Αυτή η διαπραγμάτευση έχει δύο κεντρικούς παίκτες...
Την Ελλάδα και τη Γερμανία...
Το πράμα είναι σχετικά απλό...
Η Ελλάδα (με το χέρι απλωμένο) ζητάει και η Γερμανία προσπαθεί να δώσει όσα λιγότερα γίνεται...
Θεωρητικά απο τη μεριά της Ελλάδας η δυσκολία είναι στα εργασιακά...
Τρίχες κατσαρές , λέμε εμείς...
Οτι ζητήσουν οι δανειστές θα το πάρουν...
Ακόμα και αν ζητήσουν απο την κυρία Αχτσιόγλου να κάνει τούμπες μέσα στο Χίλτον και να χορέψει τσιφτετέλι η κυρία Αχτσιόγλου θα το κάνει...
Γιαυτό εξάλλου την βάλανε εκεί...
Για την ακρίβεια γιαυτό την κοπάνησε απο εκεί εκείνη η μαιμού ο Κατρούγκαλος...
Εφόσον ο Τσίπρας είπε ότι θα κάνουμε ότι μας πουν, είπε και ο Κατρούγκαλος εντάξει ας βρούμε ένα κορόιδο να υπογράψει , εγώ δεν υπογράφω...
Και έτσι βάλανε την Αχτσιόγλου που είναι ευέλικτη και δεν φέρνει αντιρρήσεις...
Τό ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα ενεργειακά (Σταθάκης στη θέση του άκαμπτου Σκουρλέτη) ...
Αλλά αυτό (το να βρεις έναν ευέλικτο Ελληνα υπουργό) ήταν το εύκολο...
Το πραγματικό πρόβλημα φυσικά είναι ο Σόιμπλε...
Θα δεχτεί ο δύσκολος Σόιμπλε να δώσει την χαλάρωση που επιθυμεί ο Τσίπρας για να φτιάξει το δικό του (fake φυσικά) σαξές στόρυ, να μπει το IMF στο παίγνιο, να πάρει καλές αξιολογήσεις η χώρα και να βγει στις αγορές?
Για λόγους διάσωσης της Ευρώπης (δημοψήφισμα Ιταλίας κλπ) κυρίως, και όχι επειδή το πιστεύει (εφόσον με ΣΥΡΙΖΑ πραγματική ανάπτυξη βασισμένη στην παραγωγή και τις εξαγωγές δεν πρόκειται να υπάρξει) αλλά θα δεχτεί?
Η μήπως θα τραβήξει την πρίζα επιταχύνοντας την πτώση Τσίπρα μέσα στην Ανοιξη ή και νωρίτερα (Ιανουάριο) και όχι το επόμενο φθινόπωρο που είναι και η ημερομηνία λήξης της ούτως ή άλλως (σε κάθε περίπτωση)?
Σχόλια