Το ερώτημα που καίει. «Τί χειρότερο μπορεί να κάνει ο Τσίπρας από αυτά που κάνουν σήμερα οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Στουρνάρας;».

 



Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Όσοι πιστεύουν ότι με μία κυβέρνηση υπό τον Αλ. Τσίπρα τίποτε χειρότερο δεν θα μπορούσε να συμβεί απ’ ό,τι συμβαίνει σήμερα, πλανώνται πλάνην οικτράν για τους ίδιους και τα παιδιά τους


 του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Φιλικά προσκείμενο προς τον χώρο του δημοκρατικού κέντρου στενό συγγενικό μου πρόσωπο, που τα τελευταία 30 χρόνια ψηφίζει από ΚΟΔΗΣΟ μέχρι Δράση, μού ανήγγειλε ότι στις προσεχείς εκλογές θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. «Τί χειρότερο μπορεί να κάνει ο Τσίπρας από αυτά που κάνουν σήμερα οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Στουρνάρας; Φορολογούν άγρια, προκαλούν ανεργία και έχουν διαλύσει την αγορά εργασίας. Αν τους ξαναψηφίσω τι θα περιμένω;…».

Αυθόρμητη μεν, αλλά ελάχιστα λογική, η παραπάνω παρατήρηση υποδηλώνει βέβαια πριν απ’ όλα την πλήρη άγνοια του γεγονός ότι στο κακό υπάρχει και χειρότερο. Και στην περίπτωση που μάς αφορά, το χειρότερο είναι σίγουρο και δεδηλωμένο. Περιλαμβάνεται δε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και τις περί της εφαρμογής του δηλώσεις και διαβεβαιώσεις του προέδρου του. Κατ’ επανάληψη ο κ. Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει ότι θα καταγγείλει τις δανειακές συμβάσεις, θα αγνοήσει τις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα αναζητήσει δρόμους εξόδου από την λιτότητα.

Βέβαια, οι διακηρύξεις του κ.Τσίπρα και οι δήθεν αναλύσεις στελεχών του εδράζονται στην υπόθεση ότι οι εκβιαστικές απειλές του θα πιάσουν τόπο και άρα η ΕΕ θα υποχωρήσει, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί ο ίδιος στην Ελλάδα ως «θριαμβευτής» κα δεν συμμαζεύεται… Αυτή η εκδοχή άσκησης πολιτικής, και ιδιαίτερα σε διεθνές επίπεδο, δείχνει παντελή άγνοια κανόνων ή, αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε υποκρύπτει πολύ δυσάρεστες εξελίξεις για την χώρα.

Έστω, όμως, ότι οι εκβιασμοί του κ. Αλ. Τσίπρα τίθενται προς συζήτηση. Τί θα συμβεί; Αμέσως θα διακοπεί η εφαρμογή των δανειακών συμβάσεων και ως εκ τούτου η χώρα θα τεθεί σε άμεση διεθνή καραντίνα. Έτσι, με μηδενική ρευστότητα, η χώρα θα καταναλώνει για μερικές εβδομάδες τα αποθέματά της και σε κάποια φάση θα αρχίσουν οι ελλείψεις. Κατά κύριο δε λόγο, αυτές οι τελευταίες θα εκδηλωθούν στα καύσιμα, στα φάρμακα και σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης που είναι εισαγόμενα. Επίσης, αν ληφθεί υπ΄ όψιν ότι ο βαθμός αυτάρκειας της χώρας δεν ξεπερνά το 17% της συνολικής κατανάλωσης, τότε οι ελλείψεις θα πάρουν δραματικές διαστάσεις σε διάστημα διμήνου.

Παράλληλα με τις ελλείψεις και της σχετικής ανόδου των τιμών σε επίπεδα «μαύρης αγοράς», θα παρατηρηθεί και δραματική διαρροή καταθέσεων από τις τράπεζες –γεγονός που θα οδηγήσει, όπως και στην Κύπρο, σε μπλοκάρισμα των αποταμιεύσεων. Περιττόν να τονιστεί ότι την ίδια στιγμή οι όποιες επενδύσεις σε αμοιβαία κεφάλαια και άλλες κινητές αξίες θα μηδενιστούν και η χρηματιστηριακή αγορά θα καταρρεύσει.

Υπό αυτές τις δραματικές συνθήκες, ή οι λεονταρισμοί-εκβιασμοί του κ. Αλ. Τσίπρα θα πέσουν στο κενό, ή η κυβέρνησή του θα οδηγηθεί σε έξοδο από την ευρωζώνη. Στην πρώτη περίπτωση, η Ελλάδα θα πρέπει να υπογράψει νέα μνημόνια, σαφώς επαχθέστερα από τα σημερινά.

Αν όμως επιλέξει την οδό της νέας δραχμής, τότε η κατάσταση θα πάρει απίθανες διαστάσεις. Παρά τα όσα λένε οι γελωτοποιοί της πολιτικής, η διαδικασία επαναφοράς της δραχμής από τεχνικής πλευράς θα είναι μακράς διάρκειας και, όσο θα εξελίσσεται, η εγχώρια αγορά θα έχει νεκρωθεί απολύτως. Ο παραγωγικός μηχανισμός της χώρας θα καταποντισθεί πλήρως, ο τουρισμός θα υποστεί ανήκεστο βλάβη και ο πληθωρισμός θα εκτιναχθεί στα ύψη. Όταν έλθει δε η ώρα της νέας δραχμής, η πιθανότερη ισοτιμία της με το ευρώ θα βρεθεί στο επίπεδο των 2.500 νέων δραχμών προς 1 ευρώ. Δηλαδή, μια κυριακάτικη εφημερίδα θα κοστίζει 5.000 νέες δραχμές και ένας εσπρέσσο κάπου 7.500 δραχμές. Όσο για την μέση αμοιβή της εργασίας, θα πάει στις 1,1 εκατ. δραχμές, ήτοι περίπου 400 ευρώ τον μήνα.

Αν όλα τα παραπάνω αποτελούν ορθολογική επιλογή για όλους αυτούς που θέλουν να «εκδικηθούν» την τρόϊκα, την Μέρκελ και τον Στουρνάρα, τότε κάποιοι από εμάς είναι καλύτερο να αναζητήσουμε νέο τόπο διαμονής ή θα πάμε να πνιγούμε, άθελά μας.
πηγή