Πειρατικό ρεσάλτο, εκβιασμοί και ομηρίες...
Ίσως ο κ. Τσιπρας και λόγω ηλικίας να είναι fun των "Πειρατών της Καραϊβικής" της Disney και να θεωρεί ότι με το τελευταίο του "ηρωικό" ρεσάλτο θα κατακτήσει την ευρωπαϊκή "αυτοκρατορία". Δυστυχώς δεν καταλαβαίνει ούτε τώρα, την ύστατη στιγμή, ότι το σάλτο που κάνει είναι στο κενό. Είναι ένα σάλτο μορτάλε! Με τη διαφορά ότι μαζί του παρασύρει μία ολόκληρη χώρα.
Η κυβέρνηση επιχειρεί έναν διπλό στυγνό εκβιασμό και μία δραματική ομηρία. Σηκώνει λοιπόν την... πειρατική σημαία και απειλεί την Ευρώπη με μία... Κούβα της Μεσογείου. Στη λογική του "ή μας δίνετε ό,τι ζητάμε ή θα βρείτε με εμάς τον διάολό σας. Και αν πέσουμε θα διαλυθείτε και εσείς". Και τραβά με το δημοψήφισμα το σχοινί στα άκρα. Εκβιασμός Νο 1.
Εκβιάζει τον ελληνικό λαό αφού πρώτα τον παραπλάνησε με υποσχέσεις για δήθεν λύσεις και ακαταμάχητες προτάσεις. Τι λέει στον κόσμο; Αποφάσισε μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης και πάρε την ευθύνη από πάνω μου. Γιατί το grexit είναι καταστροφή και η συμφωνία, εκεί που με δική του ευθύνη έφθασαν τα πράγματα, υφεσιακός φαύλος κύκλος. Να αποφασίσει ο κόσμος! Τον οποίο συμβουλεύει να καταστραφεί! Σε κάθε περίπτωση δεν θα... φταίει ο ίδιος. Εκβιασμός Νο 2.
Και η ομηρία... Ο κ. Τσίπρας θέτει σε ομηρία το πολιτικό σύστημα. Για να παραμείνει στην καρέκλα εκείνος και η "προεδρική παρέα" του, βάζει το πολιτικό σύστημα σε μία κατάσταση από την οποία πολύ δύσκολα υπάρχει διαφυγή. Πώς είναι δυνατόν για όποιον αναλάβει στο εξής εξουσία να διαχειριστεί τις σχέσεις με την Ευρώπη; Πώς θα μπορέσει να καταστήσει αναστρέψιμη τη διεθνή απομόνωση της χώρας και να γεφυρώσει και πάλι το ρήγμα με τους γεωπολιτικούς συμμάχους της; Δια της καταστροφής επιχειρεί να κυβερνά.
Αυτές οι πειρατικές μέθοδοι, δυστυχώς δεν μπορούν να αποδώσουν στον 21ο αιώνα. Ίσως πριν από 500 χρόνια ο κ. Τσίπρας να είχε διαφορετικές πιθανότητες να επικρατήσει. Ωστόσο λησμονεί ότι οι μέθοδοι ακόμη και των πιο διαβόητων πειρατών είχαν τελικά βραχύβια επιτυχία. Και κάνει λάθος αν νομίζει ότι θα διαφύγει των ιστορικών πολιτικών του ευθυνών, αν συνεχίσει τα ρεσάλτα.
Μία μόνο επιλογή έχει μπροστά του. Την έντιμη παραίτηση. Η οποία μπορεί ίσως να ανοίξει το δρόμο για επαναπροσέγγιση με τους εταίρους από έναν πιο αξιόπιστο συνομιλητή. Νομίζει ότι το παιχνίδι με το δημοψήφισμα θα είναι win - win game για τον ίδιο. Έχει εθιστεί σε ένα blame game και ρίχνει πάντα την ευθύνη στους άλλους. Πλανάται όμως και κινδυνεύει πλέον να το διαπιστώσει πριν την επόμενη Κυριακή.
