Θυμάσαι?
Δεκαετία 80...
Ολυμπιακή (αχ αυτή η Ολυμπιακή), ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΡΤ, υπουργεία, δημόσιο, προμήθειες, εξοπλιστικά, καί τόσα άλλα, πέσαμε πάνω τους, δέν αφήσαμε τίποτα...
Θυμάσαι?
Τότε πού μετακομίσαμε όλοι απο τα δυτικά προάστεια στά βόρεια?
Τότε πού λαδώθηκε τό άντερό μας?
Εμείς πού τρώγαμε μακαρόνια σκέτα, μάθαμε τή σαμπάνια και τό χαβιάρι...
Απο τά τριάρια και τα δυαράκια στίς βίλες με τις πισίνες...
Θυμάσαι?
Ξενοδοχεία, αμάξια, πισίνες, ταξίδια, γκόμενες (χωρίς αυτές τί νόημα αλήθεια θα είχαν όλα αυτά?), όλα πληρωμένα...
Θυμάσαι αλήθεια?
Τρέχει τό μυαλό, θυμαται, αναπολεί...
Τώρα έρχονται να μάς "δικάσουν"...
Δικάζεται η ιστορία?
Δικάζεται η τέχνη?
Δικάζεται η ιδεολογία?
Οτι και να γίνει άξιζε, πραγματικά άξιζε, αυτό το ταξίδι...
ΥΓ Εν όψει και τής ομιλίας Ακη στή Βουλή σήμερα, τιμής ένεκεν, αφιερωμένο εξαιρετικά, στό βαθύ, τό πραγματικό ΠΑΣΟΚ , εκείνο τής δεκαετίας 80...
Αυτό πού ζήλεψαν θανάσιμα οι ερασιτέχνες τής μετέπειτα ΝΔ, αλλά ποτέ δέν μπόρεσαν να φτάσουν...
Αλλίμονο...
Μπορεί ποτέ το μαθητούδι να φτάσει τόν δάσκαλο?
Μπορεί ο ερασιτέχνης να φτάσει τον επαγγελματία?
Μπορεί ο αγροίκος, ο ντενεκές ο ξεγάνωτος, ο ακούλτουρος, να φτάσει τον ιδεολόγο, τόν καλλιτέχνη?
Αχ....
Ακολουθεί ο εθνικός ύμνος...
ιστορία μου
στίχοι:Κώστας Ψυχογιός
μουσική:ΓΙώργος Μανισαλής
Είναι γλυκό το ποτό της αμαρτίας
ποιός είν’ αυτός που δεν λαχτάρησε να πιει
αυτή τη γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας
λίγο-πολύ όλοι την έχουμε γευτεί
Ιστορία μου, αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο
είσαι αρρώστια μου μες στα στήθια μου
και πως να σε βγάλω
Παρακαλώ πότε να ‘ρχεται το βράδυ
Πότε να ‘ρθει εκείνη η ώρα η γνωστή
Που θα φανείς όπως ο κλέφτης στο σκοτάδι
Κι απ’ τη λαχτάρα η καρδία μου θα σφιχτεί
Σχόλια