Του στραβού το δίκιο...

Οι αναγνώστες είναι ενήμεροι για την ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ περί ΝΔ.

Στην ηγεσία της υπάρχουν ακραίοι που επιλέγουν την στρατηγική της έντασης επειδή δεν τους βγαίνουν τα υπόλοιπα (οικονομία κλπ) πράμα που χαλάει την άτυπη σύμβαση της μεταπολίτευσης περί ήπιας αντιμετώπισης της αριστεράς , για λόγους εθνικής συμφιλίωσης κλπ...

Εντάξει...

Δεκτή η ανάλυση, έστω για χάρη της κουβέντας.

Ομως, όταν στην ηγεσία της ΝΔ και την κυβέρνηση, δέν ήταν ακραίοι, αλλά ήπιοι άνθρωποι (για να μην πούμε καμμιά άλλη βαριά κουβέντα) μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ καταχράστηκε αυτη την ηπιότητα?

Μήπως έγιναν και απο τη μεριά του λάθη?

Μήπως η ανεξέλεγκτη κατάσταση και η βία στους δρόμους απο αυτόκλητες ομάδες, έφερε την ανεξέλεγκτη καταστολή της (της βίας) και τη (χειρότερη) βία απο άλλες επίσης ανεξέλεγκτες ομάδες εφόσον - λόγω ηπιότητας - ο νόμος δεν εφαρμοζόταν?

Και εν πάσει περιπτώσει αν ο ΣΥΡΙΖΑ το θέλει , ελάχιστη πολιτική ικανότητα απαιτείται για να γυρίσει το παιγνίδι υπέρ του, παίζοντας το χαρτί της ομαλότητας και της ηπιότητας.

Τι περιμένει?

ΥΓ Θεωρούμε αυτονόητο ότι η ηγεσία της ΝΔ θα σταματήσει να επενδύει επικοινωνιακά στά λάθη τέτοιου τύπου (στελεχών) του ΣΥΡΙΖΑ και θα επικεντρωθεί στην  ουσία (οικονομία κλπ)