Η μετάβαση στη δραχμή. O Θ. Κατσανέβας οραματίζεται και περιγράφει την έξοδο απο το ευρώ

Συνεχίζουμε τη δημοσίευση απαντήσεων σε σημαντικά ερωτήματα που αφορούν το καίριο ζήτημα της "Μετάβασης στη Δραχμή" από το ομότιτλο τελευταίο βιβλίο (εκδόσεις Fotounica, 2014 )που περιέχει εβδομήντα απαντήσεις σε σχετικές ερωτήσεις, καθώς και άλλα συνοδευτικά και υποστηρικτικά κείμενα.Το βιβλίο μπορεί να το προμηθευτούν οι ενδιαφερόμενοι με αποστολή στο σπίτι (210-522800,τιμή κόστους 5 ευρώ)

 

25. Θα μπουν δασμοί σε εισαγόμενα προϊόντα και έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων και συναλλάγματος;

Εφ’ όσον η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από τη διεθνή οικονομική και εμπορική της πολιτική. Υπάρχουν βέβαια, έμμεσοι τρόποι περιορισμού ανεπιθύμητων εισαγωγών σε ορισμένες περιπτώσεις. Άλλωστε, δεν είναι αναγκαίο να μπουν δασμοί, αφού οι εισαγωγές θα ακριβύνουν, ενώ τα εξαγόμενα προϊόντα  και τα ξενοδοχεία μας θα γίνουν πιο φτηνά και ανταγωνιστικά.

Θα υπάρξει έλεγχος της διεθνούς κίνησης κεφαλαίων, της εξαγωγής συναλλάγματος, που θα επιτρέπεται με αποδεικτικά νόμιμων συναλλαγών όπως για εμπορικές πράξεις, εγκεκριμένες επενδύσεις, σπουδές παιδιών, ποσά για ταξίδια μέχρι ενός ορίου κλπ, καθώς και διεκδίκηση της επιστροφής στη χώρα των καταθέσεων που διέφυγαν παράτυπα ή παράνομα στο εξωτερικό.

26. Με τους μετανάστες τι γίνεται;

Οι νόμιμοι μετανάστες θα μπορούν να εξάγουν συνάλλαγμα το οποίο έχουν αποκτήσει με νόμιμους τρόπους όπως θα αποδεικνύεται από σχετικά στοιχεία, όπως δηλ. και οι Έλληνες πολίτες. Οι παράνομοι μετανάστες δε θα μπορούν να εξάγουν συνάλλαγμα και αυτό αποτελεί ένα πρακτικό όσο και απόλυτα αποτελεσματικό μέσο για την πάταξη της λαθρομετανάστευσης χωρίς επώδυνα μέτρα.

27.Υπάρχει. δυνατότητα εξοικονόμησης πόρων;

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι εξοικονόμησης κρατικών πόρων, που βέβαια μπορεί να προσκρούουν σε αντιρρήσεις της Ε.Ε., αλλά σήμερα πολλές απ’ αυτές ανατρέπονται ή τείνουν να ανατραπούν διεθνώς. Τέτοια μέτρα είναι μεταξύ άλλων, η διεκδίκηση κεφαλαίων που διαφεύγουν σε φορολογικούς παράδεισους, η εξοικονόμηση τουλάχιστον 10 δις ετησίως και ίσως περισσότερο, από τους ελέγχους της διαρροής παράνομων, μη σύννομων ή αδικαιολόγητων συναλλαγματικών συναλλαγών, η επιβολή φορολογίας σε διαδικτυακές συναλλαγές που διενεργούνται από τη χώρα μας και κατευθύνονται αφορολόγητες στο εξωτερικό, η επανακαθιέρωση κρατικών μονοπωλίων στα σπίρτα, στην εξόρυξη αλατιού, στην παραγωγή ζάχαρης κλπ. 

Παρόμοιες πρακτικές εφαρμόζονται και σε άλλες δυτικές χώρες όπως λχ. το μονοπώλιο της πώλησης αλκοολούχων ποτών στο Οντάριο του Καναδά από το οποίο το δημόσιο εισπράττει περίπου 3,7 δις ευρώ ετησίως. Στην Ιταλία, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις της Ε.Ε., θεσπίστηκε πρόσφατα ο λεγόμενος «νόμος Google» που υποχρεώνει όλες οι διαδικτυακές διαφημίσεις να γίνονται μέσω διαφημιστικών εταιρειών που εδρεύουν και φορολογούνται στη χώρα. Και υπάρχουν πάμπολλες άλλες χώρες που λειτουργούν με ειδικά φορολογικά, τραπεζικά και ειδικά καθεστώτα ( βλ.και ερώτηση 29 και υποσημείωση 23).

