Ολος ο δυτικός κόσμος επικοινωνεί (internet κλπ) με καλώδια >> Τι θα συνέβαινε εάν η Ρωσία τα έκοβε;

Tι θα συνέβαινε εάν η Ρωσία έκοβε τα υποθαλάσσια καλώδια επικοινωνίας; Σε αυτό το ερώτημα απαντά ο ανώτερος αξιωματικός του Ηνωμένου Βασιλείου Stuart Peach, προειδοποιώντας πως η Ρωσία θα μπορούσε να προκαλέσει ένα «καταστροφικό» πλήγμα στην οικονομία, στοχεύοντας σε υποθαλάσσια μέσα επικοινωνίας και διαδικτυακά καλώδια.

Ο επικεφαλής της αεροπορίας και προϊστάμενος του αμυντικού προσωπικού, κ. , δήλωσε ότι οι γραμμές μπορούν ενδεχομένως να κοπούν ή και να καταστραφούν .

Η έρευνα εγείρει ζητήματα όπως;

Είναι πιθανό να προβεί σε τέτοιες κινήσεις η Ρωσία;
Τι θα συνέβαινε εάν αυτή - ή κάποιος άλλος- έπραττε κάτι τέτοιο;
Ποια είναι η χρησιμότητα των καλωδίων:

Τα καλώδια συνδέουν δίκτυα και μέσα επικοινωνίας από διαφορετικές χώρες και ηπείρους . Το συνολικό δίκτυο διέπεται από περίπου 428 καλώδια και εκτείνεται σε 683.508 μίλια, (1,1 εκατ. χιλιόμετρα) γύρω απ’ όλο τον πλανήτη.

Μέσα από τα καλώδια αυτά μεταδίδονται κάτω από τον βυθό τεράστιες ποσότητες δεδομένων. Η σύνθεσή τους περιλαμβάνει οπτικές ίνες, σκέλη γυαλιού, δηλαδή, τόσο λεπτά όσο ένα φύλλο χαρτιού.




Δυστυχώς, τα καλώδια αυτά, εκτός από πολύ σημαντικά, είναι και εκ δημιουργίας εύθραυστα, για τον λόγι ότι η τεχνολογία τους είναι αξιόπιστη.  Οι ίνες τους είναι εγκιβωτισμένες σε χαλύβδινο σύρμα και καλυμμένες από πλαστικό - πολλά καλώδια, όμως, έχουν διάμετρο περίπου μόνο 3 εκατοστά.

Έτσι, οι φυσικές φθορές μπορούν να τους προκαλέσουν βλάβη. Ακόμη και μία άγκυρα από πλοίο μπορεί να κόψει ένα καλώδιο. Αυτό συνέβη στην Αίγυπτο και συγκεκριμένα στο  λιμάνι της Αλεξάνδρειας, γεγονός επιζήμιο για τις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης, Αφρικής και Ασίας.

Γιατί ανησυχούν οι επικεφαλής άμυνας;

Ο ανταποκριτής άμυνας του BBC, Jonathan Beale, αναφέρει ότι οι αυξάνονται οι φόβοι περί κοψίματος, διατάραξης ή χτυπήματος των υποθαλάσσιων καλωδίων από την Ρωσία.

Οι υπεύθυνοι άμυνας και μυστικών πληροφοριών επικαλούνται τον εκσυγχρονισμένο ναυτικό της χώρας, την αυξημένη υποβρύχια δραστηριότητα και την προθυμία ώστε να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες για εχθροπραξίες.


Τα κεντρικά της FSB στη Μόσχα


Τα ρωσικά υποβρύχια κάνουν όλο και περισσότερο αισθητή την παρουσία τους στον Βόρειο Ατλαντικό και κυρίως στην λωρίδα μεταξύ Γροιλανδίας, Ισλανδίας και Ηνωμένου Βασιλείου.   Ο επικεφαλής της αεροπορίας κ. Peach επισημαίνει ότι η Βρετανία και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ δεν διαθέτουν επαρκή εξοπλισμό σε υποβρύχια, πλοία και αεροσκάφη ώστε να βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση.

Ο ανταποκριτής του BBC επισημαίνει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποκτήσει ένα νέο αεροσκάφος για θαλάσσιες περιπολίες εντός της επόμενης δεκαετίας, ωστόσο  μέχρι τότε η  ανεύρεση υποβρυχίων θα εξαρτάται από την στήριξη του NATO.

Ο πρώην επικεφαλής Ναύαρχος του ΝΑΤΟ,  James. G. Stavridis, ανησυχεί εξίσου. Σε πρόσφατη δήλωσή του ,μάλιστα, ανέφερε πως “έχουμε αφήσει αυτό το σημαντικό έργο υποδομής να γίνει όλο και πιο ευάλωτο και αυτό μας ανησυχεί όλους" .

Τι θα συμβεί σε περίπτωση που κοπούν τα καλώδια;

Ο Keir Giles, ειδικός στις πληροφορίες της Ρωσίας για τις εχθροπραξίες, ο οποίος συνεργάζεται με το Think Tank της Chatham House, τονίζει ότι το γεγονός αυτό δεν αποτελεί μια νέα ανησυχία.

Θεωρεί ,μάλιστα, ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί, καθώς η οικονομική επιβάρυνση θα επηρεάσει και τη Ρωσία. "Αλλά αυτό είναι σίγουρα ένα σενάριο για το οποίο προετοιμάζεται", δηλώνει χαρακτηριστικά .

