Στο θέμα του Ιβάν Σαββίδη επιμένει ο αμερικάνος πρέσβης Geoffrey Pyatt, ο οποίος με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter αναδημοσίευσε ένα άρθρο για τον επιχειρηματία το οποίο τον παρουσιάζει ως τον αρχηγό της ολιγαρχικής σκηνής της Ελλάδας.
Το κείμενο είχε δημοσιευτεί στον Φιλελεύθερο στις 8 Ιανουαρίου και περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι Αμερικάνοι «βλέπουν» τις επενδύσεις Σαββίδη εντός της ελληνικής επικράτειας.
Αναλυτικά το άρθρο:
«Για έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, ο Ιβάν Σαββίδης αντιπροσωπεύει έναν σύγχρονο οικονομικό «σωτήρα» που προσφέρει απλόχερα λεφτά και δουλειές μέσα στην κρίση, ακόμη κι όταν επενδύει χρήματα τα οποία κανείς δεν γνωρίζει την προέλευσή τους. Για τη Δύση και ιδιαίτερα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο εκ Ρωσίας ορμώμενος επιχειρηματίας και η ταχεία ανάδειξή του σε πρωταγωνιστή των επιχειρηματικών πραγμάτων αντιπροσωπεύει το μακρύ χέρι του Βλαντίμιρ Πούτιν στην περιοχή και το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της νέας ολιγαρχίας στην Ελλάδα που ξεπήδησε από το μετασοβιετικό σκηνικό, στηρίζεται ως «ημέτερος» της κυβέρνησης Τσίπρα και όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν.
Εκτενές άρθρο του αμερικανικού περιοδικού «The American Interest» για τη «νέα ελληνική ολιγαρχία» που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του (5/1) και υπογράφεται από τον Αλεξάντερ Κλαπ, επιχειρεί μια βαθιά προσέγγιση στο φαινόμενο Σαββίδης, επιχειρώντας να καταγράψει τις δραστηριότητές του και αποκωδικοποιήσει τον ρόλο του Ρωσοπόντιου ομογενούς στην Ελλάδα, τον οποίο εμφανίζει ως τον αρχηγό της ολιγαρχικής σκηνής της χώρας. Το συγκεκριμένο περιοδικό συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αναγνωρισμένα media διεθνούς επιρροής που φιλοξενεί αναλύσεις για την εξωτερική πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις και την παγκόσμια οικονομία.
«Ιβανάπτυξη» και μετασοβιετικού τύπου ολιγαρχία
«Το παράδοξο έπος ενός Ελληνορώσου μεγιστάνα του καπνού δείχνει πώς η Ελλάδα της κρίσης έχει μετατραπεί σε μια μετασοβιετικού τύπου ολιγαρχία», σημειώνει, χαρακτηρίζοντας τον Σαββίδη ως τον «νεόπλουτο της ελληνικής ολιγαρχίας», ο οποίος έχει εντάξει στην ιδιοκτησία του ευρύτατους κλάδους της Θεσσαλονίκης, επενδύοντας εκεί σχεδόν τα μισά από τα 760 εκατομμύρια δολάρια που φέρεται να είναι η περιουσία του στα χαρτιά. Εισάγοντας έτσι τον όρο «Ιβανάπτυξη» ή, με άλλα λόγια, «ευημερία που προέρχεται από τον Ιβάν».
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Κλαπ, η έντονη δραστηριότητα που έχει αναπτύξει ο Σαββίδης στην Ελλάδα με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη έχει ως αποτέλεσμα «να εγείρονται ανοιχτά πλέον ερωτήματα από τον ευρωπαϊκό Τύπο, σε συνδυασμό με τις ανησυχίες που δημοσίως εκφράζει ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα». Ολα αυτά, συνεχίζει, «οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Σαββίδης δεν είναι αυτό που φαίνεται: Φορώντας τη μάσκα του σωτήρα της Θεσσαλονίκης θεωρητικά, στην πράξη είναι ένας αγωγός των συμφερόντων του Πούτιν στο Αιγαίο».
