Μήπως πουλάμε τρέλα; Αν υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα (όπως λέει η κυβέρνηση) τότε δεν χρειάζονται νέα μέτρα. Οπότε τι συζητάμε;

Δεν αντέχει ο κόσμος νέα μέτρα ή άλλα ψέματα;

1) Δεν αντέχει ο κόσμος νέα μέτρα ή άλλα ψέματα;

Το πρόβλημα της Ελλάδας θα μπει στο δρόμο της επίλυσης όταν το πολιτικό προσωπικό της χώρας αποφασίσει να το αντιμετωπίσει και να μην κρύβεται πίσω από το μνημόνιο, είτε με μνημονιακές «κόκκινες γραμμές»  είτε με αντιμνημονιακές «μπαρούφες».

Η κυβέρνηση στυλώνει τα πόδια στη διαπραγμάτευση, διατυμπανίζοντας πως δεν θα πάρει άλλα μέτρα.  Η κυβέρνηση πάλι προσπαθεί να μεταθέσει τις ευθύνες των δυσάρεστων αποφάσεων στην τρόικα και στο μνημόνιο: «Εμείς θέλουμε αλλά οι κακοί δανειστές δεν μας αφήνουν...».

Η βασική  διαφορά έγκειται στο πιθανό δημοσιονομικό κενό του 2014. Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως δεν υπάρχει και η τρόικα υποστηρίζει πως υπάρχει κενό 2 δισ. ευρώ ή και μεγαλύτερο κατά άλλες εκτιμήσεις.

Δημοσιονομικό κενό σημαίνει η διαφορά μεταξύ πρωτογενών εσόδων και εξόδων του προϋπολογισμού. Δηλαδή, χωρίς τόκους και χρεολύσια...

Με απλά λόγια τα έσοδα θα είναι λιγότερα από τα έξοδα κατά 2 δισ. ευρώ.  Αυτό, τρεις  τρόποι υπάρχουν για να το αντιμετωπίσει κάποιος, είτε αυξάνοντας τους φόρους, είτε μειώνοντας τις δαπάνες, είτε δανειζόμενος 2 δισ. ευρώ.

Επειδή η Ελλάδα είναι εκτός αγορών δεν μπορεί να δανειστεί από πουθενά αλλού εκτός την τρόικα. Καμία κυβέρνηση στον κόσμο, ούτε βεβαίως η γερμανική δεν θα αποφασίσει να δανείσει επιπλέον την Ελλάδα για να καλύψει το δημοσιονομικό κενό. Να υποχρεώσει δηλαδή το Γερμανό φορολογούμενο να πληρώσει μέρος των συντάξεων, των μισθών και άλλων δαπανών στην Ελλάδα...

Είναι παράλογο να διεκδικεί κάποιος κάτι τέτοιο...

Άρα, αν δεν υπάρχει δημοσιονομικό κενό, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, δεν χρειάζεται να ληφθούν επιπλέον μέτρα. Όπερ, τζάμπα ο καυγάς...

Αν υπάρχει κενό η κυβέρνηση έχει δυο επιλογές είτε να μειώσει τις δαπάνες (κυρίως συντάξεις και μισθούς αφού καλύπτουν πάνω από τα 2/3 του προϋπολογισμού), είτε να αυξήσει τους φόρους.

Βέβαια με την αδυναμία των περισσότερων νοικοκυριών να πληρώσουν φόρους και χαράτσια, για έσοδα δυο δισ. ευρώ θα χρειαστεί να επιβληθούν φόροι πάνω από 4 δισ. ευρώ. 

Μια νέα οριζόντια μείωση μισθών και συντάξεων θα οδηγήσει σε νέες κοινωνικές εντάσεις και εκλογικές ανακατατάξεις.  Ίσως είναι ευκαιρία να αποδείξουν και οι «Χάρι Πότερ» της αντιπολίτευσης πως θα καλύψουν το κενό χωρίς μειώσεις δαπανών ή αυξήσεις φόρων.

Δυστυχώς οι αριθμοί δεν ευημερούν μόνο, είναι και αδυσώπητοι στην αποτύπωση της πραγματικότητας.

Με "όχι" στην τρόικα ή με "ναι", με ή χωρίς μνημόνιο... όσα δισ. λείψουν το 2014  θα πρέπει να βρεθούν.

Τώρα αν τινάξουμε τη δανειακή συμφωνία στον αέρα, ο αντίκτυπος στην ελληνική οικονομία θα είναι αρνητικός, οπότε και τα κρατικά έσοδα λιγότερα, οπότε και το δημοσιονομικό κενό μεγαλύτερο, οπότε και οι μειώσεις που θα επιβληθούν από την πραγματικότητα μεγαλύτερες ως και καταστροφικές...

Μιλάμε βέβαια για το δημοσιονομικό κενό, δηλαδή τη διαφορά μεταξύ πρωτογενών δαπανών και εσόδων. Όταν μιλάμε για δημοσιονομικό κενό η πρόβλεψη πρωτογενούς πλεονάσματος 2,8 δισ. ευρώ το 2014 μοιάζει με σουρεαλιστικό ποίημα...

Η κυβέρνηση, όπως  και όποια άλλη κυβέρνηση, είναι καταδικασμένη να καλύψει το όποιο δημοσιονομικό κενό με νέα μέτρα.

Το άλλο σκέλος της υπόθεσης είναι το χρηματοδοτικό κενό για το 2014 και τα επόμενα έτη. Στο πεδίο αυτό η κυβέρνηση φαίνεται πως έχει κερδίσει πολύ περισσότερα απ’ όσα θα περίμενε κανείς στην αρχή της θητείας της ή αυτής της χρεοκοπίας...

Αυτά που η σκληρή στα λόγια αντιπολίτευση ζητάει: «κούρεμα» και περίοδο χάριτος αποπληρωμής η κυβέρνηση ενδέχεται να τα πετύχει, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες,  αν προχωρήσει η αναδιάρθρωση του χρέους.

Όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν πως το χρέος της Ελλάδας θα επιμηκυνθεί, τα επιτόκια θα μειωθούν και η έναρξη αποπληρωμής θα αναβληθεί όσο χρειάζεται.  Και αυτό θα είναι η αρχή. Σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν, αργότερα ακολουθούν και άλλες συμφωνίες αναδιάρθρωσης που καθιστούν το χρέος διαχειρίσιμο. Μην ξεχνάτε πως το χρέος της χρεοκοπίας του 1894 για τελευταία και οριστική φορά αναδιαρθρώθηκε το 1953 επί Παπάγου από το Σπύρο Μαρκεζίνη.

Στον τομέα της αλλαγής του οικονομικού μοντέλου και της αναδιάρθρωσης του πελατειακού δημοσίου η πρόοδος που έχει πετυχει η κυβέρνηση είναι ανύπαρκτη...


Πηγή