Θα πιέσει ο Ολάντ για κοινές ελληνοτουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο και θα τις βαφτίσουν FRONTEX? Γιαυτό έρχεται?
Επίσκεψη Ολάντ: Tα ψεύτικα, τα λόγια τα μεγάλα…
Στις 22 και 23 του Οκτώβρη την Ελλάδα δεν θα επισκεφθεί ο Μεσσίας, αλλά ο Φρανσουά Ολάντ. Ωστόσο, τα τελευταία 24ωρα αρκετά δημοσιεύματα επιχειρούν, χωρίς ιδιαίτερα τεκμηριωμένη ανάλυση, να παρουσιάσουν τον Γάλλο πρόεδρο σαν το ευρωπαϊκό αντίπαλο δέος της Μέρκελ, επειδή έτσι ενδεχομένως διαρρέουν από το Μαξίμου.
Στην αποκορύφωση της εθνικής μας απόγνωσης τον Ιούλιο είδαμε τον «καλοπροαίρετο» Γάλλο πρόεδρο, σαν από μηχανής θεό που μας έσωσε στο παραπέντε από την καταστροφή την οποία εν τέλει μας πούλησε – με το Γ’μνημόνιο- ενεργώντας σαν πλασιέ της Γερμανίδας καγκελαρίου.
Στη χώρα που πάντα περιμένει έναν αλλοδαπό σωτήρα για να ξελασπώσει κι έχει συνηθίσει την εκ του εξωτερικού κηδεμονία όταν η αγριάδα του σαρδόνιου Σόιμπλε απέτυχε, τότε η Μέρκελ ενεργοποίησε το δικό της Plan B.
Τη γνωστή μελιστάλαχτη γαλλική διπλωματική διγλωσσία που τόσο καλά κατέχει ο Φρανσουά Ολάντ, όχι όμως και οξυδέρκεια για να αντιληφθεί ότι την ίδια στιγμή η Γερμανίδα καγκελάριος χρησιμοποιώντας τον, έσκαβε μακροπρόθεσμα δυο τάφους κι όχι έναν…
Για να επανέλθω στην πολυδιαφημιζόμενη επίσκεψη του Φρανσουά Ολαντ στη χώρα μας, οι πραγματικοί λόγοι της επίσκεψης του είναι οι εξής:
1) Η παροχή φραστικής -και μόνο- στήριξης στον Αλέξη Τσίπρα, λίγο πριν αρχίσει για τους Έλληνες ο πιο δύσκολος χειμώνας των τελευταίων ετών.
Τα “Θα” και τα ευχολόγιά του, θα δράσουν (πιστεύουν στην κυβέρνηση), σαν αναισθητικό σε έναν λαό που με σοκ και δέος παρακολουθεί την ταινία τρόμου με τίτλο “Αλλάζουμε τα φώτα στο αύριο” με την ευγενή συμβολή και προσφορά και του Γάλλου φίλου μας, μην το ξεχνάμε.
2) «Για να εξασφαλίσει το κομμάτι της πίτας που πιστεύει ότι αντιστοιχεί στη χώρα του από το ελληνικό ξεπούλημα, λιμανιών, τρένων, ενέργειας, κτηματολογίου, εξοπλιστικών, τουρισμού, κτλ» που συνεχίζονται και στην εποχή της “πρώτης φοράς αριστερά.”
Ένα ξεπούλημα που ονόμασαν ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις πολλά υποσχόμενες, αλλά που στο τέλος οι αυτόχθονες θα βρεθούν να γλύφουν ένα αποστεωμένο κόκαλο.
3) Ο Ολάντ ελπίζει πως η “στήριξή” του στον Τσίπρα, του οποίου η «μπογιά» περνάει ακόμη στο εξωτερικό -όχι όμως για πολύ, γιατί αρχίζουν και καταλαβαίνουν την μετάλλαξη που έχει επέλθει εις βάρος του ελληνικού λαού- θα τον ενισχύσει τη στιγμή που η δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου λιώνει όπως ο πάγος στον ήλιο. Πλέον διολίσθησε στο 20%, σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 18/10 -γεγονός που τον καθιστά πιο αποδυναμωμένο από ποτέ στην ευρωπαϊκή αλλά και γαλλική πολιτική σκηνή.
