Στήν ερώτηση πότε θα γίνουν εκλογές η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή. Οποτε κρίνουν οι εξωθεσμικοί κύκλοι πού καθορίζουν τόν χρόνο ζωής τών κυβερνήσεων...
Οπως στίς καλές εποχές η εκλογή μιάς κυβέρνησης (γιά την ακρίβεια ενός κόμματος) γιά μιά τετραετία ήταν κάτι τελείως συμβολικό , με την έννοια ότι οι εκλογές γίνονταν όποτε χρειαζόταν και όχι με την παρέλευση τεσσάρων ετών, έτσι και οι τρείς μήνες ως χρόνος ζωής αυτής της κυβέρνησης είναι τελείως συμβολικός...
Αρα τό πότε θα γίνουν εκλογές δέν θα το αποφασίσει κανένας πολιτικός αρχηγός αλλά οπωσδήποτε άλλοι...
Αυτοί οι άλλοι θα κρίνουν εάν αυτή η κυβέρνηση πρέπει ή όχι να αντικατασταθεί με μιά άλλη, πότε και με ποιά...
Εάν γιά παράδειγμα, όλα πηγαίνουν καλά σέ κάποια κρίσιμα θέματα, οπότε αυτή η κυβέρνηση έχει την υποστήριξη τών εξωθεσμικών κύκλων πού καθορίζουν τούς χρόνους ζωής τών κυβερνήσεων, με συνέπεια και οι δημοσκοπήσεις να είναι αυτές πού πρέπει (εφόσον και η δυσφορία ή όχι τού κοινού είναι ελέγξιμη μέσω τών ΜΜΕ) , τότε ποιός αρχηγός θα ζητήσει εκλογές?
Και πές ότι τις ζητάει...
Πώς θα τις επιβάλλει?
Καί πώς θα τίς κερδίσει?
Πώς εξασφαλίζει ότι δέν θα αναδειχτούν εκείνα τα στοιχεία τής προσωπικότητάς του πού να τον κάνουν αντιπαθή στόν κόσμο?
Δέν μάς έχουν αποδείξει οι εξωθεσμικοί ότι όταν δρούν συντονισμένα μπορούν να ισοπεδώσουν - για την πλάκα τους - μιά προσωπικότητα σέ σύντομους χρόνους?
Ακόμα και όταν πρίν λίγο αυτοί οι ίδιοι εκθείαζαν αυτη την προσωπικότητα?
Διότι πλέον όποιος δέν κάθεται καλά (δηλαδή δέν κινείται σέ προκαθορισμένα πλαίσια καλής πολιτικής συμπεριφοράς) θα βλέπει τούς φίλους του να τον εγκαταλείπουν και το κόμμα του να διαλύεται σέ κομμάτια...
Θά βλέπει τα ποσοστά του να πέφτουν...
Εφόσον το λένε καθαρά...
Πάμε σέ πολυκομματικό σύστημα...
Πιό εύκολα ελέγξιμο...
Εάν πχ υπάρχουν καμμιά 4 - 5 κόμματα πού κάνουν κυβερνητικό παιγνίδι τό πράμα θα είναι πολύ πιό απλό και οι κώλοι θα σφίξουν...
Οσοι δέ, ονειρεύονται καθαρά (απαλλαγμένα απο εξωθεσμικές επιρροές), ή καθαρά (απο ιδεολογικής άποψης) κόμματα χωρίς να έχουν το ΟΚ τών εξωθεσμικών , θα ανακαλύψουν ότι δέν θα έχουν στόν (πολιτικό) ήλιο μοίρα και δίπλα στό "καθαρά" θα πρέπει να βάλουν και τον προσδιορισμό "μηδαμινής πολιτικής επιρροής" καθώς και τής εξαφάνισης απο τό προσκήνιο με συνέπεια την λήθη.....
Αρα εάν δεχτούμε ότι υπήρξε ένας αγώνας (πραγματικής) εξουσίας μεταξύ πολιτικών και εξωθεσμικών κύκλων μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος αυτός έχει λήξει και έχουν επικρατήσει σαφώς οι εξωθεσμικοί...
