Χθές Τρίτη προβλήθηκε απο τόν ΣΚΑΙ στή γνωστή σειρά 1821 η ιστορία τής πολιορκίας και εξόδου τού Μεσολογγίου...
Εάν πιστεύετε ότι αυτά πού έγιναν τότε (1826) δέν μάς αφορούν σήμερα , κάνετε λάθος...
Θυμηθείτε - αν μη τι άλλο - ότι και σήμερα (όπως τότε) συζητάμε για την αξιοποίηση τής δημόσιας περιουσίας...
Αντιγράφουμε τήν περίληψη τού επεισοδίου...
1821: Η ασφυκτική πολιορκία και η τραγική έξοδος του Μεσολογγίου
Στις αρχές της Επανάστασης, το Μεσολόγγι δεν είναι παρά ένα ψαροχώρι με 3.000 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου όμως, αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο σημαντικά σημεία επικοινωνίας μεταξύ της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδας και καταφέρνει να αντέξει σε τρεις μεγάλες τουρκικές πολιορκίες, το 1822, το 1823 και το 1825.
Όμως τον Ιανουάριο του 1826, ο αιγυπτιακός στόλος αγκυροβολεί έξω από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. 135 πλοία μεταφέρουν 10.000 στρατιώτες.
Η πολιορκία είναι ασφυκτική και ο στόχος του Ιμπραήμ είναι να λυγίσει την πόλη με την πείνα. Κλειδί για την σωτηρία της αποτελεί ο ελληνικός στόλος. Όμως οι Υδραίοι ναυτικοί αρνούνται να παραμείνουν στο Μεσολόγγι αν δεν πληρωθούν. Και η κυβέρνηση αδυνατεί να ανταποκριθεί στο αίτημά τους.
Τέσσερις μήνες πριν την πτώση του Μεσολογγίου, η κυβέρνηση κάνει τελικά μια ύστατη προσπάθεια να συλλέξει τα απαραίτητα χρήματα. Στις 24 Δεκεμβρίου 1825, ψηφίζει την εκποίηση εθνικών κτημάτων, με στόχο να συγκεντρώσει4.000.000 γρόσια. Αλλά η εφαρμογή του νόμου εξελίσσεται σε σκάνδαλο και αρχίζουν οι καταχρήσεις και οι απάτες.
Η παράδοση της πόλης είναι θέμα χρόνου. Στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, οι Μεσολογγίτες παίρνουν μια απεγνωσμένη απόφαση: να επιχειρήσουν έξοδο, με στόχο να διαφύγουν στους γύρω λόφους. Ελάχιστοι το καταφέρνουν κι εδώ αρχίζει η νέα τραγωδία –αυτή τη φορά, για τις γυναίκες και τα παιδιά που πιάνονται αιχμάλωτοι. Την επομένη κιόλας μέρα της Εξόδου, στο στρατόπεδο των Τούρκων έχει στηθεί ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο.
Όμως, ακόμα περισσότερο από τη σφαγή της Χίου, η τραγωδία του Μεσολογγίου συγκλονίζει τη φαντασία όλου του κόσμου. Έχει έρθει πια η ώρα, η Ευρώπη να σπεύσει για τη σωτηρία της Ελλάδας.
Αντιγράφουμε επίσης σχετικο απόσπασμα απο το βιβλίο ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ...
.........Τα ελληνικά πλοία επιχειρούσαν με βάση τη χρονοναύλωση, μετά το πέρας της οποίας επέ¬στρεφαν στις βάσεις τους, ακόμη και αν δεν εί¬χε ολοκληρωθεί η αποστολή τους. Μολονότι η ένδεια είχε επιφέρει σοβαρότατες επιπτώσεις στο ηθικό των καλομαθημένων πληρωμάτων και των οικογενειών τους, οι συντροφοναύτες επιχειρούσαν και ναυμαχούσαν με περισσή αν¬δρεία και ηρωισμό. Η διακοπή και ασυνέχεια που χαρακτηρίζει τις ναυτικές επιχειρήσεις των ελληνικών μοιρών αυτή την περίοδο είναι απότοκος της κακής διαχείρισης και των σκο¬πιμοτήτων του Εκτελεστικού Κουντουριώτη - Μαυροκορδάτου........