28. Η έξοδος από την ευρωζώνη  συνεπάγεται και την έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Όχι απαραίτητα. Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα θα είναι σαν ένα παιδί χωρίς πιστοποιητικό γέννησης, όπως έχει πει ο Ζισκάρ ντ΄ Εσταιν[1]. Αυτό αφορά βέβαια την Ευρώπη της αλληλεγγύης και σύγκλισης και όχι την Ευρώπη της απόκλισης, της φτώχειας και της υποτέλειας των λαών του νότου. Αυτού του είδους Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει μέλλον. Γεγονός είναι ότι, το κίνημα του ευρωσκεπτικισμού σήμερα διογκώνεται ραγδαία σε όλες της χώρες της γηραιάς Ηπείρου. Η Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται στα πρόθυρα της εξόδου από την Ε.Ε. Και η ευρωζώνη είναι πολύ πιθανό να οδηγηθεί σε διάλυση με πρωτοβουλία άλλων χωρών όπως η Γαλλία και η Ιταλία, ή από τις ίδιες τις εσωτερικές αντιφάσεις της. 

Αυτή η εξέλιξη θα δημιουργήσει μια de facto κατάσταση αναθεώρησης όλων των σημερινών ασφυκτικών δεδομένων της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Βερολίνου, που έρχονται σε αντίθεση με τα βασικά ιδεώδη και τις αξίες των ιδρυτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σημερινή πορεία της ευρωζώνης δυναμιτίζει την ίδια την Ε.Ε. και το όλο θέμα μας ξεπερνά, αν και οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για εναλλακτικές προοπτικές με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον. 

Ας μην ξεχνάμε ότι, πολλές χώρες που ανήκουν στην Ε.Ε. βρίσκονται έξω από την ευρωζώνη και στις περισσότερες περιπτώσεις, τα οικονομικά τους δεδομένα πηγαίνουν πολύ καλύτερα απ’ αυτά των χωρών μέσα στην ευρωζώνη[2]. Επισημαίνεται ειδικότερα η περίπτωση της Κύπρου, η οποία αποτελούσε μια από τις ανθηρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες, η οποία κατέρρευσε σχεδόν αμέσως μετά την πρόσφατη ένταξή της στην ευρωζώνη και την επιδρομή στα οικονομικά της που της επιφύλαξε η τελευταία. Και αυτό επειδή θεωρήθηκε φορολογικός παράδεισος, την ίδια ώρα που πολλές άλλες, παρόμοια «λουλούδια» φοροαποφυγής και μαύρου χρήματος ανθούν ακόμα και μέσα στην Ε.Ε[3].

29. Γιατί μόνο στην Κύπρο εφαρμόστηκαν πρωτόγνωρες  τραπεζικές συνταγές όπως το κούρεμα των καταθέσεων που υποθηκεύουν, εκτός των άλλων και το ταμπού της τραπεζικής πίστης;

Η Κύπρος ήταν μια από τις πιο εύπορες χώρες της Ευρώπης πριν από την είσοδό της στη ζώνη του ευρώ τον Ιανουάριο του 2008. Λίγα χρόνια μετά, υφίσταται μια πρωτόγνωρη καταστροφική επίθεση που τη μετέβαλε σε οικονομικό ναυάγιο. Αντίθετα, η τουρκοκρατούμενη βόρεια Κύπρος που δεν είναι ενταγμένη και υποχείρια της ευρωζώνης, ξεπέρασε την οικονομική κρίση σχετικά εύκολα. Η Κύπρος λέγεται ότι ήταν  «πλυντήριο» μαύρου χρήματος. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια ιδιαίτερα πριν από την ένταξή της στο ευρώ. Όμως, περίπου το μισό  του συνόλου των παγκόσμιων οικονομικών συναλλαγών κατευθύνεται σε φορολογικούς παράδεισους, σε εξωχώρειες εταιρείες σε όλο τον κόσμο. 

Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ και το έγκυρο περιοδικό Forbes, χώρες, πολιτείες, πόλεις  που δεν ακολουθούν διεθνώς αποδεκτούς φορολογικούς κανόνες, μεταξύ πολλών άλλων είναι,  η Ομοσπονδιακή Πολιτεία  Delaware των ΗΠΑ, το Λουξεμβούργο, η Ελβετία, το City του Λονδίνου, το Βέλγιο, η Ιρλανδία, η Κύπρος, το Λουξεμβούργο, η Φινλανδία, το Χονγκ-Κονγκ, οι Μπαχάμες, το Γιβραλτάρ, οι Βερμούδες, οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, ο Παναμάς, τα Νησιά Κέυμαν, το Λιχτενστάιν, το Μονακό, οι Ανδόρες, από τις οποίες οι τρεις τελευταίες διατηρούν στενούς δεσμούς με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία αντίστοιχα. Τα αφεντικά του διεθνούς καζίνο-καπιταλισμού, θα μπορούσαν φυσικά να εξαφανίσουν σε μία νύχτα αυτούς τους φορολογικούς παράδεισους, τα πλυντήρια του μαύρου χρήματος και των αθέμιτων διεθνών συναλλαγών. Αλλά δεν το θέλουν γιατί είναι δικά τους δημιουργήματα και υποκαταστήματα. 

