Ενα καλό ερώτημα θα ήταν τί εννοούμε με τον όρο λαική οργή...
Ενα ακόμα καλύτερο ερώτημα θα ήταν εάν και πώς αυτή εκφράζεται...
Χρειάζεται και εδώ ένας μίνι οδηγός επιβίωσης...
Ας προσπαθήσουμε να πούμε κάποια πράματα με διακριτικότητα και τάκτ......
1) Περί λαικής οργής...
Στήν κατάσταση πού βρίσκεται η χώρα μας είναι φανερό και αυτονόητο ότι το 99% τών πολιτών έχουν κάθε λόγο να είναι οργισμένοι....
Ομως δέν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι μέσα σέ αυτό το 99% (πού είναι πολύς κόσμος) δέν είναι όλοι ίδιοι...
Εάν θέλαμε να χωρίσουμε τόν (ούτως ή άλλως) οργισμένο κόσμο σέ κατηγορίες θα λέγαμε ότι υπάρχουν οι (λίγο ή περισσότερο, διότι και εδώ υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις) βολεμένοι τού συστήματος (υψηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι ΔΕΚΟ, φοροφυγάδες πλούσιοι ελεύθεροι επαγγελματίες , αεριτζήδες κρατικοδίαιτοι, λαμόγια πού τροφοδοτούν το δημόσιο κλπ κλπ) και οι εκτός συστήματος (άνεργοι, νέοι στήν αγορά εργασίας , ιδιωτικοί χαμηλόμισθοι υπάλληλοι, μικροεπιχειρηματίες, χαμηλοσυνταξιούχοι κλπ)....
Ολοι αυτοί είναι οργισμένοι...
Ολοι έχουν βέβαια δίκιο...
Οι μέν επειδή τούς κόβονται προνόμια και ευκολίες και ένας συγκεκριμένος προγραμματισμένος τρόπος ζωής και οι δέ επειδή δέν μπορούν να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους στην κυριολεξία δηλαδή πεινάνε...
Υπάρχει μιά ποιοτική διαφορά στήν οργή...
Υπάρχει μιά κλιμάκωση...
2) Περί έκφρασης τής λαικής οργής...
Είναι αρκετά περίεργο αλλά η δεύτερη κατηγορία , αυτοί δηλαδή πού ήταν και είναι έξω απο το πάρτυ δέν μιλάει καθόλου και δέν εκφράζει την οργή της....
Εχει ενδεχομένως 'άλλες προτεραιότητες...
Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει μέχρι τώρα...
Αντίθετα η πρώτη κατηγορία υπερεκφράζεται και είναι άριστα οργανωμένη...
Εχει καλές διασυνδέσεις στα ΜΜΕ και άριστη οργάνωση...
Αριστη και σέ πολλά επίπεδα...
Σε πολλά επίπεδα...
Ποτέ καμία ελληνική κυβέρνηση δέν φοβήθηκε τούς ανέργους ή τούς γενικότερα εκτός συστήματος...
Ολοι όμως τρέμουν σάν τα ψάρια μπροστά στούς βολεμένους τού συστήματος...
Τά γεγονοτα τούς δικαιώνουν...
Τό πολιτικό σύστημα δέν δίνει δεκάρα για αυτούς πού πραγματικά υποφέρουν (τούς εκτός πάρτυ)...
Τό πολιτικό σύστημα τρέμει τήν οργή τών άλλων, τών οργανωμένων...
Πάντως, εάν όταν η πρώτη κατηγορία εκφράζει την οργή της (και καλά κάνει) , φοβάται τό πολιτικό σύστημα, και αναλογικά μιλώντας, εάν η δεύτερη κατηγορία εκφραζόταν , αυτό το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να αλλάξει χώρα...
Οσο είναι καιρός και προλαβαίνει...
Ενα ακόμα καλύτερο ερώτημα θα ήταν εάν και πώς αυτή εκφράζεται...
Χρειάζεται και εδώ ένας μίνι οδηγός επιβίωσης...
Ας προσπαθήσουμε να πούμε κάποια πράματα με διακριτικότητα και τάκτ......
1) Περί λαικής οργής...
Στήν κατάσταση πού βρίσκεται η χώρα μας είναι φανερό και αυτονόητο ότι το 99% τών πολιτών έχουν κάθε λόγο να είναι οργισμένοι....
Ομως δέν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι μέσα σέ αυτό το 99% (πού είναι πολύς κόσμος) δέν είναι όλοι ίδιοι...
Εάν θέλαμε να χωρίσουμε τόν (ούτως ή άλλως) οργισμένο κόσμο σέ κατηγορίες θα λέγαμε ότι υπάρχουν οι (λίγο ή περισσότερο, διότι και εδώ υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις) βολεμένοι τού συστήματος (υψηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι ΔΕΚΟ, φοροφυγάδες πλούσιοι ελεύθεροι επαγγελματίες , αεριτζήδες κρατικοδίαιτοι, λαμόγια πού τροφοδοτούν το δημόσιο κλπ κλπ) και οι εκτός συστήματος (άνεργοι, νέοι στήν αγορά εργασίας , ιδιωτικοί χαμηλόμισθοι υπάλληλοι, μικροεπιχειρηματίες, χαμηλοσυνταξιούχοι κλπ)....
Ολοι αυτοί είναι οργισμένοι...
Ολοι έχουν βέβαια δίκιο...
Οι μέν επειδή τούς κόβονται προνόμια και ευκολίες και ένας συγκεκριμένος προγραμματισμένος τρόπος ζωής και οι δέ επειδή δέν μπορούν να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους στην κυριολεξία δηλαδή πεινάνε...
Υπάρχει μιά ποιοτική διαφορά στήν οργή...
Υπάρχει μιά κλιμάκωση...
2) Περί έκφρασης τής λαικής οργής...
Είναι αρκετά περίεργο αλλά η δεύτερη κατηγορία , αυτοί δηλαδή πού ήταν και είναι έξω απο το πάρτυ δέν μιλάει καθόλου και δέν εκφράζει την οργή της....
Εχει ενδεχομένως 'άλλες προτεραιότητες...
Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει μέχρι τώρα...
Αντίθετα η πρώτη κατηγορία υπερεκφράζεται και είναι άριστα οργανωμένη...
Εχει καλές διασυνδέσεις στα ΜΜΕ και άριστη οργάνωση...
Αριστη και σέ πολλά επίπεδα...
Σε πολλά επίπεδα...
Ποτέ καμία ελληνική κυβέρνηση δέν φοβήθηκε τούς ανέργους ή τούς γενικότερα εκτός συστήματος...
Ολοι όμως τρέμουν σάν τα ψάρια μπροστά στούς βολεμένους τού συστήματος...
Τά γεγονοτα τούς δικαιώνουν...
Τό πολιτικό σύστημα δέν δίνει δεκάρα για αυτούς πού πραγματικά υποφέρουν (τούς εκτός πάρτυ)...
Τό πολιτικό σύστημα τρέμει τήν οργή τών άλλων, τών οργανωμένων...
Πάντως, εάν όταν η πρώτη κατηγορία εκφράζει την οργή της (και καλά κάνει) , φοβάται τό πολιτικό σύστημα, και αναλογικά μιλώντας, εάν η δεύτερη κατηγορία εκφραζόταν , αυτό το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να αλλάξει χώρα...
Οσο είναι καιρός και προλαβαίνει...
Σχόλια