ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΣΗΜΙΤΗΣ! ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ…
Φελνίκος
Παλαιότερα, θα έγραφαν «δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη…». Τώρα, εγώ, πρέπει να γράψω: δεν πρόλαβε να χαθεί το κείμενο από την οθόνη του υπολογιστή και τα «όργανα» άρχισαν. Τι εννοώ;
Την Πέμπτη, η κατακλείδα του άρθρο μου (Οι υποκλοπές, ο Πάγκαλος και τα «γκρι κουστούμια» της εξουσίας) ήταν η εξής: Δεν αποκλείεται οι υποκλοπές να επιχειρηθεί, για μια ακόμα φορά, να γίνουν εμβρυουλκός εξελίξεων με αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, ανάσχεση μιας πιθανής διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερες ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα. Υπάρχει βλέπετε και ο Κώστας Καραμανλής και κυρίως ορισμένοι «Καραμανλικοί» που θέλουν να ξαναμπούν στο πολιτικό παιχνίδι με ιστορίες του 2005, αλλά και κάποια «γκρίζα κουστούμια» της (παρα)εξουσίας που ζουν και θρέφονται από πολιτικές ανωμαλίας.
Δεν πρόλαβε λοιπόν να χαθεί το κείμενο από την οθόνη του υπολογιστή
και η μπαγιάτικη (ΚΥΠατζήδικη) ιστορία, περί δήθεν απόπειρας δολοφονίας
του Κ. Καραμανλή, πριν από 6-7 χρόνια, μπήκε στο φούρνο των μικροκυμάτων
της επικαιρότητας και ξανασερβιρίστηκε. Με γαρνιτούρα τις
παρακολουθήσεις τηλεφώνων (μεταξύ των οποίων και του Καραμανλή) που
αποκαλύφτηκε το 2005 ότι έκανε η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα. Αφορμή
για το ξανασερβίρισμα, της έωλης υπόθεσης, ήταν ο διεθνής σάλος που
ξέσπασε για τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων (μεταξύ των οποίων και της
Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ) από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Αυτή όμως είναι η θεατή και «αθώα» αφορμή. Υπάρχει όμως και μια άλλη, αθέατη και «ύποπτη»: Η εσωτερική -και εξελισσόμενη δικαστικά- διαμάχη πρακτόρων της ΚΥΠ με την υπηρεσία τους. Οι κατηγορούμενοι, για διάφορα και σοβαρά αδικήματα, πήραν προσφάτως, προ μηνός, αναβολή εκδικάσεως της δίκης. Οι περί ου ο λόγος κατηγορούμενοι είναι αυτοί που, όπως λέγεται, υποστηρίζουν, εγγράφως, και το σενάριο της απόπειρας δολοφονίας του Κ. Καραμανλή. Και είναι οι ίδιοι που επιχειρούν -για λόγους υπερασπιστικής άμυνας, όπως πάλι λέγεται- να εμπλέξουν το ΠΑΣΟΚ, με πρωταγωνιστή τον Μιχ. Καρχιμάκη, στην όλη υπόθεση.
Φυσικά, ο κατηγορούμενος έχει κάθε δικαίωμα να υποστηρίζει ότι θέλει προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Χρέος της δικαιοσύνης είναι να ανεύρει και να τεκμηριώσει την αλήθεια. Υπάρχει όμως μια πολιτική απορία: γιατί ξαφνικά συνέπεσαν τόσες πολλές «ζόρικες» υποθέσεις μαζί; Έχουμε τη δολοφονία Χρυσαυγιτών, την «απόπειρα» δολοφονίας Καραμανλή, την προσπάθεια να εμπλακεί το ΠΑΣΟΚ (και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, στη συνέχεια, μην έχετε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό) σε βρώμικες υποθέσεις, την αιφνίδια εμπλοκή με την τρόικα, την «εξέγερση» βουλευτών της συμπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, την εμπλοκή Βενιζέλου στο σκάνδαλο με τα υποβρύχια, την αναμενόμενη δίωξη κατά Παπαντωνίου.
