Πολύς ο λόγος -και το… μελάνι- τις τελευταίες εβδομάδες για το λεγόμενο «Ελληνικό αυτοκίνητο».
Το Pony, που η σεβαστή οικογένεια Κοντογούρη κατασκεύαζε την δεκαετία του ’70, είχε μία εξαιρετική εμπορική πορεία. Μπορεί ο βασικότερος πελάτης του να ήταν το Ελληνικό κράτος (ακόμα υπάρχουν κάποια σε αποθήκες του Ναυτικού), το Pony ήταν ιδιαιτέρα δημοφιλές στη χώρα μας, λόγο της καλής του τιμής αλλά και της ευχρηστίας του. Αναμφίβολα η προσπάθεια ήταν καλή και δυναμική για τα δεδομένα της εποχής, έστω κι αν οι κατασκευαστές είχαν κατηγορηθεί πως χρησιμοποιούσαν μηχανικά μέρη αυτοκινήτου της Citroen, χωρίς να έχουν πάρει το επίσημο Oui από τους Γάλλους.
Η επιχείρηση της οικογένειας Κοντογούρη ήταν τότε εισαγωγέας της Citroen στην Ελλάδα, με τους Γάλλους να δίνουν την αντιπροσώπευση και στον σημερινό εισαγωγέα, αφήνοντας στον κο Κοντογούρη μόνο την Βόρεια Ελλάδα. Όμως μετά από λίγο καιρό, οι Γάλλοι, έτσι ξαφνικά, έδωσαν την αποκλειστική αντιπροσώπευση της Citroen στην Ελλάδα, στη -έως και σήμερα- Ελληνική εισαγωγική εταιρεία. Ο λόγος αυτής της απόφασης δεν έγινε επίσημα γνωστός. Οι πληροφορίες όμως έκαναν λόγο ότι οι Γάλλοι ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένοι από το… παραμάγαζο (βλέπε Pony) που είχε ανοίξει ο κος Κοντογούρης στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας μάλιστα μηχανικά μέρη του 2CV (πλαίσιο, κινητήρας, ανάρτηση κα), χωρίς την άδειά τους. Οι Γάλλοι λοιπόν σταμάτησαν τη συνεργασία με τον κο Κοντογούρη, ο οποίος έριξε όλη το επιχειρηματικό του βάρος στην παραγωγή και προώθηση του Pony.
Όλα λοιπόν καλά τότε για το «Ελληνικό» Pony -παρά τις όποιες γαλλικές ενοχλήσεις- με τους κατασκευαστές να κάνουν λόγο για σχεδόν 18.000 αυτοκίνητα. Τότε ήταν όμως ήταν η δεκαετία του ’70. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει εντελώς σε ότι αφορά το αυτοκίνητο. Οι βιομηχανίες στην Ελλάδα, πρέπει να ακολουθούν τις προδιαγραφές που ορίζει η Ε.Ε. οι οποίες στο αυτοκίνητο είναι ιδιαίτερα απαιτητικές.
Το Ελληνικό Pony, από την καλή πρόθεση και διάθεση της οικογένειας Κοντογούρη, αλλά και την όποια Εθνική ανύψωση μας προκαλεί η «κατασκευή Ελληνικού αυτοκινήτου» είναι πολύ μακριά από την παραγωγή και κυκλοφορία του στους δρόμους. Σήμερα, για να πάρει ένα αυτοκίνητο έγκριση Τύπου και να πωλείται σε Ευρωπαϊκή χώρα (όπως θυμίζω είναι η Ελλάδα) πρέπει να πληροί τις αυστηρές προδιαγραφές ασφάλειας (εκτός των υπολοίπων) που για να εφαρμοστούν σ’ ένα αυτοκίνητο μικρής παραγωγής, θα πρέπει να εκτοξευτεί το κόστος του.
Θυμίζω την πρόθεση της… τεράστια Ινδικής Tata (ιδιοκτήτριας και των Land Rover – Jaguar) να ρίξει στην αγορά της Ευρώπης το αυτοκίνητο πόλης Nano, ως το οικονομικότερο καινούργιο αυτοκίνητο που θα πωλούνταν. Στην Ινδία το Nano κοστίζει λίγο κάτω από τα 5.000€. Στην μελέτη που έκαναν οι Ινδοί, πληρώντας στο ελάχιστο τις προδιαγραφές της Ε.Ε., η χαμηλότερη τιμή που θα έπρεπε να πουληθεί είναι τα 10.000€. Με λίγα λόγια η εμπορική αποτυχία είναι δεδομένη…
Με αυτά τα δεδομένα, δυστυχώς, η παραγωγή του «Ελληνικού Pony» είναι μακριά. Εκτός κι αν οι κατασκευαστές του αποφασίσουν να το διαθέτουν σε χώρες εκτός Ε.Ε...
