Τα παιδια της Σαμαρινας....(H αλλιως, που πας ρε Γκρουεφσκι;)
Λήψη συνδέσμου
Facebook
Twitter
Pinterest
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
Άλλες εφαρμογές
Αφιερωμενο εξαιρετικα....
Σχόλια
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Απάντηση στις δηλώσεις Καραμανλή περί ανύπαρκτης μακεδονικής μειονότητας, όπως διατυπώνονται στην επιστολή του προς τον πρόεδρο Γκρούεφσκι, δίνουν το Δίκτυο για Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και η Αντιεθνικιστική Αντιμιλιτιριστική Πρωτοβουλία. Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή του το Δίκτυο "ανεξάρτητα από τις προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες των δηλώσεων του κ. Γκρούεφσκι, η αντίδραση της ελληνικής πλευράς είναι απολύτως υποκριτική και αντιδημοκρατικη γιατί με δαιμονολογίες και συνωμοσιολογίες προσπαθεί να αποκρύψει τα εξής προφανή: 1) Στα βορειοδυτικά, κυρίως, σύνορα της Ελλάδας ζουν χιλιάδες "εθνικά Μακεδόνες", οι οποίοι έχουν την ίδια καταγωγή με τους Μακεδόνες της γειτονικής χώρας, μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν κοινές πολιτισμικές παραδόσεις κ.λπ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το βαθμό ένταξής τους στην ελληνική κοινωνία και τους τρόπους που επιλέγουν (ή δεν επιλέγουν) να προβάλουν την εθνική ταυτότητά τους, συνιστούν εθνική μειονότητα και το ελληνικό κράτος οφείλει να σεβαστεί τα δικαιώματά τους (πολιτισμικά, γλωσσικά, εκπαιδευτικά κ.λπ). Είναι παραλογισμός να διαγράφεται η ύπαρξη των ντόπιων Μακεδόνων στη Φλώρινα, την Αριδαία, τη Μελίτη, το Ξινό Νερό και τόσες άλλες περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας και ακραίος αυταρχισμός να ενοχοποιείται μια μειονοτική πολιτική οργάνωση, το Ουράνιο Τόξο, ως "πρακτόρικη" και "εθνοπροδοτική". Επιτέλους, ας καταλάβουμε: Τον αλυτρωτισμό τον καλλιεργεί η καταπίεση των μειονοτήτων και όχι ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους. 2) Η άρνηση επιστροφής των "Μακεδόνων στο γένος" πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα συνιστά πολιτικό και ανθρωπιστικό έγκλημα για το οποίο ευθύνονται όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Είναι οι μόνοι πρόσφυγες του ελληνικού εμφυλίου πολέμου που δεν δικαιούνται να επιστρέψουν και αυτό το αίσχος πρέπει να τελειώσει".
“Να μην ξεχάσουμε το Abecedar
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας, που υπογραμμίζει ότι "δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι, τουλάχιστον μέχρι το 1947, επίσημες ελληνικές κρατικές εκδόσεις κάνουν λόγο για μακεδονική γλώσσα. Δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι το Abecedar, το Αναγνωστικό της μακεδονικής γλώσσας που τύπωσε το ελληνικό κράτος το 1925 για τη μακεδονική μειονότητα, βρισκόταν επί χρόνια υπό διωγμό, όπως συμβαίνει ακόμα με τους "σλαβοκομμουνιστές φυγάδες" του Εμφυλίου. Εν πάση περιπτώσει, τι είναι οι μακεδονόφωνοι", "σλαβόφωνοι Μακεδόνες,", "σλαβικής", "μη ελληνικής", "ρευστής" εθνικής συνείδησης που αναφέρονται στις απογραφές ως το 1951 και ποια η τύχη τους έκτοτε; Αν δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα κι όλοι οι "δίγλωσσοι" στη Βόρεια Ελλάδα είναι υποκινούμενοι πράκτορες, ποια υπηρεσία πλήρωνε 2.250 ανθρώπους στη Φλώρινα (και πρόκειται μόνο για τους ψηφοφόρους του "Ουράνιου Τόξου" το 1994); Για πόσο το ελληνικό κράτος θα συνεχίσει να αγνοεί τις καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη μη αναγνώριση του πολιτιστικού σωματείου της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού; Αν δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, άρα και μακεδονικό έθνος, μήπως τελικά το γειτονικό κράτος δεν έχει καμιά πηγή νομιμοποίησης, μπορεί λοιπόν κάλλιστα να διαλυθεί προς όφελος και της χώρας μας; Η αντιπαράθεση με τον εθνικισμό και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων δεν μπορούν να ετεροκαθορίζονται: αν η ηγεσία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας χρησιμοποιεί ως "πατριωτικό" πρόσχημα τα δικαιώματα των πολιτικών προσφύγων και της μακεδονικής μειονότητας, δε βλέπουμε κανέναν λόγο εμείς να διαγράψουμε την ύπαρξη και των δύο: δεν υπάρχουν αναλώσιμοι άνθρωποι και περιττά δικαιώματα, γι' αυτό και δεν θα αφήσουμε ούτε τους μεν ούτε τα δε βορά στους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς και τις ιμπεριαλιστικές "ευαισθησίες".