Το μαρτυρικό νησί αποτελεί έναν αδύνατο κρίκο της ευρωζωνικής αλυσίδας, υποχείριο σε εύκολους πειραματισμούς για καινοφανείς πρακτικές οικονομικού ελέγχου και ποδηγέτησης, με δεδομένο ότι υπήρξε καταφύγιο ρωσικών και ελληνικών κεφαλαίων. Φυσικά, δε θα ήταν δυνατό να υποστεί τέτοια ληστρική μεταχείριση αν δεν ανήκε στην ευρωζώνη. Εκτός αν οι Γερμανοί έστελναν κανονιοφόρους για να τη βομβαρδίσουν, κάτι μάλλον αδύνατο. Τώρα ελέγχοντας την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εδρεύει στη Φραγκφούρτη, έχουν στα χέρια τους, ένα μεγαλύτερο υπερόπλο, το κλειδί του ευρω-κουμπαρά. Παραγγέλλουν τη μουσική και οι υποτακτικοί χορεύουν. Στερνή μου γνώση...

30. Τελικά η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποστεί από τα ιδεώδη των ιδρυτών της όπως υποστηρίζεται;

Σύμφωνα με τους οραματισμούς των εμπνευστών και δημιουργών της[4] η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό την αλληλεγγύη, την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και τη σύγκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών. Αυτά διαψεύδονται συνεχώς στην πράξη, αφού ιδιαίτερα με την καθιέρωση της ευρωζώνης επικράτησε η λογική της κυριαρχίας των ισχυρών πάνω στους αδύνατους. Αντί για σύγκλιση έχουμε απόκλιση των οικονομιών και υποταγή στην ευρωγερμανική κυριαρχία που πλήττει με διάφορους τρόπους τη χώρα μας και τον ευρωπαϊκό  νότο γενικότερα. Η ελληνική αμυντική βιομηχανία κλείνει με απαίτηση της Τρόικα. 

Οι ελληνικές τράπεζες συρρικνώνονται και καλούνται να βάλουν λουκέτο ακόμα και σε κερδοφόρες επενδύσεις τους στο εξωτερικό. Στα ελληνικά ναυπηγεία απαγορεύεται να αναλάβουν παραγγελίες εκτός και αν προέρχονται αποκλειστικά από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό. Και αυτό γιατί έχουμε παραβιάσει κάποιους αυστηρούς κοινοτικούς  κανόνες που απαγορεύουν τις άμεσες ή έμμεσες κρατικές ενισχύσεις των ναυπηγείων, για να υπάρξει δήθεν υγιής διεθνής ανταγωνισμός. Έτσι, τα μεγαλύτερα ναυπηγεία της Μεσογείου της πρώτης ναυτιλιακής δύναμης στην Ευρώπη και παγκοσμίως, οδηγούνται σε κλείσιμο. Το ίδιο έγινε με τον Ελληνικό Νηογνώμονα. Όπως και με ότι έχει απομείνει από τη βαριά βιομηχανία μας, τα χαλυβουργεία, τη τσιμεντοβιομηχανία, που αδυνατούν να ανταγωνιστούν επιχειρήσεις των γειτονικών μας χωρών όπως της Τουρκίας, λόγω του σκληρού ευρώ και του υψηλού εδώ κόστους ενέργειας. 

Στα πλαίσια της Κοινοτικής Αγροτικής Πολιτικής, υποχρεωθήκαμε να αποσυρθούμε από την παραγωγή ζάχαρης, να ξηλώσουμε αμπελώνες, να μειώσουμε σημαντικά την  κτηνοτροφία και την παραγωγή κρέατος, όπως και πολλών άλλων  αγροτικών προϊόντων. Η ελληνική γεωργική παραγωγή βουλιάζει. Τα απαραίτητα για την ελληνική γεωργία λιπάσματα, τώρα πια, εισάγονται σχεδόν όλα από το εξωτερικό. Την ίδια ώρα, Γερμανοί, Ολλανδοί και λοιποί «κουτόφραγκοι», παραβιάζουν πλαγίως το γράμμα και το πνεύμα πολλών κοινοτικών κανονισμών και οδηγιών. Αγοράζουν πολύ φτηνά αγροτικά προϊόντα, λάδι, οπωροκηπευτικά κλπ, από μεσογειακές χώρες με υποτιμημένα – μαλακά νομίσματα, όπως η Τουρκία, το Μαρόκο, η Αλγερία, τα βαφτίζουν ευρωπαϊκά και τα εξάγουν στην Ελλάδα, παραβιάζοντας φυσικά τους κοινοτικούς κανονισμούς. Προωθούν μεθόδους αντιντάπιγκ και πρακτικές χρηματισμού για την προώθηση των προϊόντων τους. 

