Διαβάζοντας κανείς τους επαγγελματίες του ψέματος σχετικά με τις αγωνιώδεις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα δεν μπορεί παρα να επισημάνει ορισμένες (τουλάχιστον 2) σταθερές.
Σταθερά 1η. Ολα τα ρεπορτάζ είναι πανομοιότυπα.
Σταθερά 2η. Ενώ όλα μιλάνε για σκληρές διαπραγματεύσεις , αγωνία, τελεσίγραφα, ενίοτε και λιποθυμικά επεισόδια εντούτοις ποτέ δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς διαπραγματεύονται.
Αυτό δεν είναι περίεργο?
Δεν θα έπρεπε δηλαδή κάποιος ρεπόρτερ βρε αδερφέ, να κάνει ένα ρεπορτάζ με την εξής μορφή πάνω κάτω.
Υπάρχει πρόβλημα στη διαπραγμάτευση επειδή οι δανειστές ζητάνε αυτό το μέτρο (το οποίο ενδεχομένως η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί ότι θα το πάρει εδώ και 3 χρόνια και δεν το παίρνει) ενώ η κυβέρνηση προτείνει αυτό στη θέση του το οποίο οι δανειστές αρνούνται επειδή κλπ κλπ...
Με άλλα λόγια ενώ όλοι μαθαίνουμε την ψυχολογία της διαπραγμάτευσης (αγωνία, πίεση, εκβιασμοί κλπ) ποτέ δεν μαθαίνουμε τι ακριβώς διαπραγματεύονται....
Γιατί αυτό είναι μυστικό?
Και κάτι άλλο...
Με ποιά επιχειρήματα οι δανειστές ζητάνε ένα μέτρο και με ποιά επιχειρήματα η κυβέρνηση το αρνείται?
Και εν τέλει...
Ποιός έχει κάτι να κρύψει ώστε να κρατιέται ο κόσμος βασικά στο απόλυτο σκοτάδι?
Ποιός έχει χεσμένη τη φωλιά του ούτως ειπείν?
Δίνουμε ένα παράδειγμα....
Οταν οι δανειστές ζητάνε μετρα ώστε να απονέμεται η δικαιοσύνη στην χώρα μεσα σε λογικές προθεσμίες τι ακριβώς απαντάει η κυβέρνηση?
Υπάρχουν και άλλα τέτοια παραδείγματα βέβαια...
Η ουσία είναι απλή...
Γιατί είμαστε - επι της ουσίας - στο σκοτάδι?
Σχόλια