Έτυχε, θα μου πείτε. Έτυχε, θα πω και ‘γω, καθότι δεν μου αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας. Κάποιος άλλος όμως, στον οποίον αρέσουν αυτές οι θεωρίες θα μπορούσε να μου δώσει την εξής απάντηση στην απορία μου: Αυτή τη στιγμή έχουμε 1) γενικευμένη κοινωνική νευρικότητα, 2) πύκνωση του πολιτικού πεδίου, 3) ορμητική επανάκαμψη της άποψης ότι «το οικονομικό πρόγραμμα δεν βγαίνει», 4) βασίμως πιθανολογούμενη απονομιμοποίηση της συγκυβέρνησης μετά τις ευρωεκλογές, κυρίως λόγω εκλογικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, 5) εικαζόμενη ανωριμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αναλάμβανε την διακυβέρνηση, να διαχειριστεί με επάρκεια τις δημόσιες υποθέσεις. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη μειωμένη εθνική κυριαρχία λόγω μνημονίου, οδηγούν στην ανάγκη να υπάρξει μια Νέα Μεταπολίτευση. Και τούτο για να μην υπάρξει εθνική καταστροφή.
Αν η Μεταπολίτευση το 1974 έγινε μετά από μια εθνική καταστροφή. Τώρα η Νέα Μεταπολίτευση χρειάζεται -θα μου έλεγε ο ρέπων στις θεωρίες συνωμοσίας- για να αποφευχθεί μια εθνική καταστροφή. Και επειδή το copyright της Μεταπολίτευσης το ‘χουν οι Καραμανλήδες, αρμόδιος να διεκπεραιώσει τη Νέα Μεταπολίτευση είναι ο Κώστας Καραμανλής.
Χρειάζεται λοιπόν αφενός να βγει από το πλάνο αυτών που είναι υπεύθυνοι για το πως φθάσαμε στην κρίση και αφετέρου να περιβληθεί το φωτοστέφανο του «ανατραπέντος» επειδή δεν υπέκυψε στις απαιτήσεις των Αμερικάνων.
Με απλά λόγια να ξαναγραφτεί η ιστορία από την ανάποδη. Ο θείος ήταν
εκλεκτός των Αμερικάνων και ηγήθηκε της Μεταπολίτευσης μετά από εθνική
καταστροφή, ενώ ο ανιψιός που «ανετράπη» από τους Αμερικάνους θα πρέπει
να ηγηθεί της Νέας Μεταπολίτευσης για να προληφθεί μια εθνική
καταστροφή.
Επειδή όμως δεν μπορούν να είναι όλα …ανάποδα, προβλέπεται και μια ορθή επανάληψη, που δεν είναι άλλη από το να ηγηθεί μιας «εθνικής συμμαχίας» που θα εκτείνεται από την αντημνημονιακή δεξιά μέχρι την δημοκρατική αριστερά. Η μόνη διαφοροποίηση είναι αυτό το σχήμα να μην είναι «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», όπως του θείου του, αλλά «εθνική παράταξη», όπως ο «Συναγερμός» του Παπάγου.
Και επειδή ιστορικά αντίπαλοι των Καραμανλήδων είναι οι Παπανδρέου θα πρέπει ο γιος του Ανδρέα, ο Γιώργος, ακόμα κι αν ήθελε να επανακάμψει να μην μπορεί. Γι’ αυτό, εκτός από το μνημόνιο, θα πρέπει να κατηγορηθεί ότι εμπλέκεται και στην «ανατροπή» Καραμανλή. Με απλά λόγια ο Καραμανλής δεν έχασε επειδή απέτυχε, αλλά επειδή του έστησε μηχανορραφίες, μαζί με τους Αμερικάνους, ο Παπανδρέου!
