Ανθρωποι πίσω από την λάμψη τών Χριστουγέννων. Ο Χρήστος 47 άνεργος, ή Ελένη 48 έχασε τόν αγαπημένο της, ή Μαρία 45 γέννησε.
......- Ο Χρήστος Γ., 47 ετών, άνεργος, άστεγος, δέχεται να μιλήσει, ύστερα από συνεννόηση με την κοινωνική οργάνωση «Κλίμακα», όπου απασχολείται για λόγους επιβίωσης: «Δεν θέλω να έρχονται τα Χριστούγεννα. Οι στολισμοί και τα δώρα είναι για όσους ζουν φυσιολογικά. Εμένα η ζωή μού πήρε τα πάντα». Πλάι του, η εκπρόσωπος της «Κλίμακας» κ. Αντα Αλαμάνου συμπληρώνει πως «άνθρωποι σαν τον Χρήστο ζουν στη σκιά αυτών των ημερών και τις βιώνουν ακόμη πιο αρνητικά, βλέποντας τους άλλους δίπλα τους να χαίρονται την οικογενειακή θαλπωρή και το όλο κλίμα των εορτών. Δεν είναι τυχαίο που οι αυτοκτονίες αυξάνονται τέτοιες μέρες», σημειώνει.
- Η Ελένη Π., 48 ετών, ιδιωτική υπάλληλος, σχεδόν ένα μήνα πριν από τα Χριστούγεννα έχασε τον αγαπημένο της. Είκοσι τέσσερα χρόνια μαζί, μια ζωή, πάνω απ’ όλα, όμως, ένας μεγάλος έρωτας. «Μη ρωτάς πώς νιώθω τώρα», λέει. «Δεν έχει αξία. Ρώτα με έπειτα από χρόνια, τότε που όλοι πιστεύουν πως ο πόνος αμβλύνεται… Δεν έχω λόγια να το περιγράψω… Γυρίζω νύχτα από τη δουλειά, αναζητώ έρημους δρόμους, τρέχω να κρυφτώ από τα λαμπιόνια και τις μουσικές των Χριστουγέννων, που απευθύνονται σε ζωντανούς ανθρώπους»…
- Η Μαρία Κ., 45 ετών, δημόσια υπάλληλος, δηλώνει πως θα περάσει τα πιο ευτυχισμένα Χριστούγεννα. Τη συναντώ στην έξοδο του μαιευτηρίου. «Είναι δικό μου αυτό το παιδί!», λέει με ανείπωτη χαρά και τόση έμφαση, που δίνει την εντύπωση ότι ακόμη προσπαθεί να το πιστέψει και η ίδια! Απολογείται πως «σ’ αυτή την ηλικία δεν είναι συνηθισμένο για μια γυναίκα να αποκτά παιδί» και εκμυστηρεύεται ότι είχε χάσει πλέον τις ελπίδες της. Η συζήτηση διακόπτεται οριστικά, καθώς καταφθάνει ο πανευτυχής σύζυγος και πατέρας. Χαιρετά και εύχεται καλή τύχη σ’ όλο τον κόσμο.......
Σχόλια
- Ο Χρήστος Γ., 47 ετών, άνεργος, άστεγος, δέχεται να μιλήσει, ύστερα από συνεννόηση με την κοινωνική οργάνωση «Κλίμακα», όπου απασχολείται για λόγους επιβίωσης: «Δεν θέλω να έρχονται τα Χριστούγεννα. Οι στολισμοί και τα δώρα είναι για όσους ζουν φυσιολογικά. Εμένα η ζωή μού πήρε τα πάντα». Πλάι του, η εκπρόσωπος της «Κλίμακας» κ. Αντα Αλαμάνου συμπληρώνει πως «άνθρωποι σαν τον Χρήστο ζουν στη σκιά αυτών των ημερών και τις βιώνουν ακόμη πιο αρνητικά, βλέποντας τους άλλους δίπλα τους να χαίρονται την οικογενειακή θαλπωρή και το όλο κλίμα των εορτών. Δεν είναι τυχαίο που οι αυτοκτονίες αυξάνονται τέτοιες μέρες», σημειώνει.
