Αυτή η ανάρτηση δεν είναι για τον Ντάνο...
Το παλικάρι παντελόνιασε τα 100 και καλά έκανε...
Αυτή η ανάρτηση είναι για το κομμάτι εκείνο της ελληνικής κοινωνίας που ταυτίστηκε μαζί του με φανατισμό βρίσκοντας - προφανώς - αποκούμπι μέσα σε μια δύσκολη πραγματικότητα που το ίδιο βιώνει...
Εχει σημασία πού αναζητάς αποκούμπι στα δύσκολα...
Ο μύθος που η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη είναι απλός όσο και πρωτόγονος...
Το κατατρεγμένο παλικάρι απο την επαρχία που απέτυχε στη ζωή επειδή το πολεμάνε οι κλίκες...
Και γιατί το πολεμάνε οι κλίκες?
Επειδή το ζηλεύουνε...
Το παλικάρι που μπορεί και κατεβαίνει τις τσουλήθρες ιδροκοπώντας και μετά πανηγυρίζει σαν να κέρδισε το τσάμπιον λίγκ...
Που κοιτάει με μίσος δεξιά και αριστερά επειδή όλοι το ζηλεύουνε...
Που στηρίζεται στον Θεό και το δείχνει διαρκώς μπροστά στις κάμερες για να μην ξεχαστεί - ο Θεός - και δώσει αλλού τη νίκη...
Η ζωή ασφαλώς είναι δύσκολη...
Αναμένεται δε, να δυσκολέψει κι άλλο...
Σχόλια