πηγή
Ίσως ο κ. Τσιπρας και λόγω ηλικίας να είναι fun των "Πειρατών της Καραϊβικής" της Disney και να θεωρεί ότι με το τελευταίο του "ηρωικό" ρεσάλτο θα κατακτήσει την ευρωπαϊκή "αυτοκρατορία". Δυστυχώς δεν καταλαβαίνει ούτε τώρα, την ύστατη στιγμή, ότι το σάλτο που κάνει είναι στο κενό. Είναι ένα σάλτο μορτάλε! Με τη διαφορά ότι μαζί του παρασύρει μία ολόκληρη χώρα.
Η κυβέρνηση επιχειρεί έναν διπλό στυγνό εκβιασμό και μία δραματική ομηρία. Σηκώνει λοιπόν την... πειρατική σημαία και απειλεί την Ευρώπη με μία... Κούβα της Μεσογείου. Στη λογική του "ή μας δίνετε ό,τι ζητάμε ή θα βρείτε με εμάς τον διάολό σας. Και αν πέσουμε θα διαλυθείτε και εσείς". Και τραβά με το δημοψήφισμα το σχοινί στα άκρα. Εκβιασμός Νο 1.
Εκβιάζει τον ελληνικό λαό αφού πρώτα τον παραπλάνησε με υποσχέσεις για δήθεν λύσεις και ακαταμάχητες προτάσεις. Τι λέει στον κόσμο; Αποφάσισε μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης και πάρε την ευθύνη από πάνω μου. Γιατί το grexit είναι καταστροφή και η συμφωνία, εκεί που με δική του ευθύνη έφθασαν τα πράγματα, υφεσιακός φαύλος κύκλος. Να αποφασίσει ο κόσμος! Τον οποίο συμβουλεύει να καταστραφεί! Σε κάθε περίπτωση δεν θα... φταίει ο ίδιος. Εκβιασμός Νο 2.
Και η ομηρία... Ο κ. Τσίπρας θέτει σε ομηρία το πολιτικό σύστημα. Για να παραμείνει στην καρέκλα εκείνος και η "προεδρική παρέα" του, βάζει το πολιτικό σύστημα σε μία κατάσταση από την οποία πολύ δύσκολα υπάρχει διαφυγή. Πώς είναι δυνατόν για όποιον αναλάβει στο εξής εξουσία να διαχειριστεί τις σχέσεις με την Ευρώπη; Πώς θα μπορέσει να καταστήσει αναστρέψιμη τη διεθνή απομόνωση της χώρας και να γεφυρώσει και πάλι το ρήγμα με τους γεωπολιτικούς συμμάχους της; Δια της καταστροφής επιχειρεί να κυβερνά.
Αυτές οι πειρατικές μέθοδοι, δυστυχώς δεν μπορούν να αποδώσουν στον 21ο αιώνα. Ίσως πριν από 500 χρόνια ο κ. Τσίπρας να είχε διαφορετικές πιθανότητες να επικρατήσει. Ωστόσο λησμονεί ότι οι μέθοδοι ακόμη και των πιο διαβόητων πειρατών είχαν τελικά βραχύβια επιτυχία. Και κάνει λάθος αν νομίζει ότι θα διαφύγει των ιστορικών πολιτικών του ευθυνών, αν συνεχίσει τα ρεσάλτα.
Μία μόνο επιλογή έχει μπροστά του. Την έντιμη παραίτηση. Η οποία μπορεί ίσως να ανοίξει το δρόμο για επαναπροσέγγιση με τους εταίρους από έναν πιο αξιόπιστο συνομιλητή. Νομίζει ότι το παιχνίδι με το δημοψήφισμα θα είναι win - win game για τον ίδιο. Έχει εθιστεί σε ένα blame game και ρίχνει πάντα την ευθύνη στους άλλους. Πλανάται όμως και κινδυνεύει πλέον να το διαπιστώσει πριν την επόμενη Κυριακή.
πηγή
Σχόλια