Η κατάθεση του άρθρου 20 του νομοσχεδίου του ΟΤΑ που, όπως έχει αποκαλύψει η aftodioikisi.gr, πρόκειται να αποσυρθεί με την μορφή που κατατέθηκε, θα αποτελέσει, σύμφωνα με πληροφορίες, μία από τις πρώτες προτεραιότητες του νέου υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη. Πρόκειται για τη ρύθμιση η οποία ανοίγει το δρόμο για μονιμοποίηση, δηλαδή μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου σε αορίστου χρόνου, για χιλιάδες συμβασιούχους που έχουν δικαιωθεί δικαστικά χωρίς την αίρεση νεότερων δικαστικών αποφάσεων. Πέραν της πολιτικής βούλησης προς αυτή την κατεύθυνση του νέου υπουργού Εσωτερικών, η επίσπευση της συγκεκριμένης ρύθμισης αναμένεται και λόγω του ότι, σύμφωνα με τις ίδιες πληρφορίες της aftodioikisi.gr, εντός Δεκεμβρίου αναμένεται να εκδικαστούν εκατοντάδες υποθέσεις συμβασιούχων του δήμου Αθηναίων.
Υπενθυμίζεται ότι, όπως έγραψε η aftodioikisi.gr, αντίστοιχη ρύθμιση για τους συμβασιούχους του υπουργείου Πολιτισμού κατατέθηκε στο νομοσχέδιο για την κινητικότητα από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και έγινε δεκτή από την υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίλη.
Η ρύθμιση του πολυνομοσχεδίου για τους συμβασιούχους
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 20 με το τίτλο «Ένδικα μέσα Ο.Τ.Α», του νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών «ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ Ο.Τ.Α., ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ Ο.Τ.Α. ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ», δίνεται η δυνατότητα στους ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού να μην ασκήσουν ή να παραιτηθούν από ήδη ασκηθέντα ένδικα μέσα κατά αποφάσεων, με τις διατάσσεται η παραμονή ή επάνοδος εργαζομένων στην Εργασία.
Ουσιαστικά δίνεται η δυνατότητα στις Δημοτικές και Περιφερειακές Αρχές, να παραιτηθούν από ένδικα μέσα – παρά τα όσα προβλέπει ο “Καλλικράτης” – που χρησιμοποιούσαν κατά προσφυγών συμβασιούχων οι οποίοι δικαιώθηκαν στα δικαστήρια είτε με προσωρινές διαταγές η ασφαλιστικά μέτρα είτε με πρωτόδικες αποφάσεις αποκτώντας το δικαίωμα να παραμείνουν η να επανέλθουν προσωρινά στην υπηρεσία τους.
Η ρύθμιση αφορά χιλιάδες συμβασιούχους οι οποίοι προσφεύγοντας στα δικαστήρια πετύχαιναν την μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου με το επιχείρημα ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ωστόσο, οι Δήμοι υποχρεωμένοι από το νόμο του “Καλλικράτη” προχωρούσαν σε εφέσεις με αποτέλεσμα αρκετοί συμβασιούχοι να έχαναν στον Άρειο Πάγο την αρχική ευνοϊκή απόφαση.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις η ρύθμιση, εφόσον ψηφιστεί στη Βουλή θα επιφέρει πιθανές ευνοϊκές εξελίξεις για τουλάχιστον 3.000 συμβασιούχους σε δήμους οι οποίοι μπορεί να παραμείνουν στη θέση τους ακόμη και με προσωρινές αποφάσεις δικαστηρίων παρότι έληξαν οι συμβάσεις τους. Επιπρόσθετα, περίπου 2.000 συμβασιούχοι, μπορεί να δουν τις συμβάσεις τους να μετατρέπονται σε αορίστου χρόνου.
Δείτε τι προβλέπει το άρθρο 20:
Οι Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και τα πάσης φύσεως νομικά πρόσωπα αυτών μπορούν να μην ασκήσουν ή να παραιτηθούν από ήδη ασκηθέντα ένδικα μέσα κατά αποφάσεων, με τις οποίες διατάσσεται η παραμονή ή η επάνοδος εργαζομένων στην εργασία τους, εφόσον οι ως άνω εργαζόμενοι έχουν παραιτηθεί από οποιαδήποτε χρηματική αξίωση κατά των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και των νομικών προσώπων αυτών, με απόφαση του καθ’ ύλην αρμόδιου οργάνου τους και κατά παρέκκλιση των άρθρων 72 και 176 του ν. 3852/2010. Στην περίπτωση αυτή, η απόφαση περί της παραίτησης από τα ένδικα μέσα, η οποία πρέπει να αναφέρεται ειδικώς στην ύπαρξη πιστώσεων στον προϋπολογισμό του φορέα για την κάλυψη της δαπάνης που προκύπτει από την άμεση συμμόρφωση προς τη δικαστική απόφαση, λαμβάνεται ύστερα από γνωμοδότηση δικηγόρου και του προϊσταμένου της οικονομικής υπηρεσίας του φορέα.
Αποφάσεις περί μη άσκησης ή περί παραίτησης από ένδικο μέσο στις περιπτώσεις του πρώτου εδαφίου της προηγούμενης παραγράφου, που εκδόθηκαν ως την έναρξη ισχύος του παρόντος, θεωρούνται ως προς όλες τις συνέπειές τους, νόμιμες.
Αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων των Ο.Τ.Α. α’ και β’ βαθμού και των πάσης φύσεως νομικών προσώπων αυτών περί υποβολής προσφυγών σε διοικητικές αρχές, άσκηση, μη άσκηση ή παραίτηση από οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή μέσο, δικαστικό ή εξώδικο συμβιβασμό ή κατάργηση δίκης δεν εμπίπτουν στον υποχρεωτικό έλεγχο νομιμότητας του άρθρου 225 παρ. 1 του ν. 3852/2010 (Α’ 87).
Σχόλια