......Οι πρόκριτοι της Υδρας, δύο μήνες πριν από την ΄Εξοδο, μάταια ζητούσαν από την κυ¬βέρνηση χρήματα έναντι των οφειλομένων, για να συγκρατήσουν την τάξη και την ηρεμία στο νησί των διαμαρτυρόμενων πληρωμάτων και των οικογενειών τους. Ο Σαχτούρης δια¬μαρτυρόταν στην κυβέρνηση για τη μη λυσιτε¬λή αντιμετώπιση των αναγκών του Μεσολογγί¬ου και προσπαθούσε να αποσπάσει χρήματα για τη δραστηριοποίηση των πλοίων, υποστηρί¬ζοντας ότι μόνο η παρουσία πολυάριθμων και ι¬κανών πλοίων θα εξασφάλιζε τον ανεφοδιασμό του Μεσολογγίου. Παράλληλα, ήταν αναγκαίο να ενισχυθούν τα εκτός του Μεσολογγίου στρατεύματα, ώστε οι πολιορκητές να ετίθεντο μεταξύ δύο πυρών, των πολιορκημένων και του Καραϊσκάκη.
Οι στρατηγοί δεν δέχθηκαν το, κατ' αυ¬τούς, μικρό χρηματικό ποσό που τους έδινε η κυβέρνηση και απεχώρησαν. Δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν ότι το προέχον δεν ήταν η μισθοτροφοδοσία του Μεσολογγίου, αλλά ο εξοπλισμός κατάλληλων και ικανών πλοίων, με τα οποία θα διεσπάτο ο αποκλεισμός, θα ανεφο¬διαζόταν το Μεσολόγγι και, επιπλέον, θα εξασφαλίζονταν τα αναγκαία στον Καραϊσκάκη, που βρισκόταν στα νώτα των πολιορκητών. Οσαδήποτε χρήματα, λοιπόν, για τους πολιορ¬κημένους ήταν άχρηστα.
Λόγω της απουσίας ελληνικών πλοίων, στις 17 Φεβρουαρίου, οι Τουρκοαιγύπτιοι κατάφε¬ραν να προσορμίσουν και άλλα 32 λαντζόνια (κανονιοφόρος λέμβος, χωρίς καρίνα και ξάρ¬τια) πλησίον της νησίδας Σκύλλα. Από την Πά¬τρα κατέπλευσε και αγκυροβόλησε, πλησίον της νησίδας Αη-Σώστης, ένα ατμοκίνητο δί¬κροτο, το οποίο ρυμούλκησε 50 πλοιάρια και πέντε κανονιοφόρους σχεδίες.
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΗΡΥΤΟ
Το τελευταίο τρίμηνο πριν από την άλωση του Μεσολογγίου, όταν οι προεκλογικές μηχα¬νορραφίες είχαν κορυφωθεί, έλαβαν χώρα δύο επιδρομές με οικτρό τέλος, οι οποίες υπήρξαν μοιραίες για την έκβαση της πολιορκίας του Μεσολογγίου. Είναι, δε, πολύ πιθανό να επήρεασαν και την τελική έκβαση ολόκληρης της επανάστασης του 1821.
Στις 12 Ιανουαρίου, ο Χατζημιχάλης και οι Σπετσιώτες πλοιοκτήτες συμφώνησαν για τις λεπτομέρειες της επιδρομής στη Βηρυτό και "διανομήτων λαφύρων. Η συμφωνία κατάδειξε ότι υπήρχε πρώτης τάξεως ναυτική και στρατιωτική δύναμη, αυτοχρηματοδοτούμενη, οποία θα μπορούσε με τους ανάλογους κυβερνητικούς χειρισμούς να είχε προωθηθεί στο Μεσολόγγι, έναντι εκχώρησης εθνικών γαιών, σύμφωνα με τον ήδη από τον παρελθόντα Δεκέμβριο ισχύοντα νόμο. Κάτι τέτοιο, όμως δεν έγινε είτε από παράληψη είτε από α¬δυναμία είτε από αμέλεια είτε ακόμη από σκοπιμότητα ή υπόδειξη του αγγλικού παράγοντα.
Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου με Σπετσιώτικα πλοία και ήταν καταδικασμένη αποτυχία. αν και η αποβατική δύναμη εξασφάλιζε το κριτήριο του εφικτού. Ο Χατζημιχάλης είχε σχεδιάσει την αιφνιδιαστική κατάληψη του φρουρίου της Βηρυτού με τη σύμπραξη του ντόπιου εμίρη Μπεσίρη, αλλά οι οπλαρχηγοί και πλοίαρχοι απέβλεπαν μόνο στη λεία και τη δόξα...
Τα μεσάνυχτα της 16ης προς 17η Μαρτίου, οι ταλαιπωρημένοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν στον όρμο της Βηρυτού. Επιτέθηκαν και εισήλθαν στο φρούριο της, αλλά λόγω κακοκαιρίας δεν πραγματοποιήθηκε ο ναυτικός βομβαρδισμός του φρουρίου, όπως είχε προγραμματιστεί και η σθεναρή τουρκική αντίσταση έκαμψε τα εκτεθειμένα ελληνικά στρατεύματα, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν την προσπάθεια ολοσχερούς κατάληψης του φρουρίου, να εξέλθουν από την πόλη - φρούριο της Βηρυτού και να στρατοπεδεύσουν στην πεδιάδα, περι¬μένοντας τα πλοία. Οι επιδρομείς επέστρεψαν στις 20 Απριλίου, όταν πια είχε κυριευθεί το Μεσολόγγι. Εάν, όμως, οι δυνάμεις αυτές, του Φαβιέρου και του Χατζημιχάλη, συνέδραμαν το Μεσολόγγι, τότε η πόλη δεν θα κυριευόταν και οι πολιορκητές του "θα έλιωναν σαν τα χιόνια", όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Ιμπραήμ στον Γάλλο Δεριγνύ μετά την άλωση του.
Ο ΤΟΥΡΚΟ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Η εγκατάσταση εχθρικού κανονιοστασίου στη Φοινικιά προστάτευε τα συνεχώς αυξανό¬μενα εξοπλισμένα σκάφη που προσορμίζονταν στη λιμνοθάλασσα. Ο εχθρός ήταν πλέον έτοι¬μος και ελεύθερος να εφαρμόσει τα σχέδια του για την άλωση του Μεσολογγίου, έχοντας ως μεγάλο σύμμαχο του την πείνα. Παράλληλα, οι πολιορκημένοι, προκειμένου να αντιμετωπί¬σουν και το ενδεχόμενο απόδοσης, κατασκεύ¬ασαν οχυρώσεις με μέτωπο προς τη θάλασσα.
Ο εχθρικός στόλος, κυρίαρχος στη λιμνο¬θάλασσα, βομβάρδισε στις 20 Φεβρουαρίου το Βασιλάδι, ενώ στις 25 του ίδιου μήνα ο Χουσεϊν το κατέλαβε.
Εάν δεν κυριευόταν το Βασιλάδι, το πρώτο "σκαλοπάτι" για το Μεσολόγγι, τότε πιθανόν θα καθίστατο δυνατός ο ανεφοδιασμός του Μεσολογγίου από τα λίγα ελληνικά πλοία, τα ο¬ποία, με καθυστέρηση ενός μήνα, κατέπλευ¬σαν στις προσβάσεις του Μεσολογγίου. Στις 28 Φεβρουαρίου, η ίδια τύχη επεφυλάχθηκε στις νησίδες Ντολμάς και Πόρος και την επομένη,1η Μαρτίου, στο Αιτωλικό.
Ενώ στο Μεσολόγγι λιμοκτονούσαν και όλοι οι πλόιμοι πόροι της λιμνοθάλασσας φρουρούντο άγρυπνα από τους εχθρούς, στο Ναύ¬πλιο, με έρανο, ετοιμάστηκαν 30 πολεμικά και πυρπολικά, δέκα ψαριανά μίστικα και εφόδια για το Μεσολόγγι.
