Μπαίνοντας στο τελευταίο δεκαπενθήμερο πριν τις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου, το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας είναι (ακόμα) σαφές. Ωστόσο, μόνο αφελείς ή αδαείς πιστεύουν ότι οι εκλογές έχουν κριθεί, καθώς τα μέτωπα είναι πολλά και τα πιθανά πολιτικά αποτελέσματα ακόμα περισσότερα.
Και εξηγώ: Η μάχη για την πρώτη θέση – και άρα για το bonus των 50 εδρών και την επόμενη Κυβέρνηση – δείχνει να γέρνει στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο υπάρχει δρόμος και οι στρατηγικές της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ θα κρίνουν αν οι εκλογές γίνουν ντέρμπυ ή αν ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρήσει και στην κάλπη το δημοσκοπικό του προβάδισμα.
Η ΝΔ κάνει αυτό που μπορεί και το κάνει με συνέπεια και αποτελεσματικότητα: «δείχνει» συνεχώς προς το ΣΥΡΙΖΑ, προτάσσοντας την κινδυνολογία και προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την ανασφάλεια των μεσαίων στρωμάτων και των – αγανακτισμένων – από την πολιτική της λιτότητας, πρώην ψηφοφόρων της για την επόμενη μέρα με Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος της, ο περιορισμός των – σημαντικών μέχρι σήμερα – διαρροών της προς το ΣΥΡΙΖΑ και η συσπείρωση των αναποφάσιστων ψηφοφόρων της, στόχοι που μέχρι στιγμής δείχνουν να εξυπηρετούνται αρκετά αποτελεσματικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, πρέπει να πείσει τους ανασφαλείς αλλά αγανακτισμένους «κεντρώους» ψηφοφόρους ότι έρχεται για να βελτιώσει, έστω και λίγο, έστω και σταδιακά, τη ζωή τους και πάντως όχι για να οδηγήσει σε κάποιου είδους καταστροφή, οικονομική ή εθνική. Στην προσπάθειά του αυτή είναι κρίσιμο να αναδείξει ευρύτερες συμμαχίες, καθώς έτσι θα δώσει σήμα προς τους ψηφοφόρους ότι είναι σε θέση να συνδιαλέγεται, να συνθέτει και να διαπραγματεύεται. Το ναυάγιο της εκλογικής συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ και η δυστοκία στη διεύρυνση των ψηφοδελτίων του, μάλλον δεν εξυπηρετούν αυτή τη στρατηγική…
Στη μάχη για την τρίτη θέση η Χρυσή Αυγή δείχνει να έχει τον πρώτο λόγο, κυρίως λόγω της σταθερότητας και της διαχρονικής αντοχής της δημοσκοπικής της δύναμης. Δυστυχώς, δείχνει να εκφράζει ένα υπαρκτό και καθόλου αμελητέο κομμάτι του εκλογικού σώματος, που ταυτίζεται με τις θέσεις της και τη δράση της.
Στο χώρο της κεντροαριστεράς – στην αναμπουμπούλα της διάσπασης του ΠΑΣΟΚ– χαίρεται το Ποτάμι που δείχνει να σταθεροποιείται. Το Ποτάμι εισπράττει πλέον και σοβαρό τμήμα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που, ενδεχομένως, θέλουν να υπάρχει ένας πιο μετριοπαθής πιθανός Κυβερνητικός σύμμαχος σε μια Κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, για να ισορροπεί τις τυχόν πιο ριζοσπαστικές επιλογές μιας αυτοδύναμης Κυβέρνησης.
Στα πόδια των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2012 σφάζονται πολλά παλικάρια: από τη δεξαμενή αυτή αντλούν ψηφοφόρους ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το Ποτάμι και – τώρα πλέον – το κόμμα του κ. Γ. Παπανδρέου. Το ερώτημα πλέον είναι αν οι ψηφοφόροι που θα παραμείνουν πιστοί στο ΠΑΣΟΚ θα μπορέσουν να του εξασφαλίσουν την επιβίωση ή θα μπει σε περιπέτειες. Το νέο κόμμα του κ. Παπανδρέου αντλεί σχεδόν αποκλειστικά ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ (οι διαρροές του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΙΔΗΣΟ είναι μόλις 1%) και, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, δείχνει ότι δυσκολεύεται να περάσει τον πήχη του 3%.
* Πασχάλης - Αλέξανδρος Τεμεκενίδης (Διευθυντής Ερευνών Palmos Analysis)
temekenidis@palmosanalysis.gr
πηγή
Σχόλια