«Eρχονται δυο-τρεις μαθητές με τους γονείς τους. Βλέπουν τον χώρο, συζητάμε και συμφωνούμε σε ένα αντίτιμο για είσοδο και δύο αναψυκτικά. Απαγορεύεται να βγαίνουν τις ώρες του χορού, ελέγχονται οι τουαλέτες, τα φώτα είναι “σηκωμένα” για καλύτερη οπτική επαφή. Το προσωπικό, πάνω από τα κεφάλια τους. Οι γονείς, ευπρόσδεκτοι», λένε οι επιχειρηματίες.
«Πρώτη φορά θα πάω σε χορό σε κλαμπ χωρίς καθηγητές! Θα είμαστε ανεξάρτητοι!», δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της η 14χρονη Εύα για τη «μεγάλη βραδιά» που διοργανώνει το 15μελές συμβούλιο του σχολείου της. Πώς τοποθετείται απέναντι στις γνωστές απειλές; «Τσιγάρο; Ούτε καν! Ναρκωτικά; Φυσικά! Δεν θα πάρουμε; (γέλια)». Οι συμμαθητές πίνουν αλκοόλ; «Κάποιοι το θεωρούν πολύ “ουάου” να πίνεις. Λένε ότι η μπίρα δεν μεθάει».
Ποια είναι η διαδικασία του χορού; Σύμφωνα με τον κ. Νίκο Αραπόπουλο, ιδιοκτήτη του Nine Club στο Μαρούσι, «έρχονται δύο-τρεις μαθητές με τους γονείς τους. Βλέπουν τον χώρο, συζητάμε και συμφωνούμε σε ένα αντίτιμο για είσοδο και δύο αναψυκτικά». Ασφάλεια; «Απαγορεύεται να βγαίνουν τις ώρες του χορού, ελέγχονται οι τουαλέτες, τα φώτα είναι “σηκωμένα” για καλύτερη οπτική επαφή. Το προσωπικό, πάνω από τα κεφάλια τους. Οι γονείς, ευπρόσδεκτοι». Από... παρεκτροπές; «Αν δούμε ένα ζευγαράκι να πηγαίνει στην τουαλέτα, τους διώχνουμε. Κάποια παιδιά θα καπνίσουν. Από την άλλη, όταν κάτι πιτσιρίκια αγόρασαν μπίρες από το περίπτερο ακριβώς από κάτω, τσακώθηκα με τον περιπτερά. Αναγκάστηκα και έβαλα δικό μου πορτιέρη να προσέχει το περίπτερο. Μαθεύτηκε, γι’ αυτό έρχονται όλα τα σχολεία σε μένα. Αν φέρουν δικό τους ποτό, πάνε στην τουαλέτα και πιουν κρυφά, δεν μπορώ να το ξέρω. Στο τραπέζι, θα το δούμε – ξεχωρίζει το χρώμα. Αν και αντιεπαγγελματικό, όχι ότι δεν συμβαίνει... Ολο το Γκάζι δουλεύει με αλκοόλ».
Ιδιαίτερα ανήσυχη σχετικά με τη συμμετοχή των παιδιών της σε χορό που δεν διοργανώνεται υπό την ομπρέλα του σχολείου, εμφανίζεται η κ. Κλειώ Παπαπαρασκευά, μητέρα της Αθηνάς, 13 ετών και του Γιώργου, 12: «Είμαι πολύ αρνητική. Εμαθα ότι πήγαν κάποια παιδιά κι έκλεισαν τον χώρο – είναι δυνατόν να κάνει τέτοια συμφωνία ένας επιχειρηματίας; Μας επισημαίνουν ότι δεν σερβίρεται αλκοόλ. Μα είναι αυτονόητο! Το επιχείρημα “έτσι γίνονται οι χοροί των ιδιωτικών σχολείων”, δεν με καλύπτει. Μιλάμε για 12χρονα, 13χρονα παιδιά με καμία εμπειρία από νυχτερινή ζωή...».
Ποιες είναι οι βασικές ανησυχίες της μητέρας; «Ποιος ελέγχει ποιος μπαίνει; Αν πάω εγώ και πω ότι το παιδί μου είναι μέσα –πράγμα αληθές– θα μπω. Το ίδιο, όμως, μπορεί να κάνει και ο “γείτονας”... Επίσης, θορυβήθηκα μετά τα πρόσφατα συμβάντα με τις λιποθυμίες εφήβων. Είπαν ότι είχαν φέρει μαζί τους ποτά – είναι δυνατόν να πήραν τα παιδιά “μπόμπες” από το σπίτι τους ή την κάβα; Ως γιατρός η ίδια, γνωρίζω ότι αυτό που θα πιουν μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμες ζημιές στα νεφρά τους, στα μάτια τους, παντού. Δεν ανησυχώ ότι θα “μαγαριστεί η ηθική” της κόρης μου σε δύο ώρες. Περισσότερο με απασχολεί η σωματική τους ασφάλεια. 200 παιδιά μαντρωμένα εκεί μέσα – ένας καβγάς να γίνει, ποιος θα τους χωρίσει; Προς το παρόν, συζητάμε. Της λέω “άσε να πας την επόμενη φορά. Σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλοι τέτοιοι χοροί”».