Επιδοτούν τις βιομηχανίες τους με χαμηλότοκα δάνεια με ευνοϊκούς όρους, με χαμηλή φορολογία, με διοχέτευση ερευνητικών πορισμάτων από Πανεπιστημιακά και διάφορα άλλα ερευνητικά κέντρα που χρηματοδοτούν οι κυβερνήσεις τους. Με το μέτρο της απόσυρσης αυτοκινήτων, μας οδηγούν στο να δαπανούμε μεγάλα ποσά συναλλάγματος για τις εισαγωγές νέων αυτοκινήτων. Στο μέσο της κρίσης, το 2012, υποχρεωθήκαμε να δαπανήσουμε πάνω από μισό δις ευρώ για την εισαγωγή τηλεοπτικών αποκωδικοποιητών κυρίως από τη Γερμανία, για τη μετατροπή του αναλογικού σήματος σε ψηφιακό! Και ο σχετικός κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

31. Πως θα πληρώσουμε τα τεράστια χρέη μας τα οποία μάλιστα θα υπερτιμηθούν ανάλογα με την υποτίμηση της δραχμής;

Το 2001 τον τελευταίο δηλ. χρόνο πριν την είσοδό μας στην ευρωζώνη, το χρέος της χώρας, ανερχόταν περίπου σε 152 δις ή 104,7% του ΑΕΠ. Για το χρέος αυτό, υπολογίζεται ότι καταβάλλαμε στους δανειστές 353 δις σε τοκοχρεωλύσια. Μετά την ένταξή μας, το χρέος αυξήθηκε αλματωδώς και στα τέλη του 2014, υπολογίζεται ότι ανέρχεται σε 320 δις ή περίπου 170% του ΑΕΠ. Για την εξυπηρέτηση των νέων χρεών της περιόδου της ευρωζώνης, καταβλήθηκαν τοκοχρεωλύσια ύψους 370 δις. Το χρέος δηλ. παρ’ όλες τις πληρωμές τεράστιων ποσών σε τοκοχρεωλύσια, τα κουρέματα, τις αναδιαρθρώσεις αλλά και την ακραία λιτότητα του Μνημονίου, συνεχίζει να αυξάνεται με εξωφρενικό ρυθμό. Πρόκειται για ένα τέρας που τίποτα δεν το σταματά, εκτός από την κοινή κλασική συνταγή της στάσης πληρωμών. 

Η στάση πληρωμών και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σημαίνει ότι απεγκλωβιζόμαστε από την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε τοκοχρεωλύσια, μισθούς, συντάξεις κλπ, αφού αυτά μπορεί να εξυπηρετηθούν με την έκδοση εθνικού νομίσματος. Αν ισχύει μάλιστα και η ύπαρξη κάποιου πλεονάσματος όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αυτό είναι ακόμα περισσότερο υποβοηθητικό. Όπως ήδη αναφέρθηκε, μπορούμε να μειώσουμε άμεσα το χρέος κατά 58,2 δις ευρώ ή κατά 31% περίπου του ΑΕΠ, επιστρέφοντας το ποσό αυτό που μας έχει χορηγηθεί τελευταία ως λογιστικό χρήμα για την ανακεφαλαιοποίηση  των ελληνικών τραπεζών. Και υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες για τη μείωση του χρέους της χώρας, με κατάλληλη αξιοποίηση των κανόνων της διεθνούς χρηματιστηριακής αγοράς προς όφελος βέβαια αποκλειστικά του δημόσιου συμφέροντος της χώρας και όχι κερδοσκόπων ιδιωτών. 

Αμέσως με τη μετάβαση στη δραχμή, η χώρα θα δηλώσει στάση πληρωμών των διεθνών της χρεών και θα διαπραγματευτεί περίοδο χάριτος 2-3 ετών, με επιμήκυνση και κούρεμα του συνολικού χρέους σε επίπεδα της τάξης του 75%, κάτι που αποτελεί πάγια διεθνή πρακτική. Σήμερα, μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι αγοράζουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου υποτιμημένα μέχρι και 89%, καταβάλλοντας δηλ. μόλις το 11% της αρχικής τους αξίας[5]. Γιατί λοιπόν να μην μπορεί ένα ολόκληρο κράτος να αγοράσει τα χρέη του υποτιμημένα κατά 75% και ίσως και περισσότερο; Αυτό βέβαια απαγορεύεται από την Ε.Ε., αλλά είναι μαχητό και αναστρέψιμο.

