Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Πίσω από τα χαμόγελα και τα κοκτέιλ πάρτυ των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της γερμανικής ηγεσίας, κρύβεται πλέον η έκδηλη ανησυχία για την επόμενη μέρα στην Ε.Ε. Ο έλεγχος της Ευρώπης φεύγει πλέον από τη Γερμανία. Η εξέλιξη όμως αυτή δεν θα γίνει αναίμακτα, θα έχει θύματα!
Η Γερμανία έχασε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά σταδιακά ξανακέρδισε τον έλεγχο της Ευρώπης, με οικονομικά μέσα, όχι πάντα με ορθολογικό τρόπο, κάνοντας όμως και χρήση των νόμιμων θεσμών και των μηχανισμών της Ε.Ε. (σύμφωνο σταθερότητας)! Δεν χρειάζεται όπλα, διαθέτει τους οικονομικούς μηχανισμούς. Τα συμβούλια υπουργών, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Τα τελευταία 15 χρόνια, η Ε.Ε. πέρασε πλέον στον πλήρη έλεγχο της Γερμανίας, που, μέσω της ισχύος του συμφώνου σταθερότητας, ελέγχει, αναδεικνύει και κατεβάζει ακόμη και κυβερνήσεις κρατών - μελών!
Με «αρνητικά επιτόκια» να δανειοδοτούν την ίδια την Γερμανία, με 250 δισ. να διοχετεύονται στα ταμεία των γερμανικών τραπεζών κάθε χρόνο με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του κυρίου Ντράγκι και με επιβολή λιτότητας και οικονομικής ασφυξίας στο 1/3 των κρατών-μελών, η Γερμανία δημιούργησε δυο «παράλληλα σύμπαντα» στην ίδια την Ε.Ε. Ένα σύμπαν μηδενικού κόστους, όπου ζει αυτή, και ένα λιτότητας και χρεοκοπίας για όλους τους άλλους! Όμως η Ε.Ε., το «εργαλείο» της Γερμανίας για επιβολή του οικονομικού επεκτατισμού της, πλήττεται όχι μόνο από οικονομική κρίση, αλλά και από πολιτική! Η πρόσφατη απόφαση για έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. σηματοδοτεί την πρώτη μεγάλη ήττα της ίδιας της Γερμανίας, καθώς δημιουργείται ένα αντίπαλο, οικονομικά, δέος! Την ίδια στιγμή, η Γερμανία έχει να αντιμετωπίσει ένα «αντάρτικο» στην ίδια την Ε.Ε. από τις χώρες του Νότου, που υπονομεύουν πλέον ανοικτά τη δυνατότητα των γερμανικών εταιρειών να προωθήσουν φτωχοποίηση του Νότου ώστε από εκεί να ανταγωνίζονται τον παγκόσμιο ανταγωνισμό.Η επίθεση της Άνγκελα Μέρκελ προς την αγγλική κυβέρνηση στο «να κρατήσει ανοιχτές και τις 4 αγορές, κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και υπηρεσιών», και όχι κάποιες μόνο από αυτές, που χαιρετίστηκε από τις μεγάλες εταιρείες στη Γερμανία, αποσκοπεί στο να υποχρεώσει την Αγγλία σε αποδοχή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Όμως αυτή η αυστηρή στάση της δέχτηκε σήμερα τα πυρά ακόμη και της ZDH, που εκπροσωπεί μικρότερες εταιρείες, που ουσιαστικά την κατηγόρησε ότι εστιάζει την κριτική και δράση της στην εξυπηρέτηση των μεγάλων εταιρειών, παραγνωρίζοντας εκείνη των μικρών, ακόμη και γερμανικών εταιρειών. Ουσιαστικά, οι μικρές αυτές εταιρείες της Γερμανίας αισθάνονται το αρνητικό βάρος μιας ολοκληρωτικής σύγκρουσης, της σκληρής γραμμής που προωθεί η γερμανική ηγεσία ότι εξυπηρετεί μόνο τις μεγάλες γερμανικές εταιρείες.
Η Γερμανία θέλει να «ταπεινώσει» την Αγγλία, όπως είχε καταφέρει να ταπεινώσει τις κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Νότου, τις οποίες υποχρέωσε σε άτακτη φυγή. Όμως η Αγγλία έχει μεγάλο ειδικό βάρος και πλέον δεν ελέγχεται πολιτικά από τη Γερμανία μέσα από τους μηχανισμούς της Ε.Ε. Η συνεργασία είναι η μόνο φωνή της λογικής που πρέπει να ακουστεί, όμως δύσκολα θα ακουστεί, κρίνοντας από το «ιστορικό» του τρόπου που ασκείται γερμανική ηγεσία. Πού όμως θα οδηγήσει αυτός ο πόλεμος; Με μαθηματική ακρίβεια, ο πόλεμος Αγγλίας - Γερμανίας θα οδηγήσει σε ένταση των προβλημάτων στην Ε.Ε., σε επιτάχυνση της κρίσης και τελικά σε κατάρρευση της ίδιας της Ευρώπης, η οποία έχει ήδη ένα χρεοκοπημένο τραπεζικό σύστημα και είναι μπροστά σε μια νέα ύφεση που δύσκολα θα αντιμετωπίσει...
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.
πηγή
Σχόλια