Η κρίση εμπιστοσύνης δεν αφορά μόνο το "τσίρκο" του κ. Τσίπρα το οποίο παριστάνει την κυβέρνηση. Μετράμε εβδομάδες μέχρι να βιώσουμε τις ελλείψεις στα ράφια...

Δεν είναι ικανοί να εφαρμόσουν καμιά συμφωνία...



Η κατάσταση αν δεν ήταν για κλάματα θα ήταν για γέλια.

Είναι για κλάματα γιατί αφορά την βίαιη προσγείωση της ζωής ημών και των παιδιών μας για τα επόμενα πολλά χρόνια, χαμηλότερα, σε επίπεδα που η γενιά μας έχει ξεχάσει πως υπάρχουν.

Η Ελλάδα θα περάσει από το στάδιο κατάρρευσης που πέρασαν τα σοβιετικά βαλκανικά καθεστώτα, αν και σε ελαφρύτερη μορφή λόγω του "λίπους" σε ευρώ που έχουν συσσωρεύσει πολλοί Έλληνες τις προηγούμενες δεκαετίες. Για ένα μεγάλο αριθμό, κυρίως από τα πιο αδύναμα στρώματα, όμως οι συνέπειες θα είναι το ίδιο οδυνηρές με αυτές που βιώσαν οι γείτονες Αλβανοί, Βούλγαροι κλπ.

Όλα αυτά θα ήταν για γέλια, αν δεν προηγούνταν η πράξη του δράματος, γιατί επιβεβαιώνουν όλες τις ακραίες εκτιμήσεις για το βαθμό ανικανότητας και ιδεοληψιών που "δέρνει" την παρούσα κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.

Η Ελλάδα σε έξι μήνες θα είναι μια άλλη χώρα, μας έλεγαν τα κυβερνητικά "παπαγαλάκια" πριν 6 -7 μήνες. Όντως, η Ελλάδα είναι μια άλλη χώρα.

Κατά εκτιμήσεις, οι 6 μήνες των κ. Τσίπρα-Βαρουφάκη έχουν δημιουργήσει στη χώρα μια "μαύρη" τρύπα περίπου  από 30 ως 80 δισ. ευρώ ανάλογα με το τι θα συμπεριλάβει κάποιος σ΄ αυτήν. Τον ακριβή λογαριασμό θα το ξέρουμε σε μερικούς μήνες.

Η Ελλάδα μετά τα capital controls μετρά τις εβδομάδες μέχρι να βιώσει τις ελλείψεις στα ράφια, την έκρηξη της ανεργίας την αδυναμία πλήρους καταβολής μισθών και συντάξεων.

Ευελπιστούν, σύμφωνα με την ειδησεογραφία, πως μετά την συμφωνία θα αποκατασταθεί η ομαλότητα στην λειτουργία των τραπεζών. Η ομαλότητα στις τραπεζικές λειτουργίες θα επιστρέψει όταν επιστρέψουν οι καταθέσεις. Ο ELA δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω παρά ακριβές "σταγόνες" οι οποίες  κρατάνε τις πόρτες ανοιχτές.

Οι καταθέσεις θα επιστρέψουν όταν επιστρέψει η εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη δεν πρόκειται να επιστρέψει όσο το τιμόνι της χώρας το κρατά ο πλέον αποτυχημένος και καταστροφικός πρωθυπουργός της μεταπολεμικής ιστορίας, μετά ίσως από τον δικτάτορα Ιωαννίδη λόγω της Κυπριακής Τραγωδίας.

Η κρίση εμπιστοσύνης δεν αφορά μόνο το "τσίρκο" του κ. Τσίπρα το οποίο παριστάνει την κυβέρνηση. Αφορά το σύνολο σχεδόν  του παρόντος πολιτικού σκηνικού. Αν η πολιτική ηγεσία της χώρας (συμπολίτευση και αντιπολίτευση) ήταν ικανότερη δεν θα είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες να ανέλθει στην εξουσία μια ομάδα περιθωριακών καφενόβιων μαοϊκών, τροτσκιστών και λοιπών αριστεριστών, 25 χρόνια μετά την κατάρρευση της σοβιετίας και την αλλαγή πλεύσης της κομμουνιστικής Κίνας.

