Τι κάνουμε εδώ; Ακριβώς το αντίθετο >> Πως στη Νέα Υόρκη με το δόγμα "μηδενική ανοχή" μηδένισαν την εγκληματικότητα

Οι δολοφονίες για το 2017 έπεσαν στις 285, οι λιγότερες από τη δεκαετία του '50. Οι New York Times κάνουν λόγο για «ένα θαύμα». Και ο δήμαρχος ντε Μπλάζιο με την πολιτική του έκανε τον κόσμο να ξεχάσει την εποχή των επιτόπιων σωματικών ελέγχων και των μαζικών συλλήψεων που εφάρμοσε ο Μπλούμπεργκ

Οι ληστές και οι δολοφόνοι και οι βιαστές δεν κατοικούν πια εδώ. Αποτελεί γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες η εγκληματικότητα στη Νέα Υόρκη σημείωσε σημαντική μείωση. Στο Μανχάταν επικρατεί μια πρωτόγνωρη ηρεμία ενώ το εξαιρετικά επικίνδυνο ταξίδι που έπρεπε να κάνουν από το Μπρονξ έως το Κόνι Άιλαντ οι «Μαχητές» της Νέας Υόρκης στην καλτ ομώνυμη ταινία του Γουότερ Χιλ, σήμερα είναι απλώς ένας ξέγνοιαστος περίπατος.





Το 2017 σημειώθηκαν μόλις 94.806 εγκλήματα στα οποία συμπεριλαμβάνονται δολοφονίες, ληστείες, βιασμοί, απάτες και κλοπές, σύμφωνα, τουλάχιστον, με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο επικεφαλής της αστυνομίας της πόλης Τζέιμς Ονίλ κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης συνέντευξης Τύπου για το τέλος του έτους. Και η μεγαλύτερη μείωση αφορά τις δολοφονίες, 285 στο σύνολο, με τον νεοϋορκέζο αξιωματούχο να προσδιορίζει πως «ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο λίγες από τη δεκαετία του 1950 κι έπειτα». Μεταξύ των θυμάτων συνυπολογίζονται και οι νεκροί, οχτώ στο σύνολο, της τρομοκρατικής επίθεσης που σημειώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο με μικρό φορτηγό σε ποδηλατόδρομο του Μανχάταν.

Οι New York Times κάνουν λόγο για «ένα σχεδόν θαύμα» που λαμβάνει χώρα στην πόλη των 8,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Αλλά πρόκειται για ένα θαύμα που βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε εξέλιξη, παρότι αυτός που το ολοκληρώνει είναι ο νυν δήμαρχος της πόλης Μπιλ ντε Μπλάζιο.



«Όλα ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1990 με τον (τότε σκληροπυρηνικό δήμαρχο) Ρούντι Τζουλιάνι και τον αρχηγό της Αστυνομίας Γουίλιαμ Μπράτον: υπήρξαν αυτοί οι άνθρωποι που άλλαξαν τη νοοτροπία της αστυνομίας», εξήγησε στη La Repubblica ο Λέοναρντ Λέβιτ, αστυνομικός συντάκτης και συγγραφέας του «NYPD Confidential», ενός βιβλίου για όλα όσα συμβαίνουν στα ενδότερα των αστυνομικών τμημάτων της Νέας Υόρκης, για το οποίο μίλησε με τα καλύτερα λόγια ο κατεξοχήν «αδιάφθορος» νεοϋορκέζος αστυνομικός Φρανκ Σέρπικο.

«Επρόκειτο για μια επανάσταση. Ο Τζουλιάνι παρουσιάστηκε ως ο άνθρωπος του νόμου και της τάξης. Και κέρδισε. Παντού κρακ και ηρωίνη, δολοφονίες κατά συρροή. Υπήρχαν και τα μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς της δεκαετίας του 1970, εκείνα που κατήγγειλε ο Σέρπικο. Ο Τζουλιάνι και ο Μπράτον αποφάσισαν να ανακτήσουν την πόλη, τον έναν δρόμο μετά τον άλλον». Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο το 1990: 527.000 εγκλήματα εκ των οποίων 2.245 ήταν δολοφονίες. Αλλά από τότε και μετά, έως και σήμερα, η εγκληματικότητα μειώνεται σταθερά. Παρά τις διαφορετικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι διάδοχοί του Τζουλιάνι.