Στις 12 Μαρτίου, ο Βρετανός αρμοστής των Ιονίων νήσων, στρατηγός Φρ. Ανταμ, επε¬δίωξε να μεσολαβήσει για μια έντιμη παράδο¬ση του Μεσολογγίου, αλλά οι Κιουταχής και, Ιμπραήμ δεν δέχθηκαν να τον συναντήσουν.
Στις 25 Μαρτίου, οι πολιορκητές επιχείρησαν να καταλάβουν την Κλείσοβα, την τελευταία ελεύθερη νησίδα της λιμνοθάλασσας, την οποία υπεράσπιζαν 131 άνδρες, υπό τον Παναγιωτάκη Σωτηρόπουλο. Αρχικά, επιτέβηκε ο Κιουταχής με 3.000 στρατό και απέτυχε. Μάλιστα, τραυματίστηκε και ο ίδιος, ενώ οι απώλει¬ες του υπερέβησαν τις μισές του δυνάμεις.Αμέσως μετά, επιτέθηκε ο Χουσεϊν μπέης με ι¬σάριθμους άνδρες και απέτυχε. Σκοτώθηκε ο ίδιος και οι απώλειες του ανήλθαν σε περισσό¬τερος από 1.500 νεκρούς και τραυματίες. Οι αμυνόμενοι Ελληνες είχαν μόνο 28 νεκρούς.
Στις 27 Μαρτίου, κατέπλευσε στις Εχινάδες η υδραίικη μοίρα, με την οποία επέστρεφε σχεδόν όλη η επιτροπή των στρατηγών τοιιΐ Μεσολογγίου και μετέφερε στρατιωτική ενίΐ σχυση υπό τον Θοδωράκη Γρίβα. Μερικά Σπετσιώτικα πλοία ενίσχυσαν την υδραίικη μοίρα, η οποία, όμως, δεν κατόρθωσε να βρει τρόπο να εφοδιάσει το Μεσολόγγι και να αποβιβάσει τους επιβαίνοντες. Είτε ο καιρός δεν σε είτε τα περισσότερα από 48 εχθρικά εφάρμοζαν ασφυκτικό ναυτικό αποκλεισμό.
Τη νύκτα της 3ης προς 4η Απριλίου, ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος επιτέθηκε στον Μιαούλη. Σε αυτή τη συμπλοκή, που δεν επιβεβαώνεται από ελληνικές πηγές, οι ΄Ελληνες έχασα τρία πυρπολικά, εκ των οποίων τα δύο έπεσαν στα χέρια του εχθρού. Κατά τουρκική, αμφίβο¬λη πηγή. η νηνεμία, η τόλμη και η ευελιξία των ελληνικών πλοίων τα έσωσαν από την πλήρη καταστροφή.
Στις 5 Απριλίου, ο Μιαούλης ειδοποίησε την ΄Υδρα ότι το Μεσολόγγι θα κυριευόταν ε¬ντός ολίγων ημερών. Είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσει τον υπε¬ράριθμο εχθρικό στόλο και ζήτησε από τον βρετανό μοίραρχο της Μεσογείου να μεσολα¬βήσει για να σωθεί ο μεσολογγίτικος πληθυσμός από την επερχόμενη σφαγή. Πράγματι, την επομένη της Εξόδου κατέπλευσε στην Τουρλίδα ο Βρετανικός πάρων "Charticee”", •προκειμένου ο κυβερνήτης του να μεσολαβήσει για μια έντιμη παράδοση. Το Μεσολόγγι, όμως, είχε ήδη καταληφθεί.
Στις 15 Απριλίου, ο Μιαούλης έστειλε την αναφορά του για την κατάληψη του Μεσολογγίου, στην οποία κατέληγε "Ιδού πώς με την α¬διαφορία μας εφέραμεν τον εχθρό μέσα εις τους κόλπους μας...".
Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πελοπόννησο και ο αιγυπτιακός στόλος επανέπλευσε στην Αλεξάνδρεια. Ο Χοσρέφ κατευθύνθηκε προς την Κωνσταντινούπολη, ενώ ο Κιουταχής όδευσε προς την Αττική. Τα ελληνικά πλοία επανέπλευααν στα νησιά τους και η κινητικότητα τούς περιορίστηκε στην είσπραξη φόρων από νησιά και τη δίωξη της πειρατείας.
