Tου Aλεξη Παπαχελα
Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει όλο και περισσότερο με ζευγάρι που θα έπρεπε να έχει πάρει διαζύγιο εδώ και χρόνια. Λίγοι είναι οι βασικοί παίκτες που μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, λιγότεροι αυτοί που πιστεύουν ότι έχει πραγματικό μέλλον και παρά πολλοί όσοι θεωρούν ότι μόνο αν ήταν οι ίδιοι αρχηγοί θα κέρδιζε το κόμμα τους τις εκλογές. Είναι μια δυσάρεστη κατάσταση από την οποία έχουν περάσει πολλά κόμματα που έμειναν χρόνια στον προθάλαμο περιμένοντας την επιστροφή στην εξουσία: η Ν.Δ. τη δεκαετία του 1980, οι Εργατικοί πριν από τον Μπλερ και οι Συντηρητικοί μετά τον Μπλερ στη Βρετανία, κ.λπ.
Το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ αυτή την ώρα είναι ότι η πολιτική φτώχεια δεν έχει φέρει απλώς γκρίνια, έχει ροκανίσει τους βασικούς αρμούς του οικοδομήματος του Ανδρέα Παπανδρέου. Συναντάω, π.χ., ανθρώπους οι οποίοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ από το 1974 και λάτρεψαν τον Ανδρέα οι οποίοι δηλώνουν ότι «εγώ ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο δεν ξαναψηφίζω. Τελεία και παύλα, προτιμώ τους οικολόγους». Λίγο παρακάτω όμως συναντάω και ανθρώπους οι οποίοι δηλώνουν με την ίδια επιμονή ότι «εγώ ΠΑΣΟΚ με Βενιζέλο δεν θα ψήφιζα ποτέ στη ζωή μου». Ανθρωποι που περιδιαβάζουν στην επαρχία και πιάνουν τον σφυγμό του πασοκικού καφενείου επίσης μεταφέρουν μια εικόνα ρήξης, με οπαδούς του Γιώργου να μην ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα με τους βενιζελικούς.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν μια μυστική συνταγή του Ανδρέα Παπανδρέου η οποία συνδύαζε παλαιοκομμουνιστικά σλόγκαν, εθνικοαπελευθερωτικά συνθήματα δανεισμένα από τον τρίτο κόσμο αλλά και μια υπόσχεση στη μεσαία τάξη για... καλύτερες μέρες. Ο κ. Σημίτης το αποστείρωσε συναισθηματικά αλλά το μετέτρεψε σε συνταγή φαρμάκου που έπρεπε οπωσδήποτε να πιούμε για να γίνουμε καλά. Η συνταγή... έκοψε τώρα και δύσκολα ξαναδένει. Ο κ. Παπανδρέου δύσκολα μπορεί να ξαναενθουσιάσει μια και ακόμη και οι τελευταίοι πιστοί του έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι θέλει το ΠΑΣΟΚ μπουτίκ, «μικρό και όμορφο». Ο κ. Βενιζέλος μάλλον «κάηκε» και πολύ δύσκολα θα πείσει ότι μπορεί να φέρει το κόμμα στην εξουσία. Η κ. Διαμαντοπούλου το ζυγίζει τόσο πολύ και την απασχολεί αν θα πάρει το ΟΚ του Α ή του Β ώστε να χάνει κάθε φορά με μαγικό τρόπο το σωστό timing. Ο κ. Χρυσοχοΐδης και ο κ. Ρέππας περιμένουν τη σειρά τους αλλά δεν τολμούν. Και ο κ. Παπαδόπουλος μοιάζει με αυτοεξόριστο προφήτη που περιμένει κάποιος να τον καλέσει να εκπληρώσει τον ιστορικό του ρόλο. Αυτός ο συνδυασμός δεν κάνει για κόμμα εξουσίας αλλά ενδείκνυται για πολιτική ομαδική ψυχοθεραπεία.
Η χώρα όμως χρειάζεται εν τω μεταξύ μια σοβαρή αντιπολίτευση και μάλλον δεν θα περιμένει να περάσει το ΠΑΣΟΚ όλο τον κύκλο της σήψης του για να το ξανασκεφθεί ως κόμμα εξουσίας. Το κρίσιμο κεντρώο κομμάτι του εκλογικού σώματος νιώθει ότι δεν μπορεί να εκφρασθεί πολιτικά εφόσον η κυβέρνηση δεν βάζει μεγάλους στόχους και το ΠΑΣΟΚ παραπαίει. Και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι «πελάτες» είτε θα ξαναπάνε στον κ. Καραμανλή αν τους πείσει ότι έχει βρει το όραμα και το σχέδιο και πως δεν έχουν άλλη λύση είτε θα ψάξουν να βρουν καινούργιο μαγαζί στη γειτονιά...