32. Τι θα γίνει με τις ρήτρες που έχουμε υπογράψει για κατασχέσεις περιουσιακών μας στοιχείων σε περίπτωση χρεοκοπίας ή στάσης πληρωμών;

Σε περιπτώσεις χρεοκοπίας, ή καλύτερα της αναγκαστικής στάσης πληρωμών, παρόμοιες ρήτρες υπόκεινται σε πολιτικού τύπου διαπραγμάτευση. Μια ικανή και έμπειρη ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να διαπραγματευτεί όλα τα σχετικά ζητήματα, όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Με πιο χαρακτηριστική αυτή της Γερμανίας, στην οποία χαρίστηκαν τα χρέη της από δύο παγκοσμίους πολέμους. Το 1953, διαγράφηκε το μεγαλύτερο μέρος των τεράστιων χρεών της[6], όπως έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις χωρών διεθνώς που κήρυξαν επανειλημμένα στάση πληρωμών. Από το 1824 έως το 2009 είχαμε τουλάχιστον 286 επίσημες χρεοκοπίες από 110 κράτη. Δηλαδή κατά μέσο όρο κάθε κράτος έχει χρεοκοπήσει επίσημα τουλάχιστον δυο φορές[7]. Στις 18 Ιουλίου του 2013, η πόλη του Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, κήρυξε πτώχευση για χρέη ύψους 14 δις ευρώ, η οποία έγινε αποδεκτή από τις δικαστικές αρχές στις 3/12/2013. 

Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει επισήμως τα έτη 1827, 1834, 1893, 1932, και με μια ειδική μορφή ανεπίσημης χρεοκοπίας το 2010, με την ένταξη στο Δ.Ν.Τ. και το 2012 με το PSI. Το 1950 το εξωτερικό χρέος της χώρας ανερχόταν σε 500 εκ. δολάρια, ποσό εξαιρετικά μεγάλο για εκείνη την περίοδο και η χρεοκοπία αποφεύχθηκε ύστερα από βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ ύψους 2 δις δολαρίων, ενός αστρονομικού ποσού για την τότε εποχή. Γενικότερα, η χρεοκοπία, ή στάση πληρωμών δεν μπορεί να δαιμονοποιείται, αφού αποτελεί συνηθισμένη διεθνή πρακτική για κράτη και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Στην περίπτωσή μας, αν οι «σύμμαχοι» στείλουν κανονιοφόρους για να μας βομβαρδίσουν, τότε μπαίνουν ζητήματα αναζήτησης διεθνών ερεισμάτων προς διάφορες γεωπολιτικές κατευθύνσεις. 

Γεγονός είναι ότι, οι δανειστές μας ενδιαφέρονται να εισπράξουν, αν μη τι άλλο, μέρος των δανείων τους. Και αυτό θα το πετύχουν μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα και από το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει υπό τις αδιέξοδες συνθήκες του Μνημονίου. Που εκτός από εξοντωτικές για τον ελληνικό λαό είναι και αυτοκαταστροφικές, αφού έχουν διαλύσει την εγχώρια παραγωγική δυναμική, με προοπτική να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η τραγική σημερινή μας κατάσταση. Με ασπιρίνες δεν πρόκειται να θεραπευτεί η βαρέως ασθενούσα ελληνική οικονομία.

33. Λέγεται ότι αν πτωχεύσουμε και βγούμε από το ευρώ θα αποκοπούμε από τις αγορές και δε θα μας δανείζει κανείς. Και ότι θα μετατραπούμε σε Αλβανία παλαιότερων εποχών.

Μετά το 2008 και την έλευση της κρίσης, έχουμε αποκοπεί από τις αγορές και έχουμε ουσιαστικά πτωχεύσει δύο φορές. Την πρώτη στις 23 Απριλίου του 2010 με την είσοδο της χώρας στο ΔΝΤ και τη δεύτερη στις 21 Ιουλίου 2012 με το περίφημο κούρεμα του PSI[8]. Το οποίο σε μεγάλο μέρος του, έγινε με απομείωση ελληνικών ομολόγων, ιδιωτών Ελλήνων ομολογιούχων, ασφαλιστικών ταμείων, Πανεπιστημίων κλπ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS)[9], από τα οποία εισέπραξαν τεράστια ποσά οι διεθνείς κερδοσκόποι που τζιράρουν πάνω στο κουφάρι της ελληνικής οικονομίας. 

Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε κατάσταση μόνιμης πτώχευσης αλλά απλώς δεν το λέμε. Έχει επέλθει ο θάνατος, αλλά δεν έχει επιδοθεί το σχετικό αγγελτήριο. Πόσο πιο κάτω δηλ. μπορούν να μας αξιολογήσουν από την κατηγορία «σκουπίδια», οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης του καζινο-καπιταλισμού που έχουν αφεθεί ασύδοτοι να διαφεντεύουν τις διεθνείς αγορές και ειδικότερα εκείνες των μικρότερων και πιο αδύναμων χωρών; Κάτι που θυμίζει «την ελευθερία μιας αλεπούς σε ένα ελεύθερο κοτέτσι»! Όσο για τις αγορές, μας έχουν από καιρό εγκαταλείψει και ουδείς μας δανείζει ενώ οι ιδιώτες εισαγωγείς υποχρεώνονται να πληρώνουν με μετρητά. Με τις επαίσχυντες ρυθμίσεις του Μνημονίου, δεν επιτρέπεται στο ελληνικό κράτος να αναζητήσει δημόσιο δανεισμό από αλλού. 

Η «Αλβανοποίηση» της χώρας έχει ήδη επέλθει με το καταστροφικό Μνημόνιο. Και έπονται χειρότερες μέρες αν συνεχίσουμε μνημονιακά, υφεσϊακά, υποτελικά και γερμανικά. Όταν μια συνταγή δεν πετυχαίνει, όπως αυτή της μνημονιακής υπερλιτότητας, τότε αλλάζεις πολιτική. Η εμμονή της κατρακύλας στον γκρεμό, δεν αποτελεί και την πλέον σώφρονα επιλογή. Όταν μπροστά στη άβυσσο δε βλέπεις το γεφύρι, τότε πέφτεις στο γκρεμό.

34. Με την επιστροφή στη δραχμή θα δικαιωθούν και θα κερδοσκοπήσουν όσοι έσπευσαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές Τράπεζες και τις έστειλαν στο εξωτερικό;

Η μαζική εκροή αφορολόγητου συναλλάγματος στο παρελθόν χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί και να είχαν επιβληθεί σοβαρές κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων και ειδικότερα του «μαύρου χρήματος»[10]. Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα. Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει το κέρδος και η ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας. Ευνόητο είναι ότι θα υπάρξει μέριμνα για την προστασία ευαίσθητων καταστάσεων και τομέων της ελληνικής οικονομίας όπως λχ., κοινωφελείς υπηρεσίες, η ΔΕΗ, οι παραμεθόριες περιοχές, η δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων κλπ. Όσοι έχουν διοχετεύσει παράνομα, παράτυπα ή αδικαιολόγητα χρήματα στο εξωτερικό, θα ελεγχθούν και θα παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη με συνοπτικές διαδικασίες ύστερα από κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση.

35. Δεν υπάρχει δηλ. η «συμμορία της δραχμής»; 

Η «χούντα του ευρώ», βλέποντας ότι χάνει τη μάχη των επιχειρημάτων, επιτίθενται στους εκφραστές της διαφορετικής άποψης. Οι ευρωραγιάδες του Μνημονίου έφτασαν στο ταπεινό σημείο να αποκαλούν τους υποστηρικτές της άποψης αυτής ως «συμμορία της δραχμής», τα μέλη της οποίας έχουν δήθεν διοχετεύσει τα χρήματά τους στο εξωτερικό, με σκοπό την κερδοσκοπία όταν επιστρέψουμε στο εθνικό νόμισμα! Και ποιοι τα λένε αυτά; Οι ίδιοι που είναι υπεύθυνοι για την ανεξέλεγκτη διοχέτευση στο εξωτερικό τεράστιων ποσών χρημάτων, ύψους άνω των 100 δις τα τελευταία χρόνια, μεγάλο μέρος των οποίων είναι μαύρο χρήμα. Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. 

Η καλύτερη απάντηση που έχει δοθεί σχετικά είναι ότι, «Πρόεδρος της συμμορίας της δραχμής» είναι ο ευπατρίδης και μεγάλος φιλέλληνας Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, ο οποίος, μεταξύ πολλών άλλων υπεράνω υποψίας διεθνών προσωπικοτήτων και αναλυτών, υποστηρίζει τη θέση αυτής της πλευράς[11]. Σήμερα, ολοένα και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η επιστροφή στη δραχμή, με σχέδιο, σωφροσύνη και νοικοκυροσύνη και όχι η παραμονή στην κόλαση του ευρωμνημονίου, είναι ο μονόδρομος της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα. Για αυτό και το φαιδρό επιχείρημα της συμμορίας της δραχμής έχει αποσυρθεί τελευταία από το οπλοστάσιο των ευρωλατρών. Ο γκεμπελισμός έχει και αυτός όρια.