Εάν πιστεύετε ότι αυτά πού έγιναν τότε (1826) δέν μάς αφορούν σήμερα , κάνετε λάθος...
Θυμηθείτε - αν μη τι άλλο - ότι και σήμερα (όπως τότε) συζητάμε για την αξιοποίηση τής δημόσιας περιουσίας...
Αντιγράφουμε τήν περίληψη τού επεισοδίου...
1821: Η ασφυκτική πολιορκία και η τραγική έξοδος του Μεσολογγίου
Στις αρχές της Επανάστασης, το Μεσολόγγι δεν είναι παρά ένα ψαροχώρι με 3.000 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου όμως, αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο σημαντικά σημεία επικοινωνίας μεταξύ της Πελοποννήσου και της Δυτικής Ελλάδας και καταφέρνει να αντέξει σε τρεις μεγάλες τουρκικές πολιορκίες, το 1822, το 1823 και το 1825.
Όμως τον Ιανουάριο του 1826, ο αιγυπτιακός στόλος αγκυροβολεί έξω από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. 135 πλοία μεταφέρουν 10.000 στρατιώτες.
Η πολιορκία είναι ασφυκτική και ο στόχος του Ιμπραήμ είναι να λυγίσει την πόλη με την πείνα. Κλειδί για την σωτηρία της αποτελεί ο ελληνικός στόλος. Όμως οι Υδραίοι ναυτικοί αρνούνται να παραμείνουν στο Μεσολόγγι αν δεν πληρωθούν. Και η κυβέρνηση αδυνατεί να ανταποκριθεί στο αίτημά τους.
Τέσσερις μήνες πριν την πτώση του Μεσολογγίου, η κυβέρνηση κάνει τελικά μια ύστατη προσπάθεια να συλλέξει τα απαραίτητα χρήματα. Στις 24 Δεκεμβρίου 1825, ψηφίζει την εκποίηση εθνικών κτημάτων, με στόχο να συγκεντρώσει4.000.000 γρόσια. Αλλά η εφαρμογή του νόμου εξελίσσεται σε σκάνδαλο και αρχίζουν οι καταχρήσεις και οι απάτες.
Η παράδοση της πόλης είναι θέμα χρόνου. Στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, οι Μεσολογγίτες παίρνουν μια απεγνωσμένη απόφαση: να επιχειρήσουν έξοδο, με στόχο να διαφύγουν στους γύρω λόφους. Ελάχιστοι το καταφέρνουν κι εδώ αρχίζει η νέα τραγωδία –αυτή τη φορά, για τις γυναίκες και τα παιδιά που πιάνονται αιχμάλωτοι. Την επομένη κιόλας μέρα της Εξόδου, στο στρατόπεδο των Τούρκων έχει στηθεί ένα τεράστιο σκλαβοπάζαρο.
Όμως, ακόμα περισσότερο από τη σφαγή της Χίου, η τραγωδία του Μεσολογγίου συγκλονίζει τη φαντασία όλου του κόσμου. Έχει έρθει πια η ώρα, η Ευρώπη να σπεύσει για τη σωτηρία της Ελλάδας.
Αντιγράφουμε επίσης σχετικο απόσπασμα απο το βιβλίο ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ...
.........Τα ελληνικά πλοία επιχειρούσαν με βάση τη χρονοναύλωση, μετά το πέρας της οποίας επέ¬στρεφαν στις βάσεις τους, ακόμη και αν δεν εί¬χε ολοκληρωθεί η αποστολή τους. Μολονότι η ένδεια είχε επιφέρει σοβαρότατες επιπτώσεις στο ηθικό των καλομαθημένων πληρωμάτων και των οικογενειών τους, οι συντροφοναύτες επιχειρούσαν και ναυμαχούσαν με περισσή αν¬δρεία και ηρωισμό. Η διακοπή και ασυνέχεια που χαρακτηρίζει τις ναυτικές επιχειρήσεις των ελληνικών μοιρών αυτή την περίοδο είναι απότοκος της κακής διαχείρισης και των σκο¬πιμοτήτων του Εκτελεστικού Κουντουριώτη - Μαυροκορδάτου........