----------------------------------------------
Το εχουμε πει και εδω.
Η ασθενεια του ΠΑΣΟΚ εχει περασει σε ολο το συστημα.
Το ΠΑΣΟΚ δεν κανει για κυβερνηση (αυτο λενε βασικα οι πολιτες στις εκλογες και στις δημοσκοπησεις) αλλα δεν κανει ουτε για αντιπολιτευση (επισης το λενε οι δημοσκοπησεις).
Το κενο που δημιουργειται δεν μπορει να το καλυψει ο ΣΥΡΙΖΑ (μετρησεις επισης) παρολο που θα ηθελε.
Αυτο δημιουργει προβλημα με την εννοια οτι ανθρωποι που ποτε δεν θα ψηφισουν ΝΔ στην ουσια δεν εχουν καμμια (σοβαρη) επιλογη.
Οσο για το νεο μαγαζι που λεει ο Παπαχελας πουθενα δεν φαινεται κατι υπαρκτο και σοβαρο.
Εννουμε πρακτικα δεν φαινεται, διοτι στη φαντασια πολλων ηδη υπαρχει.
Επισης να πουμε οτι ολες οι σοβαρες μελετες λενε οτι δεν θα υπαρξει κανενα προβλημα.
Ο κοσμος παραμενει στην αποψη οτι οι κυβερνησεις πρεπει να εχουν αυτοδυναμια και σε καμμια περιπτωση δεν θελει τις συνεργασιες κλπ.
Ολες οι αναφορες που γινονται (για συνεργασιες κλπ) ειναι επικοινωνιακες με την εννοια οτι δεν εχουν κανενα σοβαρο υποβαθρο αλλα προσπαθουν να προσεγγισουν ψηφοφορους που κινουνται ενδιαμεσα.
Το πιθανοτερο σεναριο ειναι οτι ο Καραμανλης τον Ιουνιο θα παρει την αυτοδυναμια....
Το ΠΑΣΟΚ μοιάζει όλο και περισσότερο με ζευγάρι που θα έπρεπε να έχει πάρει διαζύγιο εδώ και χρόνια. Λίγοι είναι οι βασικοί παίκτες που μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, λιγότεροι αυτοί που πιστεύουν ότι έχει πραγματικό μέλλον και παρά πολλοί όσοι θεωρούν ότι μόνο αν ήταν οι ίδιοι αρχηγοί θα κέρδιζε το κόμμα τους τις εκλογές. Είναι μια δυσάρεστη κατάσταση από την οποία έχουν περάσει πολλά κόμματα που έμειναν χρόνια στον προθάλαμο περιμένοντας την επιστροφή στην εξουσία: η Ν.Δ. τη δεκαετία του 1980, οι Εργατικοί πριν από τον Μπλερ και οι Συντηρητικοί μετά τον Μπλερ στη Βρετανία, κ.λπ.
