Ρήτρα μηδενικού ελλείμματος. Τον Σεπτέμβριο οι συνταξιούχοι θα ανακαλύψουν ότι εκτός από τις μειώσεις που θα υποστούν θα χρωστάνε και αναδρομικά...
Αναστολή της ρήτρας ή της λογικής μας;
«Βόμβα Ρωμανιά» έγραφε ο τίτλος στη βάση της
τηλεοπτικής οθόνης: «Δεν καταργείται η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος,
αναστέλλεται». Σιγά τη βόμβα… Μα είναι γνωστό ότι ο κ. Στρατούλης,
προϊστάμενος υπουργός του κ. Ρωμανιά, είχε στείλει εδώ και δύο μήνες
στον γενικό γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου έτοιμο τον νόμο για
κατάργηση της ρήτρας, αλλά το έγγραφο «χάθηκε» κάπου εκεί μέσα. Σιγά μην
άφηναν την αριστερή πλατφόρμα (Στρατούλης) και έναν καβγατζή πρώην
υπάλληλο της ΔΕΗ που αποχώρησε απ’ τον Καμμένο καταγγέλλοντας νοθεία
υπέρ του Νότη Μαριά στις ευρωεκλογές (Ρωμανιάς), να διαχειριστούν
νομοθετικά το ασφαλιστικό. Επικοινωνιακά το διαχειρίζονται μια χαρά
αυτοί οι δυο, διατυμπανίζοντας ανέξοδα από τηλεοράσεως μια γενναιόδωρη
επανάσταση μέσα σ’ ένα άφραγκο σύστημα. Όμως η πραγματική διαπραγμάτευση
γίνεται αλλού και από άλλους: Στο Μαξίμου, στο υπουργείο Οικονομικών,
στο Brussels Group, στους θεσμούς κάπου στο Χίλτον, στα τηλεφωνήματα
Τσίπρα στο ΔΝΤ και στη Μέρκελ. Και το πρώτο στάδιο της κανονικής
διαπραγμάτευσης έβγαλε ήδη «όχι κατάργηση, αναστολή της ρήτρας μηδενικού
ελλείμματος». Για να έρθει μετά από λίγο το επόμενο στάδιο, που θα λέει
«όχι ακριβώς αναστολή, βελτίωση της ρήτρας».
Οι εκτοξευόμενες από το υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων θριαμβολογίες των πρώτων ημερών, ότι «μας έφεραν να υπογράψουμε εγκυκλίους για μείωση επικουρικών και για άλλο τρόπο υπολογισμού των κύριων συντάξεων, τις οποίες γυρίσαμε αμέσως πίσω», πνέουν ήδη τα λοίσθια. Δεν τις πολυακούω πλέον. Ε λοιπόν σας υπογράφω ότι στις αρχές του φθινοπώρου, τα πάλαι ποτέ επιχειρήματα της γενναιότητας θα δώσουν τη θέση τους σε δικαιολογίες για αναδρομική κράτηση από τους συνταξιούχους όλων των μειώσεων που προέβλεπαν οι «μνημονιακοί» νόμοι. Εκεί να δείτε γλέντια. Ξάφνου οι παππουδο-γιαγιάδες μας θα ανακαλύψουν ότι εκτός από τις μειώσεις που θα υποστούν, χρωστούν παράλληλα και όλα όσα θα ‘πρεπε να τους έχουν κόψει από 1/1/2015, τα οποία θα κληθούν να καταβάλουν ως το τέλος του χρόνου. Διότι από τότε που ανέλαβαν οι Στρατούλης και Ρωμανιάς, ούτε εφαρμόζουν τους ισχύοντες νόμους (3863 κ 3865, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος) ούτε τους αλλάζουν νομοθετικά. Απλώς υποχρεώνουν τους υπαλλήλους των ταμείων να πληρώνουν τις επικουρικές και να βγάζουν νέες κύριες συντάξεις πα-ρά-νο-μα, με βάση νόμους που δεν υπάρχουν πια. Πόσο θα κρατούσε αυτή η παλαβή αεροβασία;
Από χθες εγκατέλειψαν επίσημα την κατάργηση των μνημονιακών νόμων για το ασφαλιστικό και υιοθέτησαν την αναστολή τους με τροπολογία. Συμπληρώνοντας ότι (Στρατούλης, Ρωμανιάς και Σακελλαρίδης) θα είναι «επ’ αόριστον αναστολή, άρα κατ’ ουσία κατάργηση». Εδώ γελάμε. Δεν λένε ότι στη διαπραγμάτευση έκαναν ήδη το πρώτο μεγάλο άλμα πάνω από την κόκκινη γραμμή του ασφαλιστικού, αλλά λένε πως ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται για τη νομική μορφή που θα πάρει η κατάργηση. Μωρ’ τι μας λέτε; Η νομική μορφή ενός μέτρου δεν έχει σημασία; Από πότε; Στην ελληνική γλώσσα, αναστολή επ’ αόριστον δεν υπάρχει, δεν έχει νόημα. Η αναστολή έχει χρονικό ορίζοντα. Επί του προκειμένου, αναστολή μέχρι να συζητήσουν το ασφαλιστικό με τους δανειστές. Γι' αυτό σας λέω… ως τις αρχές του φθινοπώρου το πολύ, θα υπάρξει «συναινετική» τελική λύση με τους δανειστές, λύση φορτωμένη με κυβερνητικές δικαιολογίες του τύπου «δεν βγαίνει το σύστημα και πρέπει να το σώσουμε με μικρές, δίκαιες μειώσεις». Βεβαίως αυτές οι δικαιολογίες ίσως να μην διατυπωθούν από τους Στρατούλη και Ρωμανιά, αλλά από τους διαδόχους τους. Καθότι, πιεσμένοι από την ένδεια πόρων και λύσεων, κάποιοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο θα υπογράψουν με τους εταίρους και κάποιοι άλλοι θα την κάνουν από το καράβι με ελαφρά πηδηματάκια. Εκτός αν όλοι μαζί αποφασίσουν να ρίξουν το σκάφος στα βράχια, με την ελπίδα ότι δεν θα πνιγούμε σαν παράτυποι μετανάστες, αλλά θα σκαρφαλώσουμε στην ξέρα σαν ακροβάτες και θα επιβιώσουμε σαν Ροβινσώνες.