πηγή
Το Pony, που η σεβαστή οικογένεια Κοντογούρη κατασκεύαζε την δεκαετία του ’70, είχε μία εξαιρετική εμπορική πορεία. Μπορεί ο βασικότερος πελάτης του να ήταν το Ελληνικό κράτος (ακόμα υπάρχουν κάποια σε αποθήκες του Ναυτικού), το Pony ήταν ιδιαιτέρα δημοφιλές στη χώρα μας, λόγο της καλής του τιμής αλλά και της ευχρηστίας του. Αναμφίβολα η προσπάθεια ήταν καλή και δυναμική για τα δεδομένα της εποχής, έστω κι αν οι κατασκευαστές είχαν κατηγορηθεί πως χρησιμοποιούσαν μηχανικά μέρη αυτοκινήτου της Citroen, χωρίς να έχουν πάρει το επίσημο Oui από τους Γάλλους.
Η επιχείρηση της οικογένειας Κοντογούρη ήταν τότε εισαγωγέας της Citroen στην Ελλάδα, με τους Γάλλους να δίνουν την αντιπροσώπευση και στον σημερινό εισαγωγέα, αφήνοντας στον κο Κοντογούρη μόνο την Βόρεια Ελλάδα. Όμως μετά από λίγο καιρό, οι Γάλλοι, έτσι ξαφνικά, έδωσαν την αποκλειστική αντιπροσώπευση της Citroen στην Ελλάδα, στη -έως και σήμερα- Ελληνική εισαγωγική εταιρεία. Ο λόγος αυτής της απόφασης δεν έγινε επίσημα γνωστός. Οι πληροφορίες όμως έκαναν λόγο ότι οι Γάλλοι ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένοι από το… παραμάγαζο (βλέπε Pony) που είχε ανοίξει ο κος Κοντογούρης στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας μάλιστα μηχανικά μέρη του 2CV (πλαίσιο, κινητήρας, ανάρτηση κα), χωρίς την άδειά τους. Οι Γάλλοι λοιπόν σταμάτησαν τη συνεργασία με τον κο Κοντογούρη, ο οποίος έριξε όλη το επιχειρηματικό του βάρος στην παραγωγή και προώθηση του Pony.
Όλα λοιπόν καλά τότε για το «Ελληνικό» Pony -παρά τις όποιες γαλλικές ενοχλήσεις- με τους κατασκευαστές να κάνουν λόγο για σχεδόν 18.000 αυτοκίνητα. Τότε ήταν όμως ήταν η δεκαετία του ’70. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει εντελώς σε ότι αφορά το αυτοκίνητο. Οι βιομηχανίες στην Ελλάδα, πρέπει να ακολουθούν τις προδιαγραφές που ορίζει η Ε.Ε. οι οποίες στο αυτοκίνητο είναι ιδιαίτερα απαιτητικές.
Το Ελληνικό Pony, από την καλή πρόθεση και διάθεση της οικογένειας Κοντογούρη, αλλά και την όποια Εθνική ανύψωση μας προκαλεί η «κατασκευή Ελληνικού αυτοκινήτου» είναι πολύ μακριά από την παραγωγή και κυκλοφορία του στους δρόμους. Σήμερα, για να πάρει ένα αυτοκίνητο έγκριση Τύπου και να πωλείται σε Ευρωπαϊκή χώρα (όπως θυμίζω είναι η Ελλάδα) πρέπει να πληροί τις αυστηρές προδιαγραφές ασφάλειας (εκτός των υπολοίπων) που για να εφαρμοστούν σ’ ένα αυτοκίνητο μικρής παραγωγής, θα πρέπει να εκτοξευτεί το κόστος του.
Θυμίζω την πρόθεση της… τεράστια Ινδικής Tata (ιδιοκτήτριας και των Land Rover – Jaguar) να ρίξει στην αγορά της Ευρώπης το αυτοκίνητο πόλης Nano, ως το οικονομικότερο καινούργιο αυτοκίνητο που θα πωλούνταν. Στην Ινδία το Nano κοστίζει λίγο κάτω από τα 5.000€. Στην μελέτη που έκαναν οι Ινδοί, πληρώντας στο ελάχιστο τις προδιαγραφές της Ε.Ε., η χαμηλότερη τιμή που θα έπρεπε να πουληθεί είναι τα 10.000€. Με λίγα λόγια η εμπορική αποτυχία είναι δεδομένη…
Με αυτά τα δεδομένα, δυστυχώς, η παραγωγή του «Ελληνικού Pony» είναι μακριά. Εκτός κι αν οι κατασκευαστές του αποφασίσουν να το διαθέτουν σε χώρες εκτός Ε.Ε...
πηγή
Σχόλια