Η ατζέντα της Μόσχας
«Υπό αυτό το πρίσμα, πρακτικά όλες οι επιχειρηματικές δραστηριότητες και συμφωνίες του Σαββίδη με το Δημόσιο φαίνεται να εξυπηρετούν την ατζέντα της Μόσχας. Οι συμφωνίες του με το κεντροδεξιό κόμμα της Ν.Δ. μοιάζουν να είναι μια προσπάθεια πρόκλησης διχασμού στο εσωτερικό μιας παράταξης που είναι συνδεδεμένη περισσότερο από κάθε άλλη με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. Η αγορά του λιμανιού της Θεσσαλονίκης μοιάζει να είναι μια κίνηση με στόχο να αποτρέψει την ναυτική πρόσβαση του ΝΑΤΟ στην ενδοχώρα των Βαλκανίων, μια περιοχή στην οποία τέμνονται η αμερικανική και η ρωσική σφαίρα επιρροής. Και τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που έχει δωρίσει ο Σαββίδης στα μοναστήρια του Αγίου Ορους για την κατασκευή νέων εκκλησιών λειτουργούν παράλληλα ως μια ρωσική επένδυση ήπιας δύναμης σε ένα άβατο για τις διεθνείς αρχές και τη χρηματοπιστωτική διαφάνεια».
Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου, τα χρόνια της κρίσης το πολιτικό και οικονομικό σύστημα της Ελλάδας έχει παραδοθεί στο έλεος ενός δικτύου περιφερειακών νονών, με το πλησιέστερο ανάλογο να συναντάται στην Ουκρανία ή τη Μολδαβία! Αυτή η νέα ολιγαρχία, στην οποία σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό, ξεχωρίζει ο Σαββίδης, εμφανίζεται να έχει καταφέρει να μοιράσει σε τιμάρια το παραπαίον ελληνικό κράτος και τους διάφορους τομείς της οικονομίας. «Το πιο σημαντικό που οφείλει κανείς να κατανοήσει σε σχέση με τον Σαββίδη είναι ότι δεν έχει καμία σχέση με τους ολιγάρχες τους οποίους γνώρισε η Ελλάδα στο παρελθόν», σημειώνει ο Κλαπ. «Ο Σαββίδης είναι κάτι διαφορετικό - ''το άγνωστο πρόσωπο''».
Εμπιστο πρόσωπο της κυβέρνησης Τσίπρα
Σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς ολιγάρχες της Ελλάδας, που φροντίζουν να τα έχουν καλά και με τα δύο άκρα του πολιτικού σκηνικού και καταφέρνουν να εκβιάζουν αποτελεσματικά οποιαδήποτε κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία, ο Σαββίδης «δεν κάνει καμία προσπάθεια να συνδεθεί με την ηγεσία της Ν.Δ., του κόμματος για το οποίο πολλοί εκτιμούν ότι θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας μέσα στο επόμενο έτος». Οπως υπογραμμίζει ο συντάκτης, «ο Σαββίδης έχει γίνει το έμπιστο όργανο μιας ακροαριστερής κυβέρνησης, η οποία αναρριχήθηκε στην εξουσία με υποσχέσεις ότι θα εφορμούσε ενάντια σε τέτοιους ανθρώπους - για να τους ανανεώσει, τελικά, την άδεια να κερδοφορούν. Για τον Αλέξη Τσίπρα, ο Σαββίδης αντιπροσωπεύει αυτό που είναι γνωστό ως ''οι ημέτεροι'', ένα πρόσωπο με τεράστια κεφάλαια στη διάθεσή του τα οποία η νέα κυβέρνηση μπορεί να αξιοποιήσει για να διαμοιράσει τον έλεγχο διάφορων τομέων του αποσυντιθέμενου ελληνικού κράτους». Προσθέτει επίσης ότι «σε συνεντεύξεις του έχει παρομοιάσει τον Τσίπρα με τον Πούτιν και παράλληλα έχει προειδοποιήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη (…) ότι δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός».
Ο Κλαπ αναδεικνύει, όμως, ακόμη μία σημαντική διαφορά, η οποία προφανώς ανησυχεί τα μάλα τα επιτελεία της Δύσης, σε Ευρώπη και Αμερική: «Σε μια χώρα της οποίας η τάξη των ολιγαρχών υπήρξε αταλάντευτα πιστή στον ευρωατλαντισμό και τα αμερικανικά συμφέροντα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σαββίδης έχει τις ρίζες του στην Ανατολή. Αποτελεί μια τυπική σκιώδη περίπτωση πλουτισμού στη μετασοβιετική εποχή».
Σχόλια