4) Και φθάσαμε στο ψητό ή αλλιώς «φόβου τον Ολάντ και δώρα φέροντα». Πρωταρχικός σκοπός του Γάλλου προέδρου είναι να μεταφέρει, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους, τη δυσαρέσκεια της Άνγκελα Μέρκελ, για τις αντιρρήσεις που έχει εκφράσει η ελληνική πλευρά για τις κοινές ελληνο-τουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση που προκαλεί ιδιαίτερα πονοκέφαλο στην Γερμανίδα καγκελάριο. Ο Ολάντ, που έχει ευθυγραμμιστεί στη γραμμή Μέρκελ, και πάνω σ αυτό το θέμα θα πιέσει μέσω Βερολίνου και Βρυξελλών για υπαγορευμένη συνεργασία στο Αιγαίο με την Τουρκία, βαφτίζοντας την ενδεχομένως FRONTEX, για να βουλώσουν στόματα, σε αντάλλαγμα μερικής χαλάρωσης στα οικονομικά μέτρα.
Κι επειδή το θέαμα και οι υποσχέσεις δρουν πάντα ευεργετικά σε έναν λαό στον οποίο στερείς τον άρτο, στο θέμα του χρέους ο Ολάντ αναμένεται όπως διαρρέουν απο το Ελιζέ να επαναλάβει στην Αθήνα τη στήριξή του για διευθέτηση μετά την αξιολόγηση των τροικανών τον Δεκέμβριο και την αναδιάρθρωση των τραπεζών.
Στην επιθυμία, όμως, της ελληνικής κυβέρνησης να προστεθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στους θεσμούς, ώστε να υπάρχει ένα εκλεγμένο όργανο που να λογοδοτεί στους Ευρωπαίους εταίρους, ο Ολάντ μπορεί να φαίνεται υποστηρικτικός, παρασκηνιακά όμως αναμένεται να υπενθυμίσει τον γερμανικό σκόπελο.
Η Γερμανία θα δεχόταν κάτι τέτοιο μόνο αν γνώριζε ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου, πράγμα αδύνατο, σε αντίθεση με το Εurogroup που το έχει στο τσεπάκι της. Απο την άλλη, δεν έχει κανένα λόγο να μειώσει το εύρος της ευρωπαϊκής της εξουσίας. Γι’αυτό οι καλά γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι προωθεί τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα απαρτίζεται μόνο από τις χώρες της Ευρωζώνης, και το οποίο θα βρίσκεται κάτω από τον πολιτικό έλεγχο των υπουργών Οικονομικών!
πηγή
Στις 22 και 23 του Οκτώβρη την Ελλάδα δεν θα επισκεφθεί ο Μεσσίας, αλλά ο Φρανσουά Ολάντ. Ωστόσο, τα τελευταία 24ωρα αρκετά δημοσιεύματα επιχειρούν, χωρίς ιδιαίτερα τεκμηριωμένη ανάλυση, να παρουσιάσουν τον Γάλλο πρόεδρο σαν το ευρωπαϊκό αντίπαλο δέος της Μέρκελ, επειδή έτσι ενδεχομένως διαρρέουν από το Μαξίμου.
Στην αποκορύφωση της εθνικής μας απόγνωσης τον Ιούλιο είδαμε τον «καλοπροαίρετο» Γάλλο πρόεδρο, σαν από μηχανής θεό που μας έσωσε στο παραπέντε από την καταστροφή την οποία εν τέλει μας πούλησε – με το Γ’μνημόνιο- ενεργώντας σαν πλασιέ της Γερμανίδας καγκελαρίου.
Στη χώρα που πάντα περιμένει έναν αλλοδαπό σωτήρα για να ξελασπώσει κι έχει συνηθίσει την εκ του εξωτερικού κηδεμονία όταν η αγριάδα του σαρδόνιου Σόιμπλε απέτυχε, τότε η Μέρκελ ενεργοποίησε το δικό της Plan B.
Τη γνωστή μελιστάλαχτη γαλλική διπλωματική διγλωσσία που τόσο καλά κατέχει ο Φρανσουά Ολάντ, όχι όμως και οξυδέρκεια για να αντιληφθεί ότι την ίδια στιγμή η Γερμανίδα καγκελάριος χρησιμοποιώντας τον, έσκαβε μακροπρόθεσμα δυο τάφους κι όχι έναν…
Για να επανέλθω στην πολυδιαφημιζόμενη επίσκεψη του Φρανσουά Ολαντ στη χώρα μας, οι πραγματικοί λόγοι της επίσκεψης του είναι οι εξής:
1) Η παροχή φραστικής -και μόνο- στήριξης στον Αλέξη Τσίπρα, λίγο πριν αρχίσει για τους Έλληνες ο πιο δύσκολος χειμώνας των τελευταίων ετών.