......Οι πρόκριτοι της Υδρας, δύο μήνες πριν από την ΄Εξοδο, μάταια ζητούσαν από την κυ¬βέρνηση χρήματα έναντι των οφειλομένων, για να συγκρατήσουν την τάξη και την ηρεμία στο νησί των διαμαρτυρόμενων πληρωμάτων και των οικογενειών τους. Ο Σαχτούρης δια¬μαρτυρόταν στην κυβέρνηση για τη μη λυσιτε¬λή αντιμετώπιση των αναγκών του Μεσολογγί¬ου και προσπαθούσε να αποσπάσει χρήματα για τη δραστηριοποίηση των πλοίων, υποστηρί¬ζοντας ότι μόνο η παρουσία πολυάριθμων και ι¬κανών πλοίων θα εξασφάλιζε τον ανεφοδιασμό του Μεσολογγίου. Παράλληλα, ήταν αναγκαίο να ενισχυθούν τα εκτός του Μεσολογγίου στρατεύματα, ώστε οι πολιορκητές να ετίθεντο μεταξύ δύο πυρών, των πολιορκημένων και του Καραϊσκάκη.
Οι στρατηγοί δεν δέχθηκαν το, κατ' αυ¬τούς, μικρό χρηματικό ποσό που τους έδινε η κυβέρνηση και απεχώρησαν. Δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν ότι το προέχον δεν ήταν η μισθοτροφοδοσία του Μεσολογγίου, αλλά ο εξοπλισμός κατάλληλων και ικανών πλοίων, με τα οποία θα διεσπάτο ο αποκλεισμός, θα ανεφο¬διαζόταν το Μεσολόγγι και, επιπλέον, θα εξασφαλίζονταν τα αναγκαία στον Καραϊσκάκη, που βρισκόταν στα νώτα των πολιορκητών. Οσαδήποτε χρήματα, λοιπόν, για τους πολιορ¬κημένους ήταν άχρηστα.
Λόγω της απουσίας ελληνικών πλοίων, στις 17 Φεβρουαρίου, οι Τουρκοαιγύπτιοι κατάφε¬ραν να προσορμίσουν και άλλα 32 λαντζόνια (κανονιοφόρος λέμβος, χωρίς καρίνα και ξάρ¬τια) πλησίον της νησίδας Σκύλλα. Από την Πά¬τρα κατέπλευσε και αγκυροβόλησε, πλησίον της νησίδας Αη-Σώστης, ένα ατμοκίνητο δί¬κροτο, το οποίο ρυμούλκησε 50 πλοιάρια και πέντε κανονιοφόρους σχεδίες.
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΗΡΥΤΟ
Το τελευταίο τρίμηνο πριν από την άλωση του Μεσολογγίου, όταν οι προεκλογικές μηχα¬νορραφίες είχαν κορυφωθεί, έλαβαν χώρα δύο επιδρομές με οικτρό τέλος, οι οποίες υπήρξαν μοιραίες για την έκβαση της πολιορκίας του Μεσολογγίου. Είναι, δε, πολύ πιθανό να επήρεασαν και την τελική έκβαση ολόκληρης της επανάστασης του 1821.
Στις 12 Ιανουαρίου, ο Χατζημιχάλης και οι Σπετσιώτες πλοιοκτήτες συμφώνησαν για τις λεπτομέρειες της επιδρομής στη Βηρυτό και "διανομήτων λαφύρων. Η συμφωνία κατάδειξε ότι υπήρχε πρώτης τάξεως ναυτική και στρατιωτική δύναμη, αυτοχρηματοδοτούμενη, οποία θα μπορούσε με τους ανάλογους κυβερνητικούς χειρισμούς να είχε προωθηθεί στο Μεσολόγγι, έναντι εκχώρησης εθνικών γαιών, σύμφωνα με τον ήδη από τον παρελθόντα Δεκέμβριο ισχύοντα νόμο. Κάτι τέτοιο, όμως δεν έγινε είτε από παράληψη είτε από α¬δυναμία είτε από αμέλεια είτε ακόμη από σκοπιμότητα ή υπόδειξη του αγγλικού παράγοντα.
Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου με Σπετσιώτικα πλοία και ήταν καταδικασμένη αποτυχία. αν και η αποβατική δύναμη εξασφάλιζε το κριτήριο του εφικτού. Ο Χατζημιχάλης είχε σχεδιάσει την αιφνιδιαστική κατάληψη του φρουρίου της Βηρυτού με τη σύμπραξη του ντόπιου εμίρη Μπεσίρη, αλλά οι οπλαρχηγοί και πλοίαρχοι απέβλεπαν μόνο στη λεία και τη δόξα...
Τα μεσάνυχτα της 16ης προς 17η Μαρτίου, οι ταλαιπωρημένοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν στον όρμο της Βηρυτού. Επιτέθηκαν και εισήλθαν στο φρούριο της, αλλά λόγω κακοκαιρίας δεν πραγματοποιήθηκε ο ναυτικός βομβαρδισμός του φρουρίου, όπως είχε προγραμματιστεί και η σθεναρή τουρκική αντίσταση έκαμψε τα εκτεθειμένα ελληνικά στρατεύματα, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν την προσπάθεια ολοσχερούς κατάληψης του φρουρίου, να εξέλθουν από την πόλη - φρούριο της Βηρυτού και να στρατοπεδεύσουν στην πεδιάδα, περι¬μένοντας τα πλοία. Οι επιδρομείς επέστρεψαν στις 20 Απριλίου, όταν πια είχε κυριευθεί το Μεσολόγγι. Εάν, όμως, οι δυνάμεις αυτές, του Φαβιέρου και του Χατζημιχάλη, συνέδραμαν το Μεσολόγγι, τότε η πόλη δεν θα κυριευόταν και οι πολιορκητές του "θα έλιωναν σαν τα χιόνια", όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Ιμπραήμ στον Γάλλο Δεριγνύ μετά την άλωση του.
Ο ΤΟΥΡΚΟ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΣΤΗ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Η εγκατάσταση εχθρικού κανονιοστασίου στη Φοινικιά προστάτευε τα συνεχώς αυξανό¬μενα εξοπλισμένα σκάφη που προσορμίζονταν στη λιμνοθάλασσα. Ο εχθρός ήταν πλέον έτοι¬μος και ελεύθερος να εφαρμόσει τα σχέδια του για την άλωση του Μεσολογγίου, έχοντας ως μεγάλο σύμμαχο του την πείνα. Παράλληλα, οι πολιορκημένοι, προκειμένου να αντιμετωπί¬σουν και το ενδεχόμενο απόδοσης, κατασκεύ¬ασαν οχυρώσεις με μέτωπο προς τη θάλασσα.
Ο εχθρικός στόλος, κυρίαρχος στη λιμνο¬θάλασσα, βομβάρδισε στις 20 Φεβρουαρίου το Βασιλάδι, ενώ στις 25 του ίδιου μήνα ο Χουσεϊν το κατέλαβε.
Εάν δεν κυριευόταν το Βασιλάδι, το πρώτο "σκαλοπάτι" για το Μεσολόγγι, τότε πιθανόν θα καθίστατο δυνατός ο ανεφοδιασμός του Μεσολογγίου από τα λίγα ελληνικά πλοία, τα ο¬ποία, με καθυστέρηση ενός μήνα, κατέπλευ¬σαν στις προσβάσεις του Μεσολογγίου. Στις 28 Φεβρουαρίου, η ίδια τύχη επεφυλάχθηκε στις νησίδες Ντολμάς και Πόρος και την επομένη,1η Μαρτίου, στο Αιτωλικό.
Ενώ στο Μεσολόγγι λιμοκτονούσαν και όλοι οι πλόιμοι πόροι της λιμνοθάλασσας φρουρούντο άγρυπνα από τους εχθρούς, στο Ναύ¬πλιο, με έρανο, ετοιμάστηκαν 30 πολεμικά και πυρπολικά, δέκα ψαριανά μίστικα και εφόδια για το Μεσολόγγι.
