Προτιμάμε έναν ανίκανο βλάκα που δεν μπορεί να κλέψει από έναν που είναι πιο έξυπνος απο εμάς και μπορεί να πετύχει...

Σε μια μπίζνα, σε έναν συνεταιρισμό έχεις δυό επιλογές...

Να αναθέσεις την διοίκηση σε κάποιον ηλίθιο ή πάντως περισσότερο βλάκα από εσένα για να κάνει απλή διαχείριση και να ξέρεις ότι είναι τόσο βλάκας που δεν μπορεί ούτε καν να σε κλέψει ή να πάρει τον έλεγχο, και σε κάποιον έξυπνο που μπορεί να τα καταφέρει και θα τα καταφέρει, αλλά είναι εξυπνότερος απο εσένα , ξέρει καλύτερα τα κόλπα, και κάπου νιώθεις ότι ναι μεν θα πετύχει, θα πάει μπροστά τη δουλειά, θα εισπράξεις τα κέρδη σου αλλά έχεις και το δυσάρεστο συναίσθημα ότι είναι καλύτερος απο εσένα και μάλλον κάτι βάζει και στην τσέπη του (ή σου ζητάει στην ψύχρα μεγάλο μισθό) χωρίς να μπορείς καν να το καταλάβεις...

Το ποιόν θα διαλέξεις είναι δική σου επιλογή....

Ο βλάκας αντιπροσωπεύει τη σιγουριά της αποτυχίας...

Στην καλύτερη θα μπορέσεις να επιβιώσεις αλλά όλοι θα είναι στην ίδια μοίρα με σένα οπότε δεν σε πειράζει...

Με τον ικανό ανοίγουν οι ορίζοντες αλλά το παιγνίδι είναι ανοιχτό και μπορεί να δεις κάποιους να πηγαίνουν καλύτερα απο σένα (επειδή το αξίζουν) μέσα στο ίδιο το μαγαζί σου...

Ε, στην Ελλάδα προτιμάμε τον βλάκα...

Θάχουμε τους λόγους μας...