Το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ αυτή την ώρα είναι ότι η πολιτική φτώχεια δεν έχει φέρει απλώς γκρίνια, έχει ροκανίσει τους βασικούς αρμούς του οικοδομήματος του Ανδρέα Παπανδρέου. Συναντάω, π.χ., ανθρώπους οι οποίοι ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ από το 1974 και λάτρεψαν τον Ανδρέα οι οποίοι δηλώνουν ότι «εγώ ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο δεν ξαναψηφίζω. Τελεία και παύλα, προτιμώ τους οικολόγους». Λίγο παρακάτω όμως συναντάω και ανθρώπους οι οποίοι δηλώνουν με την ίδια επιμονή ότι «εγώ ΠΑΣΟΚ με Βενιζέλο δεν θα ψήφιζα ποτέ στη ζωή μου». Ανθρωποι που περιδιαβάζουν στην επαρχία και πιάνουν τον σφυγμό του πασοκικού καφενείου επίσης μεταφέρουν μια εικόνα ρήξης, με οπαδούς του Γιώργου να μην ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα με τους βενιζελικούς.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν μια μυστική συνταγή του Ανδρέα Παπανδρέου η οποία συνδύαζε παλαιοκομμουνιστικά σλόγκαν, εθνικοαπελευθερωτικά συνθήματα δανεισμένα από τον τρίτο κόσμο αλλά και μια υπόσχεση στη μεσαία τάξη για... καλύτερες μέρες. Ο κ. Σημίτης το αποστείρωσε συναισθηματικά αλλά το μετέτρεψε σε συνταγή φαρμάκου που έπρεπε οπωσδήποτε να πιούμε για να γίνουμε καλά. Η συνταγή... έκοψε τώρα και δύσκολα ξαναδένει. Ο κ. Παπανδρέου δύσκολα μπορεί να ξαναενθουσιάσει μια και ακόμη και οι τελευταίοι πιστοί του έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι θέλει το ΠΑΣΟΚ μπουτίκ, «μικρό και όμορφο». Ο κ. Βενιζέλος μάλλον «κάηκε» και πολύ δύσκολα θα πείσει ότι μπορεί να φέρει το κόμμα στην εξουσία. Η κ. Διαμαντοπούλου το ζυγίζει τόσο πολύ και την απασχολεί αν θα πάρει το ΟΚ του Α ή του Β ώστε να χάνει κάθε φορά με μαγικό τρόπο το σωστό timing. Ο κ. Χρυσοχοΐδης και ο κ. Ρέππας περιμένουν τη σειρά τους αλλά δεν τολμούν. Και ο κ. Παπαδόπουλος μοιάζει με αυτοεξόριστο προφήτη που περιμένει κάποιος να τον καλέσει να εκπληρώσει τον ιστορικό του ρόλο. Αυτός ο συνδυασμός δεν κάνει για κόμμα εξουσίας αλλά ενδείκνυται για πολιτική ομαδική ψυχοθεραπεία.
Η χώρα όμως χρειάζεται εν τω μεταξύ μια σοβαρή αντιπολίτευση και μάλλον δεν θα περιμένει να περάσει το ΠΑΣΟΚ όλο τον κύκλο της σήψης του για να το ξανασκεφθεί ως κόμμα εξουσίας. Το κρίσιμο κεντρώο κομμάτι του εκλογικού σώματος νιώθει ότι δεν μπορεί να εκφρασθεί πολιτικά εφόσον η κυβέρνηση δεν βάζει μεγάλους στόχους και το ΠΑΣΟΚ παραπαίει. Και αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι «πελάτες» είτε θα ξαναπάνε στον κ. Καραμανλή αν τους πείσει ότι έχει βρει το όραμα και το σχέδιο και πως δεν έχουν άλλη λύση είτε θα ψάξουν να βρουν καινούργιο μαγαζί στη γειτονιά...
----------------------------------------------
Το εχουμε πει και εδω.
Η ασθενεια του ΠΑΣΟΚ εχει περασει σε ολο το συστημα.
Το ΠΑΣΟΚ δεν κανει για κυβερνηση (αυτο λενε βασικα οι πολιτες στις εκλογες και στις δημοσκοπησεις) αλλα δεν κανει ουτε για αντιπολιτευση (επισης το λενε οι δημοσκοπησεις).
Το κενο που δημιουργειται δεν μπορει να το καλυψει ο ΣΥΡΙΖΑ (μετρησεις επισης) παρολο που θα ηθελε.
Αυτο δημιουργει προβλημα με την εννοια οτι ανθρωποι που ποτε δεν θα ψηφισουν ΝΔ στην ουσια δεν εχουν καμμια (σοβαρη) επιλογη.
Οσο για το νεο μαγαζι που λεει ο Παπαχελας πουθενα δεν φαινεται κατι υπαρκτο και σοβαρο.
Εννουμε πρακτικα δεν φαινεται, διοτι στη φαντασια πολλων ηδη υπαρχει.
Επισης να πουμε οτι ολες οι σοβαρες μελετες λενε οτι δεν θα υπαρξει κανενα προβλημα.
Ο κοσμος παραμενει στην αποψη οτι οι κυβερνησεις πρεπει να εχουν αυτοδυναμια και σε καμμια περιπτωση δεν θελει τις συνεργασιες κλπ.
Ολες οι αναφορες που γινονται (για συνεργασιες κλπ) ειναι επικοινωνιακες με την εννοια οτι δεν εχουν κανενα σοβαρο υποβαθρο αλλα προσπαθουν να προσεγγισουν ψηφοφορους που κινουνται ενδιαμεσα.
Το πιθανοτερο σεναριο ειναι οτι ο Καραμανλης τον Ιουνιο θα παρει την αυτοδυναμια....
Σχόλια
αλλά η χαρά δεν την αφήνει....