Το πολύ δύσκολο στοίχημα στο 8ο Συνέδριο είναι η ανάδειξη μιας ηγετικής ομάδας που θα έχει την έμπνευση, την καινοτομία και το κουράγιο να προχωρήσει σε μια εκ νέου ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, σε μια ριζική ανανέωση του τρόπου που σκέφτεται, πολιτεύεται, κοινωνικοποιείται, εκπροσωπεί και κυβερνά. Αυτή η επανίδρυση είναι προϋπόθεση για την ανασύνθεση με νέους όρους μιας πολυφωνικής, πλειοψηφικής, προοδευτικής Αριστεράς και την ανάδυση ενός «πρασινο-κόκκινου», νέου, πολιτικού αστερισμού, στον οποίο δεσμεύομαι εδώ και 18 χρόνια και έχω περιγράψει από τότε στο βιβλίο μου «ΜΕΤΑ». 2 Είναι τα πάντα. Ξεσπούν συγχρονισμένες προκλήσεις που πρέπει να τις απαντήσεις με τον αυτομετασχηματισμό σου απαντώντας ταυτόχρονα στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας, που είναι επίσης πολύ διαφορετικό από τη δεκαετία του '90. Εχεις πρόβλημα στον «οδηγό», δηλαδή στο ηγετικό προσωπικό, στο «αμάξι» και στον «δρόμο». Και τον Σουμάχερ να είχες, το «αμάξι» είναι βαρύ και ο «δρόμος» έχει μετακινηθεί. Εχουν μετατοπιστεί οι τεκτονικές πλάκες που στήριζαν το πολιτικό σύστημα. Υπάρχουν ρήγματα στο υπέδαφος που ενεργοποιούνται όλα μαζί σε διαφορετικό βάθος και πλάτος. Μια μετάλλαξη του καπιταλισμού που απαιτεί ένα νέο ιστορικό σχέδιο της προοδευτικής Αριστεράς. Το υπαρκτό μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης έφτασε στα όριά του. Ριζικές ανακατατάξεις, νέες ανισότητες και διαφοροποιήσεις σημειώνονται στις κοινωνικές δυνάμεις, πράγμα που θέτει με νέους όρους το πρόβλημα της εκπροσώπησής τους και της συγκρότησης του κοινωνικού μας συνασπισμού.Η κλιματική αλλαγή, η δημογραφική γήρανση, η μετανάστευση, τα νέα σχήματα νεότητας, τα νέα μοντέλα οικογένειας, οι νέες μορφές εργασίας μάς φέρνουν αντιμέτωπους με μια νέα ιστορική μορφή του κοινωνικού προβλήματος. Το πολιτικό σύστημα περνά βαθιά κρίση και ο κύκλος της μεταπολίτευσης εξαντλείται. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ έχει μπλοκαριστεί, οι σχέσεις του με την κοινωνία έχουν στρεβλωθεί και απαιτούνται ριζικές αλλαγές για να ανακτήσει την πολιτική, ιδεολογική και ηθική υπεροχή. Τα προσόντα των στελεχών του από την προηγούμενη περίοδο δεν μεταφράζονται αυτόματα σε προσόντα μιας φάσης ριζικά διαφορετικής, ενώ δυσκολεύεται να φέρει μια νέα γενιά στο προσκήνιο. Αυτά περιγράφονται στις «70 + 1» θέσεις για την εκ νέου ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.
ΥΓ. Ο Μιμης Ανδρουλακης στην ελευθεροτυπια.
Σχόλια