---

[1] Σε συνέντευξη που έδωσε στο πρακτορείο Reuters, στις 8/12/2012,  ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας και μεγάλος φιλέλληνας, επεσήμανε πως η Ελλάδα έχει μπροστά της μια δύσκολη επιλογή, αφού η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους Έλληνες πολίτες.«Η Ελλάδα θα μπορούσε να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πετύχει μια οικονομική ανάκαμψη, έχοντας ένα ισχυρό νόμισμα» σημείωσε ο μεγάλος Γάλλος πολιτικός. «Είναι καλύτερα να χρησιμοποιεί το δικό της εθνικό νόμισμα για μια περίοδο από το να έχει την ασφάλεια ενός κοινού νομίσματος». Παρόμοιες δηλώσεις γενικότερα υποστηρικτικές για τη χώρα μας έχει κάνει ο ίδιος και σε άλλες περιπτώσεις. 

[2] Οι χώρες της Ε.Ε. που ανήκουν στην ευρωζώνη είναι οι Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Εσθονία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος, Λουξεμβούργο, Λετονία, Μάλτα, Ολλανδία, Πορτογαλία, Σλοβακία, Σλοβενία, Φινλανδία. Ενώ εκτός της  ευρωζώνης και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Βουλγαρία, Δανία, Λιθουανία, Μ. Βρετανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σουηδία, Τσεχία.

[3] Φορολογικοί παράδεισοι θεωρούνται γενικά οι χώρες - κράτη με χαμηλή ή ανύπαρκτη φορολογία και έλεγχο του «πόθεν έσχες» για όποιους ιδρύουν εκεί εταιρείες και μεταφέρουν τα κεφάλαια και τα περιουσιακά τους στοιχεία. Το 2012, το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών δημοσίευσε την ακόλουθη λίστα με 47 φορολογικούς παραδείσους, κράτη δηλαδή που δεν έχουν συνάψει σύμβαση διοικητικής συνδρομής στο φορολογικό τομέα με την Ελλάδα: Ανδόρα, Ανγκουίλα, Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Αρούμπα, Μπαχάμες, Μπαχρέιν,Μπαρμπάντος, Βερμούδες, Μπελίζ, Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, Μπρουνέι, Νήσοι Κέυμαν, Νήσοι Κουκ, Κόστα Ρίκα, Χιλή,Ντομινίκ, Γιβραλτάρ, Γρενάδα, Γουατεμάλα, Γκέρνσεϋ, Νήσος Μαν, Τζέρσεϋ, Λίβανος, Λιβερία, Λιχτενστάιν, Μαλαισία, Νήσοι Μάρσαλ, Μοντσεράτ, Μαυρίκιος, Μονακό, Ναούρου, Ολλανδικές Αντίλλες, ΠΓΔΜ (FYROM), Νιούε, Παναμάς, Φιλιππίνες, Αγία Λουκία, Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Σαμόα, Σεϋχέλλες, Σιγκαπούρη, Νήσοι Τέρκς και Κάικος, Παρθένοι νήσοι των ΗΠΑ, Βανουάτου, Ουρουγουάη, Χονγκ-Κονγκ. Φορολογικοί παράδεισοι, εκτός από εξωϋδατικοί (Off-shore), υπάρχουν και σε ηπειρωτικά εδάφη όπως το Λουξεμβούργο, που αποτελεί και ιδρυτικό μέλος της ΕΕ,  τo Λίχνενσταϊν, το Μονακό και η Ανδόρα, που είναι μεν αυτοδιοικούμενα αλλά διατηρούν στενούς πολιτικούς δεσμούς με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία αντίστοιχα. Κραυγαλέα περίπτωση ανοχής της διεθνούς κοινότητας, αποτελεί η Ελβετία  όσον αφορά το διαβόητο τραπεζικό της απόρρητο.

[4] Οι κύριοι εμπνευστές και δημιουργοί της Ε.Ε. είναι οι Κόνραντ Αντενάουερ, Γιόζεφ Μπεχ, Γιόχαν Βίλεμ Μπέγιεν, Ουίνστον Τσόρτσιλ, Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, Βάλτερ Χάλσταϊν, Σίκο Μάνσχολτ, Ζαν Μονέ, Ρομπέρ Σουμάν, Πωλ-Ανρί Σπάακ, Αλτιέρο Σπινέλι, ενώ υπέρμαχός της υπήρξε και ο αείμνηστος Έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής.

