Ο κατασκόπος που αγαπούσε το ταχίνι: διακινδυνεύοντας τα πάντα για την τέλεια πάστα σουσάμι

Ένα σκάνδαλο των ισραηλινών μυστικών πληροφοριών ξέσπασε μετά την αποστολή ενός πράκτορα για να αγοράσει ταχίνι από ένα παλαιστινιακό χωριό στη Δυτική Όχθη. Τι κάνει αυτή την έκδοση τόσο νόστιμο;

Ενα έπαθλο τόσο πολύτιμο που ένας υπολοχαγός αποστέλλει έναν πράκτορα σε όχι μόνο μία αποστολή για να τον εξασφαλίσει, αλλά δύο. Το αντικειμενο? Ένα κουτί με ταχίνι. Ένας πράκτορας από τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών του Ισραήλ είχε την εντολή να αγοράσει βάζα από ένα παλαιστινιακό χωριό στη Δυτική Όχθη, λέειη Jerusalem Post , "μη επιχειρησιακές ανάγκες". Αυτό οδήγησε σε μια έρευνα της στρατιωτικής αστυνομίας, με τον ανώτερο υπάλληλο που έδωσε την εντολή να απαλλαγεί και άλλους με επίπληξη, συμπεριλαμβανομένης μιας ποινής φυλάκισης για ένα.

Δεν είναι γνωστό από ποιο χωριό προέρχεται η πάστα σουσάμι, αλλά ο Nablus, στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, είναι διάσημος για την ταχίνι του. "Έχουν περάσει εκατοντάδες χρόνια", λέει ο Joudie Kalla , σεφ και συγγραφέας των βιβλίων μαγειρικής της Παλαιστίνης σε ένα πιάτο και το Baladi. "Νομίζω ότι είναι το πιο εκπληκτικό ταχίνι γιατί δεν είναι μαζικής παραγωγής. Δεν χρησιμοποιούν σύγχρονη τεχνολογία, χρησιμοποιούν μηχανήματα 150 ετών που το αλέθουν, σχεδόν με το χέρι, έτσι ώστε η υφή να είναι πολύ ανώτερη από πολλές άλλες μάρκες - ακόμα και από άλλες παλαιστινιακές μάρκες που χρησιμοποιούν πιο σύγχρονες μεθόδους.

Οι μικρές παρτίδες σημαίνουν ότι οι παραγωγοί - συχνά μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις - μπορούν να διατηρήσουν την ποιότητα ψηλά. "Πρέπει να είναι σουσάμι 100%, αλλά άλλα εμπορικά σήματα χρησιμοποιούν άλλα καρύδια για να πάρουν αυτή τη γεύση [και] να χυτεύσουν". Αν και είναι πιο ακριβό, αγοράζεται από συνηθισμένους Παλαιστινίους, λέει ο Kalla, αν και λόγω της πολιτικής κατάστασης , δεν έχει δει να εξάγεται σε όλο τον κόσμο. "Δεν το έχω δει εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Νομίζω ότι ο μόνος τρόπος που μπορείτε να το πάρετε είναι να έχετε κάποιον να πάει εκεί και να τον φέρει πίσω. Η οικογένειά μου το φέρνει πίσω για μένα και είναι πολύ διαφορετικό. Έχει μια πιο καλαίσθητη, πιο κρεμώδη συνέπεια. Το tahini που αγοράζω εδώ είναι αρκετά υδαρής. Αυτοί από το σπίτι τους είναι ελαφρώς παχύτεροι, λίγο πιο καπνισμένοι, με χρώμα καραμέλας, έχουν υφή φυστικοβούτυρου. "

Τη χρησιμοποιεί, λέει, για τα πάντα: «Έκανα μια μαθήματα μαγειρικής την άλλη μέρα και την χρησιμοποιούσαμε για φαλαφέλ. Το χρησιμοποιώ για να φτιάξω tahini brownies, το χρησιμοποιώ σε ψάρι με λεμόνι, γιαούρτι, ντομάτες και μαϊντανό. Το ανακατεύουμε σε σαλάτες, σε κρέας. Είναι υγιές, καλό λίπος και έχει υπέροχη γεύση. "