Είναι προφανές, θα έλεγε πάλι ο ρέπων στις θεωρίες συνωμοσίας, ότι το σενάριο Καραμανλή δεν περιλαμβάνει τον Σαμαρά. Ούτε φυσικά τον Τσίπρα. Εκτός κι αν δεν ευοδωθεί το σενάριο Καραμανλή, οπότε μπορεί να μπει μπροστά η δεύτερη βερσιόν του σχεδίου που δεν είναι άλλη από το να υπάρξει «ιστορικός συμβιβασμός» με αριστερό πρωθυπουργό και δεξιό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και ο …συνωμότης θα προσέθετε: Ο Σημίτης γνωρίζοντας το παρασκήνιο -και θέλοντας να υπερασπιστεί εκτός των άλλων και την υστεροφημία του- σπεύδει να στήσει το μετωπικό σχήμα των «58 για την Κεντροαριστερά» ώστε να μετέχει των εξελίξεων και εκείνο το μπλοκ των δυνάμεων που ο ίδιος εξέφρασε με τον «εκσυγχρονισμό». Ο ίδιος, εφόσον η «ελιά» του καρποφορήσει, θα μπορούσε, ως αντάλλαγμα στην στήριξη που θα παρείχε στον Σαμαρά για να συνεχίσει να συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ, να ζητήσει να διαδεχθεί τον Κάρολο Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Υποθέτω, ότι ούτε παράγοντες που ηγεμονεύουν σήμερα στην Ευρώπη ούτε εγχώριοι παράγοντες που επηρεάζουν το δημόσιο βίο θα ήταν αντίθετοι σε ένα ρόλο, «εγγυητή» των εξελίξεων, του Σημίτη. Είτε αυτές αφορούν το θεσμικό-πολιτειακές αλλαγές είτε τις ανατροπές, περιλαμβανομένης και της ηγεσίας, που χρειάζεται Κεντροαριστερά για να ενισχύσει τη δύναμή της στο σύστημα των συμμαχικών κυβερνήσεων.
Προσοχή, όλα τα παραπάνω θα τα υποστήριζε, όστις αρέσκεται στις θεωρίες συνωμοσίας. Όχι εγώ. Εμένα μου αρέσουν να τις διαβάζω σε μυθιστορήματα και να τις βλέπω σε ταινίες. Το γεγονός ότι ορισμένα βιβλία ή φιλμ, ενίοτε, στηρίζονται και σε πραγματικά γεγονότα, ουδόλως με αφορά…
πηγή
Φελνίκος
Παλαιότερα, θα έγραφαν «δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη…». Τώρα, εγώ, πρέπει να γράψω: δεν πρόλαβε να χαθεί το κείμενο από την οθόνη του υπολογιστή και τα «όργανα» άρχισαν. Τι εννοώ;
Την Πέμπτη, η κατακλείδα του άρθρο μου (Οι υποκλοπές, ο Πάγκαλος και τα «γκρι κουστούμια» της εξουσίας) ήταν η εξής: Δεν αποκλείεται οι υποκλοπές να επιχειρηθεί, για μια ακόμα φορά, να γίνουν εμβρυουλκός εξελίξεων με αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, ανάσχεση μιας πιθανής διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερες ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα. Υπάρχει βλέπετε και ο Κώστας Καραμανλής και κυρίως ορισμένοι «Καραμανλικοί» που θέλουν να ξαναμπούν στο πολιτικό παιχνίδι με ιστορίες του 2005, αλλά και κάποια «γκρίζα κουστούμια» της (παρα)εξουσίας που ζουν και θρέφονται από πολιτικές ανωμαλίας.
Δεν πρόλαβε λοιπόν να χαθεί το κείμενο από την οθόνη του υπολογιστή
και η μπαγιάτικη (ΚΥΠατζήδικη) ιστορία, περί δήθεν απόπειρας δολοφονίας
του Κ. Καραμανλή, πριν από 6-7 χρόνια, μπήκε στο φούρνο των μικροκυμάτων
της επικαιρότητας και ξανασερβιρίστηκε. Με γαρνιτούρα τις
παρακολουθήσεις τηλεφώνων (μεταξύ των οποίων και του Καραμανλή) που
αποκαλύφτηκε το 2005 ότι έκανε η αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα. Αφορμή
για το ξανασερβίρισμα, της έωλης υπόθεσης, ήταν ο διεθνής σάλος που
ξέσπασε για τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων (μεταξύ των οποίων και της
Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ) από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.Αυτή όμως είναι η θεατή και «αθώα» αφορμή. Υπάρχει όμως και μια άλλη, αθέατη και «ύποπτη»: Η εσωτερική -και εξελισσόμενη δικαστικά- διαμάχη πρακτόρων της ΚΥΠ με την υπηρεσία τους. Οι κατηγορούμενοι, για διάφορα και σοβαρά αδικήματα, πήραν προσφάτως, προ μηνός, αναβολή εκδικάσεως της δίκης. Οι περί ου ο λόγος κατηγορούμενοι είναι αυτοί που, όπως λέγεται, υποστηρίζουν, εγγράφως, και το σενάριο της απόπειρας δολοφονίας του Κ. Καραμανλή. Και είναι οι ίδιοι που επιχειρούν -για λόγους υπερασπιστικής άμυνας, όπως πάλι λέγεται- να εμπλέξουν το ΠΑΣΟΚ, με πρωταγωνιστή τον Μιχ. Καρχιμάκη, στην όλη υπόθεση.