πηγή
Οι εκτοξευόμενες από το υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων θριαμβολογίες των πρώτων ημερών, ότι «μας έφεραν να υπογράψουμε εγκυκλίους για μείωση επικουρικών και για άλλο τρόπο υπολογισμού των κύριων συντάξεων, τις οποίες γυρίσαμε αμέσως πίσω», πνέουν ήδη τα λοίσθια. Δεν τις πολυακούω πλέον. Ε λοιπόν σας υπογράφω ότι στις αρχές του φθινοπώρου, τα πάλαι ποτέ επιχειρήματα της γενναιότητας θα δώσουν τη θέση τους σε δικαιολογίες για αναδρομική κράτηση από τους συνταξιούχους όλων των μειώσεων που προέβλεπαν οι «μνημονιακοί» νόμοι. Εκεί να δείτε γλέντια. Ξάφνου οι παππουδο-γιαγιάδες μας θα ανακαλύψουν ότι εκτός από τις μειώσεις που θα υποστούν, χρωστούν παράλληλα και όλα όσα θα ‘πρεπε να τους έχουν κόψει από 1/1/2015, τα οποία θα κληθούν να καταβάλουν ως το τέλος του χρόνου. Διότι από τότε που ανέλαβαν οι Στρατούλης και Ρωμανιάς, ούτε εφαρμόζουν τους ισχύοντες νόμους (3863 κ 3865, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος) ούτε τους αλλάζουν νομοθετικά. Απλώς υποχρεώνουν τους υπαλλήλους των ταμείων να πληρώνουν τις επικουρικές και να βγάζουν νέες κύριες συντάξεις πα-ρά-νο-μα, με βάση νόμους που δεν υπάρχουν πια. Πόσο θα κρατούσε αυτή η παλαβή αεροβασία;
Από χθες εγκατέλειψαν επίσημα την κατάργηση των μνημονιακών νόμων για το ασφαλιστικό και υιοθέτησαν την αναστολή τους με τροπολογία. Συμπληρώνοντας ότι (Στρατούλης, Ρωμανιάς και Σακελλαρίδης) θα είναι «επ’ αόριστον αναστολή, άρα κατ’ ουσία κατάργηση». Εδώ γελάμε. Δεν λένε ότι στη διαπραγμάτευση έκαναν ήδη το πρώτο μεγάλο άλμα πάνω από την κόκκινη γραμμή του ασφαλιστικού, αλλά λένε πως ο ελληνικός λαός δεν ενδιαφέρεται για τη νομική μορφή που θα πάρει η κατάργηση. Μωρ’ τι μας λέτε; Η νομική μορφή ενός μέτρου δεν έχει σημασία; Από πότε; Στην ελληνική γλώσσα, αναστολή επ’ αόριστον δεν υπάρχει, δεν έχει νόημα. Η αναστολή έχει χρονικό ορίζοντα. Επί του προκειμένου, αναστολή μέχρι να συζητήσουν το ασφαλιστικό με τους δανειστές. Γι' αυτό σας λέω… ως τις αρχές του φθινοπώρου το πολύ, θα υπάρξει «συναινετική» τελική λύση με τους δανειστές, λύση φορτωμένη με κυβερνητικές δικαιολογίες του τύπου «δεν βγαίνει το σύστημα και πρέπει να το σώσουμε με μικρές, δίκαιες μειώσεις». Βεβαίως αυτές οι δικαιολογίες ίσως να μην διατυπωθούν από τους Στρατούλη και Ρωμανιά, αλλά από τους διαδόχους τους. Καθότι, πιεσμένοι από την ένδεια πόρων και λύσεων, κάποιοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο θα υπογράψουν με τους εταίρους και κάποιοι άλλοι θα την κάνουν από το καράβι με ελαφρά πηδηματάκια. Εκτός αν όλοι μαζί αποφασίσουν να ρίξουν το σκάφος στα βράχια, με την ελπίδα ότι δεν θα πνιγούμε σαν παράτυποι μετανάστες, αλλά θα σκαρφαλώσουμε στην ξέρα σαν ακροβάτες και θα επιβιώσουμε σαν Ροβινσώνες.
πηγή
Σχόλια