[5] Ο επενδυτικός οίκος Japonica Partners έκανε δημόσια προσφορά 4 δις ευρώ για την αγορά ελληνικών ομολόγων στο 11% της αξίας του, με προφανή σκοπό το κέρδος. Ο σπουδαίος μη κερδοσκοπικός οργανισμός Greece Debt Free, μια πρωτοβουλία εξαίρετων Ελλήνων του εξωτερικού, αγόρασε έναντι 2 δις ευρώ, ελληνικά ομόλογα τα οποία και παρέδωσε στο ελληνικό δημόσιο.

[6] Το 1952 το εξωτερικό χρέος της Γερμανίας ανερχόταν στα 30 δισ. γερμανικά μάρκα, ποσό τεράστιο για την εποχή εκείνη. Οι διεθνείς δανειστές της με επικεφαλής τις ΗΠΑ, συμφώνησαν σε πολύ ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής του και ειδικότερα στο ότι η υπόχρεος χώρα, θα εξοφλούσε τα δάνεια όχι από τα αποθεματικά αλλά από τα τρέχοντα πλεονάσματά της. Από το 1956 και μετά έχουν υπογραφεί περισσότερες από 400 διεθνείς συμφωνίες αναδιάρθρωσης χρεών για 85 χώρες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν εμπεριέχουν τόσο ευνοϊκούς όρους όσο αυτοί της Γερμανίας.

[7] Στη δεκαετία του 1980 συνέβησαν πάνω από 70 επίσημες πτωχεύσεις, από τις οποίες 34 στην Αφρική, 29 στη Λατινική Αμερική και οι υπόλοιπες στην Ασία. Το 1998 η Ρωσία δήλωσε αδυναμία πληρωμής του εξωτερικού χρέους και των χρεωλυσίων της και το ίδιο έκαναν, μεταξύ άλλων, η Ουκρανία, το Πακιστάν, το Εκουαδόρ, η Ουρουγουάη, Αργεντινή, το Μεξικό. Τον Οκτώβριο του 2013, μια πρωτοφανής κρίση χρεωκοπίας έπληξε την κεντρική κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία αποσοβήθηκε με άνωθεν παρεμβάσεις.

[8] Το PSI (Private Sector Involvement - Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα), σε αντιδιαστολή με τον όρο OSI (Official Sector Involvement - Συμμετοχή του Δημοσίου Τομέα), είναι η αναδιάρθρωση κρατικού χρέους με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (ιδιωτών ομολογιούχων, τραπεζών, ασφαλιστικών και επενδυτικών ταμείων κλπ) στη διαδικασία απομείωσης του δημοσίου χρέους κυρίαρχων κρατών, με τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η αποδοχή της διαδικασίας από την πλειονότητα των φορέων και να αποτρέπεται η επιβάρυνση των κρατών-δανειστών. Ο όρος υιοθετήθηκε τη δεκαετία του 1990 κατά την περίοδο αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της Ρωσίας, Τουρκίας, Βραζιλίας, Ισημερινού και Αργεντινής, και έγινε ευρύτερα γνωστός στην Ελλάδα κατά την περίοδο της ελληνικής κρίσης χρέους (2010-2012). Παρ’ όλο το κούρεμα και μάλιστα σε βάρος ελληνικών ομολόγων κατά μεγάλο μέρος του, το χρέος της χώρας μας συνέχισε να αυξάνεται.

[9] Tα CDS (Credit Default Swap –Ασφάλιστρα Κινδύνου),   είναι επενδυτικά παράγωγα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν είτε για κερδοσκοπία είτε για προστασία έναντι κινδύνου αθέτησης (default risk) πληρωμών των οφειλών ενός δανειζόμενου. Ο αγοραστής ενός CDS καταβάλλει το τίμημα σε χρόνο «T». Αν αυτό συμβεί, ο αγοραστής των CDS εισπράττει από τον πωλητή αποζημίωση. Τα CDS είναι μια τελευταία σχετικά πρακτική των διεθνών αγορών που καθιερώθηκε κυρίως από τις αρχές του 1990 για την προστασία  από τον πιστωτικό κίνδυνο, επιτρέποντας στους αγοραστές  να κερδοσκοπούν σε εκδόσεις αφερέγγυων χρεών.

[10] Το επιλεγόμενο «μαύρο χρήμα» είναι εκείνο που προέρχεται συνήθως από αφορολόγητες, και συχνά παράνομες συναλλαγές.

[11]Ο υπογράφων σε πολλά άρθρα και παρουσίες του στην τηλεόρασή και το ραδιόφωνο, έχει αναφερθεί ότι ο ίδιος είναι μέλος της... «συμμορίας της δραχμής», με Πρόεδρο τον Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν! Ο οποίος αναφερόμενος στον εαυτό του έχει πει «δεν είμαι φιλέλληνας, είμαι Έλληνας».
πηγή