H αυτοκαταστροφικη φυση της αριστερας και το τσιμπημα του σκορπιου (Πρετεντερη).

γραφει ο Γιαννης Πρετεντερης.

Η ιστορία έχει ως εξής.
Ο σκορπιός θέλει να περάσει το ποτάμι.
Πάει, λοιπόν, στον βάτραχο και του ζητεί να τον περάσει απέναντι.
- Οχι, του λέει ο βάτραχος. Διότι θα με τσιμπήσεις και θα πεθάνω.
- Μα γιατί να το κάνω; αντιτείνει ο σκορπιός. Αν πεθάνεις θα βουλιάξουμε.Και τότε θα πνιγώ κι εγώ.
Ο βάτραχος βρίσκει λογική την απάντηση και παίρνει τον σκορπιό στην πλάτη για να κολυμπήσει στην άλλη όχθη. Στη μέση του ποταμού, όμως, ο σκορπιός τον τσιμπάει. Την ώρα που ο βάτραχος ξεψυχάει, τον ρωτάει απορημένος:
- Μα γιατί το έκανες; Τώρα θα πνιγείς κι εσύ... - Το ξέρω αλλά τι θέλεις να κάνω; απαντάει ο σκορπιός.
Είναι στη φύση μου...
Θυμήθηκα τη διδακτική αυτή ιστοριούλα με αφορμή τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια από τις λίγες φορές που η Αριστερά είχε τόσους ευνοϊκούς οιωνούς. Ενα αξιοπρεπέστατο εκλογικό αποτέλεσμα. Εναν απερχόμενο αρχηγό που είχε κερδίσει την εκτίμηση πολλών. Εναν νέο αρχηγό που προκαλούσε τη συμπάθεια ακόμη περισσότερων.
Και ένα ΠαΣοΚ σε κατάσταση διάλυσης, με απαξιωμένη και διχασμένη ηγεσία, το οποίο έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Ο δικομματισμός, έλεγαν οι δημοσκοπήσεις, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Και σε αυτό το σκηνικό κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε ο μεγάλος κερδισμένος. Ορισμένοι προέβλεπαν ότι μπορεί να διεμβολίσει το ΠαΣοΚ. Και, πάντως, να συναντηθεί με ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας με τα οποία η Αριστερά ούτε που είχε διανοηθεί ποτέ ότι μπορεί να συνομιλήσει.
Πέντε μήνες αργότερα το κλίμα έχει αλλάξει.
Λες κι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί για να κλωτσήσει την ευκαιρία που ανοίχτηκε μπροστά του. Ο Τσίπρας πέφτει θύμα της επαναλαμβανόμενης ευκολίας του, ο Αλαβάνος έχει χάσει στη Βουλή το μέτρο και από τα επεισόδια της Πρωτομαγιάς ως τις καταλήψεις και τις «απαγωγές κάλπης» ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει ένα πρόσωπο στο οποίο η ακρότητα συμβαδίζει με την ασυναρτησία.
Μα αυτό είναι επιτέλους Αριστερά , ακούω να καμαρώνουν διάφοροι που δηλώνουν «αριστεροί» . Αν είναι έτσι, κακό του κεφαλιού της. Διότι αν η Αριστερά είναι ένα είδος παρατεταμένης φασαρίας και διαρκούς υστερίας τότε ευλόγως το κλίμα άλλαξε.
Επειδή, όμως, πολλοί πιστεύουν ότι η Αριστερά μπορεί να είναι και κάτι άλλο, κάτι σύγχρονο και γενναιόδωρο, τότε απλώς θα αποδειχθεί πως για άλλη μία φορά η Αριστερά έχασε άλλη μία ευκαιρία.
Μάλλον είναι στη φύση της...
------------------------------
Ζωγραφιζει ο στρατηγος...
Τι ζωγραφιζει?
Κενταει...
Μονο σαμπανιες δεν ανοιγει στο αρθρο του....
Δυστυχως εχει δικιο...
Ομως ο κοσμος ελπιζει ακομα..
Και η public issue δεν εχει μιλησει ακομα..
Ας περιμενουμε λιγο ...

ΥΓ ολοι ετσι την πατησαμε και την προηγουμενη φορα και λεγαμε οτι πεφτει ο συν ομως τελικα δεν ηταν ετσι...Οσο και να προσπαθει ο Τσιπρας!!!