Με αυτήν τήν έννοια μιά καινούργια εποχή είναι πρό τών πυλών...
Αρα τό πότε θα γίνουν εκλογές δέν θα το αποφασίσει κανένας πολιτικός αρχηγός αλλά οπωσδήποτε άλλοι...
Αυτοί οι άλλοι θα κρίνουν εάν αυτή η κυβέρνηση πρέπει ή όχι να αντικατασταθεί με μιά άλλη, πότε και με ποιά...
Εάν γιά παράδειγμα, όλα πηγαίνουν καλά σέ κάποια κρίσιμα θέματα, οπότε αυτή η κυβέρνηση έχει την υποστήριξη τών εξωθεσμικών κύκλων πού καθορίζουν τούς χρόνους ζωής τών κυβερνήσεων, με συνέπεια και οι δημοσκοπήσεις να είναι αυτές πού πρέπει (εφόσον και η δυσφορία ή όχι τού κοινού είναι ελέγξιμη μέσω τών ΜΜΕ) , τότε ποιός αρχηγός θα ζητήσει εκλογές?
Και πές ότι τις ζητάει...
Πώς θα τις επιβάλλει?
Καί πώς θα τίς κερδίσει?
Πώς εξασφαλίζει ότι δέν θα αναδειχτούν εκείνα τα στοιχεία τής προσωπικότητάς του πού να τον κάνουν αντιπαθή στόν κόσμο?
Δέν μάς έχουν αποδείξει οι εξωθεσμικοί ότι όταν δρούν συντονισμένα μπορούν να ισοπεδώσουν - για την πλάκα τους - μιά προσωπικότητα σέ σύντομους χρόνους?
Ακόμα και όταν πρίν λίγο αυτοί οι ίδιοι εκθείαζαν αυτη την προσωπικότητα?
Διότι πλέον όποιος δέν κάθεται καλά (δηλαδή δέν κινείται σέ προκαθορισμένα πλαίσια καλής πολιτικής συμπεριφοράς) θα βλέπει τούς φίλους του να τον εγκαταλείπουν και το κόμμα του να διαλύεται σέ κομμάτια...
Θά βλέπει τα ποσοστά του να πέφτουν...
Εφόσον το λένε καθαρά...
Πάμε σέ πολυκομματικό σύστημα...
Πιό εύκολα ελέγξιμο...
Εάν πχ υπάρχουν καμμιά 4 - 5 κόμματα πού κάνουν κυβερνητικό παιγνίδι τό πράμα θα είναι πολύ πιό απλό και οι κώλοι θα σφίξουν...
Οσοι δέ, ονειρεύονται καθαρά (απαλλαγμένα απο εξωθεσμικές επιρροές), ή καθαρά (απο ιδεολογικής άποψης) κόμματα χωρίς να έχουν το ΟΚ τών εξωθεσμικών , θα ανακαλύψουν ότι δέν θα έχουν στόν (πολιτικό) ήλιο μοίρα και δίπλα στό "καθαρά" θα πρέπει να βάλουν και τον προσδιορισμό "μηδαμινής πολιτικής επιρροής" καθώς και τής εξαφάνισης απο τό προσκήνιο με συνέπεια την λήθη.....
Αρα εάν δεχτούμε ότι υπήρξε ένας αγώνας (πραγματικής) εξουσίας μεταξύ πολιτικών και εξωθεσμικών κύκλων μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος αυτός έχει λήξει και έχουν επικρατήσει σαφώς οι εξωθεσμικοί...
Με αυτήν τήν έννοια μιά καινούργια εποχή είναι πρό τών πυλών...
Σχόλια
The ECB has bought 187 billion euros in government bonds since May 2010 but it has so far "sterilized" all purchases by taking the equivalent amount in from the market in deposits. One option would be to stop fully sterilizing bond purchases.
This has been anathema in Germany, which fears that printing money could stoke inflation.
But on Tuesday Peter Bofinger, a member of the group of economists that advises the German government, said the ECB should indeed become the euro zone's lender of last resort if the bloc's debt woes risked tearing apart the financial system.
"If politics can't do it, then the ECB must do all it can to bring interest rates down to more reasonable levels," Bofinger said at Euro Finance Week.