Ετσι ε, κύριε Φίλη μας...«Συμβόλαιο πολιτικού θανάτου» λοιπόν...
Αυτοί (Τσίπρας, Φλαμπουράρης, Παππάς κλπ) οι δολοφόνοι...
Και εσείς ο ηθικός, το θύμα δηλαδή...
Εντάξει κύριε Φίλη να το δεχτούμε ότι σε φάγανε...
Πού όταν λέμε σε φάγανε εννοούμε σου πήρανε το υπουργείο, σε κατεβάσανε απο ένα καράβι που βουλιάζει, δεν έπαθες και κάτι άλλο...
Ισχυρός , ισχυρότατος ήσουν στο κόμμα, ακόμα πιό ισχυρός είσαι τώρα, εφόσον όλο αυτό είναι τίτλος αγώνα μέσα στο κόμμα σου...
Αρα όλο αυτό το κλάμα (που φυσικά είναι εντελώς αληθινό ως προς το σκέλος της απώλειας της καρέκλας, πιό αληθινό δεν γίνεται) μήπως γίνεται για να ηρωοποιηθείς στο κόμμα έχοντας το βλέμμα στην επόμενη ημέρα?
Διότι άνθρωποι είμαστε και ποιός ξέρει τι θα συμβεί στον Τσίπρα όταν χαθεί η εξουσία, και γιατί να τον ανέχονται τότε οι σύντροφοι εφόσον κατά βάθος πρόδωσε όλες τις αριστερές αρχές σας?
Διότι όλα αυτά θα βγούν στην επιφάνεια όταν χαθεί η κουτάλα της εξουσίας που τώρα σας κρατάει ενωμένους, όλους μέσα εκεί, αριστερούς - δεξιούς και δε συμμαζεύεται...
Και όλα αυτά δε τα ήξερες ?
Οταν "δολοφονούσατε πολιτικά" όλοι μαζί (εσύ μαζί με τους τωρινούς δολοφόνους σου) τόσους και τόσους (η λίστα είναι ατελείωτη ξεκινώντας απ' τον Αλαβάνο μέχρι τελευταία τον αφελή δεξιό Πολύδωρα) για να φτάσετε εκεί που είστε και μάλιστα μέσα απο την Αυγή την οποία ελέγχεις φυσικά εσύ, τότε σε όλες αυτές τις πολιτικές δολοφονίες δεν υπήρχε θέμα?
Η μήπως πολιτική δολοφονία ονομάζουμε το δικό μας ξεκόλλημα απο την καρέκλα ενώ τον διασυρμό τόσων και τόσων αντιπάλων το ονομάζουμε πολιτική μάχη?
Επομένως εντάξει να καταλάβουμε την ειλικρινή θλίψη για την απώλεια της καρέκλας αλλά όλο το άλλο , το υπόλοιπο σαν υποκριτικό μου φαίνεται...
Σχόλια