Ενδεχομένως οι επιστήμονες να έχουν κάνει ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στην οριστική θεραπεία της αλωπεκίας (φαλάκρας), αφού κατάφεραν σε εργαστηριακές συνθήκες να αναπτύξουν επιτυχώς τεχνητό δέρμα με τριχοθυλάκια.
Όπως αναφέρεται σε άρθρο του επιστημονικού εντύπου Cell Reports, οι δέσμες του εργαστηριακού δέρματος φέρουν τριχοφυΐα που μοιάζει περισσότερο στις φυσικές τρίχες απ' ότι προηγούμενες απόπειρες.
Αυτό κάνει τους ερευνητές της Ιατρικής Σχολής της Ιντιάνα στις ΗΠΑ να πιστεύουν ότι θα μάθουν περισσότερα πράγματα για την διαδικασία της τριχοφυΐας και θα μπορέσουν να σχεδιάσουν καλύτερες θεραπείες για την ανδρογενή αλωπεκία.
Για την θεραπεία της φαλάκρας έχουν δοκιμαστεί κατά καιρούς πολλές μέθοδοι. Έχει φυσικά εξεταστεί και η δυναμική των βλαστοκυττάρων. Ωστόσο οι μέχρι σήμερα προσπάθειες ανάπτυξης δέρματος που να μιμείται τις ακριβείς συνθήκες ανάπτυξης της τρίχας δεν έχουν στεφθεί με επιτυχία.
Το δέρμα απαρτίζεται από περισσότερα από 20 είδη κυττάρων και τα εργαστηριακά μοντέλα δεν έχουν καταφέρει να συμπεριλάβουν περισσότερα από έξι, χωρίς κανένα εξ αυτών να είναι ικανό να προάγει την τριχοφυΐα.
Ο καθηγητής Καρλ Κοεχλερ χρησιμοποίησε βλαστικά κύτταρα για να δημιουργήσει οργανοειδή, δηλαδή μικροσκοπικές δέσμες δέρματος.
Τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα που επέλεξε είχαν αρχικά χρησιμοποιηθεί για να δημιουργηθεί μια μικροσκοπική εκδοχή του έσω ωτός στο πλαίσιο έρευνας για την θεραπεία της κώφωσης.
Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα παρήγαγαν κύτταρα δέρματος, εκτός από ιστό του έσω ωτός, και έτσι αποφάσισαν να τα βοηθήσουν ώστε να αναπτυχθούν τριχοθυλάκια.
Η έρευνα έδειξε ότι ένας «μίσχος» δέρματος που αναπτύχθηκε στο ελεγχόμενο εργαστηριακό περιβάλλον μπορούσε να δώσει το έναυσμα για την ανάπτυξη της ανώτερης και κατώτερης στιβάδας του δέρματος, δηλαδή της επιδερμίδας και του χόριου, αντίστοιχα. Αυτό θεωρητικά επιτρέπει την ανάπτυξη των τριχοθυλάκιων κατά τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει φυσιολογικά.
Το τεχνητό δέρμα ανέπτυξε μια ποικιλία τύπων τριχοθυλάκιων ενώ και το ίδιο απαρτιζόταν από τρεις ή τέσσερις διαφορετικούς τύπους κυττάρων χόριου και τεσσάρων τύπων κυττάρων επιδερμίδας.
Αυτός ο συνδυασμός μιμείται πιο πιστά το δέρμα των τρωκτικών και παρατηρώντας το οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι δύο στιβάδες δέρματος πρέπει να αναπτύσσονται μαζί με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να αναπτυχθούν και τα τριχοθυλάκια.
Σχόλια