απο Καθημερινη.
«Εννοείται πως πρέπει να δώσεις κάτι, ένα άλφα ποσό στον χειρουργό». Σοβαρό ατύχημα οδήγησε στενό συγγενικό μου πρόσωπο σε μεγάλο νοσοκομείο της Περιφέρειας. Στο μέσον της διαδικασίας χειρουργικών επεμβάσεων η ανωτέρω προτροπή άρχισε να ακούγεται από συγγενείς και φίλους.
Από γιατρούς και νοσηλευτές δεν υπήρξε ο παραμικρός υπαινιγμός για «φακελάκι». Από τον περίγυρο άκουγα κατ’ αρχήν την ερώτηση «πόσα δώσατε στους γιατρούς;» και στην απάντηση «τίποτα» εισέπραττα αποδοκιμασία, σχεδόν μομφή ότι δεν νοιάζομαι αρκετά. «Πρέπει να δώσεις κάτι» άκουγα την ίδια φράση, ξανά και ξανά.
Εξήγησα ότι κανείς δεν μου ζήτησε χρήματα, για να λάβω την απάντηση «αυτό δεν έχει καμιά σημασία, έτσι πρέπει να κάνεις». Επέμεινα ότι δεν μπορώ να πλησιάσω κάποιον και να του δώσω χρήματα, θεωρώ ότι τον προσβάλλω, ότι θίγω την επιστημονική και επαγγελματική του αξιοπρέπεια. «Και στο κάτω-κάτω πώς γίνεται κάτι τέτοιο;» απόρησα. Φίλος, του οποίου πρόσφατα είχε χειρουργηθεί ο πατέρας, ανέλαβε να με «μυήσει»: «Θα βάλεις τα χρήματα σε ένα φάκελο. Θα πας να δεις τον γιατρό και αφού τον ρωτήσεις πώς πάνε τα πράγματα, θα δώσεις τον φάκελο, λέγοντάς του ότι πρόκειται για μια μικρή συνδρομή, καθώς είναι γνωστό ότι οι γιατροί στα νοσοκομεία δεν αμείβονται καλά, ενώ προσφέρουν πολλά».
«Και πόσα χρήματα θα πρέπει να δώσω;» επανήλθα με νέο ερώτημα. «Εμείς, για τον πατέρα μου, δώσαμε 800 ευρώ. Εσύ, επειδή η επέμβαση είναι ιδιαίτερα λεπτή και θα γίνει με ολική νάρκωση, βάλε κάτι παραπάνω» ήρθε η απάντηση. Πλέον, κατείχα το modus operandi. Δεν κατάφερα όμως να ξεπεράσω το αίσθημα ντροπής και να προχωρήσω στο εγχείρημα.
Σίγουρα υπάρχουν γιατροί που «σε κοιτάζουν στα χέρια και όχι στα μάτια», όπως λένε. Η γενικευμένη αντίληψη περί διαφθοράς και οι χρονίζουσες ελλείψεις στον τομέα της υγείας όμως έχουν εμποτίσει τους πολίτες με την νοοτροπία ότι μόνο βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη θα έχουν περίθαλψη.
Σχόλια