 |
| Κινέζες εργάτριες. Αμείβονται τόσο φθηνά που είναι αδύνατο να τις ανταγωνιστούν οι δυτικές κοινωνίες. |
Ποιος είναι ο καλύτερος προστατευτισμός;
Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Την ώρα που ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ ολοκλήρωνε την αθηναϊκή του επίσκεψη, ο υπουργός Βιομηχανικής Ανόρθωσης Αρνό Μοντεμπούρ και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ταϊτάν Μορίς Τέιλορ Τζούνιορ, γνωστός και για τις καθαρόαιμες ρεπουμπλικανικές απόψεις του, αντήλλασσαν σκληρούς χαρακτηρισμούς.
Ο πρώτος περίμενε από τον δεύτερο να εκδηλώσει το ενδιαφέρον του για το εργοστάσιο της Goodyear, στο βόρειο τμήμα της όμορφης Αμιένης, που κλείνει καταστρέφοντας 1.250 θέσεις εργασίας. Ο δεύτερος δεν περιορίστηκε σε μια ευγενική άρνηση της «προσφοράς» αλλά σημείωσε: «H Titan θα αγοράσει μια κινεζική εταιρεία κατασκευής ελαστικών ή μια ινδική, θα πληρώνει μισθό μικρότερο από ένα ευρώ την ώρα και θα στέλνει στη Γαλλία όσα λάστιχα χρειάζεται. Κρατήστε τους δήθεν εργαζομένους σας. Το εργοστάσιο δεν μας ενδιαφέρει»!
Παρόμοια προσβλητική απόρριψη σε έναν Ευρωπαίο υπουργό χρειάζεται κάποια εξήγηση. Ο Τέιλορ προσφέρει δύο και σημαντικές. Η μία αφορά το συνδικάτο της μονάδας και τη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Η άλλη αφορά τον κινεζικό υπερανταγωνισμό και την απραξία της Ευρώπης.
Γράφει, σχετικά με την πρώτη εξήγηση: «Επισκέφθηκα το εργοστάσιο μερικές φορές.Οι Γάλλοι εργαζόμενοι πληρώνονται πολύ ακριβά και δουλεύουν μόνον τρεις ώρες. Διακόπτουν μία ώρα για ξεκούραση και μεσημβρινό φαγητό, κουβεντιάζουν άλλες τρεις και εργάζονται τις υπόλοιπες τρεις ώρες. Οταν έκανα αυτές τις παρατηρήσεις στο συνδικάτο μου είπαν ότι έτσι είναι τα πράγματα στη Γαλλία». Σημειώνεται ότι το συνδικάτο θα καταθέσει μήνυση για την προσβολή που υφίσταται και νιώθει δικαιωμένο που δεν ήθελε τον συγκεκριμένο επενδυτή. Επιπλέον, ο Αρνό Μοντεμπούρ απήντησε ήδη σε ανάλογο τόνο, θυμίζοντας, μεταξύ άλλων, πόσες πολλές είναι οι αμερικανικές επιχειρήσεις στη Γαλλία.
Η δεύτερη εξήγηση του Αμερικανού επιχειρηματία έχει εξίσου ειδικό ενδιαφέρον: «Οι Κινέζοι στέλνουν λάστιχα παντού στην Ευρώπη και δεν κάνετε τίποτε, ενώ η δική τους κυβέρνηση επιδοτεί την κατασκευή ελαστικών. Σε πέντε χρόνια η Μισελέν δεν θα μπορεί να κατασκευάζει λάστιχα στη Γαλλία».
Αν ξεπεράσουμε τις φραστικές υπερβολές, ο κ. Τέιλορ θέτει ένα πραγματικό ζήτημα. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης και, προφανώς, της Αμερικής; Γιατί η Ευρώπη δεν κυνηγά στα διεθνή δικαστήρια όσες χώρες-μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου εμμέσως επιδοτούν το κόστος κατασκευής των προϊόντων που μας κατακλύζουν, καταστρέφοντας θέσεις εργασίας;
Στην ομιλία του για την Κατάσταση του Εθνους, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα είπε ότι η Αμερική θα κερδίσει τον πόλεμο της κρίσης αν κερδίσει τη μάχη της μεταποίησης. Είπε επίσης ότι σύντομα θα εξεταστεί η τελωνειακή, δηλαδή η πλήρης εμπορική ένωση μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Το επόμενο βήμα θα είναι ένα κοινό μέτωπο προστατευτισμού απέναντι στην Κίνα και τις άλλες ανερχόμενες δυνάμεις. Ακόμη κι έτσι όμως, οι ευρωπαϊκές συνήθειες ενός πανάκριβου δήθεν κοινωνικού προστατευτισμού, οδεύουν οριστικά προς το τέλος.
πηγή
Σχόλια