Γλυκά πονούσε το μαχαίρι...

Η ζωή είναι περίεργη (weird)...
Οπωσδήποτε και ο τελευταίος Ελληνας γνωρίζει ότι η ζωή ένα αγγούρι...
Αλλος το τρώει και δροσίζεται και άλλος το τρώει και ζορίζεται...
Ποιός να το περίμενε ότι ο Γιώργος ο Παπανδρέου , ο άνθρωπος πού αναστάτωσε όλον τον πλανήτη, πού κόντεψε να διαλύσει την ΕΕ, πού κόντεψε να φαληρίσει τήν παγκόσμια οικονομία, πού τα έβαλε με τούς κυρίαρχους τού πλανήτη , πού συνομιλεί με τον Ομπάμα, θα την πάταγε απο τον (διαχρονικά ερωτικό) Τόλη ...
Εμείς κατανοούμε τον Γιώργο...
Θα τολμούσαμε ακόμα και τη λέξη συμπάσχουμε...
Η πρώτη μαχαιριά όχι απο τον Βενιζέλο, όχι απο τον Σημίτη και βέβαια όχι απο την ΝΔ (καλά αυτό δέν έπαιζε ούτως ή άλλως) αλλά απο τήν Αντζελα !!!
Ποιός θα το περίμενε...

Αφιερώνουμε λοιπόν εξαιρετικά...





Από τήν άλλη βέβαια όλο αυτό έχει σαφώς και μιά γελοία πλευρά.....
Η τραγωδία και η γελοιότητα μαζί...
Οι κερδοσκόποι, η Μέρκελ, Ο Ολι Ρέν, Ο Παπακωνσταντίνου καί τελικά όλα να τα γκρεμίζει ο Τόλης ο Βοσκόπουλος...
Α, ρε δημιουργέ, τα πάντα εν σοφία εποίησες...
Αφιερώνουμε λοιπόν ξανά...


"Η ζωή έχει μιά πόρτα...
Μία πόρτα πονηρή...
Μ΄ένα κόκκινο φωτάκι...
και πληρώνεις για να μπείς.....
Εχει και υπογραφή...
Σέ ταμπέλα πλαστική...
Σουζάνα...
Η πουτάνα η ζωή...
..
Ολα είναι ένα ψέμα...
Μιά ανάσα μιά πνοή..
Σα λουλούδι κάποιο χέρι...
Θα μάς κόψει μιάν αυγή..."
κλπ κλπ