Many Worlds: Η ταινία που «προσαρμόζεται» στο κοινό της
Πολύ συχνά, στο κινηματογράφο και στην τηλεόραση, ο θεατής τυχαίνει να απογοητεύεται ή να χάνει το ενδιαφέρον του για αυτό που παρατηρεί, καθώς η εξέλιξη και η πλοκή του δεν είναι αυτή η οποία θα μπορούσε να τον «αιχμαλωτίσε».
Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον αυτό μπορεί να αλλάξει, εάν το εγχείρημα του συνθέτη, αλλά και σκηνοθέτη, Αλέξις Κίρκε αποτελεί ένδειξη για το «αύριο» του κινηματογράφου.
Ο Κίρκε δημιούργησε το Many Worlds: πρόκειται για μία ταινία η οποία «παρατηρεί» το κοινό της, όπως αυτό παρατηρεί την ίδια, χάρη σε μία ευρεία γκάμα αισθητήρων. Η ταινία αποτελεί στην ουσία ένα high- tech «Εσύ Αποφασίζεις», η πορεία της οποίας καθορίζεται από τις αντιδράσεις των θεατών.
Η ανάπτυξη της ταινίας έγινε στο κέντρο μουσικών ερευνών του πανεπιστημίου του Πλίμουθ. Ο Κίρκε αξιοποιεί την τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί για το «διάβασμα» των βιομετρικών «σημάτων» που εκπέμπουν οι άνθρωποι, προκειμένου να γίνεται αντιληπτή η διάθεση και τα συναισθήματά τους.
Η ιστορία έχει να κάνει με δύο φοιτητές που καταφτάνουν στο σπίτι μίας φίλης για να γιορτάσουν τα γενέθλιά της, αλλά διαπιστώνουν πως εμπλέκονται σε ένα αλλόκοτο επιστημονικό πείραμα. Ο στόχος είναι το κοινό να «εμπλακεί» στο σενάριο της ταινίας, κάτι που συμβαίνει μέσω των συναισθημάτων που βιώνονται.κατά την προβολή της, με το «μοντάρισμα» να γίνεται σε πραγματικό χρόνο.
Μιλώντας στο BBC, ο Κίρκε είπε πως «κάποια στιγμή ίσως να έχουμε τη δυνατότητα να βάλουμε μια κάμερα μπροστά από το σινεμά, για να βλέπουμε τις αντιδράσεις ολόκληρου του κοινού».
Επί της παρούσης, απαιτούνται τέσσερις εθελοντές από το κοινό, οι οποίοι φορούν ειδικούς αισθητήρες. Παρακολουθείται η καρδιά του ενός, τα εγκεφαλικά κύματα του δεύτερου, η εφίδρωση του τρίτου και η συστολή των μυών του τελευταίου. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι ενδείξεις αυτές τροφοδοτούνται σε έναν υπολογιστή και αναλύονται. Στη συνέχεια, ειδικό λογισμικό χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα για να αλλάζει την πορεία ή τις σκηνές μιας ταινίας.
To Many Worlds έχει τέσσερα τέλη, καθώς υπάρχουν «σταυροδρόμια» στην ταινία, όπου μπορούν να «επιλεγούν» διαφορετικές πορείες, αναλόγως τη συναισθηματική κατάσταση του κοινού.
Από πλευράς των ηθοποιών βέβαια, αυτό σημαίνει πως πρέπει να γυρίσουν τέσσερις διαφορετικές εκδοχές της ταινίας. Σε δοκιμή που έγινε με τη συμμετοχή δημοσιογράφου του BBC, η ταινία γινόταν πιο «έντονη» όταν ο θεατής χαλάρωνε, ενώ «κατέβαζε ρυθμούς» όταν διαπιστωνόταν πως η αναστάτωσή του ήταν αυξημένη.
Αν και μία πραγματικά interactive ταινία τέτοιου είδους θα πρέπει να έχει περισσότερα «σημεία απόκλισης» και φινάλε, ο Κίρκε θεωρεί πως αργά ή γρήγορα αυτή η τεχνολογία θα υιοθετηθεί από όλα τα μεγάλα στούντιο σε όλο τον κόσμο, από το Χόλιγουντ ως το Μπόλιγουντ.