«Ο Μάικλ Μπλούμπεργκ και ο επικεφαλής της αστυνομίας Ρέιμοντ Κέλι επέβαλλαν το αποκαλούμενο “stop and frisk”: μια αμφιλεγόμενη πολιτική που επέτρεπε στους αστυνομικούς να σταματάνε και να πραγματοποιούν σωματικό έλεγχο σε εν δυνάμει υπόπτους. Αλλά υπήρξαν κατηγορίες ότι στο στόχαστρο βρίσκονταν κυρίως οι μειονότητες των Αφροαμερικανών και των Λατινοαμερικανών. Ο Μπλούμπεργκ συνέχισε να υποστηρίζει ότι η εγκληματικότητα εξακολουθούσε να μειώνεται χάρη σε εκείνους τους 5 εκατομμύρια σωματικούς ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία 12 χρόνια», προσδιόρισε ο Λέβιτ. «Στη συνέχεια ο ντε Μπλάζιο κατάργησε την εν λόγω πρακτική και η μείωση συνεχίζεται». Ποιο είναι, οπότε το μυστικό; Και, το κυριότερο, υπάρχει η δυνατότητα να εφαρμοστεί και σε άλλες μητροπόλεις του κόσμου που μαστίζονται από την ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα;

«Η μείωση του κόστους του χρήματος από την FED συνέβαλε περισσότερο (στον περιορισμό των εγκλημάτων) από πολλές μεταρρυθμίσεις στην αστυνομία», δήλωσε στους New York Times ο ειδικός Τζέιμς Όστιν, υποστηρίζοντας πως η εγκληματικότητα σχετίζεται με το κόστος διαβίωσης και με την ανεργία.

Ο Φράνκλιν Ζίμρινγκ, ωστόσο, εγκληματολόγος στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και συγγραφέας του βιβλίου «Η πόλη που έγινε ασφαλής: όλα όσα μπορεί να διδάξει η Νέα Υόρκη στην Αμερική για τον έλεγχο της εγκληματικότητας» προσφέρει μια διαφορετική απάντηση: «η διαφορά ανάμεσα στο 1999 και το 2010 οφείλεται όχι μόνο στην αύξηση του αριθμού των αστυνομικών αλλά και στην απόφαση να εστιάσουν (οι αστυνομικές δυνάμεις) σε νέες στρατηγικές. Η αγορά των ναρκωτικών, είναι αλήθεια, ανθεί. Αλλά απομακρύνθηκε από τους δρόμους, επιφέροντας μια άμεση μείωση των συγκρούσεων (μεταξύ των συμμοριών). Επιπρόσθετα ενισχύθηκαν οι περιπολίες σε περιοχές υψηλού κινδύνου όπως σημεία πώλησης αλκοόλ και τόποι συνάθροισης των νέων. Η παρουσία της αστυνομίας κατέληξε να είναι διαρκής. Επί σαράντα χρόνια πορευόμασταν στο δρόμο των μαζικών συλλήψεων. Σήμερα, ωστόσο, ανακαλύπτουμε ότι είναι πιο σημαντικό να επενδύουμε στην αστυνομία παρά στις φυλακές».


Η εγκληματικότητα, οπότε, που έχει σημειώσει ήδη μείωση που αγγίζει το 90% θα συνεχίσει την πτωτική της πορεία; Πόσο πιθανό είναι το πέρασμα από τη «μηδενική ανοχή» του Τζουλιάνι στη «μηδενική εγκληματικότητα» του ντε Μπλάζιο  ή του διαδόχου του;

«Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Οι συσχετισμοί μπορεί να αλλάξουν. Σίγουρα, όμως, έχει διαψευστεί η ρητορική συγκεκριμένων δημάρχων και (υποστηρικτών) της ακροδεξιάς, όλων εκείνων που θεωρούν πως η άσκηση κριτικής κατά της αστυνομίας έχει αρνητικές συνέπειες. Ο ντε Μπλάζιο το έκανε, καταγγέλλοντας τις βίαιες και ρατσιστικές συμπεριφορές. Και η εγκληματικότητα εξακολουθεί να μειώνεται. Μήπως η πρόληψη είναι αποτελεσματικότερη από τα πολλά λόγια;», διερωτήθηκε με νόημα ο αμερικανός ειδικός.
πηγή