Σχόλια
Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή του το Δίκτυο "ανεξάρτητα από τις προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες των δηλώσεων του κ. Γκρούεφσκι, η αντίδραση της ελληνικής πλευράς είναι απολύτως υποκριτική και αντιδημοκρατικη γιατί με δαιμονολογίες και συνωμοσιολογίες προσπαθεί να αποκρύψει τα εξής προφανή:
1) Στα βορειοδυτικά, κυρίως, σύνορα της Ελλάδας ζουν χιλιάδες "εθνικά Μακεδόνες", οι οποίοι έχουν την ίδια καταγωγή με τους Μακεδόνες της γειτονικής χώρας, μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν κοινές πολιτισμικές παραδόσεις κ.λπ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το βαθμό ένταξής τους στην ελληνική κοινωνία και τους τρόπους που επιλέγουν (ή δεν επιλέγουν) να προβάλουν την εθνική ταυτότητά τους, συνιστούν εθνική μειονότητα και το ελληνικό κράτος οφείλει να σεβαστεί τα δικαιώματά τους (πολιτισμικά, γλωσσικά, εκπαιδευτικά κ.λπ). Είναι παραλογισμός να διαγράφεται η ύπαρξη των ντόπιων Μακεδόνων στη Φλώρινα, την Αριδαία, τη Μελίτη, το Ξινό Νερό και τόσες άλλες περιοχές της ελληνικής Μακεδονίας και ακραίος αυταρχισμός να ενοχοποιείται μια μειονοτική πολιτική οργάνωση, το Ουράνιο Τόξο, ως "πρακτόρικη" και "εθνοπροδοτική". Επιτέλους, ας καταλάβουμε: Τον αλυτρωτισμό τον καλλιεργεί η καταπίεση των μειονοτήτων και όχι ο σεβασμός των δικαιωμάτων τους.
2) Η άρνηση επιστροφής των "Μακεδόνων στο γένος" πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα συνιστά πολιτικό και ανθρωπιστικό έγκλημα για το οποίο ευθύνονται όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Είναι οι μόνοι πρόσφυγες του ελληνικού εμφυλίου πολέμου που δεν δικαιούνται να επιστρέψουν και αυτό το αίσχος πρέπει να τελειώσει".
“Να μην ξεχάσουμε το Abecedar
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας, που υπογραμμίζει ότι "δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι, τουλάχιστον μέχρι το 1947, επίσημες ελληνικές κρατικές εκδόσεις κάνουν λόγο για μακεδονική γλώσσα. Δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι το Abecedar, το Αναγνωστικό της μακεδονικής γλώσσας που τύπωσε το ελληνικό κράτος το 1925 για τη μακεδονική μειονότητα, βρισκόταν επί χρόνια υπό διωγμό, όπως συμβαίνει ακόμα με τους "σλαβοκομμουνιστές φυγάδες" του Εμφυλίου. Εν πάση περιπτώσει, τι είναι οι μακεδονόφωνοι", "σλαβόφωνοι Μακεδόνες,", "σλαβικής", "μη ελληνικής", "ρευστής" εθνικής συνείδησης που αναφέρονται στις απογραφές ως το 1951 και ποια η τύχη τους έκτοτε; Αν δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα κι όλοι οι "δίγλωσσοι" στη Βόρεια Ελλάδα είναι υποκινούμενοι πράκτορες, ποια υπηρεσία πλήρωνε 2.250 ανθρώπους στη Φλώρινα (και πρόκειται μόνο για τους ψηφοφόρους του "Ουράνιου Τόξου" το 1994); Για πόσο το ελληνικό κράτος θα συνεχίσει να αγνοεί τις καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη μη αναγνώριση του πολιτιστικού σωματείου της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού; Αν δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, άρα και μακεδονικό έθνος, μήπως τελικά το γειτονικό κράτος δεν έχει καμιά πηγή νομιμοποίησης, μπορεί λοιπόν κάλλιστα να διαλυθεί προς όφελος και της χώρας μας;
Η αντιπαράθεση με τον εθνικισμό και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων δεν μπορούν να ετεροκαθορίζονται: αν η ηγεσία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας χρησιμοποιεί ως "πατριωτικό" πρόσχημα τα δικαιώματα των πολιτικών προσφύγων και της μακεδονικής μειονότητας, δε βλέπουμε κανέναν λόγο εμείς να διαγράψουμε την ύπαρξη και των δύο: δεν υπάρχουν αναλώσιμοι άνθρωποι και περιττά δικαιώματα, γι' αυτό και δεν θα αφήσουμε ούτε τους μεν ούτε τα δε βορά στους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς και τις ιμπεριαλιστικές "ευαισθησίες".