Μιά "δύσκολη" άποψη. Η έλλειψη μεγάλων πολέμων φταίει για την στασιμότητα της παγκόσμιας οικονομίας.

 

 Με απλά λόγια η άποψη αυτή λέει ότι η πιθανότητα ενός πολέμου κάνει τις ηγεσίες των εθνών πιό προσεκτικές ώστε να παίρνουν σωστές αποφάσεις μη υπολογίζοντας πολιτικά κόστη εφόσον προφανώς διακυβεύονται η ίδια η ύπαρξη των κρατών και άρα δεν χωράνε εκεί ηλιθιότητες (οι οποίες προφανώς περισσεύουν σε καιρούς μη ύπαρξης απειλών). Επίσης οι λαοί είναι πιό σοβαροί και οι άνθρωποι δουλεύουν πραγματικά και είναι παραγωγικοί .....
Βέβαια τα σοβαρά έθνη  μπορούν να είναι παραγωγικά και χωρίς την ύπαρξη πραγματικών απειλών θα λέγαμε εμείς.......

Δείτε ένα απόσπασμα στα ελληνικά και μετά όλο το κείμενο.....

 


......Οσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, η έκκειψη μεγάλων πολέμων μπορεί να κάνει την επίτευξη υψηλότερων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης να είναι λιγότερο επείγουσα και έτσι λιγότερο πιθανή. Αυτή η άποψη δεν ισχυρίζονται ότι ο πόλεμος βελτιώνει τις οικονομίες. Ο ισχυρισμός είναι επίσης διαφορετικός από το κεϋνσιανό επιχείρημα ότι η προετοιμασία για πόλεμο ανεβάζει τις κρατικές δαπάνες και βάζει τους ανθρώπους να εργαστούν.

Αντίθετα, θέλει να πεί ότι η ίδια η πιθανότητα του πολέμου εστιάζει την προσοχή των κυβερνήσεων ώστε να παίρνουν κάποιες σωστές βασικές αποφάσεις - είτε αυτό σημαίνει  επένδυση στην επιστήμη ή απλά την απελευθέρωση της οικονομίας.

Τέτοια εστίαση καταλήγει στη βελτίωση των μακροπρόθεσμων προοπτικών ενός έθνους....

The continuing slowness of economic growth in high-income economies has prompted soul-searching among economists. They have looked to weak demand, rising inequality, Chinese competition, over-regulation, inadequate infrastructure and an exhaustion of new technological ideas as possible culprits.

An additional explanation of slow growth is now receiving attention, however. It is the persistence and expectation of peace.

The world just hasn’t had that much warfare lately, at least not by historical standards. Some of the recent headlines about Iraq or South Sudan make our world sound like a very bloody place, but today’s casualties pale in light of the tens of millions of people killed in the two world wars in the first half of the 20th century. Even the Vietnam War had many more deaths than any recent war involving an affluent country.

Counterintuitive though it may sound, the greater peacefulness of the world may make the attainment of higher rates of economic growth less urgent and thus less likely. This view does not claim that fighting wars improves economies, as of course the actual conflict brings death and destruction. The claim is also distinct from the Keynesian argument that preparing for war lifts government spending and puts people to work. Rather, the very possibility of war focuses the attention of governments on getting some basic decisions right — whether investing in science or simply liberalizing the economy. Such focus ends up improving a nation’s longer-run prospects.

πηγή