Ο κ. Βίκτωρ Αρτεμιάδης, πατέρας του Αρτέμη, 13 ετών, είναι πιο δεκτικός στην ιδέα της χοροεσπερίδας: «Θα ήταν σίγουρα βολικό για μας να κλείσουμε το παιδί στο γυάλινο κλουβάκι του και να πούμε “δεν πας!”. Δεν γίνεται όμως. Προκειμένου να κοινωνικοποιηθεί, πρέπει να βγει με τους φίλους του, να αποκτήσει τις αντίστοιχες εμπειρίες. Φυσικά, ο κάθε γονιός πρέπει να εξετάζει ad hoc το τι είναι το παιδί του, αν έχει δώσει δικαιώματα, εξυπακούεται πως γνωρίζει τις παρέες του». Ανησυχεί για κάτι; «Μην πιει, μην καπνίσει, μην παρασυρθεί και φύγει από κει που έχει πει ότι θα είναι. Μη γνωρίσει κάποιους, που αργότερα θα τον οδηγήσουν σε κακά μονοπάτια. Θωρακίζουμε όμως το παιδί μέσα από συζητήσεις και ενημέρωση. Εχει κερδίσει την ελευθερία που έχει. Εξάλλου, ως αθλητής ο Αρτέμης, είναι προσεκτικός».
Πώς κρίνει η Εύα τις ανησυχίες των γονιών; «Δικαιολογημένες, αρκεί να μην ξεπερνούν το όριο. Οταν λένε όλο τα ίδια, δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται το παιδί τους. Φυσικά, ούτε και το απόλυτο “χύμα” είναι καλό. Εγώ είμαι ενημερωμένη, αλλά όχι τρομοκρατημένη. Στον χορό, ξέρω πως θα έχω την ευθύνη του εαυτού μου. Καμαρώνω που με εμπιστεύονται. Θα προσπαθήσω να φερθώ ώριμα, αλλά δεν θα αφήσω αυτές τις σκέψεις να με κυριεύσουν, διαφορετικά δεν θα χαρώ το βράδυ».
Θωράκιση και ενημέρωση από το Δημοτικό
Οπως επισημαίνει η κ. Μαρία Τσουκαλά, σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Ψυχοθεραπεύτρια, «γεγονός που επισφραγίζει την εφηβική ζωή, είναι η χοροεσπερίδα. Στους γονείς, δημιουργεί σκέψεις και προβληματισμούς, ακόμη και πανικό. Οσο κι αν προσπαθήσει ο γονιός να το εμποδίσει, δεν θα το αποφύγει. Το παιδί χρειάζεται νέα “εργαλεία” για να μπορέσει να είναι όσο το δυνατόν πιο ασφαλές μέσα στο νέο περιβάλλον, που πρόκειται να εξερευνήσει. Η θωράκιση και η ενημέρωση ήδη από το τέλος του δημοτικού, απαραίτητες. Τι σημαίνει “φροντίζω και προστατεύω τον εαυτό μου”, “σέβομαι αυτό που είμαι και δεν θα αφήσω κανέναν να με βλάψει”, σκέψεις που οφείλουν να καλλιεργηθούν. Επιπλέον, συστήνεται η στενή συνεργασία του 15μελούς του σχολείου με τον Σύλλογο Γονέων, που από κοινού, σε κλίμα εμπιστοσύνης, θα θέσουν τις προϋποθέσεις και θα εποπτεύσουν τον χώρο διεξαγωγής του χορού. Οι γονείς είναι επίσης πολύ σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα – όσο πιο ενωμένοι είναι μεταξύ τους, τόσο λιγότεροι οι κίνδυνοι που απειλούν τα παιδιά τους, καθώς λειτουργούν σαν μία διακριτική, προστατευτική ασπίδα γύρω τους. Σεβαστή και η άρνηση των γονέων, που δεν αισθάνονται έτοιμοι να εμπλακούν στη διαδικασία του χορού. Είναι σημαντικό, όμως, να μιλήσουν στα παιδιά τους ήρεμα, να τους εξηγήσουν τους λόγους, δίνοντάς τους ίσως μία προοπτική ότι καθώς το παιδί μεγαλώνει, αυτό ενδέχεται να αλλάξει».
πηγή
Σχόλια