Στις 12 Μαρτίου, ο Βρετανός αρμοστής των Ιονίων νήσων, στρατηγός Φρ. Ανταμ, επε¬δίωξε να μεσολαβήσει για μια έντιμη παράδο¬ση του Μεσολογγίου, αλλά οι Κιουταχής και, Ιμπραήμ δεν δέχθηκαν να τον συναντήσουν.
Στις 25 Μαρτίου, οι πολιορκητές επιχείρησαν να καταλάβουν την Κλείσοβα, την τελευταία ελεύθερη νησίδα της λιμνοθάλασσας, την οποία υπεράσπιζαν 131 άνδρες, υπό τον Παναγιωτάκη Σωτηρόπουλο. Αρχικά, επιτέβηκε ο Κιουταχής με 3.000 στρατό και απέτυχε. Μάλιστα, τραυματίστηκε και ο ίδιος, ενώ οι απώλει¬ες του υπερέβησαν τις μισές του δυνάμεις.Αμέσως μετά, επιτέθηκε ο Χουσεϊν μπέης με ι¬σάριθμους άνδρες και απέτυχε. Σκοτώθηκε ο ίδιος και οι απώλειες του ανήλθαν σε περισσό¬τερος από 1.500 νεκρούς και τραυματίες. Οι αμυνόμενοι Ελληνες είχαν μόνο 28 νεκρούς.
Στις 27 Μαρτίου, κατέπλευσε στις Εχινάδες η υδραίικη μοίρα, με την οποία επέστρεφε σχεδόν όλη η επιτροπή των στρατηγών τοιιΐ Μεσολογγίου και μετέφερε στρατιωτική ενίΐ σχυση υπό τον Θοδωράκη Γρίβα. Μερικά Σπετσιώτικα πλοία ενίσχυσαν την υδραίικη μοίρα, η οποία, όμως, δεν κατόρθωσε να βρει τρόπο να εφοδιάσει το Μεσολόγγι και να αποβιβάσει τους επιβαίνοντες. Είτε ο καιρός δεν σε είτε τα περισσότερα από 48 εχθρικά εφάρμοζαν ασφυκτικό ναυτικό αποκλεισμό.
Τη νύκτα της 3ης προς 4η Απριλίου, ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος επιτέθηκε στον Μιαούλη. Σε αυτή τη συμπλοκή, που δεν επιβεβαώνεται από ελληνικές πηγές, οι ΄Ελληνες έχασα τρία πυρπολικά, εκ των οποίων τα δύο έπεσαν στα χέρια του εχθρού. Κατά τουρκική, αμφίβο¬λη πηγή. η νηνεμία, η τόλμη και η ευελιξία των ελληνικών πλοίων τα έσωσαν από την πλήρη καταστροφή.
Στις 5 Απριλίου, ο Μιαούλης ειδοποίησε την ΄Υδρα ότι το Μεσολόγγι θα κυριευόταν ε¬ντός ολίγων ημερών. Είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσει τον υπε¬ράριθμο εχθρικό στόλο και ζήτησε από τον βρετανό μοίραρχο της Μεσογείου να μεσολα¬βήσει για να σωθεί ο μεσολογγίτικος πληθυσμός από την επερχόμενη σφαγή. Πράγματι, την επομένη της Εξόδου κατέπλευσε στην Τουρλίδα ο Βρετανικός πάρων "Charticee”", •προκειμένου ο κυβερνήτης του να μεσολαβήσει για μια έντιμη παράδοση. Το Μεσολόγγι, όμως, είχε ήδη καταληφθεί.
Στις 15 Απριλίου, ο Μιαούλης έστειλε την αναφορά του για την κατάληψη του Μεσολογγίου, στην οποία κατέληγε "Ιδού πώς με την α¬διαφορία μας εφέραμεν τον εχθρό μέσα εις τους κόλπους μας...".
Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πελοπόννησο και ο αιγυπτιακός στόλος επανέπλευσε στην Αλεξάνδρεια. Ο Χοσρέφ κατευθύνθηκε προς την Κωνσταντινούπολη, ενώ ο Κιουταχής όδευσε προς την Αττική. Τα ελληνικά πλοία επανέπλευααν στα νησιά τους και η κινητικότητα τούς περιορίστηκε στην είσπραξη φόρων από νησιά και τη δίωξη της πειρατείας.
Σχόλια