Φυσικά, ο κατηγορούμενος έχει κάθε δικαίωμα να υποστηρίζει ότι θέλει προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Χρέος της δικαιοσύνης είναι να ανεύρει και να τεκμηριώσει την αλήθεια. Υπάρχει όμως μια πολιτική απορία: γιατί ξαφνικά συνέπεσαν τόσες πολλές «ζόρικες» υποθέσεις μαζί; Έχουμε τη δολοφονία Χρυσαυγιτών, την «απόπειρα» δολοφονίας Καραμανλή, την προσπάθεια να εμπλακεί το ΠΑΣΟΚ (και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου, στη συνέχεια, μην έχετε καμιά αμφιβολία γι’ αυτό) σε βρώμικες υποθέσεις, την αιφνίδια εμπλοκή με την τρόικα, την «εξέγερση» βουλευτών της συμπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, την εμπλοκή Βενιζέλου στο σκάνδαλο με τα υποβρύχια, την αναμενόμενη δίωξη κατά Παπαντωνίου.
Έτυχε, θα μου πείτε. Έτυχε, θα πω και ‘γω, καθότι δεν μου αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας. Κάποιος άλλος όμως, στον οποίον αρέσουν αυτές οι θεωρίες θα μπορούσε να μου δώσει την εξής απάντηση στην απορία μου: Αυτή τη στιγμή έχουμε 1) γενικευμένη κοινωνική νευρικότητα, 2) πύκνωση του πολιτικού πεδίου, 3) ορμητική επανάκαμψη της άποψης ότι «το οικονομικό πρόγραμμα δεν βγαίνει», 4) βασίμως πιθανολογούμενη απονομιμοποίηση της συγκυβέρνησης μετά τις ευρωεκλογές, κυρίως λόγω εκλογικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ, 5) εικαζόμενη ανωριμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αναλάμβανε την διακυβέρνηση, να διαχειριστεί με επάρκεια τις δημόσιες υποθέσεις. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη μειωμένη εθνική κυριαρχία λόγω μνημονίου, οδηγούν στην ανάγκη να υπάρξει μια Νέα Μεταπολίτευση. Και τούτο για να μην υπάρξει εθνική καταστροφή.
Αν η Μεταπολίτευση το 1974 έγινε μετά από μια εθνική καταστροφή. Τώρα η Νέα Μεταπολίτευση χρειάζεται -θα μου έλεγε ο ρέπων στις θεωρίες συνωμοσίας- για να αποφευχθεί μια εθνική καταστροφή. Και επειδή το copyright της Μεταπολίτευσης το ‘χουν οι Καραμανλήδες, αρμόδιος να διεκπεραιώσει τη Νέα Μεταπολίτευση είναι ο Κώστας Καραμανλής.
Χρειάζεται λοιπόν αφενός να βγει από το πλάνο αυτών που είναι υπεύθυνοι για το πως φθάσαμε στην κρίση και αφετέρου να περιβληθεί το φωτοστέφανο του «ανατραπέντος» επειδή δεν υπέκυψε στις απαιτήσεις των Αμερικάνων.