- Η Ελένη Π., 48 ετών, ιδιωτική υπάλληλος, σχεδόν ένα μήνα πριν από τα Χριστούγεννα έχασε τον αγαπημένο της. Είκοσι τέσσερα χρόνια μαζί, μια ζωή, πάνω απ’ όλα, όμως, ένας μεγάλος έρωτας. «Μη ρωτάς πώς νιώθω τώρα», λέει. «Δεν έχει αξία. Ρώτα με έπειτα από χρόνια, τότε που όλοι πιστεύουν πως ο πόνος αμβλύνεται… Δεν έχω λόγια να το περιγράψω… Γυρίζω νύχτα από τη δουλειά, αναζητώ έρημους δρόμους, τρέχω να κρυφτώ από τα λαμπιόνια και τις μουσικές των Χριστουγέννων, που απευθύνονται σε ζωντανούς ανθρώπους»…
- Η Μαρία Κ., 45 ετών, δημόσια υπάλληλος, δηλώνει πως θα περάσει τα πιο ευτυχισμένα Χριστούγεννα. Τη συναντώ στην έξοδο του μαιευτηρίου. «Είναι δικό μου αυτό το παιδί!», λέει με ανείπωτη χαρά και τόση έμφαση, που δίνει την εντύπωση ότι ακόμη προσπαθεί να το πιστέψει και η ίδια! Απολογείται πως «σ’ αυτή την ηλικία δεν είναι συνηθισμένο για μια γυναίκα να αποκτά παιδί» και εκμυστηρεύεται ότι είχε χάσει πλέον τις ελπίδες της. Η συζήτηση διακόπτεται οριστικά, καθώς καταφθάνει ο πανευτυχής σύζυγος και πατέρας. Χαιρετά και εύχεται καλή τύχη σ’ όλο τον κόσμο.
- Το ταξί ανηφορίζει τη Φιλολάου, σταματά στο κόκκινο, αλλά ο ατημέλητος άντρας που στέκεται στο δεξί πεζοδρόμιο, μπροστά από τις στολισμένες βιτρίνες, δεν περνά απέναντι. Χειρονομεί, μιλάει μόνος, ξαφνικά σκάει ένα χαμόγελο στο πουθενά. Είναι ένας από αυτούς που το μυαλό τους σάλεψε, γιατί δεν άντεξε τη σκληρή πλευρά της ζωής - που γίνεται αβάσταχτη όταν διαδέχεται μια όμορφη εποχή. «Τι τον τσάκισε τόσο ώστε να χτίσει το δικό του κόσμο;», αναρωτιέμαι, καθώς ο οδηγός του ταξί σχολιάζει μάλλον εύστοχα: «Δεν ξέρω αν πρέπει να τον λυπάμαι ή να τον ζηλεύω…».
Δεν βλέπουν Χριστούγεννα
Οι περαστικοί σταματούν να θαυμάσουν το χριστουγεννιάτικο διάκοσμο στον κήπο και την πρόσοψη του σπιτιού της οικογένειας Ρέντινγκτον, στο Νόργουιτς της Βρετανίας, αλλά μέχρι πρότινος μόνο οι γείτονες γνώριζαν ότι τα τέσσερα από τα έξι μέλη της είναι τυφλά! Ο πατέρας Μάρκους, 48 ετών, η μητέρα Μπέρνι, 40, ο γιος Κρις, 15, και η μικρότερη Αμπι-Ρόουζ, 11 ετών. Μόνο η 12χρονη Κέιτι και η σκυλίτσα Ορλα έχουν όραση. «Μερικοί άνθρωποι απορούν γιατί στολίζουμε, αφού δεν μπορούμε να τα δούμε, αλλά τα Χριστούγεννα είναι Χριστούγεννα και κάποια πράγματα δεν αλλάζουν, είτε με όραση είτε χωρίς αυτήν», λέει με κέφι η Μπέρνι, εξηγώντας πως χαίρονται τα Χριστούγεννα με τις υπόλοιπες αισθήσεις τους.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=67720