Τα τρολ. Οι ρόλοι (ο «ηγέτης», ο «ακόλουθος», ο «ανύποπτος», οι ψεύτικοι λογαριασμοί που διατηρούν τα ίδια άτομα, οι εξωφρενικές θέσεις, ακόμη πιο ακραίες από της κυβέρνησης

Η φατρία των 50 σεντς

Ολα αυτά που κάνουν αυτοί έχουν ξαναγίνει, κάποια εδώ, κάποια αλλού. Αυτό που κάνουν με τα κανάλια το έκανε η Βενεζουέλα το 2007. Αυτό με τη «φιλική» τράπεζα να δίνει δάνεια στους φίλους εργολάβους ή άλλους το είχε κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό με τον αλεξιπτωτιστή επιχειρηματία από το πουθενά για να φτιάξει μίντια που θα τους παίζουν; Κι αυτό το είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ. Η χρήση εκβιασμών και κιτρινισμού στις εφημερίδες; Ελάτε τώρα. Κι αυτό με τους διορισμούς κάθε καφενόβιου που πέρασε ποτέ από το κόμμα; Αυτό το έκαναν παραδοσιακά όλα τα κόμματα που έχουν περάσει από την εξουσία τα τελευταία 40 χρόνια. Και τα δύο.

Σχεδόν όλα τα πράγματα που κάνει η κυβέρνηση που έχουμε σήμερα έχουν ξαναγίνει, δεν είναι πρωτότυπα. Δεν είναι κανένα καινοτόμο σχέδιο κατάκτησης της εξουσίας, είναι έτοιμη λίστα με κουτάκια. Πλήρες σχέδιο κατάληψης εξουσίας κυβερνήσεων τριτοκοσμικών μπανανιών και της πασοκάρας. Θα σας πω για κάτι άλλο που αντιγράφουν, κάτι φαινομενικά πιο μικρό, η απήχηση του οποίου περιορίζεται στα στενά όρια των social media. Το 2011 ο Κινέζος καλλιτέχνης Αϊ Ουέι Ουέι υποσχέθηκε να χαρίσει ένα iPad σε όποιο μέλος της «φατρίας των 50 σεντς» δεχόταν να του παραχωρήσει συνέντευξη. Η «φατρία» ήταν η θρυλική ομάδα των ψευδώνυμων πληρωμένων τρολ που από το 2007 γέμιζαν το κινεζικό Ιντερνετ με σχόλια, άρθρα και μηνύματα υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής και εναντίον οποιασδήποτε φωνής αντίστασης ή διαμαρτυρίας. Κανένας δεν ήξερε ποιοι είναι ούτε πώς λειτουργούν. Ηταν γνωστό μόνον το έργο τους: πληρώνονταν μισό γουάν για κάθε σχόλιο (ποσό που αμερικανοποιήθηκε στο «50 σεντς») στο Ιντερνετ.

Με το δέλεαρ του iPad, ένα μέλος  εμφανίστηκε  και  μίλησε στον Ουέι Ουέι. Αυτά που του είπε  είχαν  εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Τα πληρωμένα κυβερνητικά τρολ λάμβαναν κάθε πρωί στις 9 ένα email από τους ανωτέρους τους, το οποίο ανέφερε τα θέματα που έπρεπε να σχολιάσουν τη συγκεκριμένη ημέρα και τους γενικούς στόχους. Στη συνέχεια, τα τρολ έβρισκαν τα σχετικά άρθρα σε sites και στα κινεζικά social media και έγραφαν σχόλια σύμφωνα με τις οδηγίες. «Δεν είναι εύκολο», έλεγε το τρολ στον Ουέι Ουέι, «δεν μπορείς να γράφεις με επίσημο ύφος, πρέπει να καλύπτεις την ταυτότητά σου, να γράφεις άρθρα σε πολλά διαφορετικά στυλ, μερικές φορές να κάνεις διάλογο με τον εαυτό σου, να διαφωνείς».

Τα τρολ αναλάμβαναν διαφορετικούς ρόλους (ο «ηγέτης», ο «ακόλουθος», ο «ανύποπτος») και τους υποδύονταν στον διάλογο ενίοτε και ανάμεσα σε ψεύτικους λογαριασμούς που διατηρούσαν τα ίδια άτομα. Τα καλά τρολ δεν έγραφαν εξόφθαλμα εκθειαστικά σχόλια για την κυβέρνηση, ενώ σε προβλεπόμενη συχνότητα έγραφαν και αρνητικά, για ξεκάρφωμα. Αλλες φορές χρησιμοποιούσαν μια άλλη τακτική: υιοθετούσαν εξωφρενικές θέσεις, ακόμη πιο ακραίες από της κυβέρνησης, και έτσι άλλαζαν τη συζήτηση στρέφοντας τα βέλη αντιδραστικών εναντίον τους. Αν κάνετε το φρικτό λάθος να συμμετάσχετε σε πολιτικές «συζητήσεις» στο ελληνικό Twitter, παρακολουθώντας τα δημοφιλή hashtags (πολλά εμφανίζονται με εντυπωσιακά συντονισμένο και στρατηγικό τρόπο) και ακολουθώντας δημοφιλή φιλοκυβερνητικά μέλη αλλά και μέλη που αυτά ακολουθούν, εύκολα θα συμπεράνετε ότι ακριβώς η ίδια στρατηγική ακολουθείται και εδώ, χωρίς να χρειάζεται καν να γνωρίζετε από πού κινητοποιούνται, πώς είναι οργανωμένοι και ποιος τους πληρώνει (πιθανότατα εσείς). Υποθέτω ότι θα πείθατε κάποιον από αυτούς να σας τα πει και με δέλεαρ μικρότερο ενός iPad. Γιατί τα λέω όλα αυτά.

Η επιταχυνόμενη διολίσθηση της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας προς την ανυπαρξία δεν ξεκίνησε τον Ιανουάριο του ’15. Οι βάσεις μπήκαν τη δεκαετία του ’80, ήταν πορεία σταδιακή κι αργόσυρτη. Τους τελευταίους μήνες, τα ακραία φαινόμενα που βλέπουμε είναι απλώς ο επιθανάτιος ρόγχος. Τίποτε το πρωτότυπο δεν υπάρχει σε όλα αυτά. Είναι γνωστά, σχεδόν αναμενόμενα. Απλώς οι σημερινοί, κάπως πιο άμαθοι, πεινασμένοι και αδίστακτοι, τα κάνουν λίγο πιο ατσούμπαλα, λόγω ασχετοσύνης, πιο άγαρμπα λόγω βιασύνης (τι να πρωτοπρολάβουν, σήμερα είναι αύριο δεν είναι), οπότε, παρόλο που στον post-factual παλαβό μας κόσμο τούς παίρνει να κάνουν περισσότερα από όλους τους προηγούμενους μαζί, μερικές από τις απόπειρές τους σκάνε στη μούρη...
πηγή