Ολες αυτές τις μέρες γίνονται δηλώσεις , σκληρές ή λιγότερο σκληρές στα όρια ή έξω απο αυτά καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να απαντά με ισοδύναμα (για δηλώσεις μιλάμε πάντα) στις γερμανικές αιτιάσεις ή προκλήσεις αλλά ποτέ δεν υπήρξε πανικός (πραγματικός πανικός) μέχρι τώρα στην κυβέρνηση.
Χθές όμως τα πράματα ήταν λίγο διαφορετικά.
Οταν σε κάποια στιγμή ο Σόμπλε είπε το όχι , και το είπε με μίσος και οργή, εκεί κάτι έδειξε να αλλάζει.
Για πρώτη φορά η κυβέρνηση (και η χώρα) είδε το χάρο με τα μάτια της.
Οπως είναι όταν απο μιά στραβοτιμονιά έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα βίαιο τρακάρισμα και το γλιτώνεις παρά τρίχα.
Εκεί που βλέπεις ότι όλα αυτά που μέχρι τώρα έβλεπες στις ειδήσεις μπορεί να σου συμβούν.
Για κάποιες ώρες στην κυβέρνηση δεν ήταν σίγουροι για τις προθέσεις της Γερμανίας.
Υπήρξε πιθανότατα μιά εκτίμηση ότι η Γερμανία είχε αποφασίσει να διώξει την Ελλάδα απο το ευρώ ανεξαρτήτως του τι θα έκανε ο Τσίπρας ή η ο Βαρουφάκης.
Είναι εκεί που ο Τσίπρας (που σαυτά είναι γάτος, γιαυτό και πέρασε νικητής απο τόσους κάβους έως σήμερα) κατάλαβε ότι θα επρεπε να αφήσει τα πολλά πολλά (όλοι είμαστε ίσοι , δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και ενοικιαστές, 11 αυτοί 11 κι εμείς κλπ) και πήρε ευλαβικά την Μέρκελ τηλέφωνο αναγνωρίζοντας κατα μία έννοια την ιεραρχία και δηλώνιοντας τα διαπιστευτήριά του.
Πράμα που ενδεχομένως άνοιξε τον δρόμο , άνοιξε μιά χαραμάδα , δόθηκε ίσως μιά ευκαιρία ακόμα.
Αλλο η δημοκρατία , οι θεσμοί και τα υπόλοιπα και άλλο οι συσχετισμοί δύναμης.
Εξάλλου η Γερμανία ανοίγει τα φτερά της και με την έγκριση των ΗΠΑ (που παραμένουν οι κυρίαρχοι) αναλαμβάνει να καθοδηγήσει την Ευρώπη στον νέο μέλλον, όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά και γιατί όχι αργότερα και στρατιωτικά (αν και εκεί υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα)...
Σχόλια