Η παρουσία περιθωριακών πολιτικών ομάδων της  άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς αποτελούν δείγμα υγείας και καλής λειτουργίας μιας δημοκρατίας, όσο παραμένουν στα όρια του πολιτικού συστήματος και δεν επηρεάζουν την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και του πολιτεύματος.

Όταν επηρεάζουν την οικονομία ή γίνονται κυβέρνηση η κοινωνία και η οικονομία καταρρέουν. Οι περιθωριακές ακραίες ομάδες, που διαθέτουν ισχυρά ερείσματα στον παρασιτικό και πελατειακό δημόσιο τομέα, επηρεάζουν την ομαλή οικονομική λειτουργία εδώ και πολλά χρόνια, σχεδόν στο σύνολο της μεταπολίτευσης. Η ανάδειξη στην εξουσία του πολιτικού τους εκφραστή αποτελεί τον τραγικό επίλογο αυτής της περιόδου.

Ο πρωθυπουργός μόλις με τα capital controls αντελήφθη το αδιέξοδο στο οποίο έχει εμπλακεί και ανέκρουσε πρύμναν, επιζητώντας μια συμφωνία με τους δανειστές.

Ακόμη και αν λάβει κάποια συμφωνία, είναι αμφίβολο πως αυτή η κυβέρνηση, με αυτή τη σύνθεση και αυτό τον πρωθυπουργό μπορεί να εφαρμόσει οποιαδήποτε συμφωνία ή  οτιδήποτε άλλο.

Ο κ. Τσίπρας ανέκρουσε πρύμναν όταν αντελήφθη ή του εξήγησαν το πασιφανές εκ των προτέρων, πως είναι πιο δύσκολο να διαχειριστεί μια ρήξη, χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, παρά μια συμφωνία.

Προσεχώς, όμως καθώς τα δεινά της κακής διαχείρισης θα συσσωρεύονται και θα προκύπτουν εκτός των πολιτικών και άλλες ευθύνες για το πολιτικό προσωπικό που οδήγησε τη χώρα σε κατάρρευση, ίσως οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως συμφέρει να κάνει νέα "κωλοτούμπα" και να πάει σε ρήξη.

Όποια επιλογή και να κάνει, η κατάρρευση και η απώλεια ελέγχου επί των εξελίξεων είναι προδιαγεγραμμένη. Γεωπολιτικά η θέση της χώρας είναι δεδομένη και δεν διαφαίνονται στον διεθνή ορίζοντα συσχετισμοί που θα μπορούσαν να την ανατρέψουν.

Όσο η Ελλάδα παραμένει μια χώρα εξαρτημένη από τις εισαγωγές βασικών ειδών, η δορυφορική σχέση της με την ισχυρή Ευρώπη παραμένει αναγκαστική επιλογή. Όποιου οι πολιτικές αναλύσεις δεν το βλέπουν αυτό, καλά θα κάνει να αλλάξει αναλύσεις ή... γιατρό.

Η Ελλάδα, όπως εκτιμά η στήλη από πέρυσι πως θα συμβεί, λειτουργεί σαν μέσο παραδειγματισμού για την ανακοπή του ρεύματος του Ευρωσκεπτικισμού. Ήδη, οι Podemos το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία, καταποντίζεται και θα ακολουθήσουν και άλλα παρόμοια μορφώματα.

Αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες της εξόδου της χώρας από το ευρώ είναι μεγαλύτερες από αυτές της παραμονής. Όσο η κυβέρνηση Τσίπρα θα παραμένει στην εξουσία θα συνεχίσουν να αυξάνονται...

Υπομονή, τα πιο δύσκολα δεν είναι ακόμη πίσω... Βρίσκονται μια ανάσα πλέον, αν αυτό είναι παρήγορο...
 Κώστας Στούπας
kostas.stoupas@capital.gr
πηγή