Αν, ωστόσο, συμβεί τελικά, η ζημιά θα είναι σημαντική.

Ο κ. Giles συνεχίζει, λέγοντας πως το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να συνδεθούν στο Facebook, θα ήταν απλώς μια πολύ μικρή όψη των διαταραχών που θα προκύψουν, αν τα καλώδια αυτά έχουν επιπλοκές .

Ο οικονομικός αντίκτυπος θα είναι τεράστιος και άμεσος δεδομένου ότι οι επενδύσεις διεθνώς και οι οικονομικές συναλλαγές υποκινούνται από αυτά τα καλώδια.

Πιστεύει ,ακόμη, πως η Ρωσία δημιουργεί από μόνη της αντιπαράθεση καθώς αποζητά να απεξαρτηθεί από την σωστή λειτουργία του Διαδικτύου, με τη δημιουργία δικών της παράλληλων συστημάτων, ενώ προετοιμάζεται για το τι θα συνέβαινε αν κατέρρεε η σύνδεσή της στο ίντερνετ.

Η Ρωσία δεν είναι το μόνο κράτος που έχει δείξει ενδιαφέρον για υποθαλάσσια καλώδια. Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, για παράδειγμα, οι ΗΠΑ τοποθέτησαν μια συσκευή καταγραφής σε ένα σοβιετικό καλώδιο με σκοπό να μάθουν για τις υποβρύχιες και πυραυλικές ικανότητες της ΕΣΣΔ. O κ. Giles, ωστόσο, αναφέρει ότι η Ρωσία είναι το μόνο κράτος “με εντατικό πρόγραμμα που αναζητά τρόπους για να ξεχωρίσει τους στόχους από τις πληροφορίες” .

Πάντως, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το αν η Ρωσία έχει προσπαθήσει να κόψει τα καλώδια του Ηνωμένου Βασιλείου στο παρελθόν διότι κάτι τέτοιο είναι απόρρητο.

Τι επιχειρεί τελικά η Ρωσία;




Εν ολίγοις, κάνει έλεγχο πληροφοριών. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζει τις αδυναμίες των υποδομών των πολιτικών μέσων επικοινωνίας, όπως αναφέρει ο κ. Giles, λέγοντας πως δεν μπορεί κανείς να δει τι επιχειρείται κάτω απ’ το νερό, παρά μόνο στην ξηρά ή μέσω δορυφόρων.

Αυτό που δίδαξε η Κριμαία στην Ρωσία, είναι ότι για να καταλάβει τον έλεγχο των μέσων επικοινωνίας μιας περιοχής - στόχου, δεν χρειάζονται ακριβά διαδικτυακά όπλα και θορυβώδεις και καταστροφικές τεχνικές, όπως επιθέσεις που έχουν στόχο την στέρηση παροχής υπηρεσιών.



Αυτό που χρειάζεται είναι άμεση πρόσβαση στην δομή των μέσων καθώς και τεχνογνωσία  τηλεπικοινωνιών, και όλα αυτά συνυφασμένα με τις ειδικές δυνάμεις.


Η Ρωσία ψάχνει παντού: στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ανατολικής Ευρώπης. Οποιοδήποτε κράτος ενδέχεται στο μέλλον να έχει ανταγωνιστικές σχέσεις με την Ρωσία θα πρέπει να προβληματίζεται για την εμμονή που έχει να αποκτά πρόσβαση σε πληροφορίες.

Το πρώτο υπερωκεάνιο καλώδιο, ένα χάλκινο καλώδιο τηλεγράφου, περνούσε από τον Ατλαντικό το 1866. Τα καλώδια που τοποθετήθηκαν τις επόμενες δεκαετίες ακολούθησαν τις αποικιακές διαδρομές της εποχής της ναυτιλίας, και πολλά σύγχρονα καλώδια ακολουθούν τις ίδιες παλιές διαδρομές.


Στη δεκαετία του 1950, το ομοαξονικό καλώδιο, ικανό να μεταφέρει τηλεφωνικές συνομιλίες έγινε το πρότυπο. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του 1990, τα εν λόγω αναλογικά καλώδια αντικαταστάθηκαν από καλώδια οπτικών ινών που μπορούσαν να μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες ψηφιακών δεδομένων με τη μορφή φωτός.


Τα υποθαλάσσια καλώδια έχουν αποτελέσει αντικείμενο διεθνούς συζήτησης και στο παρελθόν. Το 1959, οι Times ανέφεραν ότι το Ναυτικό των ΗΠΑ αναζητούσε Ρώσικες μηχανότρατες ανοικτά της Νέας Γης με υποψίες ότι σαμπόταραν τα καλώδια.


Ομως δεν ήταν μόνο οι Ρώσοι που ενδιαφέρονταν για τα καλώδια. Στη δεκαετία του 1970, το Ναυτικό των ΗΠΑ έστειλε δύτες για να αξιοποιήσει μυστικά σοβιετικά στρατιωτικά καλώδια επικοινωνίας, μια προσπάθεια γνωστή ως Επιχείρηση Ivy Bells.


Το σαμποτάζ καλωδίων ήταν κοινό κατά τη διάρκεια των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και παρόλο που δεν έχουν καταγραφεί πρόσφατα επεισόδια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Θα ήταν σχετικά εύκολο να κοπεί ένα καλώδιο κοντά στην ακτή, αλλά η ζημία αυτή θα ήταν επίσης εύκολο να βρεθεί και να επισκευαστεί.