Με απλά λόγια να ξαναγραφτεί η ιστορία από την ανάποδη. Ο θείος ήταν
εκλεκτός των Αμερικάνων και ηγήθηκε της Μεταπολίτευσης μετά από εθνική
καταστροφή, ενώ ο ανιψιός που «ανετράπη» από τους Αμερικάνους θα πρέπει
να ηγηθεί της Νέας Μεταπολίτευσης για να προληφθεί μια εθνική
καταστροφή.Επειδή όμως δεν μπορούν να είναι όλα …ανάποδα, προβλέπεται και μια ορθή επανάληψη, που δεν είναι άλλη από το να ηγηθεί μιας «εθνικής συμμαχίας» που θα εκτείνεται από την αντημνημονιακή δεξιά μέχρι την δημοκρατική αριστερά. Η μόνη διαφοροποίηση είναι αυτό το σχήμα να μην είναι «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», όπως του θείου του, αλλά «εθνική παράταξη», όπως ο «Συναγερμός» του Παπάγου.
Και επειδή ιστορικά αντίπαλοι των Καραμανλήδων είναι οι Παπανδρέου θα πρέπει ο γιος του Ανδρέα, ο Γιώργος, ακόμα κι αν ήθελε να επανακάμψει να μην μπορεί. Γι’ αυτό, εκτός από το μνημόνιο, θα πρέπει να κατηγορηθεί ότι εμπλέκεται και στην «ανατροπή» Καραμανλή. Με απλά λόγια ο Καραμανλής δεν έχασε επειδή απέτυχε, αλλά επειδή του έστησε μηχανορραφίες, μαζί με τους Αμερικάνους, ο Παπανδρέου!
Είναι προφανές, θα έλεγε πάλι ο ρέπων στις θεωρίες συνωμοσίας, ότι το σενάριο Καραμανλή δεν περιλαμβάνει τον Σαμαρά. Ούτε φυσικά τον Τσίπρα. Εκτός κι αν δεν ευοδωθεί το σενάριο Καραμανλή, οπότε μπορεί να μπει μπροστά η δεύτερη βερσιόν του σχεδίου που δεν είναι άλλη από το να υπάρξει «ιστορικός συμβιβασμός» με αριστερό πρωθυπουργό και δεξιό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και ο …συνωμότης θα προσέθετε: Ο Σημίτης γνωρίζοντας το παρασκήνιο -και θέλοντας να υπερασπιστεί εκτός των άλλων και την υστεροφημία του- σπεύδει να στήσει το μετωπικό σχήμα των «58 για την Κεντροαριστερά» ώστε να μετέχει των εξελίξεων και εκείνο το μπλοκ των δυνάμεων που ο ίδιος εξέφρασε με τον «εκσυγχρονισμό». Ο ίδιος, εφόσον η «ελιά» του καρποφορήσει, θα μπορούσε, ως αντάλλαγμα στην στήριξη που θα παρείχε στον Σαμαρά για να συνεχίσει να συγκυβερνά με το ΠΑΣΟΚ, να ζητήσει να διαδεχθεί τον Κάρολο Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Υποθέτω, ότι ούτε παράγοντες που ηγεμονεύουν σήμερα στην Ευρώπη ούτε εγχώριοι παράγοντες που επηρεάζουν το δημόσιο βίο θα ήταν αντίθετοι σε ένα ρόλο, «εγγυητή» των εξελίξεων, του Σημίτη. Είτε αυτές αφορούν το θεσμικό-πολιτειακές αλλαγές είτε τις ανατροπές, περιλαμβανομένης και της ηγεσίας, που χρειάζεται Κεντροαριστερά για να ενισχύσει τη δύναμή της στο σύστημα των συμμαχικών κυβερνήσεων.
Προσοχή, όλα τα παραπάνω θα τα υποστήριζε, όστις αρέσκεται στις θεωρίες συνωμοσίας. Όχι εγώ. Εμένα μου αρέσουν να τις διαβάζω σε μυθιστορήματα και να τις βλέπω σε ταινίες. Το γεγονός ότι ορισμένα βιβλία ή φιλμ, ενίοτε, στηρίζονται και σε πραγματικά γεγονότα, ουδόλως με αφορά…
πηγή
Σχόλια