Το διάστημα 1981-85 δημιουργείται στην Ελλάδα μια φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη ...που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο ...

Είναι όντως «επαχθές» το Ελληνικό χρέος;

Το διάστημα 1981-85 δημιουργείται στην Ελλάδα μια φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη εσωστρεφής και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα, που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και κυρίως όχι μέσα από τους μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού

 


 

του Φάνη Ζουρόπουλου*

Τελευταία πληθαίνουν στον Ελληνικό τύπο (και κυρίως στα social media) οι απόψεις «έγκριτων» νομικών που χαρακτηρίζουν «επαχθές» το Ελληνικό δημόσιο χρέος και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια πιστεύοντας ότι κάποιοι κουτοί δανειστές μας, ή τοκογλύφοι όπως τους αποκαλούν, θα αναγκαστούν να μας χαρίσουν αυτά που τους χρωστάμε. Στα τηλεοπτικά παράθυρα σιγοντάρονται και από τους «αριστερούς» ψάλτες του ΣΥΡΙΖΑ που κυριολεκτικά λένε απίθανα πράγματα πολιτικής φαντασίας.

Ο λαϊκισμός των συγκεκριμένων είναι εύκολος και ανέξοδος όταν μάλιστα έχουν να κάνουν με ξένα λεφτά. Τα μοιράζουν όπως θέλουν και είναι όλοι ικανοποιημένοι. Όταν όμως τους κάνεις την απλή ερώτηση που θα βρεθούν τα λεφτά για να λειτουργήσει πάλι η χώρα σου απαντούν με άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε.

Η αλήθεια είναι σκληρή και αδυσώπητη: Το Ελληνικό δημόσιο Χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της Ελληνικής σοβιετικού τύπου κλεπτοκρατίας κρύβεται πίσω από αυτά τα παπαγαλάκια (του επαχθούς χρέους) και δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη τους ελπίδα, γιατί μια Ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.

Ποτέ δημιουργήθηκαν αυτοί οι μηχανισμοί; Από το 1981 και μετά και το αναγνωρίζουν τώρα και αυτοί που συμμετείχαν στο μεγάλο πάρτι και σήμερα, κατά μεγάλο μέρος, έχουν ενταχθεί στο ΣΥΡΙΖΑ που τους υπόσχεται να ξαναφέρει τα πράγματα εκεί που τα έφθασε το ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1981-1990. 

Το διάστημα 1981-85 δημιουργείται στην Ελλάδα μια φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη εσωστρεφής και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα, που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και κυρίως όχι μέσα από τους μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία. Την περίοδο αυτή εισέρευσαν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά από δάνεια ξένων τραπεζών (50 δις δολάρια), παράλληλα η χώρα εισέπραξε και άλλα 26 δις δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μια 4ετία η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο εντός έτους Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (Α.Ε.Π.), ενώ το δημόσιο χρέος της από 28% του ΑΕΠ το 1980 είχε εκτιναχθεί στο 47,8% το 1985. Είχε δηλαδή διπλασιαστεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντίθετα η κατανάλωση έχει πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ, να είναι δηλαδή το υψηλότερο κατά κεφαλή στον κόσμο!

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα το ΠΑΣΟΚ εδραιώνεται και εξαγοράζει ψήφους συνειδήσεις, συνδικαλιστές, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Από τα κοινοτικά ταμεία εισρέει χρήμα που χρησιμοποιείται για επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, εκδοτών, ανώτερων στελεχών και βεβαίως κομματικών μηχανισμών. Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει την Δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρόνους των ΜΜΕ. Καμιά φορά η σιωπή σπάει και βγαίνουν στην δημοσιότητα μερικά σκάνδαλα, αλλά αυτό γίνεται λόγω εσωτερικών ανταγωνισμών και προσωπικών έριδων των ανθρώπων του παρακράτους.

Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο ότι το Ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές» όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται τα παπαγαλάκια. Πρέπει να δεχθούμε ότι και στις Δημοκρατίες υπάρχει διαφθορά πολλές φορές μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από άλλου τύπου καθεστώτα. Υπάρχουν επίσης και πολλοί πολιτικοί που πλούτισαν, κάποιοι μάλιστα υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού».

Τους οποίους όλοι μας, κατά καιρούς, ψηφίσαμε και τους φέραμε στην εξουσία. Για να μας εκπροσωπούν να προωθούν και να υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας! Όπως τώρα έχουμε φέρει σχεδόν την ναζιστική «Χρυσή Αυγή» τρίτη δύναμη, για να τους προπηλακίζει να τους χλευάζει και να τους φτύνει. Με την δική μας ψήφο πάλι!

* Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)

πηγή