To DNA των Πελοποννήσιων βρέθηκε στο μικροσκόπιο μιας έρευνας, η οποία απέδειξε πως η καταγωγή του δεν είναι σλαβική, όπως είχε υποστηριχθεί στο παρελθόν. Συγκεκριμένα το ποσοστό της σλαβικής καταγωγής των σύγχρονων Πελοποννήσιων κυμαίνεται από 0,2% έως 14,4%.
Η μελέτη διενεργήθηκε με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Γιώργο Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, και δημοσιεύθηκε στο ευρωπαϊκό περιοδικό ανθρώπινης γενετικής "European Journal of Human Genetics".
Κατά την μελέτη αναλύθηκαν δείγματα DNA από 241 ανθρώπους από όλη την Πελοπόννησο, οι περισσότεροι ηλικίας 70 έως 90 ετών (ο γηραιότερος 107 ετών), των οποίων οι παππούδες είχαν γεννηθεί μεταξύ 1860-1880. Τα αποτελέσματα έδιξαν πως το DNA των σύγχρονων Πελοποννήσιων διαφέρει σημαντικά σε σχέση με το DNA των σημερινών σλαβικών πληθυσμών.
Αντίθετα, οι κάτοικοι της Πελοποννήσου εμφανίζουν μεγαλύτερη γενετική συγγένεια με τους Γάλλους (39 έως 42%), τους Ισπανούς (53% έως 62%) και τους Ιταλούς (85% έως 96%), από ό,τι με τους Σλάβους (λιγότερο από 15%). Συνεπώς, σύμφωνα με τους ερευνητές, «οι Πελοποννήσιοι είναι γενετικά πολύ πιο διαφορετικοί από τους σλαβικούς πληθυσμούς και πολύ πιο όμοιοι με τους πληθυσμούς της Νότιας Ευρώπης».
Τα πορίσματα της εν λόγω μελέτης καταρρίπτουν έτσι τη θεωρία του 1830, του Γερμανού Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ, ο οποίος υποστήριξε πως μετά από τις σλαβικές επιδρομές κατά τον Μεσαίωνα, ο ντόπιος ελληνικός πληθυσμός ουσιαστικά εξαφανίσθηκε και αντικαταστάθηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ. σχεδόν πλήρως από σλαβικές φυλές, οι οποίες τελικά εξελληνίσθηκαν υπό την επιρροή και της Ορθόδοξης εκκλησίας.
Ακόμα, η μελέτη επιβεβαιώνει το γεγονός ότι οι Μανιάτες και οι Τσάκωνες διαφέρουν γενετικά από τους υπόλοιπους Πελοποννήσιους, αλλά και μεταξύ τους, ενώ καταρρίπτει οποιονδήποτε ισχυρισμό ότι έχουν σλαβική καταγωγή. Στη Βαθιά Μάνη και στη Νότια Τσακωνιά η σλαβική γενετική καταγωγή δεν ξεπερνά το 1%, ενώ η ιταλική κυμαίνεται μεταξύ 14% έως 25%.
Σχόλια