Τα “Θα” και τα ευχολόγιά του, θα δράσουν (πιστεύουν στην κυβέρνηση), σαν αναισθητικό σε έναν λαό που με σοκ και δέος παρακολουθεί την ταινία τρόμου με τίτλο “Αλλάζουμε τα φώτα στο αύριο” με την ευγενή συμβολή και προσφορά και του Γάλλου φίλου μας, μην το ξεχνάμε.
2) «Για να εξασφαλίσει το κομμάτι της πίτας που πιστεύει ότι αντιστοιχεί στη χώρα του από το ελληνικό ξεπούλημα, λιμανιών, τρένων, ενέργειας, κτηματολογίου, εξοπλιστικών, τουρισμού, κτλ» που συνεχίζονται και στην εποχή της “πρώτης φοράς αριστερά.”
Ένα ξεπούλημα που ονόμασαν ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις πολλά υποσχόμενες, αλλά που στο τέλος οι αυτόχθονες θα βρεθούν να γλύφουν ένα αποστεωμένο κόκαλο.
3) Ο Ολάντ ελπίζει πως η “στήριξή” του στον Τσίπρα, του οποίου η «μπογιά» περνάει ακόμη στο εξωτερικό -όχι όμως για πολύ, γιατί αρχίζουν και καταλαβαίνουν την μετάλλαξη που έχει επέλθει εις βάρος του ελληνικού λαού- θα τον ενισχύσει τη στιγμή που η δημοτικότητα του Γάλλου προέδρου λιώνει όπως ο πάγος στον ήλιο. Πλέον διολίσθησε στο 20%, σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 18/10 -γεγονός που τον καθιστά πιο αποδυναμωμένο από ποτέ στην ευρωπαϊκή αλλά και γαλλική πολιτική σκηνή.
4) Και φθάσαμε στο ψητό ή αλλιώς «φόβου τον Ολάντ και δώρα φέροντα». Πρωταρχικός σκοπός του Γάλλου προέδρου είναι να μεταφέρει, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους, τη δυσαρέσκεια της Άνγκελα Μέρκελ, για τις αντιρρήσεις που έχει εκφράσει η ελληνική πλευρά για τις κοινές ελληνο-τουρκικές περιπολίες στο Αιγαίο, ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση που προκαλεί ιδιαίτερα πονοκέφαλο στην Γερμανίδα καγκελάριο. Ο Ολάντ, που έχει ευθυγραμμιστεί στη γραμμή Μέρκελ, και πάνω σ αυτό το θέμα θα πιέσει μέσω Βερολίνου και Βρυξελλών για υπαγορευμένη συνεργασία στο Αιγαίο με την Τουρκία, βαφτίζοντας την ενδεχομένως FRONTEX, για να βουλώσουν στόματα, σε αντάλλαγμα μερικής χαλάρωσης στα οικονομικά μέτρα.
Κι επειδή το θέαμα και οι υποσχέσεις δρουν πάντα ευεργετικά σε έναν λαό στον οποίο στερείς τον άρτο, στο θέμα του χρέους ο Ολάντ αναμένεται όπως διαρρέουν απο το Ελιζέ να επαναλάβει στην Αθήνα τη στήριξή του για διευθέτηση μετά την αξιολόγηση των τροικανών τον Δεκέμβριο και την αναδιάρθρωση των τραπεζών.
Στην επιθυμία, όμως, της ελληνικής κυβέρνησης να προστεθεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στους θεσμούς, ώστε να υπάρχει ένα εκλεγμένο όργανο που να λογοδοτεί στους Ευρωπαίους εταίρους, ο Ολάντ μπορεί να φαίνεται υποστηρικτικός, παρασκηνιακά όμως αναμένεται να υπενθυμίσει τον γερμανικό σκόπελο.
Η Γερμανία θα δεχόταν κάτι τέτοιο μόνο αν γνώριζε ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου, πράγμα αδύνατο, σε αντίθεση με το Εurogroup που το έχει στο τσεπάκι της. Απο την άλλη, δεν έχει κανένα λόγο να μειώσει το εύρος της ευρωπαϊκής της εξουσίας. Γι’αυτό οι καλά γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι προωθεί τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα απαρτίζεται μόνο από τις χώρες της Ευρωζώνης, και το οποίο θα βρίσκεται κάτω από τον πολιτικό έλεγχο των υπουργών Οικονομικών!
πηγή
Σχόλια