πηγή
Πολύ συχνά, στο κινηματογράφο και στην τηλεόραση, ο θεατής τυχαίνει να απογοητεύεται ή να χάνει το ενδιαφέρον του για αυτό που παρατηρεί, καθώς η εξέλιξη και η πλοκή του δεν είναι αυτή η οποία θα μπορούσε να τον «αιχμαλωτίσε».
Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον αυτό μπορεί να αλλάξει, εάν το εγχείρημα του συνθέτη, αλλά και σκηνοθέτη, Αλέξις Κίρκε αποτελεί ένδειξη για το «αύριο» του κινηματογράφου.
Ο Κίρκε δημιούργησε το Many Worlds: πρόκειται για μία ταινία η οποία «παρατηρεί» το κοινό της, όπως αυτό παρατηρεί την ίδια, χάρη σε μία ευρεία γκάμα αισθητήρων. Η ταινία αποτελεί στην ουσία ένα high- tech «Εσύ Αποφασίζεις», η πορεία της οποίας καθορίζεται από τις αντιδράσεις των θεατών.
 |
| Σημειώσεις στο σενάριο της ταινίας Many Worlds. |
Η ανάπτυξη της ταινίας έγινε στο κέντρο μουσικών ερευνών του πανεπιστημίου του Πλίμουθ. Ο Κίρκε αξιοποιεί την τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί για το «διάβασμα» των βιομετρικών «σημάτων» που εκπέμπουν οι άνθρωποι, προκειμένου να γίνεται αντιληπτή η διάθεση και τα συναισθήματά τους.
Η ιστορία έχει να κάνει με δύο φοιτητές που καταφτάνουν στο σπίτι μίας φίλης για να γιορτάσουν τα γενέθλιά της, αλλά διαπιστώνουν πως εμπλέκονται σε ένα αλλόκοτο επιστημονικό πείραμα. Ο στόχος είναι το κοινό να «εμπλακεί» στο σενάριο της ταινίας, κάτι που συμβαίνει μέσω των συναισθημάτων που βιώνονται.κατά την προβολή της, με το «μοντάρισμα» να γίνεται σε πραγματικό χρόνο.
Μιλώντας στο BBC, ο Κίρκε είπε πως «κάποια στιγμή ίσως να έχουμε τη δυνατότητα να βάλουμε μια κάμερα μπροστά από το σινεμά, για να βλέπουμε τις αντιδράσεις ολόκληρου του κοινού».
Επί της παρούσης, απαιτούνται τέσσερις εθελοντές από το κοινό, οι οποίοι φορούν ειδικούς αισθητήρες. Παρακολουθείται η καρδιά του ενός, τα εγκεφαλικά κύματα του δεύτερου, η εφίδρωση του τρίτου και η συστολή των μυών του τελευταίου. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι ενδείξεις αυτές τροφοδοτούνται σε έναν υπολογιστή και αναλύονται. Στη συνέχεια, ειδικό λογισμικό χρησιμοποιεί αυτά τα δεδομένα για να αλλάζει την πορεία ή τις σκηνές μιας ταινίας.
To Many Worlds έχει τέσσερα τέλη, καθώς υπάρχουν «σταυροδρόμια» στην ταινία, όπου μπορούν να «επιλεγούν» διαφορετικές πορείες, αναλόγως τη συναισθηματική κατάσταση του κοινού.
Από πλευράς των ηθοποιών βέβαια, αυτό σημαίνει πως πρέπει να γυρίσουν τέσσερις διαφορετικές εκδοχές της ταινίας. Σε δοκιμή που έγινε με τη συμμετοχή δημοσιογράφου του BBC, η ταινία γινόταν πιο «έντονη» όταν ο θεατής χαλάρωνε, ενώ «κατέβαζε ρυθμούς» όταν διαπιστωνόταν πως η αναστάτωσή του ήταν αυξημένη.
Αν και μία πραγματικά interactive ταινία τέτοιου είδους θα πρέπει να έχει περισσότερα «σημεία απόκλισης» και φινάλε, ο Κίρκε θεωρεί πως αργά ή γρήγορα αυτή η τεχνολογία θα υιοθετηθεί από όλα τα μεγάλα στούντιο σε όλο τον κόσμο, από το Χόλιγουντ ως το Μπόλιγουντ.
πηγή
Σχόλια